80-100.000 χαμένες θέσεις εργασίας (εκτιμήσεις της Κομισιόν -Γενάρης 2009) και μείωση του εισοδήματος ως 20% («Καθημερινή» 25.1.09). Αυτές οι 2 προβλέψεις που αφορούν τη δουλειά και το εισόδημα δείχνουν ως ένα βαθμό το τι πρόκειται να συμβεί στην Ελλάδα την επόμενη περίοδο.
Από όλες τις μεριές ακούγεται η λέξη απόλυση. Πάνω από 100 απολύσεις στη ΛΑΡΚΟ (Λάρυμνα), στη FRIGOGLASS (πολυεθνική στην Κ. Αχαϊα), στην ING (ασφαλιστική), στις εκδόσεις Μπόμπολα (ΕΘΝΟΣ κλπ) κοκ
Απολύσεις που βαφτίζονται εθελούσιες ή οικειοθελείς, που γίνονται κατόπιν κλήρωσης μεταξύ των εργαζομένων όπως συνέβη σε κατάστημα της VODAFONE στην Πάτρα ή ανοικτοί εκβιασμοί για διαθεσιμότητες και μειωμένη εργασία σε άλλες περιπτώσεις.
Όλα αυτά πριν ακόμα η ελληνική οικονομία μπει και τυπικά σε ύφεση και οι επιπτώσεις της διεθνούς οικονομικής κρίσης χτυπήσουν για τα καλά την πόρτα μας.
Το μέτωπο των απολύσεων θα είναι η επόμενη κρίσιμη μάχη. Και πρέπει να οργανωθεί άμεσα ένα κοινό μέτωπο αντίστασης που να μην αφήνει τον κάθε κλάδο ή σωματείο να αντιμετωπίζει την εργοδοτική αυθαιρεσία μόνο του.
Γεγονότα όπως αυτό της δολοφονικής επίθεσης στην Κ. Κούνεβα δείχνουν ως που είναι διατεθειμένο να φτάσει το κεφάλαιο προκειμένου να κάμψει την αντίσταση των εργαζομένων.
Η κυβέρνηση για το μόνο που νοιάζεται είναι το πότε την συμφέρει να κάνει εκλογές. Αναθάρρησε από τη μικρή άνοδο των ποσοστών της, το σταμάτημα των κινητοποιήσεων της νεολαίας, την αντιπολιτευτική ανυπαρξία του ΠΑΣΟΚ και με μερικές ψευτοπαροχές, σε συνδυασμό με το προσωρινό κλείσιμο μετώπων όπως αυτό της Παιδείας, ο Καραμανλής ελπίζει να βρει την κατάλληλη στιγμή για εκλογές.
Ανεξάρτητα από το πότε θα γίνουν εκλογές το σίγουρο είναι ότι και ο Κωστάκης και ο Γιωργάκης θα θελήσουν να φορτώσουν τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους, στους αγρότες, τη νεολαία, την κοινωνία συνολικά.
Οι επιλογές για τους εργαζόμενους και την κοινωνία είναι σχετικά απλές. Είτε θα δεχθούμε αδιαμαρτύρητα την όλη κατάσταση έχοντας την αυταπάτη ότι ο καθένας από μόνος του μπορεί να βρει μια λύση, είτε θα αντιδράσουμε μαζικά και μαχητικά.
Διάθεση για αγώνα υπάρχει πλατιά στην κοινωνία. Οι φοιτητές για ένα ολόκληρο χρόνο πάλεψαν ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και τον νέο νόμο πλαίσιο για τα ΑΕΙ-ΤΕΙ. Οι μαθητές αλλά και οι φοιτητές ξανά στα Δεκεμβριανά του 2008 ταρακούνησαν συθέμελα το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο στην Ελλάδα και διεθνώς. Οι αγρότες από τις 19 Γενάρη με πάνω από 40 μπλόκα και 10.000 τρακτέρ γράφουν τη δική τους ιστορία στα πρόσφατα κινήματα. Τα τοπικά κινήματα για το περιβάλλον -όπως αυτά στο Ελληνικό πέρυσι, για τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας, το πάρκο στην οδό Κύπρου και Πατησίων, ενάντια στη χωματερή της Λευκίμης στην Κέρκυρα, συμπληρώνουν την εικόνα μιας άλλης Ελλάδας. Πολύ διαφορετικής από αυτή που μας πλασάρει το σύστημα και τα ΜΜΕ καθημερινά. Μιας Ελλάδας που οργίζεται, αγωνίζεται και διεκδικεί. Και που βέβαια δεν της αξίζουν ο Κωστάκης και ο Γιωργάκης. Πάνω από 8 στους 10 ψηφοφόρους είναι δυσαρεστημένοι από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σχεδόν σε όλες τις δημοσκοπήσεις, ένα στοιχείο που έντεχνα αποσιωπάται ή υποβαθμίζεται από τους λαλίστατους εκλογολόγους και δημοσιογράφους αναλυτές.
Αυτό το στοιχείο είναι και η μεγαλύτερη απόδειξη για τις ρωγμές που έχει υποστεί ο δικομματισμός. Και αποτελεί τη μεγαλύτερη ευκαιρία για την αριστερά και ιδιαίτερα τον ΣΥΡΙΖΑ να βάλουν τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις. Ειδικά μετά την παραληρηματική και απροκάλυπτα εξυπηρετική προς το σύστημα και την κυβέρνηση στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ στα γεγονότα του Δεκέμβρη, ο ΣΥΡΙΖΑ επωμίζεται ακόμα μεγαλύτερη ευθύνη για το προχώρημα και κλιμάκωση των αγώνων και την δημιουργία μιας αριστερής εναλλακτικής λύσης ενάντια σε ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.
