Aνακοίνωση του "Ξ"
Ο Τζο Χίγγινς και η Κλέρ Ντέιλυ, βουλευτής και δημοτική σύμβουλος αντίστοιχα, του Σοσιαλιστικού Κόμματος στην Ιρλανδία καταδικάστηκαν (Παρασκευή 19 Σεπτέμβρη) από δικαστήριο του Δουβλίνο σε ένα μήνα φυλακή λόγω της συμμετοχής τους στο κίνημα ενάντια στην φορομπηκτική πολιτική της Ιρλανδικής κυβέρνησης. (Το Σοσιαλιστικό Κόμμα αποτελεί το ιρλανδικό τμήμα της Επιτροπής για μια Εργατική Διεθνή, CWI, στην οποία είναι ενταγμένο και το Ξεκίνημα).
Αμέσως μετά την απόφαση του δικαστηρίου οι σ. Τζο Χίγγινς και Κλερ Ντείλι οδηγήθηκαν στις φυλακές του Μάουντ-τζόυ (Mountjoy Prison).
Ιστορικό
Η κυβέρνηση της Ν. Ιρλανδίας επέβαλε εδώ και τρία χρόνια τον bintax ένα φόρο για την αποκομιδή των σκουπιδιών που θα έφθανε να αναλογεί σε 1.000 ευρώ το χρόνο για κάθε νοικοκυριό. O φόρος αυτός προκάλεσε την οργή των λαϊκών στρωμάτων.
76% του ιρλανδικού πληθυσμού δηλώνουν, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις αντίθετοι με τη νέα φορολογία. Πάνω σ’ αυτή τη βάση αναπτύχθηκε ένα μαζικό κίνημα άρνησης πληρωμής των νέων φόρων. Η έκταση της άρνησης πληρωμής πήρε τέτοιες διαστάσεις που ήταν αδύνατο για την κυβέρνηση να επιβάλει την πολιτική της μέσα από την χρήση των δικαστηρίων και των κατασταλτικών μηχανισμών.
Έτσι η κυβέρνηση της Ν. Ιρλανδίας προχώρησε στο πρωτοφανές μέτρο οι δήμοι να μαζεύουν τα σκουπίδια μόνο όσων έχουν πληρώσει τον φόρο!
Η προκλητική αυτή στάση της κυβέρνησης εξώθησε τις επιτροπές ενάντια στον bintax, που συστάθηκαν στις διάφορες λαϊκές συνοικίες, σε δυναμικές ενέργειες, όπως το σταμάτημα των φορτηγών των δήμων και την υποχρέωση τους είτε να μαζέψουν όλα τα σκουπίδα είτε να φύγουν. Η εκστρατεία αυτή πήρε την ονομασία "όλα ή τίποτα".
Ο Τζο και η Κλέρ ήταν από τους πρωτοπόρους αυτού του κινήματος.
Νεοφιλελευθερισμός
Η υπόθεση του bintax δείχνει, για μια ακόμη φορά, πως η κυβέρνηση της Ν. Ιρλανδίας, όπως και όλες οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις, δεν σταματούν την επιβολή των αντιλαϊκών-αντεργατικών πολιτικών τους, κι ας θεωρείται, η Ν. Ιρλανδία, το "οικονομικό θαύμα" και η "τίγρης" της Ε.Ε.
Την ίδια στιγμή που η ιρλανδική κυβέρνηση επιβάλλει τον bintax, οι εργαζόμενοι, (επίσημα στοιχεία των ιρλανδικών στατιστικών υπηρεσιών) καταβάλλουν το 82% των φορολογικών εσόδων ενώ οι επιχειρήσεις πληρώνουν μόνο 12,5% επί των κερδών τους σε φόρους! Τα νοικοκυριά (επίσημα και πάλι στοιχεία) είναι μόνο κατά 2% υπεύθυνα για την επιβάρυνση του περιβάλλοντος – το υπόλοιπο 98% οφείλεται στη δράση των βιομηχανιών και των μεγάλων αγροκτημάτων και κτηνοτροφικών μονάδων. Πέρσι δε η κυβέρνηση προχώρησε σε μειώσεις στη φορολογία των μεγάλων επιχειρήσεων!
Για όλους αυτούς τους λόγους η νέα φορολογία "για την καθαριότητα" θεωρήθηκε από τους εργαζόμενους σαν μια σκανδαλώδης και προκλητική ενέργεια.
Πρωτοφανής απόφαση
Η απόφαση των ιρλανδικών δικαστηρίων αποκαλύπτει τον ταξικό χαρακτήρα της δικαιοσύνης σαν όργανο στα χέρια της άρχουσας τάξης κι ενάντια στο λαϊκό κίνημα. Η απόφαση των δικαστών είναι ιδιαίτερα σκληρή – πέρα από τη φυλάκιση του Τζο και της Κλερ, τους επέβαλαν περίπου 30.000 ευρώ δικαστικά έξοδα και αποφάσισαν ταυτόχρονα ότι η αστυνομία είχε το δικαίωμα να συλλαμβάνει επιτόπου και να οδηγεί στο αυτόφωρο οποιονδήποτε διαδηλωτή επιχειρούσε να παρεμποδίσει το έργο των αρχών.
Η απόφαση είναι πρωτοφανής σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Χιλιάδες βουλευτές των αστικών κομμάτων είναι βουτηγμένοι στη διαφθορά και τα σκάνδαλα, αλλά παραμένουν στις θέσεις τους και τα δικαστήρια είναι "ανίκανα" να τους καταδικάσουν.
Όμως όταν ένας βουλευτής τεθεί μπροστά στον αγώνα της δικής του κοινότητας, των λαϊκών στρωμάτων που εκπροσωπεί και που τον εκλέξανε για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά τους, οι δικαστές εξαντλούν την αυστηρότητά τους.
Θα ατσαλώσουν μια νέα αριστερά
Αν όμως έχει δείξει κάτι η ιστορία του μαζικού κινήματος, είναι ότι η πορεία του δεν μπορεί να ανατραπεί με διώξεις και κατασταλτικούς μηχανισμούς. Αντίθετα τέτοιες μέθοδοι αποκαλύπτουν την αδυναμία, την πολιτική γύμνια, αυτών που κυβερνούν.
Η CWI, η επιτροπή για το κτίσιμο μιας νέας διεθνούς οργάνωσης των εργαζομένων, δίνει τη μάχη, σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ε.Ε. και σ’ όλες τις ηπείρους, για την υπεράσπιση των συμφερόντων του εργατικού κινήματος και για το κτίσιμο μιας νέας αριστεράς, απαλλαγμένης από τα λάθη και τις αμαρτίες της παραδοσιακής αριστεράς. Αυτό το έργο είναι φανερό ότι προκαλεί ανησυχία στους "δημοκράτες" που κυβερνούν την Ιρλανδία και στους δικαστές που τους υπηρετούν.
Όμως με τις διώξεις δεν πρόκειται να πετύχουν τίποτε.
Θα ατσαλώσουν απλά, χιλιάδες νέους αγωνιστές.
