Το θέμα της απαγωγής των Πακιστανών μεταναστών από μυστικές υπηρεσίες θυμίζει σενάριο ταινίας πρακτόρων. Όμως εδώ δεν πρόκειται για τον Τζέιμς Μπόντ. Εδώ πρόκειται για την πραγματική ζωή. Και οι καθημερινές αποκαλύψεις για τη δράση των ελληνικών και των ξένων μυστικών υπηρεσιών ένα πράγμα δείχνουν. Ό,τι τα “ανθρώπινα δικαιώματα” και το “κράτος δικαίου” είναι σήμερα λέξεις χωρίς περιεχόμενο.
Επιπλέον, ανεξάρτητα από τις κόντρες ανάμεσα στους διάφορους υπουργούς, τελικά το κύρος της κυβέρνησης βγαίνει λαβωμένο. Αφού ό,τι διαψεύδουν τη μια μέρα, επιβεβαιώνεται την επομένη.
Οι καταγγελίες των Πακιστανών μεταναστών είναι λίγο, πολύ γνωστές. Λίγο μετά τις βομβιστικές επιθέσεις στο Λονδίνο το καλοκαίρι, εισέβαλλαν στα σπίτια τους άνδρες με πολιτικά δηλώνοντας αστυνομικοί. Χωρίς καμιά νόμιμη διαδικασία, τους έδεσαν τα μάτια και τους απήγαγαν. Τους κράτησαν σε άγνωστη- μυστική φυλακή από 1 ως 5 μέρες και τους ανέκριναν για τις βομβιστικές επιθέσεις. Στην ανάκριση συμμετείχαν τόσο έλληνες όσο και ξένοι πράκτορες, ενώ όλοι όσοι “συνελήφθησαν” κατάγονταν από το χωριό Καχότα, τόπο καταγωγής των βομβιστών. Πριν τους παρατήσουν, ξανά με δεμένα μάτια, στην Ομόνοια τους απείλησαν πως αν μιλούσαν για το περιστατικό θα κινδύνευε η ζωή τους
Κυβέρνηση και κρατικός μηχανισμός βέβαια, προσπάθησαν συνειδητά να “θάψουν” το ζήτημα. “Δεν ξέρουμε τίποτα” ήταν η απάντηση που πήραν (από τα αστυνομικά τμήματα, την αντιτρομοκρατική και τη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής) οι συγγενείς των θυμάτων όταν τους αναζήτησαν τον Ιούλη. Μετά την απελευθέρωση τους, κάποιοι από τους μετανάστες κατέθεσαν μήνυση για την παράνομη απαγωγή τους. Όμως χρειάστηκαν 4,5 μήνες για να πάει η δικογραφία από την εισαγγελία Αθηνών στην ΕΛ.ΑΣ. και να ξεκινήσει έρευνα!
Χρειάστηκαν δημοσιεύματα του BBC και νέες δηλώσεις των μεταναστών στις εφημερίδες για να ξανανοίξει το ζήτημα στις αρχές Δεκέμβρη. Όμως και τότε η ελληνική αστυνομία έκανε τον “Κινέζο” δηλώνοντας πως “δεν υπάρχουν επίσημες καταγγελίες” ενώ και ο Βουλγαράκης αμφισβήτησε τη σοβαρότητα τους.
Η εμπλοκή των ξένων μυστικών υπηρεσιών έχει γίνει το βασικό σημείο της δημόσιας αντιπαράθεσης για την υπόθεση αυτή. Σε αυτό το σημείο επικεντρώνεται και η κριτική της αριστεράς. Η σημερινή “γραμμή” της κυβέρνησης άλλωστε είναι πως ακόμη κι αν έγιναν οι απαγωγές, η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε ιδέα. Ο Καραμανλής για παράδειγμα μετά τη συνάντηση με τον Αλαβάνο δήλωσε πως οι ελληνικές αρχές δεν είχαν καμιά εμπλοκή στην απαγωγή και ανάκριση. Ο πρόεδρος του ΣΥΝ ζήτησε ακόμη από το Σημίτη και τον Παπανδρέου να αποκαλύψουν τυχόν μυστικές συμφωνίες με άλλα κράτη για τη συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών στο θέμα της τρομοκρατίας. Ενώ το ΚΚΕ, δια στόματος Α.Παπαρήγα, υποστήριξε για άλλη μια φορά πως όλα αυτά είναι αποτελέσματα μυστικών συμφωνιών μεταξύ ΕΕ και Ελλάδας και ζήτησε την κατάργησή τους.
Και είναι σίγουρο πως το θέμα των Πακιστανών δεν είναι άσχετο με την όξυνση των κατασταλτικών- αντιτρομοκρατικών μέρων των τελευταίων χρόνων καθώς και με όσα μαθαίνουμε περί μυστικών αερομεταφερόμενων φυλακών της CIA κλπ.
Όμως δεν έχει καμιά απολύτως σημασία αν οι απαγωγές έγιναν, και γίνονται, από έλληνες πράκτορες, από ξένους πράκτορες, ή από μια συνεργασία ανάμεσά τους. Σημασία έχει ότι στη “δημοκρατική” υποτίθεται Ελλάδα και στην επίσης “δημοκρατική” Ευρώπη είναι δυνατόν να μπουν στο σπίτι σου στις 11 το βράδυ, να σε “εξαφανίσουν” για καμιά βδομάδα σε κάποια μυστική φυλακή, κανείς να μην ξέρει που βρίσκεσαι, να εφαρμόσουν επάνω σου όλες τις “σύγχρονες” ανακριτικές μεθόδους και όλα αυτά έξω από κάθε (αστική) νομιμότητα. Και δεν έχει σημασία αν τη δουλειά την κάνει “ντόπιος” ή “εισαγόμενος” πράκτορας. Σημασία έχει ότι το κράτος (κυβέρνηση, αστυνομία, δικαιοσύνη κλπ) εφαρμόζει τους νόμους του και σέβεται τα “ανθρώπινα δικαιώματα”, μόνον όταν αυτό τους συμφέρει. Όταν δεν τους συμφέρει “το κράτος δικαίου” πάει περίπατο…Αυτή είναι η δημοκρατία τους.
Επιπλέον οι αστοί πολιτικοί (αυτής ή της προηγούμενης κυβέρνησης) δεν πρόκειται ποτέ να αποκαλύψουν απολύτως τίποτα για την ύπαρξη μυστικών συμφωνιών και τη δράση των δικών τους μυστικών υπηρεσιών σε συνεργασία με ξένες. Αφού πολύ απλά οι υπηρεσίες αυτές υπάρχουν ακριβώς επειδή είναι μυστικές και είναι φτιαγμένες ειδικά για να κινούνται εκτός νομιμότητας. Η χρησιμότητά τους στην αστική τάξη είναι ακριβώς αυτή, κάνουν τη “βρώμικη” δουλειά που δεν μπορούν να κάνουν οι επίσημοι κατασταλτικοί μηχανισμοί, οι οποίοι είναι υποχρεωμένοι να κρατάνε τα προσχήματα της νομιμότητας.
Είναι λοιπόν αυταπάτη και ασυγχώρητη αφέλεια η αριστερά να ζητά από τους εκπροσώπους των αστών να αποκαλύψουν τα μυστικά τους, και επικίνδυνο λάθος να “προτιμά” την ΕΥΠ από την Αγγλική ΜΙ6.
Κανελλής Νίκος
