«Μιάσματα», «τους απεχθάνομαι», «αυτή η παρασιτική, έρπουσα και αναξιοπρεπής στάση…», «οι άνθρωποι-παράσιτα», «σιχάματα»…
είναι μερικοί μόνο από τους χαρακτηρισμούς που έχει χρησιμοποιήσει το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης Ν. Καρανίκας για να επιτεθεί στο Ξεκίνημα και τα στελέχη του στην περιοχή του 5ου διαμερίσματος σε μια σειρά από αναρτήσεις του στη διάρκεια των προηγούμενων βδομάδων [1].
Στις 14 Μαρτίου ξεπέρασε τον εαυτό του απειλώντας το στέλεχος του «Ξ», Φοίβο Μακρίδη ότι θα «τον πετάξει πολιτισμένα έξω» αν ξαναεμφανιστεί στην συνέλευση του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ.
Σε δημοσίευση στο facebook γράφει σχετικά:
«Χθες ένα τέτοιο σίχαμα έκανε την εμφάνιση του στην οργάνωση της γειτονιάς μου. Έλλειπα και δεν πρόλαβα να το πετάξω πολιτισμένα έξω. Μου το είπαν μέλη της συνέλευσης που δεν άντεξαν και φύγανε. Άλλη φορά δεν θα υπάρξει. Τέλος»
Όλη αυτή η επίθεση δεν εμπεριέχει καν κάποια συγκεκριμένη πολιτική κατηγορία απέναντι στο «Ξ», αλλά γίνεται υποτίθεται γιατί… προσβάλλουμε την αισθητική του!
Στις 14 Μαρτίου έγραφε:
«Στην περίπτωση τους δεν μπαίνει θέμα διαφωνιών. Μπαίνει θέμα λειτουργίας από πλευράς αισθητικής με πολιτική προοπτική. Οι άνθρωποι- παράσιτα απλά απομυζούν τον οργανισμό προς όφελός τους. Τίποτα παραπάνω»
Οι χαρακτηρισμοί αυτοί είναι πρωτοφανείς για μια ενδοαριστερή συζήτηση, ακόμα και έντονη.
Οι επιθέσεις αυτές ξεκίνησαν στις 2 Γενάρη με αναρτήσεις στο Facebook (δείτε υποσημείωση [1]). Το Ξεκίνημα είχε δώσει μια απάντηση τότε προσπαθώντας όμως να διατηρήσει τις σχέσεις συνεργασίας , γιατί στη δικιά μας «κουλτούρα» πολιτική διαφωνία δεν σημαίνει άρνηση για κοινή δράση και πολύ περισσότερο δεν σημαίνει υβριστικοί χαρακτηρισμοί. Ενδεικτικό της στάσης του «Ξ» είναι το γεγονός ότι παρά την επιθετικότητά του ενάντια στο «Ξ», όταν ο Ν. Καρανίκας διώχθηκε δικαστικά, πρόσφατα, το Ξεκίνημα έκφρασε ανοικτά και δημόσια την αλληλεγγύη του [2].
Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα προηγούμενα, η στάση του δεν αποτελεί μια «εν θερμώ» αντίδραση αλλά πρόκειται για μια συνειδητή και συστηματική προσπάθεια να μας συκοφαντήσει, ελπίζοντας ίσως ότι με αυτό τον τρόπο θα μας διώξει από την γειτονιά – κάτι βέβαια που δεν πρόκειται να πετύχει.
Για το «Ξ», βέβαια, όλη αυτή η υπόθεση δεν αποτελεί μια «προσωπική» αντιπαράθεση. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι, βάσει των διακηρύξεων του, ένα ανοιχτό κόμμα που επιδιώκει την πλατιά συνεργασία με όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς. Επίσης, υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει και μια άλλη παράδοση, που προωθεί την ανταλλαγή διαφορετικών απόψεων, και όχι την «απόλυτη αλήθεια» της εκάστοτε ηγεσίας. Ποιος έχει λοιπόν το δικαίωμα να «πετάει έξω» (έστω και… «πολιτισμένα») κάποιον άλλο επειδή δεν του αρέσει ή δεν συμφωνεί μαζί του; Τι θα σημαίνουν αυτές οι πρακτικές αν και όταν γίνει αύριο ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση; Αυτή είναι η αριστερή ηθική που κατά τη γνώμη του Ν. Καρανίκα αντιπροσωπεύει ο ΣΥΡΙΖΑ;
Δυστυχώς δεν πρόκειται για κάτι ιστορικά καινούργιο ή μεμονωμένο. Σε όλα τα αριστερά κόμματα που πλησίαζαν την εξουσία, έγιναν προσπάθειες να διωχθεί κάθε φωνή που ενοχλούσε την ηγεσία. Και αυτό με τη σειρά του δεν είναι άσχετο με την μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ σε πιο μετριοπαθείς θέσεις (πορεία της οποίας ο Ν. Καρανίκας είναι ένθερμος υποστηρικτής).
Όπως έχουμε γράψει ξανά, η μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ σε πιο μετριοπαθείς θέσεις συνοδεύτηκε από την είσοδο σ’ αυτόν ενός σημαντικού αριθμού πρώην γραφειοκρατών του ΠΑΣΟΚ[3]. Αυτό καθόλου δεν φαίνεται να ενοχλεί κάποια στελέχη που ανήκουν μάλιστα στην «αριστερή τάση» της πλειοψηφίας. Αυτό που κύρια τους απασχολεί και που επιδιώκουν είναι να διώξουν όσους κάνουν κριτική από τα αριστερά.
Θέλουμε να κλείσουμε αυτή την αναφορά με κάτι θετικό: ελπίζουμε πως αυτή η αντιπαράθεση θα συμβάλει στο βάθεμα του προβληματισμού, που είναι ήδη πολύ έντονος μέσα στον κόσμο και στη βάση του ΣΥΡΙΖΑ, αναφορικά με την πορεία του κόμματος. Τα ζητήματα που έχει να αντιμετωπίσει η Αριστερά γενικά και ο ΣΥΡΙΖΑ πιο ειδικά είναι μεγάλα και πιεστικά, για να μην πούμε ιστορικά. Και η χειρότερη πραγματικά προσφορά που μπορεί να κάνει κανείς είναι να αντιμετωπίζει τις διαφωνίες με υβριστικό τρόπο και απειλές αποπομπής.
