Ανακοίνωση της “Ανεξάρτητης Παρέμβασης” ΕΘΕΛ – ΟΑΣΑ Συνδικάτου Εργαζομένων ΟΑΣΑ, στην οποία συμμετέχει το “Ξ”
Τι χάσαμε μέσα σε 4 χρόνια:
- Χάσαμε δώρο Χριστουγέννων, Πάσχα και Διακοπών – αντιστοιχούσαν στο 15% των ετήσιων αποδοχών μας.
- Χάσαμε από 10% έως 30% (ανάλογα με τα χρόνια προϋπηρεσίας) από το βασικό μισθό όσοι είμαστε ΥΕ (Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης) και ΔΕ (Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης).
- Χάσαμε το επίδομα εισπράκτορα (60-70€)
- Χάσαμε το επίδομα παραλαβής – παράδοσης (55-75€). Τώρα υποτίθεται ότι πληρωνόμαστε για την ίδια δουλειά υπερωριακά και παίρνουμε… 15-17€.
- Χάσαμε το επίδομα αρθρωτού (70-90€)
- Χάσαμε το επίδομα γάμου (130-200€)
- Χάσαμε το επίδομα αυξημένης ευθύνης (150€)
- Χάσαμε το μεγαλύτερο μέρος του επιδόματος παιδιών. Εργαζόμενος με 2 παιδιά έπαιρνε 300-400€ το μήνα επίδομα. Τώρα παίρνει 70€. Εργαζόμενος με 4 παιδιά έπαιρνε 550-750€ το μήνα επίδομα. Τώρα παίρνει 170€!
- Χάσαμε την πληρωμή με βάση την ειδικότητα. Από τη μέρα που ενταχθήκαμε στο ενιαίο μισθολόγιο πληρωνόμαστε με βάση τις «γραμματικές γνώσεις». Έτσι φτάσαμε να υπάρχουν για την ίδια δουλειά 4 διαφορετικοί μισθοί και μεγάλες αδικίες. Π.χ. Εργαζόμενος ΠΕ με 6 χρόνια στην ΕΘΕΛ αμείβεται περισσότερο από έναν ΥΕ με 20 χρόνια.
- Από τη μισθοδοσία του 2014 μας αφαιρέσανε έναν μισθό και τον αντικαταστήσανε με δάνειο (που θα αρχίσουμε να αποπληρώνουμε το 2015). Ο «λόγος»; Προσαρμογή στον τρόπο πληρωμής της ΕΑΠ (Ενιαία Αρχή Πληρωμών).
- Χάσαμε το κεκτημένο της προκαταβολικής πληρωμής.
Την ίδια στιγμή, μέσα στην κρίση, ο αριθμός των υπερπλουσίων Ελλήνων, δηλαδή όσων έχουν «καθαρή» περιουσία μεγαλύτερη των 30 εκατ. δολαρίων αυξάνεται σταθερά. Το 2013 οι υπερ-πλούσιοι Έλληνες ήταν 503, ενώ το 2014 έγιναν 565. Ο συνολικός καθαρός πλούτος των υπερ-πλούσιων Ελλήνων υπολογίζεται στα 70 δισ. δολάρια για το 2014 από τα 60 δισ. δολάρια ένα χρόνο πριν. Δηλαδή ο πλούτος τους αυξήθηκε κατά 16,7%! (Στοιχεία από την εφημερίδα “Καθημερινή” 21/11/2014)
Που κατάντησαν τη συγκοινωνία την τελευταία 5ετία
- Πάνω από 250 εκατ. € μειώθηκε η κρατική επιδότηση προς την (πρώην) ΕΘΕΛ από το 2009
- 1500 λιγότεροι είναι οι οδηγοί λεωφορείων σε σχέση με το 2009 (έχουν μείνει 3400 από τους 4900)
- 210 λιγότεροι είναι οι σταθμάρχες και οι επόπτες σε σχέση με το 2008 (έχουν μείνει 140 από τους 350)
- 1100 λιγότερες είναι οι βάρδιες σε σχέση με το 2009 (έχουν μείνει 2600 από 3700)
- Πάνω από 100 γραμμές συρρικνώθηκαν, συγχωνεύτηκαν ή καταργήθηκαν εντελώς σε σχέση με το 2009
- 450 λιγότερα είναι τα οχήματα σε κίνηση σε σχέση με το 2009 (έχουν μείνει 1250 από τουλάχιστον 1700).
- 500 οχήματα είναι σε σταθερή βάση ακινητοποιημένα λόγω βλαβών, ενώ αυτά που κινούνται έχουν θέματα από τα καθίσματα, μέχρι τα λάστιχα (θυμηθείτε τα μαϊμού boto), τις μπαταρίες κοκ.
Η κυβέρνηση απαξιώνει την δημόσια αστική συγκοινωνία και προσπαθεί να ρίξει την ευθύνη γι’ αυτό στους εργαζόμενους και να στρέψει τον κόσμο εναντίον μας.
Υπάρχουν ευθύνες;
Τα τελευταία 4 χρόνια ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ βάζανε συστηματικά φρένο και τρικλοποδιές στους αγώνες του κλάδου.
Στην αρχή της κρίσης μας παραμύθιαζαν ότι δήθεν θα χάσουμε μόνο 50 ευρώ.
Στη συνέχεια όταν οι πραγματικές προθέσεις των κυβερνήσεων των τροϊκανών άρχισαν να αποκαλύπτονται και η επίθεση ενάντια στις αποδοχές μας να μεγαλώνει, αναγκάστηκαν να καλέσουν σε «αγώνα». Εκείνη την περίοδο μπορούσαμε ακόμα (από οικονομικής σκοπιάς) να δώσουμε σκληρό απεργιακό αγώνα με διάρκεια. Μπορούσαμε επίσης να συντονιστούμε και με άλλους κλάδους και να γίνουμε η αιχμή του δόρατος σε ένα μεγάλο κίνημα που θα ανάτρεπε την εκάστοτε μνημονιακή κυβέρνηση. ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ μας περιόρισαν σε διάσπαρτες 24ωρες και στάσεις εργασίας – μορφές κινητοποιήσεων που ήξεραν ότι δεν θα έχουν αποτέλεσμα. Όταν ο κλάδος επιχείρησε να «ανεβάσει ταχύτητα» παρέλυσαν το συνδικάτο αρνούμενοι να καλέσουν και ΔΣ και συνελεύσεις. Μας αποτέλειωσαν με ένα αντικαταστατικό και αντιδημοκρατικό δημοψήφισμα θατσερικού τύπου.
Το ίδιο σενάριο παίχτηκε με μικρές παραλαγές ξανά και ξανά. Όταν ξεκινήσαμε αγώνα ενάντια στο ενιαίο μισθολόγιο ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ τράβηξαν χειρόφρενο στον κλάδο από την 6η μέρα της απεργίας, δήθεν για να μην επιστρατευτούμε. Το αποτέλεσμα ήταν ίδιο σαν να είχαμε επιστρατευτεί. Καμιά κινητοποίηση, κανένας αγώνας και υπογραφή μιας «ΣΣΕ» που προέβλεπε ότι ακριβώς προέβλεπε το ενιαίο μισθολόγιο – ο λόγος δηλαδή για τον οποίο είχαμε ξεκινήσει τις κινητοποιήσεις! (Να θυμηθούμε εδώ ότι Πανεργατική, Όραμα και Αντίδραση δεν διαχώρισαν τη στάση τους σε καμία από τις κρίσιμες φάσεις…)
Ξανά και ξανά ψέματα. Ξανά και ξανά παιχνίδια με τους μισθούς μας. Και κάθε φορά η ίδια δικαιολογία: Ότι δήθεν μας σώσανε από τα χειρότερα…
Το μόνο που πραγματικά σώζανε κάθε φορά ήταν τις κυβερνήσεις των κομμάτων τους. Την ίδια δουλειά έκαναν ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ σε όλα σχεδόν τα σωματεία. Αποτελούσαν τους «πράκτορες» της κυβέρνησης μέσα στο εργατικό κίνημα και βάζανε φρένο, τρικλοποδιές και ότι εμπόδιο μπορούσαν να φανταστούν στους αγώνες των εργαζομένων. Γι’ αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε σήμερα. Γιατί οι αγώνες μας πουλιόταν από τα μέσα!
Τι βρίσκεται σε εξέλιξη σήμερα και τι να κάνουμε
- Φορολόγηση όλων των παροχών της εταιρίας προς εμάς.
Με τον νόμο 4172/2013, ο οποίος αρχίζει να εφαρμόζεται από φέτος, όλες σχεδόν οι παροχές της εταιρίας προς εμάς, θα εκλαμβάνονται από την εφορία σαν μισθολογική παροχή (σαν να πήραμε αυτά τα ποσά σε ρευστό) και θα φορολογούνται. Στις παροχές που θα φορολογούνται συμπεριλαμβάνονται οι παιδικές κατασκηνώσεις, οι παιδικοί σταθμοί, οι λογοθεραπείες και οι ιατρικές δαπάνες και οι… δωροεπιταγές. Πρόκειται για μια ακόμα μείωση στις αποδοχές μας η οποία επιβάλλεται έμμεσα.
- Ανάθεση του ελέγχου του κομίστρου και της έκδοσης και διάθεσης εισιτηρίων σε ιδιώτες
Στις 25/11/2014 κατατέθηκε στη Βουλή πολυνομοσχέδιο του υπουργείου μεταφορών το οποίο προβλέπει μεταξύ άλλων:
- Να ανατεθεί ο έλεγχος του κομίστρων του ΟΑΣΑ σε ιδιωτική εταιρία.
- Να ανατεθεί η έκδοση και η διάθεση των εισιτηρίων επίσης σε ιδιωτική εταιρία.
Όπως είναι η κατάσταση στην Ο.ΣΥ. σήμερα, με την επιβίβαση και την αποβίβαση από όλες τις πόρτες κοκ, η ιδιωτικοποίηση του ελέγχου δεν είναι εύκολη – δεν είναι οικονομικά συμφέρουσα για τους ιδιώτες. Γι’ αυτό το Υπουργείο Μεταφορών προσπαθεί να… «βάλει μια τάξη». Πώς; Επιβάλλοντας την επιβίβαση από τη μπροστινή πόρτα, τοποθετώντας τουρνικέ και βάζοντας τον οδηγό να κάνει ένα πρώτο "σκανάρισμα" των επιβατών. Αυτά δεν είναι μέτρα που παίρνουν για να «σώσουν» τη δημόσια συγκοινωνία. Αν ήθελαν να τη σώσουν, δεν θα μείωναν κάθε χρόνο όλο και περισσότερο την επιδότηση. Η επιβίβαση μόνο από τη μπροστινή πόρτα και η τοποθέτηση τουρνικέ αποτελούν «προαπαιτούμενα» για οποιαδήποτε ιδιωτική εταιρία προκειμένου να αναλάβει τον έλεγχο – και αυτό γιατί επιτρέπουν να γίνει ο έλεγχος πιο εύκολα και με λιγότερο προσωπικό.
Να σημειώσουμε εδώ ότι η «Ανεξάρτητη Παρέμβαση» είναι η μόνη που προσπαθεί να ακυρώσει το μέτρο με φυσική παρουσία, μαζεύοντας τις πινακίδες για επιβίβαση από την μπροστινή πόρτα (πάνω απο 80 και τις δύο φορές εφαρμογής) και δεν μένει στις ανακοινώσεις και τις καταγγελίες επί χάρτου.
Σήμερα η ιδιωτικοποίηση αφορά τον έλεγχο, την έκδοση και τη διανομή των εισιτηρίων. Αύριο θα αφορά κάποιο άλλο κομμάτι της δημόσιας συγκοινωνίας π.χ. φύλαξη αμαξοστασίων, τεχνική βάση, κοκ. Στο τέλος, η ιδιωτικοποιήση θα αφορά όλη την Ο.ΣΥ και τη ΣΤΑ.ΣΥ. Το θέμα είναι να μην γίνει η αρχή. Να μην μας πάρει ο κατήφορος και σε αυτό το επίπεδο. Η πλήρης ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Η δυνατότητα δίνεται και μέσα από το νόμο Ρέππα και μέσα από μια σειρά οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αφορούν την «απελευθέρωση» των επιβατικών μεταφορών (και άλλων κοινωνικών αγαθών) π.χ. οδηγία 1370/2007, 2004/17/EC κ.α.
Το προεδρείο του Συνδικάτου, οφείλει να καλέσει γενική συνέλευση όπου όλοι μαζί να συζητήσουμε πώς θα αντιμετωπίσουμε το ζήτημα και όχι να κάνει τις συνηθισμένες ενέργειες: να τρέχει δηλαδή στα γραφεία υπουργών για παρακάλια και γλύψιμο που (για μια ακόμα φορά) δεν θα φέρουν κανένα αποτέλεσμα. Το νομοσχέδιο δεν έχει ακόμα ψηφιστεί και η ιδιωτικοποίηση δεν έχει ξεκινήσει. Έχουμε ακόμα περιθώριο να αντιδράσουμε. Καλούμε το προεδρείο του Συνδικάτου να σταματήσει να σφυρίζει αδιάφορα μέχρι να βρεθούμε πάλι προ τετελεσμένων γεγονότων.
Υ.Γ. Επειδή έρχονται εκλογές…
ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ θα μοιράσουν εν όψει Χριστουγέννων δωροεπιταγές που θα πληρώσουν με τα λεφτά του ΚΕΑ – τα δικά μας λεφτά – θα μοιράσουν υποσχέσεις για βάρδιες και θέσεις, θα μιλήσουν για την αξιοπίστια τους και τη σταθερότητα που προσφέρουν υποτίθεται στον κλάδο και θα κρούσουν τον κώδωνα του κινδύνου για τις τρομερές συνέπειες που μπορεί να έχει η άνοδος των παρατάξεων που έχουν επιλέξει το δρόμο του αγώνα. Είναι η τακτική καρότο και μαστίγιο, η τακτική Βενιζέλου και Σαμαρά που λίγο πριν τις εκλογές μοιράζουν λίγα ψίχουλα και πολύ τρομοκρατία για το τι δεινά θα μας βρουν αν φύγουν αυτοί από την εξουσία… Το θέμα είναι αυτή τη φορά σαν κλάδος να μην ψηφίσουμε τις δωροεπιταγές, τις βάρδιες, τις ψεύτικές υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις.
Η Ανεξάρτητη Παρέμβαση δεν έκρυψε ποτέ την αλήθεια. Δεν υποσχέθηκε ποτέ εύκολες λύσεις, ούτε επίλυση των προβλημάτων μας μέσω απλής ανάθεσης. Αντιθέτως εξηγούσε και συνεχίζει να εξηγεί ότι αν δεν αγωνιστούμε και αν δεν γίνουμε οι ίδιοι ενεργοί για την επίλυση των προβλημάτων που μας αφορούν δεν μπορεί να καλυτερέψει ούτε η δουλειά, ούτε η κοινωνία μας. Σε αυτή τη λογική και σ’ αυτή τη μάχη καλούμε όλους τους συναδέλφους σε συστράτευση.
