Του Δημήτρη Πανταζόπουλου, συλληφθέντα στις χτεσινές διαμαρτυρίες αδιόριστων και αναπληρωτών εκπαιδευτικών στην πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα
Χτες, 24/3, εκπαιδευτικοί και καλλιτέχνες είχαμε προγραμματίσει μια συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα με σκοπό να διαμαρτυρηθούμε, με αφορμή την μαθητική παρέλαση, για τις συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων αλλά και για τη γενικότερη κυβερνητική πολιτική. Η κυβέρνηση απάντησε με καταστολή και συλλήψεις.
Το χρονικό
Στις 10 το πρωί στην πλ. Συντάγματος υπήρχε κάλεσμα της ΠΕΑΕ (Πανελλήνια Ένωση Αδιορίστων Εκπαιδευτικών) του Συντονιστικού Ωρομισθίων-Αναπληρωτών καθώς και Διδασκαλικών Συλλόγων για συγκέντρωση-διαμαρτυρία με αφορμή την παρέλαση, ενάντια στις συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων. Στον ίδιο χώρο είχε ραντεβού και η πρωτοβουλία «καλλιτέχνες ενάντια στο μνημόνιο» για να πραγματοποιήσει επίσης ένα χάπενινγκ-διαμαρτυρία.
Πριν καλά καλά μαζευτούμε και ενώ βρισκόμαστε σε απόσταση από την παρέλαση 2 διμοιρίες ΜΑΤ και ασφαλίτες μας κύκλωσαν και προσπάθησαν να μας διαλύσουν. Αποτέλεσμα η σύλληψη 4 από μας και η προσαγωγή μας στο ΑΤ Συντάγματος. Ανάμεσα τους μάλιστα μέλη ΔΣ διδασκαλικών συλλόγων και της ΠΕΑΕ. Το ακόμη πιο εξοργιστικό όμως ήταν ότι την ίδια στιγμή 2 ακόμα συνάδελφοι και 2 καλλιτέχνες συλλαμβάνονταν στην είσοδο των γραφείων της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας, στην είσοδο της οποίας υπήρχαν αστυνομικές δυνάμεις από το πρωί σήμερα. Η παρακολούθηση συνδικάτων φαίνεται είναι η νέα μόδα της κυβέρνησης του μνημονίου.
Αυταρχισμός και γελοιότητα
Η στάση της αστυνομίας στο Σύνταγμα ήταν προκλητική. Καταρχήν κανείς αστυνομικός με πολιτικά συμπεριλαμβανομένου και του επικεφαλής της όλης επιχείρησης δεν μας έδωσε τα στοιχεία τους παρά το γεγονός ότι τόσο όσοι συλληφθήκαμε όσο και όλοι οι συγκεντρωμένοι το απαιτήσαμε.
Στο αναφαίρετο δικαίωμα μας να μάθουμε ποιος μας συλλαμβάνει μας απαντούσαν προκλητικά «κάντε αίτηση στην υπηρεσία μας για τα στοιχεία μας». Ακόμα χειρότερα όμως, συνάδελφοι σύρθηκαν στην κυριολεξία με τη βία μέχρι τα περιπολικά απλά γιατί αρνούνταν να ακολουθήσουν χωρίς εξήγηση τους αστυνομικούς.
Η γελοιότητα συνεχίστηκε στο ΑΤ Συντάγματος όπου μας ανακοινώθηκε ότι πρόκειται για μια απλή εξακρίβωση στοιχείων και τυχαίες προσαγωγές. Βέβαια στην ερώτηση γιατί μας φέρατε στο τμήμα ο αστυνομικός υπηρεσίας απάντησε «εγώ δεν ξέρω απλά εκτελώ εντολές από πάνω».
Αυτό που έγινε χτες επί της ουσίας αποτέλεσε προληπτικές συλλήψεις, αφού κανείς δεν κατάλαβε γιατί έγιναν οι προσαγωγές, ειδικά αφού η διαμαρτυρία μας δεν είχε καν αρχίσει όταν μας συνέλαβαν. Στόχος τους ήταν να μην «χαλάσει η σούπα» των επισήμων στην παρέλαση. Παρά τη σύλληψη τεσσάρων από εμάς όμως, η διαμαρτυρία μας έγινε κανονικά και βρήκε μάλιστα και πολύ θετική ανταπόκριση από γονείς και μαθητές.
Η κυβέρνηση έφτιαχνε κλίμα εδώ και μέρες
Είναι χαρακτηριστικό ότι τα όσα έγιναν σήμερα είχαν σχεδιαστεί. Εδώ και μέρες τα κυβερνητικά στελέχη μιλούσαν για «προβοκάτσιες» (δήλωση Πεταλωτή) στις παρελάσεις. Αστεία πράγματα, λέμε εμείς. Η συγκέντρωσή μας ήταν δημόσια ανακοινωμένη με δελτία τύπου και όλοι μας έχουμε και είχαμε ονοματεπώνυμο, σε αντίθεση με τους ασφαλίτες που καλυμμένοι κάτω από την ανωνυμία τους μπορούν να βρίζουν, να βιαιοπραγούν και να προβοκάρουν.
Σπέρνουν ανέμους…
Η πραγματικότητα είναι ότι η κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά ότι η πολιτική της γεννάει την οργή της κοινωνίας. Δεν είναι τυχαίο ότι όλα τα κυβερνητικά στελέχη όπου σταθούν και όπου βρεθούν (εντός και εκτός συνόρων) έρχονται αντιμέτωποι με διαμαρτυρίες. Ειδικά στο θέμα των συγχωνεύσεων-καταργήσεων σχολείων, η ηγεσία του υπουργείου παιδείας γνωρίζει πολύ καλά ότι έχει απέναντί της όχι μόνο τους εκπαιδευτικούς αλλά ολόκληρες κοινωνίες που βλέπουν τα σχολεία τους να κλείνουν με όλες τις συνέπειες που έχει αυτό για τα παιδιά τους.
Επιπλέον η κυβέρνηση με κάθε τρόπο προσπαθεί να στοχοποιήσει τα κομμάτια αυτά της κοινωνίας που όχι μόνο αντιστέκονται στην πολιτική της, αλλά προσπαθούν να δώσουν στην λαϊκή οργή πολιτική διέξοδο προς τα αριστερά. Δεν είναι λοιπόν τυχαίες ούτε οι δηλώσεις Πάγκαλου για τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε οι ανακοινώσεις της Διαμαντοπούλου που στοχοποιούν τόσο τις ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών (ΟΛΜΕ-ΔΟΕ) γενικά, αλλά και τις παρατάξεις της αριστεράς (τις Παρεμβάσεις) ειδικότερα.
Ότι κι αν κάνουν όμως, είναι αδύνατο να συλλάβουν την πλειοψηφία των εργαζομένων που στενάζει κάτω από την πολιτική του μνημονίου.
Είναι επίσης αδύνατο για μας τους εκπαιδευτικούς να παραδώσουμε αμαχητί τα σχολεία και να συναινέσουμε στην παιδεία των λίγων και εκλεκτών. Μπορεί σήμερα η κοινωνία να νιώθει οργή και αγανάκτηση, αλλά και ταυτόχρονα αδυναμία να την εκφράσει αποτελεσματικά, αυτό όμως δε θα συνεχίζει για πάντα. Ο κόσμος της εκπαίδευσης, την καλύτερη απάντηση θα τη δώσει με τη μαζική του συμμετοχή στις διαμαρτυρίες που θα γίνουν σήμερα σε όλη τη χώρα στις παρελάσεις και με την επιτυχία της απεργίας στις 30 Μαρτίου.
