Η πανδημία Covid-19 έχει προκαλέσει μια νέα οικονομική κρίση σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτή η νέα κρίση, μπορεί να έχει πολλά κοινά με την προηγούμενη του 2007-08, αλλά έχει και κάποια δικά της χαρακτηριστικά. Ένα από αυτά είναι η συζήτηση γύρω από την «έλλειψη εργατικού δυναμικού» στις ΗΠΑ και όχι μόνο. Οι σχολιαστές της άρχουσας τάξης ισχυρίζονται ότι τα πακέτα τόνωσης της οικονομίας και οι πολιτικές των κυβερνήσεων Τραμπ και Μπάιντεν, που περιλάμβαναν κάποια επιδόματα και μέτρα προστασίας για τους ανέργους, ευθύνονται για το ότι «οι άνθρωποι δεν επιστρέφουν στη δουλειά τους» μετά το άνοιγμα της οικονομίας.
Αυτό το σχόλιο δεν επιδιώκει να δώσει μια συνολική απάντηση στα πολλά προβλήματα που παρουσιάζει η άποψη ότι μια κατηγορία εργαζομένων ευθύνεται για την «έλλειψη εργατικού δυναμικού». Οφείλουμε όμως να σχολιάσουμε τη συνέντευξη του Στίβεν Γκρίφιν (Stephen Griffin), διευθύνοντος συμβούλου του Κέντρου Οικονομικής Ανάπτυξης «Finger Lakes» στα βόρεια της πολιτείας της Νέας Υόρκης.
***
Μιλώντας στο podcast του BBC «World Business Report», ο Γκρίφιν, αρχικά αναφέρθηκε στο πόσο σταθερή και σημαντική είναι η ανάκαμψη στην αμερικανική οικονομία, αλλά στη συνέχεια επικεντρώθηκε στο «πρόβλημα» που αντιμετωπίζουν οι καπιταλιστές στην περιοχή του:
Γκρίφιν: Αυτό που τους κρατάει πίσω ειλικρινά είναι η απασχόληση εργαζομένων. Δεν υπάρχουν αρκετοί εργαζόμενοι για να ανταποκριθούν στην τρέχουσα ζήτηση… Πιστεύουμε επίσης ότι υπάρχουν αντικίνητρα για να εργαστούν και αυτή τη στιγμή νομίζω ότι το μέγεθος των κινήτρων που δίνεται για να μείνουν στο σπίτι τους ξεπερνά τα ποσά που δίνονται ως κίνητρα για να επιστρέψουν στην εργασία τους αυτοί οι εργαζόμενοι.
Ερώτηση: Αυτά τα κίνητρα για να παραμείνουν στο σπίτι είναι τα χρήματα που είναι ακόμη διαθέσιμα από την κυβέρνηση και τα οποία τώρα τελειώνουν, αλλά υπάρχουν ακόμη διαθέσιμα χρήματα, οπότε πιστεύετε πως όταν τελειώσουν κι αυτά, οι άνθρωποι θα επιστρέψουν στις δουλειές τους;
Γκρίφιν: Ελπίζουμε ότι αυτό θα συμβεί. Πιστεύουμε ότι αυτή η κατάσταση (με τα επιδόματα) εμποδίζει την επιστροφή στην εργασία. Υπάρχουν όμως και τα επιπλέον επιδόματα των 300 δολαρίων, η Πολιτεία της Νέας Υόρκης μόλις παράτεινε το μορατόριουμ για την απαγόρευση των εξώσεων, οπότε ξέρετε, υπάρχουν λιγότεροι κίνδυνοι για τους εργαζόμενους, υπάρχουν λιγότερα κίνητρα για να επιστρέψουν άμεσα στη δουλειά τους.
***
Η αλαζονεία τους είναι εξοργιστική! Βλέπουν τις ζωές των ανθρώπων ως αριθμούς. Θεωρούν ότι το να παίρνεις ένα επίδομα που σε βοηθάει να βγάλεις το μήνα είναι κακό!
Σύμφωνα με το αφήγημά τους, το να μην σου κάνουν έξωση από το σπίτι σου είναι στην πραγματικότητα κακό για την οικονομία, επειδή τότε δεν είσαι αναγκασμένος να δεχτείς οποιαδήποτε δουλειά προσφέρεται, ακόμα και με μισθό πείνας και χωρίς δικαιώματα!
Με την ίδια λογική, το να μην έχεις ένα όπλο να σε σημαδεύει και να σε αναγκάζει να δουλεύεις 12 ώρες την ημέρα, δημιουργεί επίσης προβλήματα για τις επιχειρήσεις! Ίσως είναι επίσης «αντικίνητρο» το να έχουμε κάποιες βασικές ελευθερίες!
Βέβαια, το να προσφέρεις μισθούς με τους οποίους μπορεί να ζήσει κάποιος, όπως και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, είναι εντελώς έξω από τη λογική του συστήματος.
Παρόλο που κατά τη διάρκεια της πανδημίας, αλλά και τώρα κατά τη διάρκεια της «ανάκαμψης», οι περισσότερες μεγάλες εταιρείες δεν δυσκολεύτηκαν να διατηρήσουν τα κέρδη τους, οι περισσότερες από αυτές διεκδίκησαν και πήραν μεγάλα ποσά από την κρατική χρηματοδότηση και τα «πακέτα διάσωσης».
Ξέρουμε τι να περιμένουμε από εδώ και στο εξής: τόνους προπαγάνδας για τους «τεμπέληδες» εργαζόμενους που δεν θα επιστρέψουν στη δουλειά και είναι υπεύθυνοι για όλα τα προβλήματα της οικονομίας. Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι οι πενιχρές πολιτικές τόνωσης της οικονομίας και ενίσχυσης των εργαζομένων θα «πρέπει» να τερματιστούν. Εξάλλου, πλέον δεν υπάρχει σχεδόν καμία έκτακτη ανάγκη, δεν υπάρχει τίποτα να συζητήσουμε, άντε προχωρήστε, πίσω στη δουλειά…
