Της Χριστίνας Ζιάκκα
Τον Οκτώβριο του 1999 σε διάστημα 4 ημερών από τις 19 έως τις 22 του μήνα, ο ρατσιστής δολοφόνος Παντελής Καζάκος επιτέθηκε σε 9 μετανάστες εκ των οποίων 2 σκοτώθηκαν και 7 τραυματίστηκαν. Ο Καζάκος καταδικάστηκε σε δις ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη.
Η πράξη του Καζάκου αντιπροσωπεύει το αποτέλεσμα της ρατσιστικής προπαγάνδας, η οποία έχει αναπτυχθεί απειλητικά τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Την μεγαλύτερη ευθύνη για την παρούσα κατάσταση την έχει η ίδια η Κυβέρνηση, η οποία μέσω των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης σπέρνει τον ρατσισμό και την ξενοφοβία, και μέσω της Αστυνομίας τους συμπεριφέρεται σαν σε ζώα με τέτοιο τρόπο που πραγματοποιεί τους ελέγχους και τις "σκούπες" στους μετανάστες.
Το γεγονός ότι ο Καζάκος καταδικάστηκε, αποδεικνύει ότι δεν ήταν ψυχοπαθής δολοφόνος, αλλά ρατσιστής. Είναι χαρακτηριστικές οι… φωνές που θυμήθηκε στο κεφάλι του αρκετές βδομάδες μετά τη σύλληψη του: "γέμισε η Ελλάδα αλλοδαπούς", "το κακό έχει παραγίνει", "τα παίρνω και μόνο που με αγγίζουν αλλοδαποί", "είμαι χριστιανός κι αυτοί μουσουλμάνοι", "με ενοχλεί ακόμα και η αναπνοή τους, δεν τους αντέχω!", "δεν μετανιώνω για ό,τι έκανα, έπαιρνα μαζί μου το πιστόλι ώστε όταν έβρισκα ευκαιρία να πυροβολώ εναντίον των αλλοδαπών".
Το ότι καταδικάστηκε δεν είναι όμως από μόνο του αρκετό, αφού η Κυβέρνηση δεν μπορεί να κρύψει τις ευθύνες της για τα συχνά ρατσιστικά εγκλήματα από τη στιγμή που η ίδια "καλλιεργεί" τα ρατσιστικά και φασιστικά προβλήματα που βιώνουμε στην καθημερινή μας ζωή.
Ο Καζάκος δεν μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ρατσιστής, αλλά και φασίστας. Δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί τέτοιοι που ζουν ανάμεσα μας, οι οποίοι μάλιστα αναπτύσσουν τη δύναμη τους μέσα από τέτοιου είδους οργανώσεις, όπως η Χρυσή Αυγή. Για να ανατραπεί αυτή η κατάσταση και να σταματήσει να αναπτύσσεται η δολοφονική δράση τους, είναι απαραίτητο το αντιρατσιστικό κίνημα, η νεολαία, οι εργαζόμενοι να δώσουν το δικό τους στίγμα και τη δική τους απάντηση στις επιθέσεις του Καζάκου και του κάθε Καζάκου.
Ένα από τα θύματα του Καζάκου είναι ο Νιγηριανός Τίμοθι Αμπντούλ . Από την ημέρα του πυροβολισμού μέχρι σήμερα παραμένει με μερική αναπηρία στο αριστερό πόδι, στη σπονδυλική στήλη και έχει πρόβλημα στους πνεύμονες. Η κατάσταση του μέχρι στιγμής είναι στάσιμη και είναι ο μόνος από τους πολύ σοβαρά τραυματισμένους που μπορεί να εργαστεί σε ήπια σχετικά εργασία. Ακόμη περιμένει την απάντηση της Επιτροπής για την άδεια παραμονής του. Την ίδια ώρα ο Τίμοθυ δεν πήγε σπίτι του, αλλά συνεχίζει να μάχεται στην πρώτη γραμμή για την αποκατάσταση των θυμάτων του Καζάκου αλλά και συνολικά για τα δικαιώματα των μεταναστών.
Ο Τόμι Κόφι από την Γκάνα, μέχρι και σήμερα ζει με μια σφαίρα σφηνωμένη στο κεφάλι, επιληπτικές κρίσεις, πονοκεφάλους, προβλήματα στην κατάποση και στην όραση. Δεν μπορεί να εργαστεί και συνεχίζει να έχει πρόβλημα με την άδεια παραμονής του.
Η YRE μέσα από την εκστρατεία της για την αποκατάσταση του Τίμοθι και των άλλων θυμάτων του Καζάκου, κατάφερε να συγκεντρώσει ένα μεγάλο αριθμό υπογραφών γι’ αυτό το σκοπό. Ακόμα κατάφερε να εξασφαλίσει δωρεάν εξετάσεις και φάρμακα με την συνεργασία του σωματείου των εργαζομένων στο ΚΑΤ και των γιατρών του ΚΑΤ, του ΣΩΤΗΡΙΑ και του ΓΕΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ. Επίσης όλο και περισσότερος κόσμος ευαισθητοποιείται γι’ αυτό το θέμα (για παράδειγμα πριν από ένα μήνα στη Γενική Συνέλευση της ΣΔΟ στο Τ.Ε.Ι. Αθήνας υπερψηφίστηκε πλαίσιο για την αποκατάσταση του Τίμοθι).
Εκδηλώσεις της Νεολαίας ενάντια στον Ρατσισμό στην Ευρώπη – YRE
- Σάββατο 24.01.2004, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, κτίριο Παπαστράτου, 7.00 μμ Βόλος
- Δευτέρα 26.01.2004, "Τρίκυκλο", Πυθέου 34 & Γεωμέτρου 1, 7.00 μμ, Νέος Κόσμος
- Κυριακή 01.02.2004, "cine", Βαλτινών 45 & Νορτάου, 7.00 μμ, πλατεία Γκύζη.
Παλεύουμε για:
- Άμεση χορήγηση επ’ αόριστο αδειών παραμονής για ανθρωπιστικούς λόγους σε όλα τα θύματα που επιθυμούν να παραμείνουν στην Ελλάδα
- Άμεση δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και θεραπεία για όσο διάστημα χρειάζεται
- Άμεση αναγνώριση από το κράτος των θυμάτων που είναι ανάπηρα με αντίστοιχη αντιμετώπιση τους (αναπηρική σύνταξη ή απασχόληση σε ειδικές θέσεις εργασίας)
- Εφάπαξ αποζημίωση από το κράτος όλων των θυμάτων και των οικογενειών των νεκρών
