Τα σύννεφα της διεθνούς οικονομικής κρίσης έχουν αρχίσει και πυκνώνουν πάνω από την Ευρώπη και να σκεπάζουν και την Ελλάδα. Τα πρώτα σημάδια είναι ήδη εμφανή:
Ο πληθωρισμός τον Μάιο έκλεισε στο 4.9% που αποτελεί ρεκόρ δεκαετίας και οι προβλέψεις για τον Ιούνιο είναι ότι θα ξεπεράσει το 5%.
Η οικοδομική δραστηριότητα μειώθηκε κατά 21% και η βιομηχανική παραγωγή κατά 1,7%.
Μέσα σε ένα χρόνο (Μάιος ‘07- Μάιος ‘08) βασικά προϊόντα αυξήθηκαν από 11% (ρύζι) ως και 20.3% ( αλεύρι) ενώ οι τιμές στο φυσικό αέριο αυξήθηκαν 43.2%, στα καύσιμα 13.3%, στις αστικές συγκοινωνίες 19.2% (Ελευθεροτυπία 10.6.08).
Σύμφωνα με την ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία Eurostat η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης στην ακρίβεια.
Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση από τη μια παίρνει μέτρα κοροϊδία για την ακρίβεια και από την άλλη σκορπάει δις για εξοπλισμούς όπου ήδη κατέχουμε την 4η θέση παγκοσμίως στις εισαγωγές όπλων σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης.
Πάνω από όλα βέβαια αγωνίζεται για την διασφάλιση των κερδών των επιχειρήσεων και των τραπεζών που έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.
Στην δημοσκόπηση της PUBLIC ISSUE για τον ΣΚΑΪ και την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (10.6.08) το πιο εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι στο ερώτημα ποια κυβέρνηση, ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ, είναι καλύτερη για την χώρα, απαντά καμιά από τις δύο το 56% (!) των πολιτών και στο ερώτημα για τον καταλληλότερο πρωθυπουργό το 33% απαντά κανένας από τους δύο!
Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σταθερά ψηλά στο 17.5% και μαζί με το ΚΚΕ (8%) ξεπερνούν το ιστορικό για την αριστερά ποσοστό του 25.5%.
Ο αγώνας ενάντια στην ακρίβεια και τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης είναι το πιο σημαντικό καθήκον – και ταυτόχρονα τεστ – για την αριστερά και το συνδικαλιστικό κίνημα για την επόμενη περίοδο.
Η κοινωνική δυσαρέσκεια και η οργή συσσωρεύονται, αλλά για να γίνουν αποτελεσματικές πρέπει να αποκτήσουν κινηματική και πολιτική διέξοδο και πρόταση.
Αυτό πρακτικά σημαίνει συντονισμένοι, ενωτικοί και καλά οργανωμένοι αγώνες διαρκείας και πάλη για την ανατροπή της κυβέρνησης της ΝΔ. Στο ερώτημα ποιος θα την αντικαταστήσει, η απάντηση είναι μια κυβέρνηση της αριστεράς, με βάση τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ. Το ΚΚΕ έχει ευθύνη να σταματήσει να ζει στον απομονωτισμό και να παριστάνει το μόνο «αγνό», «αριστερό», κλπ κόμμα. Και ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κάνει την πρόταση για μια διακυβέρνηση της αριστεράς συγκεκριμένη, ξεκάθαρα ενωτική στο ΚΚΕ και στη βάση ενός προγράμματος σοσιαλιστικού – του μόνου που μπορεί να δώσει λύσεις στα προβλήματα των εργαζομένων και της κοινωνίας.
