Αθηνά Καρυάτη,
Λευκωσία, Κύπρος

Στον πρώτο γύρο των Κυπριακών εκλογών την Κυριακή 17 Φεβρουαρίου ο Νίκος Αναστασιάδης του Δημοκρατικού Συναγερμού, του παραδοσιακού κόμματος της άρχουσας τάξης και του κεφαλαίου στην Κύπρο, έφτασε πολύ κοντά στο να κερδίσει την προεδρία από τον πρώτο γύρο, με 46,5% περίπου. Ο υποψήφιος που υποστήριξε το ΑΚΕΛ, ο Σταύρος Μελάς ήρθε δεύτερος με λίγο κάτω από 27%.

Το ερώτημα που πρέπει να απασχολήσει κάθε αριστερό στην Ελλάδα αλλά και στην Κύπρο, είναι πώς  και γιατί μετά από την προεδρία του Δημήτρη Χριστόφια (γενικού γραμματέα του ΑΚΕΛ προτού αναλάβει την προεδρία) φτάνουμε σε μια κατάσταση που η σκληρή νεοφιλελεύθερη δεξιά είναι μια ανάσα από το να κόψει το νήμα της εξουσίας.

Το πρόγραμμα του Νίκου Αναστασιάδη δεν είναι άλλο από το πρόγραμμα των τραπεζιτών και του μεγάλου κεφαλαίου στην Κύπρο. Όμως και το πρόγραμμα του Μαλά δεν απέχει και πολύ απ’ αυτό του Αναστασιάδη. Ο Μαλάς έχει ήδη δηλώσει πως θα υπογράψει το Μνημόνιο που απαιτεί η Τρόικα! Ακόμα, ο Μαλάς δεν δηλώνει αριστερός και δεν έχει καμία σχέση με την Αριστερά – προέρχεται από τους «Ενωμένους Δημοκράτες», ένα κόμμα του Κέντρου, το οποίο… δεν υπάρχει πια. 

Και όμως το ΑΚΕΛ υποστηρίζει έναν υποψήφιο που δεν είναι δικός του και που δηλώνει ήδη πως αν εκλεγεί θα υπογράψει το Μνημόνιο που θέλει η Τρόικα! Κι αυτό ενώ είναι γνωστό στους πάντες πως η κυπριακή οικονομία είχε καλύτερους δείχτες χρέους και ελλείμματος ακόμα και από την… γερμανική, μέχρι που η Λαϊκή (Μαρφίν) Τράπεζα και η Τράπεζα Κύπρου μπήκαν σε κρίση, στα πλαίσια της διεθνούς και πανευρωπαϊκής τραπεζικής κρίσης, και η κυπριακή κυβέρνηση (του ΑΚΕΛ!) συμφώνησε να αναλάβει τα χρέη των δύο μεγάλων τραπεζών του νησιού, με αποτέλεσμα να έχουμε εκτίναξη του δημόσιου ελλείμματος και του δημόσιου χρέους.

Αυτό που ζούμε σήμερα είναι την πλήρη χρεοκοπία της πολιτικής γραμμής του ΑΚΕΛ! Το ΑΚΕΛ και η κυβέρνηση Χριστόφια ανάλαβαν να κυβερνήσουν αποδεχόμενοι πλήρως τους κανόνες του καπιταλισμού και των αγορών, χωρίς κανένα μέτρο που να αμφισβητεί έστω στο ελάχιστο την εξουσία τους – πόσο μάλλον να πάρουν μέτρα όπως την εθνικοποίηση των τραπεζών που προκάλεσαν την κρίση που κτυπά σήμερα την κυπριακή οικονομία. Το αποτέλεσμα ήταν το ΑΚΕΛ και ο Χριστόφιας να φορτωθούν όλη την ευθύνη για τρία χρόνια λιτότητας, ανεργίας και επιθέσεων στο βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων.

Έτσι η Αριστερά, το ΑΚΕΛ, αναλαμβάνοντας να διαχειριστεί το καπιταλιστικό σύστημα και την κρίση του, φορτώνεται τις ευθύνες για τις συνέπειες της κρίσης και αποξενώνει τα λαϊκά στρώματα ενισχύοντας τη δεξιά και τις δυνάμεις του κεφαλαίου!

Να υπενθυμίσουμε ότι οι πολιτικές της κυβέρνησης του ΑΚΕΛ ήταν στο απυρόβλητο από τα μαζικά κόμματα της Αριστεράς στην Ελλάδα, το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Να υπενθυμίσουμε ακόμα ότι η κυβέρνηση Χριστόφια παρουσιαζόταν σαν πρότυπο για την ελληνική αριστερά, από την ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα. Πράμα που μας υποχρεώνει γι’ ακόμα μια φορά να προειδοποιήσουμε για το πόσο τραγικές θα είναι οι συνέπειες στην ελληνική κοινωνία (η οποία ζει μια ασύγκριτα βαθύτερη κρίση από την Κύπρο και στην οποία καραδοκεί ο φασισμός της Χρυσής Αυγής) αν ο ΣΥΡΙΖΑ, στην προοπτική της ανάληψης της διακυβέρνησης σε ένα επόμενο στάδιο, ακολουθήσει αντίστοιχη πολιτική μ’ αυτή του ΑΚΕΛ.

Υ.Γ. Το άρθρο γράφτηκε ανάμεσα στους δύο γύρους των κυπριακών εκλογών. Εκτενέστερη ανάλυση για τα αποτελέσματα θα δημοσιευτεί στο επόμενο τεύχος.