του Αλέξανδρου Πραντούνα
74 άνθρωποι σκοτώθηκαν και εκατοντάδες άλλοι τραυματίστηκαν μετά την λήξη του ποδοσφαιρικού αγώνα μεταξύ της Αλ Μασρί και της Αλ Αχλί στην πόλη Πορτ Σάιντ την 1η Φεβρουαρίου. Πολλοί από τους νεκρούς είχαν τραύματα στο κεφάλι, άλλοι ήταν μαχαιρωμένοι, ενώ άλλοι ποδοπατήθηκαν πάνω στον πανικό.
Ο επικεφαλής του Ανώτατου Στρατιωτικού Συμβουλίου (ΑΣΣ) περιέγραψε την αιματοχυσία σαν «κάτι που θα μπορούσε να συμβεί οπουδήποτε στον κόσμο». Είναι όμως φανερό πως δεν πρόκειται για «συνηθισμένη» ποδοσφαιρική βία. Ο αγώνας έλαβε χώρα με τρομερές ελλείψεις από πλευράς ασφαλείας. Όπως περιγράφει ένας αυτόπτης μάρτυρας στον Guardian: «Εκατοντάδες οπαδοί έμπαιναν μες στο γήπεδο μετά από κάθε γκολ, έτσι καταλαβαίναμε τι πρόκειται να συμβεί. Υπήρχε τεράστιο κενό στην ασφάλεια. Η μη παρέμβαση της αστυνομίας ήταν πολύ παράξενη – δεν υπήρχε πρακτικά καμία δύναμη ασφαλείας έξω από το γήπεδο, ενώ μέσα δεν έκανε τίποτα όσο τα γεγονότα εξελίσσονταν». Άλλοι μάρτυρες ισχυρίζονται πως έβλεπαν μαχαίρια και σπαθιά έξω από το στάδιο, αλλά δεν υπήρχε καμία σωματική έρευνα στους οπαδούς. Επιπλέον, μια σειρά έξοδοι του σταδίου ήταν κλειστές. Πολλοί από τους κατοίκους του Πορτ Σάιντ καταγγέλλουν την επίθεση ενάντια στους οπαδούς της Αλ Αχλί και ισχυρίζονται πως οι επιτεθέμενοι δεν ήταν ντόπιοι, αλλά είχαν έρθει με λεωφορεία από άλλες περιοχές.
Πάνω από 20.000 άνθρωποι πήραν μέρος στις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας για την σφαγή που έγινε στο Πορτ Σάιντ, μιας πόλης 600.000 κατοίκων. Ο αριθμός αυτός ξεπερνά ακόμα και τις διαδηλώσεις του Γενάρη και Φλεβάρη του 2011. Εκδηλώσεις διαμαρτυρίας για την σφαγή έλαβαν χώρα και σε άλλες πόλεις, με τους διαδηλωτές να κατηγορούν το ΑΣΣ για την σφαγή.
Γιατί το καθεστώς ήθελε την επίθεση ενάντια στους
οπαδούς της Αλ Αχλί;
Οι ως επί το πλείστον νέοι και προερχόμενοι από την εργατική τάξη οπαδοί της ομάδας έπαιξαν έναν κρίσιμο ρόλο κατά την διάρκεια της εξέγερσης της πλατείας Ταχρίρ, αλλά και της «Μάχης της καμήλας» στις 2 Φλεβάρη του 2011 όταν απέκρουσαν ηρωικά μια βίαιη προσπάθεια να συντριβεί η επανάσταση.
Τον Σεπτέμβριο του 2011 οι οπαδοί της Αλ Αχλί είχαν δεχτεί επίθεση από τις δυνάμεις ασφαλείας επειδή φώναζαν συνθήματα ενάντια στον πρώην υπουργό εσωτερικών του Μουμπάρακ και την αστυνομία. Μερικές μέρες μετά μια κοινή πορεία οπαδών των τριών μεγαλύτερων ομάδων του Καΐρου έλαβε χώρα, με τους οπαδούς να αφήνουν στην άκρη τις διαφορές τους και να διαμαρτύρονται για την αστυνομική βία.
Οι οπαδοί της Αλ Αχλί ήταν επίσης στην πρώτη γραμμή των διαδηλώσεων τον Δεκέμβρη, όταν το ΑΣΣ θέλησε να κάνει πρωθυπουργό τον Καμάλ Ελ-Γκανζούρι, που υπήρξε πρωθυπουργός και επί Μουμπάρακ το 1996-99. Οι οπαδοί της Αλ Αχλί τιμωρήθηκαν για την αντίθεση τους στο καθεστώς.
Φαίνεται επίσης πως το ΑΣΣ επέτρεψε αυτό το ξέσπασμα βίας για να σκορπίσει την ανασφάλεια και να πείσει περισσότερο κόσμο πως μόνο ο στρατός μπορεί να επιβάλλει την τάξη και να προστατέψει την χώρα από το χάος.
Το κίνημα συνεχίζει
Οι φοιτητές του πανεπιστημίου του Καΐρου έχουν κηρύξει αποχή για τις 11 Φλεβάρη, επέτειο της ανατροπής του Μουμπάρακ. Απαιτούν από το ΑΣΣ να δώσει την εξουσία σε μια πολιτική κυβέρνηση, καθώς και την σύλληψη των υπευθύνων για την σφαγή στο Πορτ Σάιντ.
Όμως οι εργαζόμενοι και η νεολαία δεν πρέπει να έχουν καμία εμπιστοσύνη πως αυτό το κοινοβούλιο θα πάρει μέτρα προς το συμφέρον τους. Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, οι Σαλαφίτες και τα φιλελεύθερα κόμματα που αποτελούν την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο ενδιαφέρονται για τα συμφέροντα των επιχειρήσεων. Οι εργαζόμενοι, οι φτωχοί και η νεολαία χρειάζονται το δικό τους κόμμα, που θα θέσει τις βάσεις για μια κοινωνία χωρίς την βία που είδαμε στο Πορτ Σάιντ.
