Συνέντευξη του Γιώργου Γρίσπου, συμβασιούχου στο Υπουργείο Πολιτισμού
Είδαμε τις τελευταίες ημέρες έναν ακόμα αναβρασμό στον χώρο των συμβασιούχων του Υπουργείου Πολιτισμού. Τι έγινε και ποια ήταν η αιτία;
Αιτία είναι ο συνεχόμενος επί χρόνια εμπαιγμός των συμβασιούχων του υπουργείου από την κυβέρνηση.
Όπως θα θυμάστε, μετά το διάταγμα Παυλόπουλου, που μονιμοποιούσε ελάχιστους, χιλιάδες συμβασιούχοι προχώρησαν σε δικαστικό αγώνα (ασφαλιστικά μέτρα) για να βρουν το δίκιο τους. Να αποδείξουν δηλαδή πως χρόνια τώρα, με διαφορετικές συμβάσεις, καλύπτουν πραγματικές ανάγκες του υπουργείου και δικαιούνται να εργάζονται σταθερά, χωρίς το άγχος της λήξης της σύμβασης.
Παρά το γεγονός πως τα ασφαλιστικά μέτρα έχουν κριθεί θετικά για τους περισσότερους εργαζόμενους, δηλαδή αν οι εργαζόμενοι κερδίσουν και την έφεση μονιμοποιούνται, στις 30 Δεκέμβρη έφτασε ‘ντιρεκτίβα’ από την ηγεσία του υπουργείου: «Όποιοι είναι σε ασφαλιστικά μέτρα να μην ξαναέρθουν για δουλειά». Δηλαδή απόλυση.
Πώς αντιδράσατε οι εργαζόμενοι σε αυτή την καταστρατήγηση των δικαιωμάτων σας;
Στις 31 Δεκέμβρη συγκεντρωθήκαμε έξω από το υπουργείο πολιτισμού και προχωρήσαμε σε κατάληψη του 5ου ορόφου (όπου βρίσκεται και το γραφείο του Λιάπη). Μιλήσαμε με τον γενικό γραμματέα, ο οποίος μας έδωσε υποσχέσεις χωρίς περιεχόμενο, συνεχίζοντας την κοροϊδία. Το Σάββατο, 3 Ιανουαρίου, κάναμε κινητοποίηση στην Ακρόπολη. Εργαζόμενοι ανέβηκαν στον Παρθενώνα και απείλησαν να πέσουν. Η κατάστασή μας είναι τραγική.
Τι σας λένε οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης;
Ότι λέει μια κυβέρνηση σε αυτές τις περιπτώσεις – δηλαδή ψέματα. Στην αρχή μας έλεγαν πως απολύεται ένας αριθμός εργαζομένων γιατί ο ειδικός λογαριασμός του υπουργείου, αυτός που εκμεταλλεύονταν ο Ζαχόπουλος και η παρέα του, σταμάτησε να υπάρχει. Κάτι που είναι αλήθεια, ο λογαριασμός σταμάτησε να υπάρχει, αλλά αυτό σημαίνει πως η χρηματοδότηση μισθών και έργων, που γινόταν μέσα από αυτό το λογαριασμό, θα έπρεπε να μεταφερθεί στον επίσημο κρατικό προϋπολογισμό. Δεν υπήρξε όμως καμία πρόνοια για κάτι τέτοιο, έτσι είμαστε όλοι στον αέρα.
Από την άλλη, με τον αναμενόμενο ανασχηματισμό, ο Λιάπης μπορεί και να φύγει από το υπουργείο, κάτι που καθυστερεί τις όποιες εξελίξεις.
Τι γίνεται με τους υπόλοιπους κλάδους συμβασιούχων;
Σε όλους τους χώρους συμβαίνουν παρόμοιες καταστάσεις. Είμαστε σε κρίσιμη πολιτική περίοδο, ίσως και προεκλογική. Μόνο αν συνεχίσουμε τον αγώνα μας, όλοι μαζί, συντονισμένα και μαχητικά, υπάρχει ελπίδα.
Πολλοί εργαζόμενοι έχουν κουραστεί, αισθάνονται πως ό,τι και να κάνουμε δεν θα πετύχουμε κάτι. Είναι λογικό, μετά από τόσα χρόνια αγώνα και κοροϊδίας. Πρέπει να παλέψουμε για να κατέβουν όλοι στους δρόμους, μπορούμε να ανατρέψουμε την υπάρχουσα κατάσταση, αρκεί να το συνειδητοποιήσουμε!
