Η χθεσινή (Τρίτη 29/1) συνέλευση των οδηγών στην ΕΘΕΛ (και λοιπών μελών του συνδικάτου εργαζομένων ΟΑΣΑ) τελείωσε με νίκη των κυβερνητικών παρατάξεων στο Συνδικάτου.
Η εξέλιξη αυτή θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί αν οι μαχητικές παρατάξεις κατέβαζαν κοινή πρόταση, καθώς οι εργαζόμενοι που ήθελαν συνέχιση του αγώνα ήταν αθροιστικά περισσότεροι από αυτούς που ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και τα παρακλάδια τους κατάφεραν να τρομοκρατήσουν και να υποτάξουν.
Υπέρ της πρότασης των κυβερνητικών συνδικαλιστικών παρατάξεων για σταμάτημα στην ουσία των κινητοποιήσεων ψήφισαν 758 εργαζόμενοι. Αντίθετα, οι προτάσεις για μαχητική συνέχιση πήραν συνολικά 1014!! Με την αριστερά διασπασμένη όμως κέρδισε ο κυβερνητικός συνδικαλισμός!!
5 μέρες απεργίας στα αμαξοστάσια
Κατά τη διάρκεια της 5ήμερης απεργίας το κλίμα στα αμαξοστάσια ήταν εκρηχτικό. Με πρόταση της «Ανεξάρτητης Παρέμβασης» στη συνέλευση της 24ης Γενάρη, οι εργαζόμενοι προχώρησαν σε περιφρούρηση των αμαξοστασίων με βάρδιες. Η συμμετοχή στις απεργιακές φρουρές ήταν η μεγαλύτερη που έχει δει ο κλάδος από το 1992, ενώ οι συζητήσεις έδιναν και έπαιρναν…
Η βασική συζήτηση ήταν για το πώς αντιμετωπίζεται η επιστράτευση, η οποία τους φόβιζε όλους. Τα σκυλιά της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ μύριζαν το φόβο. Ανίχνευαν τους πιο επιρρεπείς στον πανικό και τον ατομισμό και όρμαγαν. Έλεγαν πως η επιστράτευση οδηγεί σε φυλακή και απόλυση. Πως το Συνδικάτο δεν μπορεί να αναλάβει ευθύνη γιατί η επιστράτευση είναι ατομική και ο καθένας θα είναι μόνος του. Πως η «τυφλή σύγκρουση» δεν οδηγεί πουθενά και πως πρέπει να πάμε σε διάλογο με την διοίκηση και την κυβέρνηση.
Από την άλλη ήταν οι εργαζόμενοι που είχαν πάρει απόφαση να φτάσουν αυτό τον αγώνα μέχρι τέλους. Όχι γιατί δεν φοβόντουσαν. Αλλά γιατί ένιωθαν πως «δεν πάει άλλο». Πως αν μειωθούν κι’ άλλο οι μισθοί τους δεν θα μπορούν να ζήσουν τις οικογένειές τους. Ένιωθαν επίσης πως ήταν και ζήτημα αξιοπρέπειας. Πως αν υποχωρούσαν δεν θα χουν πρόσωπο να αντικρίσουν τα παιδιά τους.
«Τι θα πω εγώ στα παιδιά μου; Πως κατεβάσαμε τα παντελόνια;»
έλεγε ένας από τους οδηγούς που πήρε το λόγο στην τελευταία συνέλευση.
«Αν έχω να διαλέξω να γυρίσω στη δουλειά υποταγμένος ή επιταγμένος, διαλέγω επιταγμένος!»
πρόσθεσε.
Ένιωθαν ακόμα, πως αν με την απειλή της επίταξης, βγάλουν λευκά σημαιάκια, σκύψουν το κεφάλι και παραδοθούν στη κυβέρνηση, μετά δεν θα υπάρχει μέτρο που να μην μπορούν οι υποτακτικοί της Τρόικας να περάσουν στον κλάδο τους, αλλά και αλλού.
Γιατί, πολλοί από αυτούς τους εργαζόμενους είχαν συνείδηση πως μπαίνουν μπροστά σ’ έναν αγώνα για ολόκληρη την κοινωνία. Πως ο αγώνας αυτός μπορούσε να κρατήσει ζωντανή τη σπίθα που άναψε η απεργία των εργαζομένων στο Μετρό, να τη μεταδώσει σε άλλους κλάδους και να προκαλέσει αναζωπύρωση του κινήματος ευρύτερα.
«Όταν περπατάω μόνος μου το βράδυ στην ερημιά φοβάμαι. Αν είμαστε μαζί παίρνω θάρρος. Δίνουμε κουράγιο ο ένας στον άλλο».
Με αυτά τα λόγια εξήγησε ένας εργαζόμενος γιατί θέλει τη συνέχιση του αγώνα παρά την απειλή της επίταξης.
Πέρα από το γεγονός ότι η επίταξη είναι παράνομη στις αστικές συγκοινωνίες (βλ. https://xekinima.org/arthra/view/article/neo-dikastiko-praksikopima-kai-stin-ethel/) το πιο δυνατό όπλο που έχουμε ενάντια στην επίταξη είναι η μαζικότητα, απαντούσαν οι εργαζόμενοι που ήθελαν να συνεχίσουν τον αγώνα.
«Αν διαταχτεί επίταξη από την κυβέρνηση, θα πρέπει να έρθουν να μας βγάλουν τα ΜΑΤ. Δεν θα βγούμε μόνοι μας από εδώ»,
έλεγαν χαρακτηριστικά.
«Δεν μπορούμε να αντιπαρατεθούμε με στρατιωτικούς όρους. Δεν έχουμε όπλα. Γιατί είμαστε οικογενειάρχες και δεν έχουμε πείρα από τέτοιες συγκρούσεις. Δεν θα τους πούμε όμως "ορίστε κύριοι περάστε", ούτε θα βγούμε από μόνοι μας. Θα υπερασπιστούμε τα αμαξοστάσια όσο αντέξουμε»
έλεγε στους συναδέλφους του ο σύντροφος Αποστόλης Κασιμέρης, εκλεγμένος με την Ανεξάρτητη Παρέμβαση στο ΔΣ του Συνδικάτου Εργαζομένων ΟΑΣΑ.
«Από εκεί και μετά, το βασικό είναι να μην πάει κανείς για δουλειά» συνέχιζε. «Πρέπει να πάρουμε απόφαση να φέρουν όλοι τα φύλλα επίταξης/τα φύλλα πορείας στο συνδικάτο και κανείς να μην πάει για δουλειά. Αν είμαστε "μπετό" δεν μπορούν να κάνουν τίποτα.
Δεν μπορούν να πάνε 6.000 εργαζόμενους φυλακή. Δεν μπορούν να μας απολύσουν όλους. Και δεν είμαστε μόνοι μας. Είναι και οι οδηγοί στα τρόλει, το μετρό μπορεί να ξαναρχίσει κινητοποιήσεις, οι αγρότες βγαίνουν στους δρόμους…»
Την ίδια ώρα, ο Συνδικαλιστής της ΠΑΣΚΕ Ν. Πετρόπουλος έλεγε:
«Το συνδικάτο δεν μπορεί να αναλάβει την ευθύνη να μαζέψει τα φύλλα πορείας. Εγώ δεν αναλαμβάνω την ευθύνη… Είναι προσωπικό ζήτημα του καθενός».
Τα ΜΜΕ σε διατεταγμένη υπηρεσία
Τα σκυλιά της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ είχαν και τη βοήθεια των ΜΜΕ στην προσπάθειά τους να σπάσουν την απεργία. Τηλεοράσεις, αλλά και πολλές εφημερίδες και ηλεκτρονικές ειδησεογραφικές σελίδες αναπαρήγαγαν διαρκώς ψευδείς ειδήσεις επιδιώκοντας να σπάσουν το ηθικό των απεργών.
Όσον αφορά στην επίταξη τα ΜΜΕ παρουσίαζαν διατάξεις που έχουν καταργηθεί, ενός νόμου του 1974, αποκρύπτοντας πως με βάση το άρθρο 41 του νόμου 3536/2007 η επίταξη των ΜΜΜ είναι παράνομη!
Επίσης, τα ΜΜΕ ανακοίνωναν διαρκώς αναστολή κινητοποιήσεων για να φτιάξουν κλίμα, αποκρύπτοντας τα πραγματικά γεγονότα. Π.χ. ανακοίνωσαν τη Δευτέρα 28/1 αναστολή των κινητοποιήσεων στο ΟΣΕ, όταν η απόφαση που είχε λάβει ο ΟΣΕ ήταν για απεργία το Σαββακύριακο 26 & 27/1 και Πέμπτη και Παρασκευή 31/1 και 1/2. Ενδιάμεσα ο ΟΣΕ δεν είχε καλέσει απεργίες. Ωστόσο τα MME έδωσαν την εντύπωση πως είχαν σχεδιαστεί απεργίες που πάρθηκαν πίσω!
Αντίστοιχα, στις 28/1 ανακοίνωσαν πως έληξε η απεργία των τρόλεϊ. Δεν μετέδωσε κανείς βέβαια πως η απόφαση λήξης της απεργίας πάρθηκε από την πλειοψηφία του ΔΣ (ΠΑΣΚE και εκεί) χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων και πως οι εργαζόμενοι μέχρι το βράδυ έδιναν μάχη, ενάντια στη συνδικαλιστική τους ηγεσία, για να μην βγουν τρόλεϊ από τα αμαξοστάσια. Εκείνη την ημέρα, πολλοί εργαζόμενοι των τρόλεϊ μπήκαν μπροστά στις πύλες και έτσι κατάφεραν να κρατήσουν το ένα από τα τρία αμαξοστάσια εντελώς κλειστό, ενώ από τα υπόλοιπα δυο πολλά από τα οχήματα δεν βγήκαν.
Αποκορύφωμα όμως ήταν η «είδηση» πως λήγει η απεργία στα λεωφορεία και πως από Τετάρτη ξαναβγαίνουν στην κυκλοφορία, μια ολόκληρη μέρα πριν τη γενική συνέλευση της 29 Γενάρη (χτες) όπου επρόκειτο να ληφθεί απόφαση από τους εργαζόμενους!
Η γενική συνέλευση στις 29 Γενάρη
Η γενική συνέλευση στις 29 Γενάρη ήταν η πιο μαζική συνέλευση από το 1992, όταν τα λεωφορεία (ΕΑΣ) έδιναν μάχη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση.
ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ (παλιά διάσπατη της ΠΑΣΚΕ) και ΟΡΑΜΑ (η παράταξη του πρώην προέδρου του συνδικάτου και επίσης υποστηρικτή του ΠΑΣΟΚ, Ν. Κουλουμπαρίτση) συσπειρώθηκαν και πάλι. Πρότειναν μια 24ωρη απεργία την Πέμπτη και γενική συνέλευση …στις 14 Φλεβάρη! Σε 15 μέρες δηλαδή όταν το κλίμα θα έχει κάτσει εντελώς. Το βασικό τους επιχείρημα ήταν αστείο:
«Αν η απεργία συνεχιστεί, η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε επιστράτευση και τότε δεν θα μπορούμε να κάνουμε κινητοποιήσεις» έλεγαν.
Οπότε πρότειναν στην ουσία λήξη των κινητοποιήσεων πριν την επιστράτευση για να μην… χαθεί η «δυνατότητα»….!
Η ΔΑΣ
Η ΔΑΣ (παράταξη του ΚΚΕ) πρότεινε να δουλέψουν τα λεωφορεία την Τετάρτη 30 Γενάρη, για να μην μπορεί η κυβέρνηση να προχωρήσει σε επίταξη και για να «επικοινωνήσουν» οι οδηγοί με την κοινωνία. Στη συνέχεια να προχωρήσει το συνδικάτο σε 48ωρη απεργία Πέμπτη και Παρασκευή 31/1 και 1/2, με νέα γενική συνέλευση τη δεύτερη μέρα της 48ωρης. Η πρόταση της ΔΑΣ περιείχε επίσης και μια σειρά αιτήματα του κλάδου καθώς την πρόταση να κληθεί η ΓΣΕΕ σε περίπτωση επίταξης να καλέσει 24ωρη γενική απεργία και να καλύψει τον κλάδο.
Στην πραγματικότητα η επιστροφή στη δουλειά την Τετάρτη –το σπάσιμο δηλαδή των 24ωρων επαναλαμβανόμενων απεργιών– δεν προσέφερε καμία προστασία από την επίταξη. Ειδικά τη στιγμή που η κυβέρνηση είχε τυπώσει τα φύλλα πορείας και περίμενε να δει αν οι εργαζόμενοι στην ΕΘΕΛ θα συνεχίσουν δυναμικές απεργιακές κινητοποιήσεις. Όσον αφορά το κάλεσμα προς τη ΓΣΕΕ, παρόλο που δεν είναι λάθος, καθώς θέτει τη ΓΣΕΕ προ των ευθυνών της, δεν προσφέρει ούτε αυτό κάποια πρακτική προστασία στους εργαζομένους από την επίταξη.
Η Ανεξάρτητη Παρέμβαση
Η Ανεξάρτητη Παρέμβαση, η παράταξη στην οποία συμμετέχει το Ξεκίνημα, πρότεινε τη συνέχιση των επαναλαμβανόμενων 24ωρων απεργιών με νέα γενική συνέλευση την Παρασκευή.
Εξήγησε πως η μόνη πραγματική προστασία από την επίταξη είναι η μαζικότητα στον αγώνα και πως αυτό πρέπει να εκφράζει το συνδικάτο.
«Γιατί είμαστε γραμμένοι σε συνδικάτο συνάδελφοι; Για τέτοιες στιγμές. Αλλιώς να γίνουμε πολιτιστικός σύλλογος. Συνδικάτο σημαίνει μαζικότητα. Έτσι πρέπει να παλέψουμε»
είπε στη συνέλευση ο εκπρόσωπος της Ανεξάρτητης Παρέμβασης.
Την ίδια πρόταση έκαναν η ΕΑΣ (παράταξη που πρόσκειται στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και η παράταξη «Εργαζόμενοι Ο.ΣΥ».
Με την πρόταση για επαναλαμβανόμενες απεργίες συντάχθηκε και ο «Σύνδεσμος Οδηγών» που προσπαθεί να πάρει συγχωροχάρτι για το παρελθόν του, όταν μεταξύ άλλων, έλεγε πως οι εργαζόμενοι στην ΕΘΕΛ δεν πρέπει να κάνουν απεργίες και να χάνουν μεροκάματα, αλλά πορείες και αποκλεισμούς δρόμων στα ρεπό τους…
Η άρνηση της ΔΑΣ να συνεργαστεί με την υπόλοιπη Αριστερά
Η Ανεξάρτητη Παρέμβαση είχε προσπαθήσει να πείσει την προηγούμενη ημέρα της συνέλευσης τη ΔΑΣ να κατεβάσουν όλες οι αριστερές παρατάξεις κοινή πρόταση κάνοντας από κοινού συμβιβασμούς. Η ΔΑΣ ωστόσο δεν δέχτηκε.
Μετά από μια πρώτη ψηφοφορία, που φάνηκε πως η διάσπαση του αγωνιστικού μπλοκ οδηγούσε σε νίκη των ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, Ανεξάρτητη Παρέμβαση και ΕΑΣ πρότειναν να αποσύρουν την πρότασή τους και να ψηφίσουν την πρόταση της ΔΑΣ. Όμως η ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και λοιποί αρνήθηκαν να αποδεχτούν αυτή τη διαδικασία δηλώνοντας πως την θεωρούν αντικαταστατική.
Έτσι, το απεργοσπαστικό μπλοκ πήρε 758 ψήφους, η ΔΑΣ 586, ενώ η πρόταση για συνέχιση των 24ωρων επαναλαμβανόμενων απεργιών πήρε 428 ψήφους.
Το αγωνιστικό μπλοκ ήταν σαφώς μεγαλύτερο! Όμως διασπάστηκε! Από αυτό το λάθος πρέπει να βγουν συμπεράσματα έτσι ώστε να μην επαναληφθεί!
Συμπεράσματα έχουν βγάλει πλέον και πολλοί εργαζόμενοι της ΕΘΕΛ. Τόσο για τις μορφές αγώνα που πρέπει να ακολουθηθούν την επόμενη περίοδο, όσο και για το πόσο αδίστακτες είναι οι κυβερνητικές παρατάξεις στον κλάδο τους.
Το επόμενο βήμα είναι οι εργαζόμενοι που έχουν βγάλει τα συμπεράσματα να μην απογοητευτούν, αλλά να οργανωθούν για αντιπαλέψουν πιο αποτελεσματικά τους μηχανισμούς των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και λοιπών προδοτών του εργατικού κινήματος.
Γιατί η μάχη που χάθηκε δεν ήταν μια απλή, «συνηθισμένη» μάχη. Αφορούσε τη δυνατότητα των εργαζομένων στην ΕΘΕΛ να λειτουργήσουν σαν ο καταλύτης για να αναπτυχθεί ένα νέο κύμα αγώνων, μαζί με το Μετρό, τη ΔΕΗ, τα ναυπηγεία, τους ναυτεργάτες, τους αγρότες κλπ, που είναι ήδη σε διαδικασία κινητοποιήσεων! Για μια ακόμη φορά οι εργάτες νικήθηκαν «από τα μέσα»! Πρώτα από τις προδοτικές συνδικαλιστικές ηγεσίεων των ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ! Αλλά και, τραγικότερο, από την ίδια την Αριστερά, η οποία ενώ είχε την πλειοψηφία στα χέρια της την έχασε γιατί δεν μπόρεσε να συνεργαστεί! Οι ευθύνες της ηγεσίας της ΔΑΣ – ΠΑΜΕ γι’ αυτό είναι πολύ μεγάλες!
Αυτός ο πόλεμος δεν τέλειωσε! Χάθηκε μια μάχη, αλλά θα έχουμε κι άλλους γύρους μπροστά μας. Αν προετοιμαστούμε σωστά, αν βγάλουμε τα σωστά συμπεράσματα, μπορούμε να είμαστε οι νικητές στο τέλος αυτού του δρόμου!
Υ.Γ.
Όσοι παρακολουθούν τις εξελίξεις στο χώρο των αστικών συγκοινωνιών είναι φυσικό να διερωτηθούν τι στάση κράτησε ο νεοδημιούργητος ΣΥΡΙΖΑ–ΟΣΥ. Ούτε μια ανακοίνωση υπέρ του αγώνα, ούτε μία ομιλία, έστω για τον τύπο, σε καμία από τις δύο ιστορικές γενικές συνελεύσεις του κλάδου, από κανένα από τα «στελέχη» του ΣΥΡΙΖΑ–ΟΣΥ! Τραγικές φιγούρες, τραγικό για το κίνημα, τραγικό για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ που αγκαλιάζει τέτοιους ανθρώπους. Σ’ αυτό το θέμα θα επανέλθουμε.
