Μικρές αληθινές ιστορίες από τα ΑΤΜ

Ιστορία μιάς αναμονής

ΑΤΜ στην Νεάπολη Θεσσαλονίκης. 10-12 άτομα ουρά που από μακριά φαίνεται αρκετά ανήσυχη. Πλησιάζοντας κατάλαβα ότι υπήρχε μιά συζήτηση για την οικονομική κατάσταση της χώρας. Για να είμαι ειλικρινής περίμενα μουρμούρα, κατηφεια και μια κατάσταση γκρίνιας. Διαψεύστηκα παντελώς! Μόνο ένας κύριος ήταν με την αμφιβολία για το αν θα ψηφίσει "Όχι" στο δημοψήφισμα. Οι υπόλοιποι προσπαθούσαν να τον πείσουν για το οτι το "Όχι" είναι η μόνη λύση! Πραγματικά δεν θα μπορούσα να μην μιλήσω με αυτόν τον κόσμο και πολύ περισσότερο να μην προσπαθησω να "πολιτικοποιήσω" περαιτέρω αυτή την κατάσταση και αυτό το "Όχι" να γίνει "Όχι" σε όλα τα Μνημόνια, δεξιά και αριστερά, και "Όχι" στη λιτότητα! Τα 20 λεπτά που έμεινα στην ουρά ήταν πραγματικά αποκαλυπτικά για το πως ένας λαός μπορεί να αντιστέκεται ακόμα και αν έχει δεχτεί την μεγαλύτερη οικονομική επίθεση από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και με όλο το οικονομικό, πολιτικό και μιντιακό σύστημα να τον βομβαρδίζει με προπαγάνδα φόβου και τρομοκρατίας.

Μιά συμβουλή προς όλους σας: Βγείτε στο δρόμο και μιλήστε με τον κόσμο! Προσπαθήστε να κάνετε κουβέντα με αγνώστους! Μιλήστε σε φίλους και γνωστούς! Θέλουμε δεν θέλουμε το Όχι ειναι μονόδρομος! Η μόνη υπερδύναμη που υπάρχει στον πλανήτη είναι οι λαοί που αποφασίζουν να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους!

Μόλις γύρισα από ΑΤΜ. Γύρω στα 20 άτομα ουρά. Πλακίτσα, πειράγματα, αυτοσαρκασμός και πανηγυρισμοί, όταν το μηχάνημα έβγαλε λεφτά, γιατί για λίγο είχε μπλοκάρει. Και σχόλια όπως:

Ένας κύριος περαστικός, κοντοστάθηκε για λίγο, μας κοίταξε και κούνησε επιτιμητικά το κεφάλι του: «Και πολλά σας δίνει, όρνια, που μου τρέξατε όλο το Σαββατοκύριακο να βγάλετε τις πενταροδεκάρες σας, μη χάσει η Βενετιά βελόνι».

Μόνο μια 70χρονη, με ξανθιά εξτένσιονς, ντυμένη με το ροζ της μπι-μπι-μπο είπε: «Τσίπρα δε θέλατε;», για να εισπράξει την απάντηση «εσύ κοίτα να περιμένεις τη σειρά σου, που έσπρωχνες πριν να περάσεις πρώτη κι ασ’ τον Τσίπρα».

Επιστρέφοντας, μια μικρή πλατεία δίπλα από το πάντα γεμάτο, τώρα μισοάδειο καφέ, ήταν γεμάτη με κόσμο που έπινε καφέ και λιαζόταν στα παγκάκια.

Ένα αυτοκίνητο με ντουντούκα καλούσε σήμερα (σήμ: χτες) στις 7 στο Σύνταγμα.

Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες….