Άρθρο της Σύνταξης από το νέο τεύχος του «Ξ», 475, 14 – 28 Ιούνη, που κυκλοφορεί
Πόσο θράσος χρειάζεται μια κυβέρνηση για να παριστάνει την αριστερή και όχι μόνο να συνεχίζει τη λιτότητα αλλά να τη βαθαίνει και ταυτόχρονα να προσπαθεί να παρουσιάσει τη νύχτα μέρα και να κάνει το μαύρο άσπρο!! Και πόσο ψέμα πρέπει να κυλάει στο αίμα των κυβερνώντων όταν την ίδια στιγμή μιλούν για «καθαρή έξοδο» από τα Μνημόνια.
Η κυβέρνηση Τσίπρα συνεχίζει στο δρόμο που χάραξαν οι προκάτοχοι της με μία διαφορά: εφαρμόζει μια εξοντωτική πολιτική για την κοινωνία και την οικονομία που φέρνει στα δημόσια ταμεία περισσότερα λεφτά απ’ όσα αρχικά υπολογιζόταν, με στόχο να μοιράσει αυτά τα λίγα λεφτά –του λεγόμενου «υπερπλεονάσματος»– στα πιο φτωχά στρώματα για να παραστήσει έτσι τη φιλολαϊκή!
Περί δημοκρατίας (κατ’ αρχήν)…
Ας δούμε κατ’ αρχήν κάποια θέματα δημοκρατικής λειτουργίας. 534 σελίδες αποτελούν το πολυνομοσχέδιο το οποίο δόθηκε στους βουλευτές λίγο πριν ξεκινήσει η διαδικασία στη βουλή 11 Ιουνίου 2018 (CNN.gr, 11.06.2018). Πόσοι απ’ αυτούς θα τις διαβάσουν; Και γιατί, στην τελική, να τα διαβάσουν αφού έτσι κι αλλιώς θα τα υπερψηφίσουν (για τη συμπολίτευση μιλάμε βέβαια);
Το θέμα όμως, σαν και ο Τσίπρας να ήθελε να τρίψει στη μούρη των βουλευτών του την ανυπαρξία των δικαιωμάτων τους, είναι ότι η κυβέρνηση αρνήθηκε να δεχτεί καν να συγκλειθεί η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ! Όχι πως θα έκανε καμιά διαφορά δηλαδή…
«Καθαρή έξοδος»: Νέα μέτρα 5 δισ. €
Η «καθαρή έξοδος» που μας πιπιλάει ο Τσίπρας εδώ και μήνες μεταφράζεται σε συγκεκριμένα πράγματα τα κυριότερα από τα οποία είναι:
Μείωση συντάξεων από την 1.1. 2019 με στόχο να εισπραχθούν 2,1 δισ. ευρώ επιπλέον στην περίοδο 2019-2022.
Περικοπές στο αφορολόγητο από τις αρχές του 2020 (από περίπου 8.500 € σε περίπου 5.500 €) για να εισπραχθούν 1,9 δισ. €.
Υπάρχουν ακόμα μέτρα που αφορούν αυξήσεις στο φόρο ακίνητης περιουσίας, την κατάργηση του μειωμένου ΦΠΑ σε νησιά της παραμεθορίου, κοκ, έτσι που συνολικά τα νέα μέτρα υπολογίζονται γύρω στα 5 δισ. €. Η κυβέρνηση αντιδρά «θυμωμένα» στις καταγγελίες της ΝΔ ότι τα μέτρα αντιστοιχούν σε 5,1 δισ. €, υποστηρίζοντας πως στην πραγματικότητα είναι… 4,75 δισ. € (ΑΥΓΗ, 11.06.2018).
Πρόκειται για επιπλέον μέτρα που προστίθενται σε μια πολιτική που έχει ήδη εξοντώσει την κοινωνία. Η κυβέρνηση Τσίπρα είχε απ’ ότι φαίνεται μια κρυφή ελπίδα ότι αν έπιανε και ξεπερνούσε τα πλάνα για πρωτογενή πλεονάσματα που της είχαν θέσει οι Θεσμοί, τότε ίσως να της επέτρεπαν να μην επιβάλει τη νέα αυτή λιτότητα. Λογάριαζε όμως χωρίς τον ξενοδόχο…Οι θεσμοί από την πρώτη στιγμή ξεκόψανε κάθε συζήτηση για να μην μειωθούν οι συντάξεις και το αφορολόγητο.
Τρελά πλεονάσματα
Η συμφωνία από τις προηγούμενες κυβερνήσεις πρωτογενών πλεονασμάτων στο ύψος του 3,5% του ΑΕΠ σε ετήσια βάση (γύρω στα 6,5 δισ. € με σημερινά δεδομένα) που να πηγαίνουν για αποπληρωμή των τόκων του χρέους είναι ένα από τα σημεία τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ (κάποτε) κατάγγελλε με οργή, γιατί ήταν αδιανόητα ψηλά και καταστροφικά για την οικονομία!
Τι κάνει στην πράξη ο ΣΥΡΙΖΑ όντας κυβέρνηση; Προγραμματίζει τα ακόλουθα πρωτογενή πλεονάσματα:
- 2018 – 3,56% του ΑΕΠ,
- 2019 – 3,96%,
- 2020 – 4,15%,
- 2021 – 4,53% και
- 2022 σε 5,19%.
Ότι ξεπερνά το 3,5% είναι «υπερπλεόνασμα» – και όλα μαζί τα υπερπλεονάσματα ανέρχονται, σε απόλυτα ποσά, για την περίοδο 2018-22, σε 8 περίπου δισ. €. Με αυτά τα ποσά ο ΣΥΡΙΖΑ ελπίζει πως θα καταφέρει να δείξει ένα φιλολαϊκό προφίλ, κάνοντας κάποιες παροχές και υποσχόμενος ακόμα περισσότερες στα πιο φτωχά στρώματα. Όλα τα πιο πάνω βέβαια είναι υπολογισμοί των οποίων ο βαθμός υλοποίησης εξαρτάται από την ανάπτυξη της οικονομίας και τη διεθνή συγκυρία.
Το χρέος…
Την ίδια στιγμή συνεχίζεται η αντιπαράθεση για το θέμα του ελληνικού χρέους ανάμεσα στο ΔΝΤ και τη γερμανική κυβέρνηση.
Το ΔΝΤ θέλει η αποπληρωμή του χρέους να παραταθεί για 15 χρόνια, το Βερολίνο δεν συμφωνεί, και προτείνει λιγότερα χρόνια ή κάποια άλλη διαδικασία «υποστήριξης» στην αποπληρωμή του ελληνικού χρέους. Τελικά το πιο πιθανό είναι θα βρουν ένα συνδυασμό, κάνοντας αμοιβαίους συμβιβασμούς, για να συνεχίσει η λιτότητα χωρίς να φύγει το ΔΝΤ από την ομάδα των «θεσμών».
Η ουσία βέβαια δεν αλλάζει. Σύμφωνα με το ΔΝΤ για να είναι βιώσιμο το χρέος θα πρέπει οι χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας (όσα δηλαδή πρέπει να δαπανά η χώρα ετησίως για τις πληρωμές του χρέους) να διατηρούνται χαμηλότερα του 15% μέχρι το 2040 και χαμηλότερα του 20% μέχρι το 2060 (CNN, 11.06.2018). Το ΔΝΤ εκτιμά ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να πληρώνει το 15-20% του ΑΕΠ της κάθε χρόνο για την αποπληρωμή του χρέους, γι’ αυτό ζητά να παραταθεί η περίοδος αποπληρωμής ώστε να μειωθούν οι δόσεις και, πρακτικά, η αξία του χρέους.
Η ουσία λοιπόν είναι αυτό το 15-20% του ΑΕΠ που θα πρέπει να πληρώνει η χώρα τουλάχιστον μέχρι το 2060!! Οι επόμενες δύο γενιές θα ζουν για να πληρώνουν το χρέος και οι πολιτικές της όποιας κυβέρνησης μέχρι τότε θα καθορίζονται από τους δανειστές καταργώντας κάθε έννοια ακόμα κι αυτής της ξεφτιλισμένης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας που ζούμε. Μετά ο Τσίπρας μιλά για «καθαρή έξοδο»!
Η Αριστερά και η ανασυγκρότηση του κινήματος
Το σύνολο της Αριστεράς μιλά για την ανάγκη ανασυγκρότησης ή ακόμα και αντεπίθεσης του κινήματος. Αν η Αριστερά θέλει πραγματικά την ανασυγκρότηση του κινήματος, δυο στοιχεία είναι απαραίτητα:
- Να λειτουργήσει ενωτικά. Το μεγαλύτερο εμπόδιο στην ανάληψη δράσεων από το κίνημα είναι ο κατακερματισμός της Αριστεράς, που δεν εμφανίζεται ικανή να οργανώσει μια κοινή πορεία, πόσο μάλλον μια κοινή εκστρατεία για ένα θέμα. Ο κύριος υπεύθυνος βέβαια γι’ αυτό είναι το ΚΚΕ, που δεν ενδιαφέρεται να συγκροτήσει ένα μέτωπο με τις υπόλοιπες αριστερές δυνάμεις.
- Να υιοθετήσει ένα επαναστατικό-σοσιαλιστικό πρόγραμμα. Δεν υπάρχει καμία προοπτική για πραγματική έξοδο από τη λιτότητα και την κρίση μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού. Όσες δυνάμεις στην Αριστερά κατανοούν την αναγκαιότητα ενός τέτοιου προγράμματος χρειάζεται να έρθουν πιο κοντά, να συνεργαστούν, να προχωρήσουν σε κοινές επεξεργασίες και πρωτοβουλίες, ώστε να λειτουργήσουν σαν καταλύτης μέσα στις γραμμές της υπόλοιπης Αριστεράς και των κινημάτων.
