Του Θανάση Μαρίνη
Υποψήφιου περιφερειακού συμβούλου Κεντρικής Μακεδονίας (ΠΕ Θεσ/νίκης)
με την Ριζοσπαστική Αριστερή Ενότητα
http://marinisthanasis.wordpress.com/
«Αλληλεγγύη»: Για κάποιους ήταν άγνωστη λέξη μέχρι πρόσφατα, μέχρι που ανακάλυψαν ότι «πιάνει». Και την πιάσανε στο στόμα τους, βάζοντας την με το κεφάλι κάτω και τα πόδια επάνω.
Ένας από αυτούς είναι και ο υποψήφιος περιφερειάρχης κεντρικής Μακεδονίας Απόστολος Τζιτζικώστας. Ονόμασε την παράταξη του «Αλληλεγγύη».
Βέβαια αυτό που μάλλον εννοεί είναι αλληλεγγύη με τους μεγαλοεργολάβους, τους βιομήχανους, τις μνημονιακές κυβερνήσεις και γενικά το κατεστημένο. Ε, τόσο κράξιμο έχουν φάει, κάποιος δεν πρέπει να δείξει και σ’ αυτούς αλληλεγγύη;
Γιατί, για πραγματική αλληλεγγύη ούτε λόγος. Για το κίνημα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού έχει πάρει υποκριτική θέση. Τίποτα δεν έχει κάνει για την ραγδαία αποβιομηχάνιση (ΕΛΒΟ, Coca Cola, ΑΓΝΟ, κ.α.) καμιά στήριξη σε εγχειρήματα πραγματικής αλληλεγγύης όπως το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης. Δείχνει βέβαια κατά καιρούς την αλληλεγγύη του στους νεοναζί δολοφόνους της Χρυσής Αυγής, μαζί με την υποψήφια αντιπεριφειάρχη Θεσσαλονίκης Β. Πατουλίδου.
Γι’ αυτό πρέπει να τον ξεφορτωθούμε. Ας δούμε όμως στα πλαίσια της Περιφέρειας, τι σημαίνει αλληλεγγύη στη γλώσσα της Αριστεράς και των κινημάτων.
Η τοπική αυτοδιοίκηση στο πλευρό της κοινωνίας
Η περιφέρεια στα χέρια της Αριστεράς μπορεί να παίξει κομβικό ρόλο στον τομέα της κοινωνικής αλληλεγγύης (και όχι μόνο). Αρκεί να κινηθούμε με γρήγορα και αποφασιστικά βήματα.
Ο στόχος πρέπει να είναι ξεκάθαρος. Να μην υπάρχει ούτε ένας άστεγος/η, ούτε ένα σπίτι χωρίς ρεύμα, χωρίς θέρμανση, χωρίς νερό, ούτε ένας ή μια χωρίς στοιχειώδη περίθαλψη. Η Περιφέρεια, σε συνεργασία με τους Δήμους, να αναλάβει να διασφαλίσει όλα αυτά τα βασικά αγαθά για το κάθε μέλος της τοπικής κοινωνίας. Γιατί: «Όταν αφήνεις το λαό να πεθαίνει στους δρόμους, να κουρελιαστεί ψυχικά και σωματικά, και λες έπειτα πως θα κάνεις στον κατάλληλο καιρό εθνικο-απελευθερωτικό αγώνα, είσαι ένας συνειδητός απατεώνας και συνεργάτης του εχθρού. Γιατί είναι σα να λες ότι θα βάλεις ένα κουφάρι να πολεμήσει.»[1] Πρέπει λοιπόν άμεσα να πολεμήσουμε την ανθρωπιστική κρίση!
Πως μπορεί να υλοποιηθεί αυτό:
– Η Περιφέρεια να στηρίξει τα ήδη υπάρχοντα και να αναπτύξει νέα δίκτυα κοινωνικών παντοπωλείων, ιατρείων, φαρμακείων, βρεφονηπιακών σταθμών, εστιατορίων, κτλ. Ήδη έχουν παρθεί «από τα κάτω» μια σειρά από πρωτοβουλίες, με πιο σημαντική ίσως το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης στη Θεσσαλονίκη[2], όπου δεκάδες γιατροί, κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι, κτλ προσφέρουν αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες τους σε ανασφάλιστους Έλληνες και μετανάστες.
– Να αξιοποιήσει τα εκατοντάδες άδεια ακίνητα για να στεγάσει τους άστεγους παρέχοντας τους μια αξιοπρεπή διαβίωση.
– Να δώσει χώρο και δωρεάν ρεύμα στις δεκάδες ομάδες κοινωνικής αλληλεγγύης που δραστηριοποιούνται στην περιοχή μας (αντιφασιστικές επιτροπές, επιτροπές γειτονιάς, κινήματα χωρίς μεσάζοντες, κα)
– Να δημιουργήσει κοινωνικούς χώρους σε κάθε περιοχή όπου ο κόσμος θα μπορεί να οργανώνει δραστηριότητες (πολιτιστικές, πολιτικές, αθλητικές) και εκδηλώσεις, ώστε να μην διαλύεται ο κοινωνικός ιστός.
Που θα βρεθούν τα χρήματα;
Το κόστος για αυτά τα μέτρα μπορεί να καλυφθεί με διάφορους τρόπους.
– Πρώτα, με τη μαζική κινητοποίηση των κατοίκων για να διεκδικηθεί αύξηση κονδυλιών από το κεντρικό κράτος.
– Επιπρόσθετα, σε συντονισμό με τους Δήμους, μέσω της επιλεκτικής αύξησης της φορολογίας σε μεγάλες επιχειρήσεις όπως αλυσίδες super market, υποκαταστήματα τραπεζών, αλυσίδες πολυεθνικών, κτλ.
– Τέλος με τη δημιουργία συνεταιριστικών επιχειρήσεων οι οποίες μπορούν να προσφέρουν ανάπτυξη στην Περιφέρεια, δημιουργώντας θέσεις εργασίας και προσφέροντας αντίστοιχα οικονομικά οφέλη. Τέτοιες επιχειρήσεις θα μπορούσαν να είναι :
1. Τουριστικές επιχειρήσεις (κυλικεία, καταλύματα λαϊκού τουρισμού, αγροτουρισμός, κτλ) με ιδιαίτερη προσοχή και ευαισθησία στο περιβάλλον.
2. Δημοτικές επιχειρήσεις ανακύκλωσης απορριμμάτων[3]
3. Τοπικές συνεταιριστικές τράπεζες που να λειτουργούν με κριτήρια κοινωνικά και όχι κερδοσκοπικά, και που μπορούν να στηρίξουν τοπικούς συνεταιρισμούς.
Οι συνεταιριστικές επιχειρήσεις πρέπει να λειτουργούν κάτω από εργατικό έλεγχο και διαχείριση και να διέπονται από διαφάνεια και εσωτερική δημοκρατική λειτουργία. Εδώ μπορεί να αξιοποιηθεί το παράδειγμα της ΒΙΟΜΕ[4], του πρώτου εργοστασίου που κάνει προσπάθεια να λειτουργήσει κάτω από τον έλεγχο και τη διαχείριση των εργαζομένων. Πρέπει να προταθεί όλες οι συνεταιριστικές και αυτοδιαχειριζόμενες επιχειρήσεις να συνδεθούν μεταξύ τους και να ενταχτούν σε ένα ενιαίο φορέα κατά κλάδο με τη στήριξη της Περιφέρειας.
Θα μας πουν ότι τα παραπάνω μέτρα έρχονται σε μετωπική σύγκρουση με το μνημόνιο και τον Καλλικράτη, όπου το κάθε ευρώ που παράγεται ελέγχεται από την Τρόικα και κατευθύνεται στην αποπληρωμή του δυσβάσταχτου Δημοσίου Χρέους. Ακριβώς! Είναι ψεύτης όποιος λέει ότι μπορεί να βελτιωθεί η ζωή μας χωρίς να συγκρουστούμε με το Μνημόνιο και τα συμφέροντα που το στηρίζουν!
Για αυτό πρέπει άμεσα μετά τις εκλογές να δημιουργηθεί ένα δίκτυο μαχητικών Δήμων και Περιφερειών με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης, την εκδίωξη της Τρόικα και την ανάδειξη μια Κυβέρνηση της Αριστεράς που θα εφαρμόσει ένα σοσιαλιστικό πρόγραμμα ρήξης με τα συμφέροντα της εγχώριας και διεθνούς οικονομικής ελίτ, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την έξοδο της εργατικής τάξης και της χώρας από την κρίση.
________________________________________
