Βαγγέλης Στογιάννης*
Πάνω από ένας μήνας έχει περάσει από την πυρκαγιά που κατέστρεψε ολοσχερώς το ΚΔΑΥ (Κέντρο Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών) στον Ασπρόπυργο, απελευθερώνοντας στην ατμόσφαιρα ένα τοξικό κοκτέιλ, αποτελούμενο από άκρως επικίνδυνα για την ανθρώπινη υγεία στοιχεία. Το κοκτέιλ αυτό περιλαμβάνει διοξίνες, φουράνια, αιωρούμενα σωματίδια που περιέχουν βαρέα μέταλλα κ.α., τα οποία προκαλούν πολλές μορφές καρκίνου και μια σειρά ασθένειες του νευρικού, του αναπνευστικού, του καρδιαγγειακού συστήματος κλπ.
Γιατί όμως επανερχόμαστε ένα μήνα μετά στο συγκεκριμένο θέμα, την ώρα που συμβαίνουν κοσμοϊστορικές αλλαγές σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο; Γιατί σύμφωνα με παραδοχή του αντιπεριφερειάρχη Δυτικής Αττικής, η φωτιά στον Ασπρόπυργο εξακολουθεί να σιγοκαίει, ενώ κατά διαστήματα παρουσιάζονται «μικρές εστίες αναζωπύρωσης».[1] Δε χρειάζεται βέβαια επιβεβαίωση από «επίσημα χείλη» για να το αντιληφθεί κανείς. Αρκεί να περάσει μια βόλτα από την περιοχή.
Ένα μήνα μετά λοιπόν, η Αττική εξακολουθεί να δηλητηριάζεται στο βωμό ενός «μοντέλου» διαχείρισης απορριμμάτων που ευνοεί όχι μόνο τη μικρότερη δυνατή ανακύκλωση και αξιοποίησή τους, ή τη διαιώνιση τοξικών τάφων τύπου ΧΥΤΑ Φυλής, αλλά και κάθε είδους μικρότερα ή μεγαλύτερα ατυχήματα. Ατυχήματα των οποίων τα αποτελέσματα θα αρχίσουν να φαίνονται άμεσα, αλλά και για πολλά χρόνια ακόμη στην υγεία των κατοίκων της περιοχής.
Δηλητηριώδεις μπίζνες
Τα ΚΔΑΥ της περιοχής (θεωρητικά τουλάχιστον) παραλαμβάνουν το περιεχόμενο των μπλε κάδων και μετά από τη διαλογή των ανακυκλώσιμων, στέλνουν το υπόλειμμα στη χωματερή της Φυλής. Η πραγματικότητα ωστόσο, είναι εντελώς διαφορετική. Όχι μόνο σύμμεικτα αστικά σκουπίδια καταλήγουν μαζί με το λεγόμενο «υπόλειμμα» στο ΧΥΤΑ[2] αλλά σύμφωνα με πολλές πλέον καταγγελίες, τα εργοστάσια της περιοχής του Θριασίου «ξεφορτώνονται» τα τοξικά τους απόβλητα στα ΚΔΑΥ προκειμένου να αποφύγουν το τεράστιο κόστος της ειδικής τους διαχείρισης.
Από την άλλη, οι ιδιοκτήτες των ΚΔΑΥ αναλαμβάνουν έναντι μιας «φιλικής» τιμής να εξαφανίσουν ανάμεσα στα ανακυκλώσιμα και τα αστικά σκουπίδια, τόνους τοξικών βιομηχανικών αποβλήτων, όπως εξάλλου φάνηκε και από τα ευρήματα στο χώρο του κατεστραμμένου ΚΔΑΥ.[3]
Ασφαλής διαχείριση τώρα!
Το ζήτημα της μαφίας των ΚΔΑΥ δεν είναι κάτι καινούριο, ούτε κάτι ξεκομμένο από το συνολικό ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων.
Εδώ και δεκαετίες, τα σκουπίδια που παράγουμε, αντί να επιστρέφουν στην κοινωνία με τη μορφή χρήσιμων προϊόντων, θέσεων εργασίας, πόρων που μπορούν να αξιοποιηθούν προς όφελός της και βέβαια ενός ασφαλούς, καθαρού περιβάλλοντος, μετατρέπονται σε τοξικές βόμβες και κέρδη για τα ιδιωτικά συμφέροντα.
Όσο η διαχείριση των απορριμμάτων εξακολουθεί να βρίσκεται στα χέρια των ιδιωτών και να βασίζεται στη λογική της ταφής σε μεγάλες συγκεντρωτικές μονάδες τύπου Φυλής, όπου τα πάντα μπορούν να κρυφτούν και τα πάντα να μετατραπούν σε μια ενιαία τοξική μάζα, τόσο θα συνεχίσουμε να έχουμε μικρούς και μεγάλους Ασπρόπυργους.
Τη μόνη οριστική λύση μπορεί να δώσει η μικρής κλίμακας, αποκεντρωμένη διαχείριση των απορριμμάτων, που επιτρέπει την ανάκτηση και την αξιοποίηση σχεδόν του συνόλου των παραγόμενων απορριμμάτων. Μια διαχείριση που θα λειτουργεί στα πλαίσια της τοπικής αυτοδιοίκησης, αλλά με ουσιαστική συμμετοχή και έλεγχο από τις ίδιες τις τοπικές κοινωνίες. [4]
* Ο σύντροφος Βαγγέλης Στογιάννης είναι μέλος του «Ξ» και ιδρυτικό στέλεχος της Πρωτοβουλίας Συνεννόησης για την Διαχείριση των Απορριμμάτων Αττικής (ΠΡΩΣΥΝΑΤ)
____________________________
