Ενώ οι διεκδικήσεις των καλλιτεχνών για την αναγνώριση των σπουδών τους βρίσκονται ακόμα στην επικαιρότητα, η κυβερνητική αδιαφορία για τα εκπαιδευτικά ζητήματα επανέρχεται στο προσκήνιο. Από τα μέσα Μαρτίου, σειρά Γεωπονικών Σχολών τελούν υπό κατάληψη με βασικό αίτημα την αναγνώριση των επαγγελματικών τους δικαιωμάτων.
Πρόκειται για 17 τμήματα τα οποία «πανεπιστημιοποιήθηκαν» με το νόμο Γαβρόγλου καθώς στο παρελθόν ήταν ΤΕΙ. Με την μετατροπή τους σε Πανεπιστήμια και ενώ τα προγράμματα σπουδών αναβαθμίστηκαν καταλλήλως (όπως δηλώνουν οι καθηγητές των τμημάτων) λαμβάνοντας πολύ καλές αξιολογήσεις και παρόλο που τα πτυχία τους αναγνωρίζονται στο εξωτερικό, το ελληνικό κράτος έχει αδιαφορήσει επιδεικτικά για την παραχώρηση επαγγελματικών δικαιωμάτων.
Παράλληλα, όσοι φοιτητές είχαν εισαχθεί στα σχετικά τμήματα όσο ακόμα ήταν ΤΕΙ και επέλεξαν την παρακολούθηση επιπλέον μαθημάτων για την απόκτηση πανεπιστημιακού τίτλου σπουδών, βρέθηκαν όχι μόνο να κινδυνεύουν να πάνε χαμένοι οι επιπλέον κόποι τους αλλά και το σύνολο του πτυχίου τους καθώς δεν τους αναγνωρίζονται ούτε τα δικαιώματα του αποφοίτου ΤΕΙ!
Μη απόκτηση επαγγελματικών δικαιωμάτων πρακτικά σημαίνει ότι ένας απόφοιτος δεν μπορεί να εγγραφεί στο ΓΕΩΤΕΕ (Γεωτεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος) και κατά συνέπεια δε μπορεί να συμμετέχει σε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ και άρα να εργαστεί στο δημόσιο. Επιπλέον σημαίνει ότι στον ιδιωτικό τομέα της Ελλάδας δε μπορεί να εργαστεί πουθενά ως γεωπόνος (τυπικά τουλάχιστον).
Σα να μην έφταναν τα προαναφερθέντα, η κυβέρνηση προ ενάμιση χρόνου πράγματι κατέθεσε τροπολογία για να επιλύσει, υποτίθεται, το ζήτημα η οποία ωστόσο –κατά την παραδοσιακή πρακτική της ΝΔ– περιλάμβανε και την ιδιωτική «Αμερικανική Γεωργική Σχολή», τριετούς φοίτησης, προκαλώντας την εύλογη αντίδραση των φοιτητών και του ΓΕΩΤΕΕ. Το αποτέλεσμα ήταν η κυβέρνηση να αποσύρει την τροπολογία.
Από τις 24 Μαρτίου και κατόπιν δυναμικών κινητοποιήσεων έχει κατατεθεί εκ νέου τροπολογία η οποία κατοχυρώνει τα σχετικά επαγγελματικά δικαιώματα έχοντας όμως αρκετές ασάφειες και κενά όπως καταγγέλλουν οι φοιτητές και οι καθηγητές των γεωπονικών σχολών. Επιπλέον δεν μπορεί κανείς να είναι σίγουρος ότι το Υπουργείο Ανάπτυξης (που είναι υπεύθυνο για αυτό το ζήτημα) δεν θα καταθέσει κάποια αλλαγή της τελευταίας στιγμής η οποία θα «βολεύει» κάποια ιδιωτική σχολή. Εξάλλου αυτήν την πρακτική την έχει ακολουθήσει ουκ ολίγες φορές η κυβέρνηση.
Ο μόνος δρόμος για την πλήρη και ουσιαστική εξασφάλιση επαγγελματικών δικαιωμάτων, μόνιμης και σταθερής δουλειάς με δικαιώματα και αξιοπρεπείς μισθούς (γιατί αυτός είναι απώτερος στόχος των επαγγελματικών δικαιωμάτων) είναι ο δρόμος του συντονισμένου πανεκπαιδευτικού αγώνα.
Ήδη το καθηγητικό σώμα των γεωπονικών σχολών έχει συμβάλει σημαντικά στον αγώνα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι καθηγητές της Σχολής Γεωπονίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, οι οποίοι παραιτήθηκαν των θέσεων τους ως ένδειξη διαμαρτυρίας.
Η σύμπλευση αυτή καθηγητών και φοιτητών πρέπει να συνεχιστεί και να βαθύνει. Πρέπει επίσης οι φοιτητές των γεωπονικών να σταθούν δίπλα στους σπουδαστές των δραματικών σχολών που αγωνίζονται για τα ίδια δικαιώματα. Παράλληλα πρέπει ο αγώνας να ανοιχτεί σε όλους τους φοιτητές και σε όλη την κοινωνία γιατί εν τέλει οι αγώνες για ισχυρά πτυχία, για ένα πραγματικά Δημόσιο Δωρεάν Δημοκρατικό Πανεπιστήμιο, χωρίς ΣΔΙΤ, με γενναία χρηματοδότηση και σύγχρονες υποδομές αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο, έναν αγώνα ενάντια στη πολιτική υπέρ του κέρδους των λίγων που καταστρέφει τις ζωές των πολλών.
