Τo κείμενο που ακολουθεί είναι συλλογικό κείμενο των οργανώσεων Αναμέτρηση, ΑΠΟ, ΔΕΑ, Μετάβαση και Ξεκίνημα. Τους προηγούμενους μήνες δημοσιεύσαμε κοινές ανακοινώσεις, πορευτήκαμε πίσω από κοινά πανό, οργανώσαμε από κοινού εκδηλώσεις και βέβαια συζητήσαμε αρκετά μεταξύ μας.
Με αυτό το κείμενο δηλώνουμε την πρόθεσή μας να προχωρήσουμε αρκετά βήματα παραπέρα, συμβάλλοντας στη δημιουργία «μιας ενωτικής πολιτικής κίνησης της ανατρεπτικής Αριστεράς. Με δημόσιες και ανοιχτές διαδικασίες συγκρότησης, ενότητας, ανασύνθεσης, των οργανώσεων και συλλογικοτήτων, μαζί με τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες που ενδιαφέρονται για κάτι τέτοιο».
Βαδίζοντας μέσα στις δυσκολίες…
Ο σημερινός κόσμος βρίσκεται σε βαθιά περιδίνηση. Τα σύννεφα του πολέμου σκεπάζουν την Ουκρανία, την Παλαιστίνη, το Ιράν, τη Συρία. Το κράτος – τρομοκράτης του Ισραήλ εντείνει την επιχείρηση γενοκτονίας στη Γάζα, επιχειρεί να επεκτείνει τους εποικισμούς στη Δυτική Όχθη, ενώ ταυτόχρονα οι επιθέσεις του απέναντι σε άλλες χώρες συνεχίζουν να τροφοδοτούν τον κίνδυνο πολεμικής ανάφλεξης σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, με την άμεση υποστήριξη του ευρωατλαντικού άξονα, αλλά και την εκκωφαντική απραξία άλλων ανταγωνιστικών “πόλων”. Σε αυτές τις στιγμές, η καρδιά και ο αγώνας μας είναι με τον παλαιστινιακό λαό.
Δημιουργείται ένας άγριος πολυπολικός κόσμος επικίνδυνων ανταγωνισμών, εμπορικών και στρατιωτικών πολέμων που γεννά μεγάλους κινδύνους για τους λαούς και κάνει ακόμα πιο αναγκαίο ένα μαζικό ενωτικό και ανεξάρτητο, αντιπολεμικό-αντιμπεριαλιστικό κίνημα. Που θα στρέφεται, ιδιαίτερα στην καρδιά του δυτικού κόσμου, πρωτίστως ενάντια στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Αλλά και μέσα στην ίδια μας τη χώρα, είναι αναγκαίο ένα κίνημα που θα αναδείξει τις ευθύνες και θα καταγγείλει την ελληνική κυβέρνηση για την εγκληματική συνενοχή και συνεργασία με το Ισραήλ και για τα ευρύτερα μιλιταριστικά φιλοπόλεμα σχέδιά της, στο πλαίσιο του ReArm Europe, το οποίο αποτελεί πλέον μια άμεση απειλή για τους λαούς της Ευρώπης.
Η κλιματική – περιβαλλοντική κρίση αναδεικνύει ότι ο καπιταλισμός της εποχής μας τροφοδοτείται από την καταστροφή. Η έμφαση στην εξορυκτική στρατηγική που προανάγγειλε η αντιδραστική κυβέρνηση του Τραμπ, όπως και η ένταξη της Αρκτικής στις ανταγωνιστικές διαπραγματεύσεις των μεγάλων δυνάμεων, δείχνουν την πλήρη αδιαφορία για τους κινδύνους μιας καταστροφικής κλιματικής κατάρρευσης. Την ίδια στιγμή, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, για χάρη των πολεμικών δαπανών, περιορίζονται ακόμα και τα ημίμετρα της «πράσινης μετάβασης», την οποία καλούνταν να πληρώσουν οι λαοί. Χρειαζόμαστε επειγόντως ένα μαχητικό ριζοσπαστικό οικολογικό κίνημα, σε σύνδεση με το ευρύτερο εργατικό – λαϊκό κίνημα και την προοπτική μιας άλλης κοινωνίας. Ένα κίνημα ικανό να μπολιάσει όλα τα κινήματα με μία ριζοσπαστική οικολογική προγραμματική αντίληψη.
Την ίδια στιγμή, η νεοσυντηρητική Δεξιά και η Ακροδεξιά διεθνώς παίρνουν την πρωτοβουλία των κινήσεων, χτυπούν τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες, δηλητηριάζουν τις κοινωνίες με το ρατσιστικό, μισογυνικό και ομοφοβικό δηλητήριό τους.
Σε αυτούς τους καιρούς, η πλευρά μας, η εργατική τάξη, ο κόσμος της εργασίας συνολικά, αλλά και ιδιαίτερα, των νέων, των μεταναστών και μεταναστριών, των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων δέχεται μία πολύπλευρη επίθεση. Ο καπιταλισμός της εποχής μας βαθαίνει και σκληραίνει την εργασιακή εκμετάλλευση, εντείνει κάθε μορφή καταπίεσης, επιχειρεί να ξεθεμελιώσει ό,τι έχει μείνει ως κοινωνικό κεκτημένο και δικαίωμα για να καταφέρει να ανορθώσει ξανά την κερδοφορία του. Αυτό είναι το πραγματικό ΤΙΝΑ του κεφαλαίου που μεταφράζεται στις πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού, της διαρκούς λιτότητας και του μιλιταρισμού.
Το πολιτικό σύστημα της χώρας αναδιατάσσεται
Το πολιτικό σύστημα στη χώρα μας βρίσκεται σε τροχιά ανακατατάξεων σε όλο το πολιτικό φάσμα. Και η αιτία είναι η αύξηση της λαϊκής δυσαρέσκειας, πρώτα από όλα από την κυβέρνηση της ΝΔ και γενικά από την αστική πολιτική, που οδηγεί στη μείωση της εμπιστοσύνης στα κυρίαρχα κόμματα. Την ίδια περίοδο, τα κυβερνητικά σκάνδαλα ξεσπάνε το ένα μετά το άλλο, με τελευταίο τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Σκάνδαλα που συνδέονται τόσο με διαρθρωτικές λειτουργίες του ελληνικού καπιταλισμού, όσο και με το αίσθημα παντοδυναμίας των «από πάνω».
Όλα αυτά συνοδεύονται από την αναξιοπιστία της καθεστωτικής αντιπολίτευσης, τόσο του ΠΑΣΟΚ, όσο και του ΣΥΡΙΖΑ και των θραυσμάτων του. Η προσπάθεια ανανέωσης του χώρου με ένα μείγμα «δημοκρατικού καπιταλισμού» και τραμπικού «πατριωτισμού», με διαπιστευτήρια από το μεγάλο κεφάλαιο και την αμερικανική πρεσβεία, δεν μπορεί να έχει καμία σχέση με τα λαϊκά συμφέροντα.
Η ήττα του 2015, η αναξιοπιστία που έχει δημιουργήσει για το χώρο της Αριστεράς συνολικότερα η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και η πρόσφατη εκφυλιστική πορεία του, δεν γεννούν αυτομάτως δυνατότητες για την ριζοσπαστική, αντικαπιταλιστική και κομμουνιστική Αριστερά. Αντίθετα, μπορεί να προκαλούν συναισθήματα απογοήτευσης και παραίτησης από την πολιτική γενικά σε τμήματα της κοινωνίας, που οδηγούν στην αποχή. Στο έδαφος αυτό διαμορφώνονται οι συνθήκες που ενισχύουν νεοσυντηρητικές και ακροδεξιές πολιτικές δυνάμεις.
Οι συνθήκες γεννούν δυνατότητες, αλλά και την ανάγκη να πάμε αλλιώς
Μέσα σε αυτό το τοπίο, όμως, γεννιούνται και οι νέες δυνατότητες για τη ριζοσπαστική, αντικαπιταλιστική και κομμουνιστική Αριστερά. Πριν λίγους μήνες, ζήσαμε μια γιγαντιαία εκδήλωση της κοινωνικής οργής για το έγκλημα των Τεμπών και την ατιμωρησία των υψηλά ιστάμενων υπευθύνων. Την ίδια περίοδο, διεξάγονται σκληροί αγώνες αντίστασης στην εκπαίδευση και τα πανεπιστήμια. Εκδηλώνεται ένα συγκινητικό κίνημα αλληλεγγύης προς την Παλαιστίνη. Γυναίκες και ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα υπερασπίζονται μαζικά τα δικαιώματά τους και μαχητικά κινήματα υπεράσπισης του περιβάλλοντος δίνουν καθημερινά αγώνες. Εμφανίζονται εργατικοί αγώνες που αναζητούν και κάποιες φορές, όπως στους ναυτεργάτες πρόσφατα, πετυχαίνουν μικρές νίκες που μπορούν να ανοίξουν το δρόμο για μεγάλες κατακτήσεις.
Γνωρίζουμε καλά ότι ακόμα απέχουμε σημαντικά από τις προκλήσεις των καιρών. Έχουμε ήδη μπει, όμως, σε μία νέα ιστορική φάση που μας αναγκάζει να αναστοχαστούμε τα εργαλεία, τα αιτήματα, το πρόγραμμα, τις μορφές παρέμβασης και οργάνωσης της Αριστεράς. Αφήνοντας κατά μέρος τη μεγάλη ήττα που βίωσε ο λαός στη χώρα μας δέκα χρόνια πριν. Χωρίς όμως να την ξεχνάμε, αφού δεν θα μπορέσουμε να πάμε μακριά αν δεν μάθουμε από αυτή, αν δεν αναμετριόμαστε διαρκώς με τις προκλήσεις και τα καθήκοντα για να ξεδιαλύνουμε πώς θα πάει αλλιώς τώρα για να νικήσουμε.
Για αυτό πιστεύουμε βαθιά ότι είναι αναγκαία μία νέα απόπειρα ανασυγκρότησης μέσα στην ευρύτερη Αριστερά και τα κινήματα. Είναι αναγκαία μία νέα, μαζική ανατρεπτική Αριστερά. Μια προσπάθεια που φυσικά θα κρατά όσα υλικά του παρελθόντος είναι πολύτιμα. Για να κοιτά, όμως, προς το μέλλον, δεν μπορεί παρά να είναι νέα σε περιεχόμενο, πρόγραμμα, μορφές και δομές.
Ξεπερνώντας την ήττα και τα υλικά του παρελθόντος
Στις απαιτήσεις των καιρών δεν μπορεί να δοθεί απάντηση από μία Αριστερά που θα συμβιβαστεί και θα υποταχθεί και πάλι στους νεοφιλελεύθερους καπιταλιστικούς ιμπεριαλιστικούς «μονόδρομους», στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Που θα περιορίζεται στην κοινοβουλευτική και θεσμική παρέμβαση, χωρίς να έχει διδαχτεί από την πρόσφατη εμπειρία του 2015. Που αρνείται την προοπτική της ρήξης και της επαναστατικής ανατροπής, περιορίζοντας τους στρατηγικούς στόχους της στη διαχείριση της κυβερνητικής εξουσίας στα πλαίσια του συστήματος. Δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών μια Αριστερά αποκομμένη από την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, που τα αντιμετωπίζει απλά ως ψηφοφόρους.
Δεν μπορεί να είναι απάντηση ούτε μία Αριστερά του απομονωτισμού, της άρνησης ενωτικών πρωτοβουλιών, της μόνιμης καταγγελίας, της «επαναστατικής» φρασεολογίας με στόχο την κομματική συντήρηση δυνάμεων. Που δεν εμπλέκεται ουσιαστικά στην προσπάθεια αλλαγής του πολιτικού συσχετισμού δυνάμεων και κατακτήσεων σήμερα και θέτει ως προϋπόθεση για την κοινή δράση τεχνητά τείχη διαφωνίας. Οδηγώντας έτσι, ανεξάρτητα από προθέσεις, στην παρεμπόδιση δυνητικά ανατρεπτικών εξελίξεων στο απώτερο μέλλον.
Και φυσικά δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις σύγχρονες προκλήσεις μια Αριστερά που υπαναχωρεί σε ζητήματα αρχών είτε αυτό αφορά την στήριξη της εργατικής τάξης είτε τον αγώνα για τα δικαιώματα και την αλληλεγγύη προς τις γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, τη νεολαία, τους μετανάστες και μετανάστριες.
Για μία πολιτική που αναζητά νίκες και κατακτήσεις για την ανατροπή
Η ενότητα είναι αναγκαία, όχι όμως ικανή προϋπόθεση από μόνη της. Χρειάζεται μετασχηματισμός για να μην καταλήξουμε σε μία διαρκή ανακύκλωση «ηττημένων υλικών» που αρνούνται πεισματικά να αλλάξουν και βαλτώνουν διαρκώς αναμασώντας τακτικές ευκολίες. Χρειάζεται ριζική ανασύνθεση και ανασυγκρότηση κοινωνικών χώρων, κινημάτων και συλλογικοτήτων, για να οικοδομηθεί ξανά μέσα στο κίνημα ένα ισχυρό και μαζικό μπλοκ της ρήξης. Χρειάζεται οικοδόμηση προγραμματικών όρων και συγκλίσεων σε ανοικτές πλατιές συνελεύσεις, με συμμέτοχους αγωνιστές και αγωνίστριες με γνώση από κάθε πεδίο, με ουσιαστική πολιτική συζήτηση με όλο το εμπλεκόμενο δυναμικό.
Είναι αναγκαία μια αριστερή πολιτική που θα διεκδικεί άμεσα, εδώ και τώρα, νίκες και υλικές κατακτήσεις, που λειτουργούν και παραδειγματικά. Που θα επιδιώκει την ανασυγκρότηση του εργατικού – λαϊκού κινήματος και της Αριστεράς. Που θα παραμένει ανυποχώρητη στη στρατηγική της σοσιαλιστικής απελευθέρωσης της κοινωνικής πλειοψηφίας. Θεωρούμε όλα αυτά κρίσιμες προϋποθέσεις για το χτίσιμο ενός πολιτικού φορέα της ανατρεπτικής Αριστεράς που να μπορέσει να αποκτήσει σταδιακά μαζική απήχηση.
Από αυτή τη σκοπιά, δεν αρκούν οι συνήθεις κινήσεις και προσπάθειες ενότητας μόνο στο εκλογικό πεδίο ή αποκλειστικά από τα πάνω, χωρίς ουσιαστική κινηματική και προγραμματική αναβάπτιση. Μας διαπερνά από κοινού αυτή η πεποίθηση και για αυτό οι συλλογικότητές μας είναι ξεκάθαρα προσανατολισμένες σε αυτή την αναζήτηση.
Αυτή η πολιτική κατεύθυνση απαιτεί ιεραρχήσεις, επιλογές και ενότητα όλων των διαθέσιμων δυνάμεων. Πρώτα από όλα στο επίπεδο του κινήματος, με την προσπάθεια για την κοινή δράση όλης της μαχόμενης Αριστεράς. Ακριβώς επειδή το βάθος της αντιλαϊκής επίθεσης δεν χωρά πολυτέλειες για «εμφύλιες διαμάχες» μέσα στο κίνημα και την Αριστερά. Διατηρούμε τις απόψεις και την κριτική μας σε άλλες δυνάμεις, πιστεύοντας ότι ο ανοιχτός διάλογος και η συντροφική διαπάλη απόψεων είναι αναγκαία. Πάντα μέσα, όμως, στην κοινή αγωνιστική συνεργασία και δράση ενάντια στους κύριους αντιπάλους, την κυβέρνηση και το κράτος, την αστική πολιτική και το κεφάλαιο.
Χρειάζεται να δοκιμάσουμε τολμηρά νέους ενωτικούς δρόμους για νικηφόρους αγώνες, στηριγμένοι μαχητικά στο μαζικό κίνημα, τους συλλόγους και σε όλες τις αγωνιστικές κοινωνικές μορφές οργάνωσης. Αγωνιζόμενοι, πρώτα από όλα, για συνδικάτα αγωνιστικά και ταξικά, μαχόμενα κι ενωτικά, στα χέρια των ίδιων των εργαζομένων, ενάντια στον εταιρικό, εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό. Οικοδομώντας συντροφική κουλτούρα στα κινήματα, με την παρέμβασή μας να αποσκοπεί στην ενίσχυσή τους, μακριά από λογικές καπελώματος και ενδοαριστερών αντιπαραθέσεων σε βάρος τους.
Για μία ενωτική και ανατρεπτική Αριστερά
Μέσα σε μία τέτοια πορεία αγώνα και διεκδίκησης θα υπηρετηθεί αποτελεσματικά και η φανερή ανάγκη για μία νέα ανατρεπτική Αριστερά που θα έχει αποτιμήσει δημιουργικά τα θετικά στοιχεία, αλλά κυρίως τα όρια των σημερινών σχηματισμών της ριζοσπαστικής, κομμουνιστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Για να γίνει πραγματικότητα η συσπείρωση της ενωτικής και ανατρεπτικής Αριστεράς πάνω σε ένα μεταβατικό πρόγραμμα που διεκδικεί κατακτήσεις σε όλα τα άμεσα εργατικά – λαϊκά προβλήματα, συνδέοντας τις σημερινές μάχες με την προοπτική ευρύτερων ανατροπών. Συγκροτώντας έτσι το «μπλοκ των δυνάμεων της ρήξης» και τελικά της ανατροπής του ίδιου του συστήματος.
Με επίγνωση ότι η προώθηση του περνά από την σύγκρουση με την εγχώρια άρχουσα τάξη, με τα πολιτικά και επικοινωνιακά στηρίγματά της. Γνωρίζοντας πλέον και από την εμπειρία του 2015, ότι είναι αναγκαία μια κατεύθυνση για απειθαρχία, ρήξη και έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Από εργατική – λαϊκή σκοπιά και με διεθνιστική κατεύθυνση. Γνωρίζοντας, επίσης, ότι η κατεύθυνση αυτή χρειάζεται να τίθεται στα κινήματα για να κατακτηθεί από την ίδια την εμπειρία του αγώνα τους και όχι ως διαχωριστική προϋπόθεση για την ακύρωση της κοινής δράσης εντός τους.
Χρειάζεται μια Αριστερά με πρόγραμμα για την παρέμβαση σε όλες τις κοινωνικές και πολιτικές μάχες. Για την ενωτική συγκρότηση όσων δυνάμεων κατανοούν βαθύτερα την ανάγκη μίας αλλαγής πορείας στην Αριστερά και της οικοδόμησης σε αυτή την κατεύθυνση. Με σαφείς δεσμεύσεις στην πράξη για κοινή παρέμβαση σε όλα τα πεδία, αλλά και ανοιχτό διάλογο για τα μεγάλα στρατηγικά ζητήματα.
Το πρώτο βήμα σε έναν μακρύ δρόμο
Αυτή η ανάγκη μας ωθεί στην αναζήτηση, μέσα από συγκεκριμένα βήματα, μιας ενωτικής πολιτικής κίνησης της ανατρεπτικής Αριστεράς. Με δημόσιες και ανοιχτές διαδικασίες συγκρότησης, ενότητας, ανασύνθεσης, των οργανώσεων και συλλογικοτήτων, μαζί με τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες που ενδιαφέρονται για κάτι τέτοιο. Κάνοντας συμμέτοχο ολοένα και ευρύτερο κόσμο των κινημάτων και των αντιστάσεων. Με εσωτερική δημοκρατία και διαδικασίες βάσης για την εμπλοκή όλου του δυναμικού που αναζητά μία τέτοια αλλαγή πορείας στην ανατρεπτική Αριστερά. Με μια φυσιογνωμία που θα συνδέεται ιδιαίτερα με τη σύγχρονη εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και τους μετανάστες/τριες, ως τμήμα της τάξης. Αλλά και με όλο τον κόσμο που υφίσταται τις πολλαπλές καταπιέσεις. Αξιοποιώντας τα σύγχρονα μέσα και μορφές επικοινωνίας, την αντίστοιχη αισθητική, ενταγμένα στις συλλογικές κατευθύνσεις.
Πιστεύουμε βαθιά ότι είναι αναγκαία και επίκαιρη μια τέτοια προσπάθεια ανασυγκρότησης με προγραμματική συζήτηση, κοινωνική και κινηματική δράση. Με εσωτερική δημοκρατία, με την αναγκαία ισοτιμία, με την συνεισφορά των οργανωμένων δυνάμεων, με ουσιαστικό λόγο και ρόλο στους ανένταχτους αγωνιστές και αγωνίστριες. Με συλλογική δημόσια εκπροσώπηση, συντονιστικά όργανα, μορφές και τρόπους λειτουργίας.
Για τη συγκρότηση ενός διακριτού πόλου στην ευρύτερη και δύσκολη προσπάθεια για μία μαζική αριστερή ανατρεπτική πολιτική έκφραση με πλατιά κοινωνική απεύθυνση σε όλη τη χώρα. Είναι ανάγκη να υπερβούμε τη σημερινή κρισιακή κατάσταση με τη συσπείρωση όσων δυνάμεων μπορούν και θέλουν να κινηθούν σε μία τέτοια πορεία.
Ιεραρχούμε ψηλά αυτή την ανάγκη και θα δώσουμε όλες τις δυνάμεις μας για αυτό. Ξέρουμε ότι τίποτα από αυτά δεν είναι εύκολο. Η Αριστερά, όμως, που τίμησε την προοπτική της ποτέ δεν ήταν για τα εύκολα, ήταν πάντα για τα αναγκαία.
Σε αυτή την ανάγκη θα προσπαθήσουμε να ανταποκριθούμε.
- Αναμέτρηση – Οργάνωση για μία νέα κομμουνιστική Αριστερά
- Αντικαπιταλιστική Πολιτική Ομάδα
- Διεθνιστική Εργατική Αριστερά
- Μετάβαση – Οργάνωση για την κομμουνιστική προοπτική
- Ξεκίνημα – Σοσιαλιστική Διεθνιστική Οργάνωση
