Άλλη μια προσφυγική τραγωδία έρχεται να προστεθεί μετά το ναυάγιο στη θαλάσσια περιοχή των Οινουσσών χθες 27/9 το πρωί, από το οποίο ανασύρθηκαν νεκρά τέσσερα παιδιά, ένα βρέφος και δύο ενήλικες. Μέχρι τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο έχουν διασωθεί οκτώ ενήλικες και τέσσερα παιδιά, τρία εκ των οποίων κάτω των έξι ετών.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχουν δημοσιευθεί, το σκάφος ξεκίνησε από τα τουρκικά παράλια και ανατράπηκε κοντά στη Χίο κάτω από αδιευκρίνιστες μέχρι τώρα συνθήκες. Στο σημείο του ναυαγίου έφτασε το επιβατηγό πλοίο «Νήσος Ρόδος» για να βοηθήσει στην επιχείρηση διάσωσης μαζί με σκάφη του Λιμενικού και της Frontex.
Μεσόγειος: ένας θαλάσσιος τάφος
Το ναυάγιο στις Οινούσσες δεν είναι ούτε το πρώτο και πολύ φοβόμαστε ότι δε θα είναι ούτε και το τελευταίο. Οι αριθμοί των νεκρών προσφύγων στη Μεσόγειο τα τελευταία χρόνια δεν προκαλούν μόνο φρίκη, αλλά δείχνουν με καθαρό τρόπο ότι ολόκληρη η περιοχή έχει μετατραπεί σε ένα θαλάσσιο τάφο.
Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε ο Guardian το 2018, την περίοδο από το 1993 ως το 2018, πάνω από 27.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους στη Μεσόγειο, προσπαθώντας να φτάσουν στην Ευρώπη. Το πιο σοκαριστικό όμως από τα παραπάνω στοιχεία, είναι η δραματική αύξηση των νεκρών από το 2014 και μετά, την περίοδο δηλαδή που ο πόλεμος στη Συρία εντάθηκε και αυξήθηκαν τα προσφυγικά ρεύματα προς την Ευρώπη.
Πιο συγκεκριμένα, 900 πρόσφυγες έχασαν τη ζωή τους στη Μεσόγειο το 2013, ενώ το 2017 ο αντίστοιχος αριθμός έφτασε τους 3.500. Όσο για τη χρονιά που διανύουμε, με τα μέχρι στιγμής στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες οι νεκροί έχουν πλησιάσει τους 900, ενώ τα πράγματα θα γίνονται όλο και πιο δύσκολα όσο πλησιάζουν οι τελευταίοι, χειμερινοί μήνες του χρόνου.
Μεγαλύτερη αστυνόμευση, περισσότεροι νεκροί
Οι πολιτικές της ΕΕ με τα κέντρα κράτησης, τα τείχη στα σύνορα, τη Frontex και τα σκληρά μέτρα που έχουν χτίσει την «Ευρώπη Φρούριο», ευθύνονται για τις τραγωδίες στην προσπάθεια των προσφύγων να ξεφύγουν από πολέμους, φτώχεια και πείνα. Οι κυβερνήσεις, τα μέσα ενημέρωσης, η ακροδεξιά, προσπαθούν να πείσουν, άλλοι ανοιχτά και άλλοι συγκαλυμμένα, ότι οι πολιτικές που πνίγουν πρόσφυγες θα αποτρέψουν τους επόμενους από την προσπάθεια να φτάσουν στην Ευρώπη.
Η πραγματικότητα τους διαψεύδει. Η πολιτική της μεγαλύτερης αστυνόμευσης, των φραχτών και της Frontex, δεν είναι μόνο απάνθρωπη, αλλά και αναποτελεσματική. Η καθημερινότητα αποδεικνύει πως όσο οι άνθρωποι είναι απελπισμένοι στις χώρες τους, θα παίρνουν πάντα το ρίσκο να φύγουν. Θα δοκιμάζουν να βρουν ένα μέρος όπου θα μπορέσουν να ζήσουν, ακόμη κι αν ρισκάρουν να πεθάνουν στο δρόμο. Τα σκληρά μέτρα αστυνόμευσης δεν αποτρέπουν τους πρόσφυγες από το να γίνουν πρόσφυγες. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να προσθέτουν ακόμη περισσότερους στον ατελείωτο κατάλογο των θυμάτων.
Η Ευρώπη της υποκρισίας
Δε θα μας κάνει καμία εντύπωση αν δούμε για άλλη μια φορά τους ηγέτες των χωρών της ΕΕ να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τους πρόσφυγες που χάθηκαν στις Οινούσσες. Η «ευαισθησία» τους όμως σταματάει εκεί.
Γιατί αν πραγματικά ενδιαφέρονταν για τις ανθρώπινες ζωές, όχι μόνο δε θα έπαιρναν αυτά τα ακραία μέτρα, αλλά θα μπορούσαν να δεχτούν πολύ μεγαλύτερο αριθμό προσφύγων σε σχέση με αυτόν που έχουν δεχτεί μέχρι σήμερα. Θα μπορούσαν να οργανώσουν ένα σχεδιασμένο καταμερισμό τους σε όλες τις χώρες της ΕΕ με βάση τον πληθυσμό και την οικονομική κατάσταση της κάθε χώρας.
Η Ευρώπη είναι μια ήπειρος με τεράστιο πλούτο, που θα μπορούσε πολύ εύκολα να υποδεχτεί και να εντάξει τους πρόσφυγες των πολέμων και της τεράστιας φτώχειας. Και αντίστοιχα οι πρόσφυγες στο βαθμό που εντάσσονταν στις ευρωπαϊκές οικονομίες θα μπορούσαν να συνεισφέρουν με την εκπαίδευση και την εργασία τους, και θα μπορούσαν ταυτόχρονα να μπολιάσουν με δικά τους πολιτιστικά στοιχεία τις κοινωνίες.
Το πρόβλημα είναι πως ο πλούτος που υπάρχει στην ευρωπαϊκή ήπειρο βρίσκεται στα χέρια μιας ολιγαρχίας και αντί να βρίσκεται στην υπηρεσία της κοινωνίας βοηθώντας να προοδεύσουμε ντόπιοι, μετανάστες και πρόσφυγες, ξοδεύεται σε φράχτες, στρατούς και αστυνομία προκειμένου να προστατευτούν τα κέρδη τους.
