Του Γιώργου Κασαμπαλάκου
Οι απολύσεις στην Ελλάδα, από την αρχή του 2009, έχουν πάρει πραγματικά τη μορφή χιονοστιβάδας. Στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη αλλά και την υπόλοιπη χώρα, το κύμα της οικονομικής κρίσης έρχεται, φέρνοντας μαζί του την ανεργία και την εξαθλίωση.
«Δύσκολη» χρονιά το 2009 σύμφωνα με τη ΓΣΕΕ
Κάποια λίγα στοιχεία από τον καταιγισμό νέων απολύσεων που έχουμε καθημερινά, είναι χαρακτηριστικά: τη βδομάδα από 26 Γενάρη έως 3 Φλεβάρη, είχαμε 1.500 απολύσεις. Τα στοιχεία της ΓΣΕΕ είναι κάτι περισσότερο από αποκαλυπτικά, αφού μιλούν για 50.000 επιπλέον ανέργους το 2009. Κατά τη ΓΣΕΕ πάντα, 4 στις 10 βιοτεχνίες θα κλείσουν μη μπορώντας να αντιμετωπίσουν την κρίση ενώ αν συνδυαστούν τα παραπάνω με την μείωση του οικονομικού κύκλου του τομέα των κατασκευών (οικοδομή), καταλαβαίνουμε πως η κατάσταση είναι πραγματικά πολύ δύσκολη για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους.
Ενδεικτικά αναφέρεται η πόλη της Κομοτηνής, μια πόλη που πριν λίγα χρόνια είχε 99 εργοστάσια που απασχολούσαν 17.000 εργαζομένους, σήμερα όμως λειτουργούν μόνο τα 3. Εκρηκτική η κατάσταση σε όλη τη Β. Ελλάδα αφού καθημερινά κλείνουν εργοστάσια και βιοτεχνίες σε Θεσσαλονίκη, Σέρρες, Κιλκίς. Αλλά και στη νότια Ελλάδα, πέρα από την Αθήνα καταγράφεται μπαράζ απολύσεων σε Πάτρα, Εύβοια, Κρήτη.
Απολύσεις παρά τα υπερκέρδη
Κι όμως, η κρίση από μόνη της δεν δικαιολογεί όλες αυτές τις απολύσεις! Μαζί με τις επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν σοβαρό οικονομικό πρόβλημα, υπάρχουν και αυτές που απλά εκμεταλλεύονται τη συγκυρία προκειμένου να προχωρήσουν σε απολύσεις ώστε να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο όμιλος Μπόμπολα, που απολύει 100 από τους 250 εργαζομένους στην εφημερίδα ‘ΕΘΝΟΣ’, κι ας έχει απίστευτα υπερκέρδη από τα ΜΕΤΡΟ Αθήνας και Θεσσαλονίκης, την κατασκευή και εκμετάλλευση της Αττικής Οδού και τόσες άλλες δραστηριότητες. Κάποιες από αυτές, όπως η FORTHNET ανακυκλώνουν τους εργαζομένους τους, απολύουν δηλαδή τους μεγαλύτερους ηλικιακά και προσλαμβάνουν νέους, με λιγότερα ασφαλιστικά δικαιώματα.
Οι τράπεζες, συμπεριλαμβανομένων και των «κρατικών», απολύουν μόνιμο προσωπικό και προσλαμβάνουν αποκλειστικά από εταιρίες ενοικίασης εργαζομένων, τις σύγχρονες δουλεμπορικές επιχειρήσεις ADECCO, MANPOWER και ICAP. Οι εργαζόμενοι που δουλεύουν σε αυτό το καθεστώς πληρώνονται 700 ευρώ αντί για 1100 βασικό μισθό, χωρίς δικαίωμα συμμετοχής σε σωματείο και χωρίς αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης! Οι εταιρείες ενοικίασης μάλιστα που αναφέρθηκαν παραπάνω, δεν αναφέρουν στον ΟΑΕΔ όταν προχωρούν σε απολύσεις, αφού η νομοθεσία δεν τις υποχρεώνει!
Απολύσεις ή συνδικαλιστικές διώξεις ;
Υπάρχουν όμως και άλλες περιπτώσεις, όπως αυτή των καταστημάτων παιχνιδιών ΤΖΑΜΠΟ. Σε Αθήνα και Πάτρα απολύθηκαν εργαζόμενοι που είχαν πάρει μέρος στην απεργία της 10ης Δεκέμβρη, με πρόσχημα την οικονομική κρίση. Φροντίζουν οι μεγάλοι κεφαλαιοκράτες να απολύουν όσους -ες τόλμησαν να απεργήσουν ή να συνδικαλιστούν και να τα ρίχνουν στην κρίση.
Η οικονομική κρίση είναι εδώ, εδώ όμως είναι και η βουλιμία και η ασυδοσία του ελληνικού κεφαλαίου αλλά και των πολυεθνικών, που σε πολλές περιπτώσεις, κάνουν μαζικές απολύσεις ή εξαναγκάζουν τους εργαζόμενους να βγαίνουν σε διαθεσιμότητα ή να δουλεύουν λιγότερες μέρες με μειωμένο μισθό.
