Από τον Οκτώβρη του 2009, όταν εκλέγηκε το ΠΑΣΟΚ με το σύνθημα «υπάρχουν λεφτά», έχουν περάσει μόλις 15 μήνες. 15 μήνες μέσα στους οποίους χτύπησαν δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών!
Η κυβέρνηση μαζί με την Ε.Ε. την Ε.Κ.Τ και το ΔΝΤ επέβαλλαν:
– μείωση 20-30% στις αποδοχές των υπαλλήλων στο Δημόσιο,
– μείωση του βασικού μισθού για τους νέους από τα 740€ στα 590€,
– διαδοχικές αυξήσεις του ΦΠΑ,
– μείωση στις συντάξεις έως και 50%, άνοδο των ορίων συνταξιοδότησης στα 67, αύξηση των ετών ασφάλισης για πλήρη σύνταξη στα 40, σφαγή των βαρέων και ανθυγιεινών,
– μαζικές περικοπές των δημόσιων δαπανών,
– μείωση στις αποδοχές των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ έως 25%,
– μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο, ξεκινώντας από τους συμβασιούχους ορισμένου χρόνου,
– κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και της διαιτησίας.
Η ανεργία αυξάνεται δραματικά – σύντομα θα φτάσει το 1 εκατομμύριο – ενώ 28% των πολιτών αδυνατούν πλέον να καλύψουν βασικές τους ανάγκες.
Κι’ όμως η κυβέρνηση και η Τρόϊκα δεν θα σταματήσουν εδώ. Τα πακέτα μέτρων για την «εξυγίανση» της οικονομίας θα συνεχίσουν να έρχονται το ένα μετά το άλλο… μέχρι η ελληνική κοινωνία να φτωχοποιηθεί, μέχρι να καταργηθεί και το τελευταίο δικαίωμα των εργαζομένων.
Δεν «φάγαμε μαζί»!
Τα μέτρα αυτά είναι απαραίτητα λένε, για να μειώσουμε το έλλειμμα και πληρώσουμε το χρέος. Μόνο που εμείς δεν έχουμε καμία ευθύνη για το έλλειμμα και το χρέος. Δεν «φάγαμε μαζί».
Για δεκαετίες οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δημιουργούσαν ελλείμματα και χρέη με τη διαρκή μεταβίβαση πλούτου από τα δημόσια ταμεία στο ελληνικό κεφάλαιο…
είτε με τη μείωση της φορολογίας στις επιχειρήσεις από 45% σε 25% μέσα σε μια δεκαετία (Σημίτης – Καραμανλής)…
είτε με τις «επιδοτήσεις», τις διευκολύνσεις, τις φοροαπαλλαγές και άλλα…
είτε με τα ασφαλιστικά ταμεία τα οποία προσφέρθηκαν, στο πιάτο, από τις κυβερνήσεις στους καπιταλιστές…
είτε με την φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή…
είτε με την ασυδοσία των «off shore» εταιρειών μηδαμινής φορολόγησης, στις οποίες οι κυβερνώντες υπουργοί επέδειχναν ιδιαίτερο ζήλο…
…με όλα αυτά, δημιουργούσαν ελλείμματα στο όνομα των οποίων απαιτούσαν και επέβαλλαν στους εργαζόμενους λιτότητα και ξανά λιτότητα και σήμερα μετά από 25 χρόνια λιτότητας, επιβάλλεται η χειρότερη λιτότητα απ’ όλες! Φτάνει πια! Να πληρώσουν την κρίση αυτοί που τη δημιούργησαν!
Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες βρίσκονται πίσω από τις ανάγκες του αγώνα
Σ’ αυτές τις συνθήκες, όπου οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα βρίσκονται αντιμέτωποι με τη μεγαλύτερη επίθεση που δέχτηκαν ποτέ, οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, κάλεσαν μερικές διάσπαρτες γενικές απεργίες.
Σ’ αυτές τις συνθήκες, είναι ξεκάθαρο σε όλους πως τέτοιου είδους κινητοποιήσεις δεν φτάνουν ούτε στο ελάχιστο για να αναχαιτιστεί η επίθεση που δεχόμαστε.
Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι ένα κίνημα που να συνδυάζει κυλιόμενες απεργίες κλάδων και ομοσπονδιών, σε συνδυασμό με ταχτικά επαναλαμβανόμενες γενικές απεργίες, καθώς και με καταλήψεις κεντρικών δρόμων κρατικών κτιρίων, αποκλεισμούς κοκ.
Ένα τέτοιο σχέδιο αγώνα θα έπρεπε να προτείνουν οι ηγεσίες των συνδικαλιστικών ομοσπονδιών σήμερα, κι’ όχι τουφεκιές στον αέρα, απλά και μόνο για να ξεθυμάνει λίγο η οργή. Σ’ ένα τέτοιο σχέδιο αγώνα οι εργαζόμενοι θα ανταποκρινόταν θετικά και αποφασιστικά γιατί δίνει προοπτική για νίκη.
Αυτή την προοπτική όμως δεν θέλουν να τη δώσουν στους εργαζόμενους οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ. Δεν έχουν καμία διάθεση να συγκρουστούν πραγματικά με τα κόμματά τους για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των εργαζομένων και της κοινωνίας.
Στην ΕΘΕΛ
Στο δικό μας χώρο η κατάσταση δεν είναι διαφορετική. Τα σχέδια της κυβέρνησης για τις αστικές συγκοινωνίες είναι γνωστά εδώ και 10 μήνες. Τι έκανε η ΠΑΣΚΕ όλο αυτό το διάστημα; Σε πρώτη φάση παραπληροφορούσε και καθησύχαζε τους εργαζόμενους. Η στήριξη της ΠΑΣΚΕ στην κυβέρνηση ήταν απροκάλυπτη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ήταν η επίσχεση της 1ης Ιουλίου, όταν δεν πληρωθήκαμε, όπου οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ απολογούνταν και δικαιολογούσαν την κυβέρνηση. Φτάσανε μάλιστα στο σημείο, όταν η Διοίκηση αναγκάστηκε να πληρώσει τα μεροκάματα της επίσχεσης, να δηλώνουν σε Δ.Σ. ότι κακώς τα πλήρωσε! Την ίδια στιγμή υπονόμευαν σε κάθε ευκαιρία κάθε κίνηση συντονισμού που έκανε το προηγούμενο προεδρείο για κοινούς αγώνες – το ίδιο κάνουν και τώρα. Όχι ότι θα έκανε κάτι διαφορετικό η ΔΑΚΕ αν η ΝΔ ήταν κυβέρνηση. Την κομματική της προσήλωση την είδαμε όταν ψηφιζόταν ο νόμος 3429/2005-2008.
Σήμερα, η ΠΑΣΚΕ, κάτω από την πίεση των εργαζομένων αναγκάζεται να καλέσει κινητοποιήσεις. Κινητοποιήσεις όμως αναντίστοιχες με το μέγεθος της επίθεσης που δεχόμαστε. Αυτοί μας πολεμούν με κανόνια και εμείς αμυνόμαστε με σφεντόνες. Στάσεις εργασίας εναντίον σε μειώσεις του μισθού μας κατά 25%. Τρεις 24ωρες ενάντια στην επερχόμενη ιδιωτικοποίηση. Διάλυση του συντονισμού για χάρη του κόμματος, της κυβέρνησης, της Τρόϊκας.
Δεν είναι όμως μόνο η ηγεσία της ΠΑΣΚΕ που βάζει εμπόδια στην κλιμάκωση του αγώνα και στο συντονισμό της ΕΘΕΛ με άλλα σωματεία. Είναι και η ηγεσία της ΔΑΚΕ και δυστυχώς είναι και η ηγεσία της ΔΑΣ (ΚΚΕ). Ο Γιάννης Κιούσης (ΔΑΣ), στην τοποθέτησή του στη γενική συνέλευση στις 16/12 είπε τα εξής: «Αποφάσεις του στυλ "να ακολουθήσουμε το συντονιστικό" πρέπει να γονατίσουν από σας εδώ.» Και συνέχισε: «Να μη δώσουμε το παιχνίδι στην κυβέρνηση με απεργίες διαρκείας που ακούγονται από διάφορες πλευρές τάχα αγαναkτισμένων – προβοκατόρων. Αυτά πρέπει να συντριβούν εδώ. Η απεργία διαρκείας δεν είναι παιχνίδι…»
Ποιος παίζει συνάδελφοι; Οι μόνοι που παίζουν – και παίζουν με τους μισθούς, τα δικαιώματα και τις θέσεις εργασίας μας – είναι όσοι βάζουν φρένο στην κλιμάκωση των κινητοποιήσεών μας και προωθούν τον κατακερματισμό του αγώνα.
Και αξίζει να θυμόμαστε ότι με ένα τέτοιο σχεδιασμό κινητοποιήσεων – διάσπαρτες στάσεις εργασίας, ολίγον από 24ωρες και έλλειψη συντονισμού – οδήγησαν και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες του ΟΣΕ, τους εργαζόμενους στους σιδηροδρόμους στην ήττα.
Συνάδελφοι,
Σύντομα θα μας φέρουν για υπογραφή το νέο κανονισμό προσωπικού. Στην ουσία θα αλλάξουν δουλειά όσοι δεχτούν να υπογράψουν. Όσοι δεν δεχτούν θα απολυθούν… Όσοι δεχτούν θα ξεχάσουν τη λέξη δικαίωμα.
Σύντομα θα κατατεθεί το σχέδιο για την «εξυγίανση» των συγκοινωνιών. Κι’ όταν περάσει, δεν θα αργήσει η μέρα που οι αστικές συγκοινωνίες της Αττικής δεν θα είναι δημόσιες αλλά ιδιωτικές και όσοι από εμάς απομείνουν να δουλεύουν σε αυτές θα δούμε τους μισθούς μας να μειώνονται ακόμα περισσότερο και τα δικαιώματά μας να καταργούνται.
Γι’ αυτό πρέπει ο αγώνας μας να αλλάξει πορεία και να κλιμακωθεί. Διαφορετικά θα έχουμε τη μοίρα των εργαζομένων στον ΟΣΕ – για να μην αναφέρουμε την Ολυμπιακή.
Προτείνουμε:
– Να συντονιστούμε με τις ΔΕΚΟ που βρίσκονται στο στόχαστρο της κυβέρνησης: ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΛΤΑ κ.α. Η επίθεση που δεχόμαστε είναι κοινή. Από κοινού πρέπει να δώσουμε και την απάντηση στην κυβέρνηση. Κάθε κλάδος μόνος του είναι δύσκολο να αναχαιτίσει την επίθεση που δέχεται. Μαζί όμως, με συντονισμένες απεργιακές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις μπορούμε να παραλύσουμε την οικονομία και να ανατρέψουμε τα μέτρα της κυβέρνησης, της Ε.Ε. και του ΔΝΤ που αφορούν τις ΔΕΚΟ. Τέτοιους είδους κινητοποιήσεις μπορούν επίσης να παίξουν καταλυτικό ρόλο για την ανάκαμψη του συνόλου του κινήματος. Κι’ αν οι ηγεσίες αυτών των ομοσπονδιών αρνηθούν τη δημιουργία ενός διασυντονιστικού των ΔΕΚΟ, να ξεκινήσουμε οριζόντιες διασυνδέσεις σε επίπεδο πρωτοβάθμιων σωματείων και μαχητική εκστρατεία μέσα στους εργαζόμενους από τα κάτω, για να επιβάλλουμε το συντονισμό και το σχέδιο μαχητικών αγώνων και κλιμάκωσης που απαιτείται για να σώσουμε τους μισθούς, τις θέσεις εργασίας μας και το δημόσιο χαρακτήρα των επιχειρήσεών μας.
– Με αφορμή την αύξηση της τιμής των εισιτηρίων να καλέσουμε το επιβατικό κοινό να μην πληρώνει εισιτήριο. Με αυτόν τον τρόπο (και εξηγώντας παράλληλα μέσα από προκηρύξεις και αφίσες ποιες θα είναι οι συνέπειες από το σχέδιο εξυγίανσης των συγκοινωνιών στην καθημερινότητά των πολιτών) μπορούμε να πάρουμε την κοινωνία με το μέρος μας. Η δημιουργία ενός κινήματος άρνησης πληρωμής εισιτηρίου δεν είναι ουτοπική. Οι πολίτες που σήμερα αρνούνται να πληρώσουν π.χ. τα διόδια στις εθνικές οδούς είναι δεκάδες χιλιάδες.
Ένα κίνημα άρνησης πληρωμής στις δημόσιες συγκοινωνίες βοηθά τον αγώνα μας και από δυο ακόμα σκοπιές. Από τη μια ασκεί πίεση στην κυβέρνηση σε μια γλώσσα που καταλαβαίνει πολύ καλά. Τη γλώσσα των μετρητών. Από την άλλη αποθαρρύνει τους ιδιώτες που σχεδιάζουν να αγοράσουν κομμάτια των αστικών συγκοινωνιών όταν η κυβέρνηση τις βγάλει στο σφυρί.
Σ’ αυτή την πρόταση, πολλοί θα αντιτάξουν, πως κυβέρνηση και ΜΜΕ θα μας κατηγορήσουν ότι μεγαλώνουμε το έλλειμμα συγκοινωνιών. Κυβέρνηση και ΜΜΕ όμως ήδη μας λασπολογούν και θα συνεχίσουν να μας λασπολογούν όσο βρισκόμαστε σε κινητοποιήσεις και όσο οι αστικές συγκοινωνίες παραμένουν δημόσιες και κοινωφελείς. Κανένα σύμμαχο δεν θα βρούμε στα πολιτικά γραφεία του δικομματισμού και στα κανάλια. Οι μόνοι σύμμαχοί που μπορούμε βρούμε είναι το επιβατικό κοινό, η κοινωνία και οι εργαζόμενοι στις υπόλοιπες ΔΕΚΟ που δέχονται επίθεση. Αυτές τις συμμαχίες πρέπει να χτίσουμε.
– Να προετοιμάσουμε ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ του κλάδου, την οποία και να στηρίξουμε με απεργιακό ταμείο για τους εργαζόμενους που βρίσκονται σε δεινή οικονομική θέση.
Εμείς στην ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ δεν συμφωνούμε με την ομόνοια και την ομοφωνία σας στις αποφάσεις σας μέλη του ΔΣ. Θα συνεχίζουμε να φωνάζουμε για συντονισμό των κινητοποιήσεων, για κινητοποιήσεις με κλιμάκωση και διάρκεια, για χρήση του πιο δυνατού όπλου που διαθέτουμε, την ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ, και τη δημιουργία ενός μαζικού μαχητικού κινήματος που θα γκρεμίσει την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – Τρόϊκας. Την κρίση των επιχειρηματιών και των τραπεζιτών να μην την πληρώσει ο λαός.
Απόστολος Κασιμέρης (μέλος ΔΣ)
Ανεξάρτητη Παρέμβαση ΕΘΕΛ – ΟΑΣΑ
Συνδικάτου Εργαζομένων ΟΑΣΑ
