Προκήρυξη που μοίρασε το Antinazi Zone Βάρης στο ΕΠΑΛ της περιοχής
Τα τελευταία χρόνια η ελληνική κοινωνία ζει πρωτοφανείς καταστάσεις. Τα Μνημόνια που ήρθαν και δεν λένε να φύγουν έχουν φέρει σε απόγνωση πολλούς από μας. Μειώσεις μισθών και συντάξεων, απολύσεις, ανεργία, διάλυση του κοινωνικού κράτους, αμέτρητοι φόροι, καταστολή, είναι μόνο μερικά από όσα βιώσαμε και βιώνουμε σχεδόν καθημερινά.
Εδώ ας κάνουμε μια στάση και ας σκεφτούμε. Γιατί γίνονται όλα αυτά; Τι ακριβώς πληρώνουμε; Ποιον εξυπηρετούν όλα αυτά τα μέτρα που ισοπεδώνουν τις ζωές και το μέλλον μας;
Η απάντηση είναι απλή: πληρώνουμε εμείς για ένα χρέος που δεν δημιουργήσαμε και από το οποίο θησαυρίζουν μια χούφτα τραπεζιτών και μεγαλοεπιχειρηματιών. Κόβουν από την Παιδεία και την Υγεία για να πληρώνουμε τα κέρδη των τραπεζών. Μειώνουν μισθούς, μεγαλώνουν την ανεργία έτσι ώστε οι ισχυροί επιχειρηματίες να κερδίζουν περισσότερα.
Διαλύουν τη Δημόσια Παιδεία
Μέσα σε όλα αυτά βρίσκονται και οι τεράστιες περικοπές στον τομέα της Παιδείας. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΟΛΜΕ, από το 2009 μέχρι σήμερα οι περικοπές στην Παιδεία ξεπερνούν τα 2,5 δισ. €! Σε αυτά περιλαμβάνονται απολύσεις καθηγητών, κλεισίματα και συγχωνεύσεις σχολείων (οι οποίες για τα έτη 2013-2014 θα ξεπεράσουν τις 1.500!!). Υπάρχουν σχολεία που δεν έχουν ρεύμα, πετρέλαιο και που οι υποδομές τους είναι αρχαίες. Μια συνεχής υποβάθμιση της Παιδείας. Όλα αυτά μας επηρεάζουν. Λιγότεροι καθηγητές και λιγότερα σχολεία σημαίνουν τάξεις με περισσότερα παιδιά, πράγμα που με τη σειρά του σημαίνει ότι το μάθημα δεν γίνεται όπως πρέπει, σημαίνουν ότι μερικοί από μας πρέπει να μετακινούμαστε για χιλιόμετρα για να βρούμε το πιο κοντινό σχολείο που έχει μείνει. Σημαίνει σε τελική ανάλυση ότι δεν παίρνουμε τη μόρφωση που πρέπει.
Διαλύουν και τα ΕΠΑΛ
Ειδικά στα ΕΠΑΛ η κατάσταση είναι απελπιστική. Η κατάργηση πολλών ειδικοτήτων οδήγησε πολλούς μαθητές στην κατάργηση του αντικειμένου σπουδών τους, προς όφελος βέβαια των ιδιωτικών ΙΕΚ που απορροφούν όσους «ξεμένουν». Από την κατάσταση αυτή ευνοούνται δηλαδή οι ιδιώτες οι οποίοι, εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι πλέον το δημόσιο σχολείο δεν προσφέρει κάποιες ειδικότητες, «καλύπτουν» αυτό το κενό, με το αζημίωτο βέβαια. Επίσης, σύμφωνα με το τελευταίο νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση, θεσπίζεται ο θεσμός της «μαθητείας» στα ΕΠΑΛ. Με το νόμο αυτό οι επιχειρήσεις θα μπορούν να χρησιμοποιούν τους μαθητές ως απλήρωτους εργαζόμενους, χωρίς δικαιώματα για να τους βγάζουν κάποια δουλειά. Και πάλι αυτοί που κερδίζουν είναι τα «μεγάλα ψάρια» τα οποία μπορούν να εκμεταλλεύονται μαθητές και να μην χρειαστεί να μπουν σε «περιττά» έξοδα, δηλαδή να προσλάβουν κανονικούς εργαζόμενους (με μισθό, ασφάλιση και δικαιώματα).
Τι να κάνουμε;
Όλα αυτά δεν σημαίνουν βέβαια ότι το εκπαιδευτικό μας σύστημα προηγουμένως ήταν τέλειο. Και πριν υπήρχαν προβλήματα. Το θέμα όμως είναι ότι με αυτές τις πολιτικές τα προβλήματα που υπήρχαν όχι μόνο δεν λύνονται αλλά γίνονται μεγαλύτερα.Οι μόνοι που μπορούν να αντιδράσουν σε αυτή την κατάσταση είμαστε εμείς. Εμείς που πληττόμαστε από αυτή την κατάσταση. Εμείς που θα βγούμε αύριο σε μια αγορά εργασίας με 60% ανεργία στους νέους και με δουλειές των 300 €.
Εμείς πρέπει να παλέψουμε, να αντισταθούμε και να ανατρέψουμε αυτή την κατάσταση!
Ο δρόμος αυτός δεν είναι εύκολος. Χρειάζεται να αγωνιστούμε. Να αγωνιστούμε μέσα στα σχολεία μας. Να αγωνιστούμε όμως και έξω από αυτά. Κανένας δεν μπορεί να αλλάξει τα πράγματα από μόνος του. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα ούτε ο καθένας ατομικά αλλά ούτε μόνοι μας οι μαθητές. Χρειάζεται να αγωνιζόμαστε σε συντονισμό και συνεργασία με όλους τους άλλους (και είναι πολλοί) που θίγονται από τις ίδιες πολιτικές που διαλύουν το μέλλον μας. Με τους καθηγητές που απολύονται. Με τους γιατρούς που απολύονται. Με τους φοιτητές. Με τον κάθε εργαζόμενο που του κόβουν το μισθό. Αν όλοι εμείς κάνουμε κοινούς αγώνες τότε μπορούμε να πετύχουμε πολλά! Η δική τους δύναμη είναι ότι έχουν στη διάθεσή τους την οικονομική δύναμη, το κράτος, τα ΜΑΤ, τα ΜΜΕ. Η δική μας δύναμη είναι οι αριθμοί μας, είναι η μαζικότητα των αγώνων μας. Αν εμείς είμαστε πολλοί και ενωμένοι τότε καμιά δύναμη δεν μπορεί να σταματήσει τις διεκδικήσεις μας. Ας ενωθούμε λοιπόν και ας αγωνιστούμε για να τελειώνουμε μια και καλή με όσους παίζουν παιχνίδια εις βάρος της ζωής μας!
