Α. ΝΤΑΛΑΚΟΓΕΩΡΓΟΣ: Η ταχύτατη πορεία της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ στην ενσωμάτωση

Από την αρχή πρέ­πει να διευ­κρι­νί­σου­με ότι μι­λώ­ντας για τον ΣΥ­ΝΑ­ΣΠΙ­ΣΜΟ και ακο­λού­θως για τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ οφεί­λου­με να συμ­φω­νή­σου­με όλοι μας  είτε ο ΣΥΝ με τις Συ­νι­στώ­σες είτε ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ χωρίς αυτές και ως ενιαίο κόμμα δεν επρό­κει­το για επα­να­στα­τι­κό κόμμα ως προς τον χα­ρα­κτή­ρα και τους σκο­πούς του. Η αλή­θεια είναι ότι στις γραμ­μές του ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ συ­νέ­νω­σε δυ­νά­μεις από τον κε­ντρώο αστι­κό χώρο έως και επα­να­στα­τι­κές και κομ­μου­νι­στι­κές ορ­γα­νώ­σεις με ανα­φο­ρά στον μαρ­ξι­σμό, λε­νι­νι­σμό και τον τρο­τσκι­σμό.

Σύμ­φω­να με τις θέ­σεις του επρό­κει­το για ένα αρι­στε­ρό με­ταρ­ρυθ­μι­στι­κό κόμμα που μέσω των βα­θιών αλ­λα­γών επι­δί­ω­κε την σο­σια­λι­στι­κή προ­ο­πτι­κή για την χώρα.  Από αυτό προ­κύ­πτει ότι προ­γραμ­μα­τι­κά είχε ρι­ζο­σπα­στι­κές πο­λι­τι­κές ανα­φο­ρές που δεν είναι του πα­ρό­ντος να ανα­λύ­σου­με και να ανα­φερ­θού­με σε αυτές.

Πα­ράλ­λη­λα να απο­σα­φη­νή­σου­με γιατί η ηγε­τι­κή ομάδα κυ­βέρ­νη­σης και ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ οδη­γή­θη­κε σε μια συμ­φω­νία με τους το­κο­γλύ­φους δα­νει­στές ενός νέου μνη­μο­νί­ου με σφα­για­στι­κά μέτρα για τους συ­ντα­ξιού­χους, τους ερ­γα­ζό­με­νους, τους αγρό­τες και γε­νι­κό­τε­ρα τα φτωχά λαϊκά και με­σαία στρώ­μα­τα και ταυ­τό­χρο­να ανέ­λα­βε την «βρώ­μι­κη δου­λειά» του συ­στή­μα­τος και των δα­νει­στών να την ολο­κλη­ρώ­σει.

Η ανά­δει­ξη του  ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ εκλο­γι­κά σε κόμμα της αξιω­μα­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης τον Ιούνη του 2012 δια­μόρ­φω­σε ένα νέο πο­λι­τι­κό σκη­νι­κό το οποίο έχει εν­δια­φέ­ρον να πούμε δύο λόγια πώς αξιο­ποι­ή­θη­κε αυτή η λαϊκή εμπι­στο­σύ­νη προς τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και ποιά ήταν η στρα­τη­γι­κή που ξε­δί­πλω­σε το κόμμα με την αυ­ξη­μέ­νη λαϊκή προσ­δο­κία όπως φά­νη­κε με το απο­τέ­λε­σμα των Βου­λευ­τι­κών εκλο­γών.

Τα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά της πο­λι­τι­κής της ηγε­σί­ας του κόμ­μα­τος το διά­στη­μα με­τα­ξύ του Ιούνη 2012 και του Γε­νά­ρη 2015 ήταν τα πα­ρα­κά­τω:

Α) Η διο­λί­σθη­ση από αρι­στε­ρές από­ψεις και η συ­νε­χής υπα­να­χώ­ρη­ση από ρι­ζο­σπα­στι­κές θέ­σεις οδη­γούν στην στα­δια­κή προ­σαρ­μο­γή του σε πο­λι­τι­κές σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας και αστι­κού ρε­α­λι­σμού. Η προ­σαρ­μο­γή αυτή οδή­γη­σε σύ­ντο­μα στην αλ­λοί­ω­ση των αρι­στε­ρών ρι­ζο­σπα­στι­κών χα­ρα­κτη­ρι­στι­κών και σε πο­λι­τι­κές δια­χεί­ρι­σης του συ­στή­μα­τος.

Β) Επί­σης έκανε γοργά βή­μα­τα επι­ση­μο­ποιώ­ντας την με­τάλ­λα­ξή του για να απο­κτή­σει ερεί­σμα­τα, εμπι­στο­σύ­νη και απο­δο­χή από το ντό­πιο πο­λι­τι­κό και οι­κο­νο­μι­κό κα­τε­στη­μέ­νο αλλά και τα θε­σμι­κά ευ­ρω­παϊ­κά όρ­γα­να (Δ.Ν.Τ – Ε.Ε – Ε.Κ.Τ) και αντί­στοι­χα επα­φές σε κυ­βερ­νη­τι­κό επί­πε­δο σε χώρες όπως Γερ­μα­νία, Ιτα­λία, Γαλ­λία, ΗΠΑ κ.λπ.

Στις συ­να­ντή­σεις αυτές τα στε­λέ­χη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δη­λώ­νουν συ­μπό­ρευ­ση, συ­μπλέ­ουν και απο­δέ­χο­νται τις πο­λι­τι­κές τους ενώ ταυ­τό­χρο­να επι­ση­μο­ποιούν την πίστη τους στον ευ­ρω­μο­νό­δρο­μο και τις πο­λι­τι­κές της Ε.Ε.

Ταυ­τό­χρο­να οι επα­φές και οι συ­να­ντή­σεις σε εθνι­κό επί­πε­δο με το οι­κο­νο­μι­κό κα­τε­στη­μέ­νο Σ.Ε.Β, Ε.Ε.Ε τρα­πε­ζί­τες κ.λπ δί­νο­νται εγ­γυ­ή­σεις ότι η νέα κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν πρό­κει­ται να θίξει τα συμ­φέ­ρο­ντά τους και θα υπάρ­ξει διά­λο­γος και συ­νερ­γα­σία μαζί τους.

Το ίδιο διά­στη­μα αρ­χί­ζει στα­δια­κά η ηγε­σία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να απο­μα­κρύ­νε­ται από τους αγώ­νες, την ανά­πτυ­ξη και την ενί­σχυ­ση του ρόλου του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος και στην πράξη το υπο­νο­μεύ­ει αφού νυ­χθη­με­ρόν μέσα και έξω από την Βουλή καλ­λιερ­γεί ένα κλίμα εκλο­γο­λο­γί­ας που με την σειρά του δια­μορ­φώ­νει την ανα­μο­νή, την ανά­θε­ση και πα­ρα­πέ­μπει τα προ­βλή­μα­τα και την λύση τους στην μελ­λο­ντι­κή κυ­βέρ­νη­ση της αρι­στε­ράς. Είναι και η πε­ρί­ο­δος εκεί­νη όπου η ηγε­σία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πι­στεύ­ει και προ­βά­λει ότι οι εκλο­γές είναι ανα­γκαί­ες διότι η ανά­δει­ξή του στην κυ­βέρ­νη­ση θα απο­τε­λέ­σει την σω­τη­ρία για την χώρα απο­τρέ­πο­ντας ένα νέο μνη­μό­νιο και νέα δυ­σβά­στα­κτα μέτρα (EMAIL Χαρ­δού­βε­λη κ.λπ).

Γ) Πα­ράλ­λη­λα στα πλαί­σια των ρε­φορ­μι­στι­κών αντι­λή­ψε­ων της ηγε­τι­κής ομά­δας δια­τυ­πώ­νει την εξω­πραγ­μα­τι­κή θε­ώ­ρη­ση ότι οι προ­γραμ­μα­τι­κές θέ­σεις του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα υλο­ποι­η­θούν στα πλαί­σια μιας πο­λι­τι­κής εντός της ζώνης του ευρώ και της Ε.Ε και επι­ζη­τά την στή­ρι­ξη, την συ­νερ­γα­σία και την συμ­μα­χία για τον σκοπό αυτόν ακόμη και με τον Αμε­ρι­κά­νι­κο Ιμπε­ρια­λι­σμό….

Οι επα­φές αυτές πυ­κνώ­νουν, οι δε­σμεύ­σεις διευ­ρύ­νο­νται και οι αυ­τα­πά­τες της ηγε­σί­ας διο­χε­τεύ­ο­νται στον λαό και συ­μπυ­κνώ­νο­νται ολο­έ­να και πε­ρισ­σό­τε­ρο στην εξό­φθαλ­μα απα­τη­λή πο­λι­τι­κή θέση ότι εντός του ευρώ σχί­ζου­με και κα­ταρ­γού­με τα μνη­μό­νια, κα­ταρ­γού­με την δα­νεια­κή σύμ­βα­ση και εφαρ­μό­ζου­με το πρό­γραμ­μά μας.

Αυτή η πο­λι­τι­κή επι­σφρα­γί­ζε­ται τον Σε­πτέμ­βρη του 2014 όπου ο Τσί­πρας από την ΔΕΘ εξαγ­γέλ­λει το προ­ε­κλο­γι­κό πρό­γραμ­μα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην κα­τεύ­θυν­ση που ανα­φερ­θή­κα­με. Το πρό­γραμ­μα όμως αυτό δεν έχει πλέον κα­νέ­να ρι­ζο­σπα­στι­κό, ανα­τρε­πτι­κό και αρι­στε­ρό στοι­χείο και στην ουσία απο­δέ­χε­ται ντε φάκτο και ντε γιού­ρε την συμ­με­το­χή της χώρας μας στην Ε.Ε και την ζώνη του ευρώ, την πα­ρου­σία της χώρας στο ΝΑΤΟ και ταυ­τό­χρο­να δεν αμ­φι­σβη­τεί τα προ­νό­μια και την ασυ­δο­σία του με­γά­λου κε­φα­λαί­ου, την εξου­σία τους στο κρά­τος, στις δομές και τους θε­σμούς του εκ­με­ταλ­λευ­τι­κού κα­πι­τα­λι­στι­κού συ­στή­μα­τος.

Το πρό­γραμ­μα της Θεσ­σα­λο­νί­κης συ­νι­στά μια σειρά απο­σπα­σμα­τι­κά μέτρα για τα φτω­χό­τε­ρα λαϊκά στρώ­μα­τα όπως είναι οι χα­μη­λο­συ­ντα­ξιού­χοι, η αντι­με­τώ­πι­ση του ΕΝΦΙΑ, η επα­να­φο­ρά των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων και του κα­τώ­τε­ρου μι­σθού, ο 13ος συ­ντα­ξιο­δο­τι­κός μι­σθός, το αφο­ρο­λό­γη­το κάτω από τις 12.000 ευρώ κ.λπ. Πο­λι­τι­κές και ρυθ­μί­σεις δη­λα­δή οι οποί­ες προ­φα­νώς είναι σε θε­τι­κή κα­τεύ­θυν­ση που αφο­ρούν όμως ένα πολύ μικρό μέρος των λαϊ­κών στρω­μά­των που δει­νο­πά­θη­σαν από τις κα­τα­στρο­φι­κές μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές την πε­ρί­ο­δο της οι­κο­νο­μι­κής κρί­σης αλλά σε καμιά πε­ρί­πτω­ση δεν ση­μα­το­δο­τεί ρήξη και σύ­γκρου­ση με το με­γά­λο κε­φά­λαιο, τα συμ­φέ­ρο­ντά του και βε­βαί­ως αφή­νει στο απυ­ρό­βλη­το τον με­γά­λο πλού­το και την εξου­σία τους.

Βε­βαί­ως όλο αυτό το διά­στη­μα υπήρ­ξαν διά­φο­ρες προ­πα­γαν­δι­στι­κές και επι­κοι­νω­νια­κές κο­ρώ­νες στην προ­σπά­θεια και στην επι­χεί­ρη­ση εγκλω­βι­σμού των λαϊ­κών μαζών από την ηγε­σία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, του εί­δους «καμιά θυσία για το ευρώ», «εθνι­κο­ποί­η­ση του τρα­πε­ζι­κού συ­στή­μα­τος», «κα­τάρ­γη­ση σειρά ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων που είχαν δρο­μο­λο­γη­θεί» «δια­γρα­φή με­γα­λύ­τε­ρου μέ­ρους του χρέ­ους» κ.α.

Την με­γά­λη προ­ε­κλο­γι­κή πε­ρί­ο­δο, Ιού­νης 2012 έως Γε­νά­ρης 2015, η ηγε­τι­κή ομάδα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ την αξιο­ποί­η­σε για να δώσει τα δια­πι­στευ­τή­ρια στο ντό­πιο και ξένο κε­φά­λαιο και την πο­λι­τι­κή τους εκ­προ­σώ­πη­ση στην Ευ­ρώ­πη και τις ΗΠΑ. Επί­σης επι­τα­χύν­θη­καν την ίδια πε­ρί­ο­δο οι δια­δι­κα­σί­ες εν­σω­μά­τω­σης της ηγε­σί­ας και της πο­λι­τι­κής της στα ασφυ­κτι­κά πλαί­σια του συ­στή­μα­τος, εμπε­δώ­θη­καν σχέ­σεις που οδη­γού­σαν στην πλήρη σύ­μπλευ­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στο κα­πι­τα­λι­στι­κό σύ­στη­μα, στην ευ­ρω­ζώ­νη, την Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση, το ΝΑΤΟ. Τα επι­κοι­νω­νια­κά τρυκ και τα διά­φο­ρα λαϊ­κί­στι­κα συν­θή­μα­τα αυτής της πε­ριό­δου χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν για εσω­κομ­μα­τι­κούς σκο­πούς και λό­γους αλλά κυ­ρί­ως και για το πα­ρα­μύ­θια­σμα ή αλ­λιώς την εξα­πά­τη­ση του λαού, των λαϊ­κών στρω­μά­των και των ερ­γα­ζο­μέ­νων.

Δυ­στυ­χώς οι πα­ρεκ­κλί­σεις, οι υπα­να­χω­ρή­σεις, οι συμ­βι­βα­σμοί καθώς και ο νέος εγκλω­βι­σμός του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος δεν απο­κα­λύ­φθη­καν, δεν ανα­δεί­χθη­καν οι αυ­τα­πά­τες, οι αυ­το­σχε­δια­σμοί και οι επι­κίν­δυ­νες ψευ­δαι­σθή­σεις που συ­στη­μα­τι­κά καλ­λιερ­γού­σε η ηγε­σία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Τα πα­ρα­πά­νω σε συν­δυα­σμό με την λαϊκή οργή να φύγει το σάπιο δια­πλε­κό­με­νο ακόμη και διε­φθαρ­μέ­νο πο­λι­τι­κό προ­σω­πι­κό που συ­νε­τέ­λε­σε με τις πο­λι­τι­κές των Ε.Ε – Δ.Ν.Τ – Ε.Κ.Τ στην κα­τα­βα­ρά­θρω­ση  και την κα­τα­στρο­φή της χώρας, οδή­γη­σε τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πα­νη­γυ­ρι­κά στην πρώτη θέση στην εκλο­γι­κή ανα­μέ­τρη­ση του Γε­νά­ρη του 2015 και την ηγε­τι­κή του ομάδα να κα­τέ­χει πλέον δε­σπό­ζου­σα θέση στο νέο πο­λι­τι­κό σκη­νι­κό της χώρας.

Η συ­γκρό­τη­ση της νέας κυ­βέρ­νη­σης με πρό­σω­πα κε­ντρο­α­ρι­στε­ρού σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κού πο­λι­τι­κού προ­σα­να­το­λι­σμού που ήταν κυ­ρί­αρ­χα στην νέα κυ­βερ­νη­τι­κή σύν­θε­ση, η συ­νερ­γα­σία με τους ΑΝΕΛ, η εκλο­γή Παυ­λό­που­λου, η συμ­μα­χία με το με­γά­λο κε­φά­λαιο  και τα επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα υπο­τι­μή­θη­καν και υπο­βαθ­μί­στη­καν από την αρι­στε­ρή πτέ­ρυ­γα του κόμ­μα­τος η οποία με την σειρά της έτρε­φε και καλ­λιερ­γού­σε αυ­τα­πά­τες ότι η συμ­με­το­χή της θα απο­σο­βού­σε την δεξιά στρο­φή, την εν­σω­μά­τω­ση της κυ­βερ­νη­τι­κής πο­λι­τι­κής στο με­γά­λο κε­φά­λαιο και ότι τε­λι­κά η κυ­βέρ­νη­ση αξιο­ποιώ­ντας τις εν­δοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κές και άλλες αντι­θέ­σεις θα κα­τά­φερ­νε έναν έντι­μο συμ­βι­βα­σμό που θα οδη­γού­σε και στην εφαρ­μο­γή του προ­ε­κλο­γι­κού της προ­γράμ­μα­τος.

Οι ευ­θύ­νες της αρι­στε­ρής πτέ­ρυ­γας του κόμ­μα­τος που συμ­με­τεί­χε στο κυ­βερ­νη­τι­κό αυτό εγ­χεί­ρη­μα γί­νο­νται ακόμη με­γα­λύ­τε­ρες μετά την συμ­φω­νία της κυ­βέρ­νη­σης με την ευ­ρω­ο­μά­δα (EUROGROUP) η οποία απε­τέ­λε­σε μια ποιο­τι­κή πο­λι­τι­κή στρο­φή της κυ­βέρ­νη­σης με την πα­ρά­τα­ση της δα­νεια­κής σύμ­βα­σης, την απα­γό­ρευ­ση μο­νο­με­ρών ενερ­γειών, την φαλ­κί­δευ­ση του με­γά­λου αι­τή­μα­τος για το χρέος αλλά και την απο­πλη­ρω­μή των δό­σε­ων στους δα­νει­στές ύψους 8 δις ευρώ.

Το επό­με­νο διά­στη­μα οι θε­σμοί – τρόι­κα κλι­μά­κω­σαν την επί­θε­σή τους και μέσω εκ­βια­σμών και απει­λώναπαι­τούν την επι­βο­λή με κάθε τρόπο των σκλη­ρών βάρ­βα­ρων αντι­λαϊ­κών μέ­τρων και επι­λο­γών.

Στην φάση αυτή η ηγε­τι­κή ομάδα κυ­βέρ­νη­σης και ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ εγκα­τα­λεί­πει άτα­κτα την μια μετά την άλλη τις λε­γό­με­νες κόκ­κι­νες γραμ­μές που υπο­τί­θε­ται είχαν χα­ρα­χθεί όπως είναι οι ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, ο ΕΝΦΙΑ, ο ΦΠΑ.

Όμως οι το­κο­γλύ­φοι δα­νει­στές ξέ­ρο­ντας πλέον την συ­ντα­γή της δια­πραγ­μα­τευ­τι­κής στρα­τη­γι­κής της κυ­βέρ­νη­σης η οποία με­τέ­τρε­ψε το «καμιά θυσία για το ευρώ» στο «πάση θυσία στο ευρώ» εντεί­νουν καιαυ­ξά­νουν τις πιέ­σεις και στα­δια­κά λίγο πριν την λήξη της 4μη­νης πα­ρά­τα­σης του προ­γράμ­μα­τος επι­βά­λουν και τον οι­κο­νο­μι­κό στραγ­γα­λι­σμό της χώρας μας. Οι αρ­χι­τέ­κτο­νες της δια­πραγ­μα­τευ­τι­κής στρα­τη­γι­κής Τσί­πρας, Δρα­γα­σά­κης, Στα­θά­κης, Τσα­κα­λώ­τος, Βα­ρου­φά­κης, Παπ­πάς, Φλα­μπου­ρά­ρης, βρί­σκο­νται πλέον σε δεινή πο­λι­τι­κή θέση.

Στις συν­θή­κες αυτές όπως δια­μορ­φώ­νο­νται η ηγε­τι­κή αυτή ομάδα κάτω από το βάρος της κα­τάρ­ρευ­σης της απο­τυ­χη­μέ­νης και χρε­ο­κο­πη­μέ­νης δια­πραγ­μα­τευ­τι­κής πο­λι­τι­κής της, επι­λέ­γει την λύση του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος πε­τώ­ντας το μπα­λά­κι των ευ­θυ­νών της στον λαό, ο οποί­ος  με την σειρά του απο­κρού­ο­ντας την άθλια και βρώ­μι­κη επι­κοι­νω­νια­κή κα­ται­γί­δα του οι­κο­νο­μι­κού και πο­λι­τι­κού συ­στή­μα­τος , τον πρω­το­φα­νή πό­λε­μο του μι­ντια­κού συ­στή­μα­τος με απο­κο­ρύ­φω­να και την επι­βο­λή των capital controls από τις τρά­πε­ζες και σε συν­θή­κες οι­κο­νο­μι­κού – πο­λι­τι­κού πο­λέ­μου που έχει επι­βλη­θεί στην χώρα μας, υψώ­νει το ανά­στη­μά του και σε συ­ντρι­πτι­κό πο­σο­στό στέλ­νει στους το­κο­γλύ­φους δα­νει­στές ένα πε­ρή­φα­νο Όχι στην υπο­τα­γή, στην εξα­θλί­ω­ση, στην φτώ­χεια και στην εθνι­κή τα­πεί­νω­ση που σύσ­σω­μες οι ιμπε­ρια­λι­στι­κές δυ­νά­μεις επι­δί­ω­ξαν να επι­βά­λουν. Το με­γά­λο και πε­ρή­φα­νο Όχι του ελ­λη­νι­κού λαού, η ηγε­σία της κυ­βέρ­νη­σης απο­δεί­χνε­ται πόσο ανί­κα­νη και κα­τώ­τε­ρη των ιστο­ρι­κών πε­ρι­στά­σε­ων είναι να το δια­χει­ρι­σθεί σε μια κα­τεύ­θυν­ση σύ­γκρου­σης και ρήξης με τις άθλιες νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες πο­λι­τι­κές των το­κο­γλύ­φων δα­νει­στών.

Την ίδια ιστο­ρι­κή βρα­διά που ο λαός πα­νη­γυ­ρί­ζει για το Όχι, η ηγε­τι­κή ομάδα της κυ­βέρ­νη­σης, αγνο­ώ­ντας και πε­ρι­φρο­νώ­ντας την δυ­να­μι­κή και αγω­νι­στι­κή έκ­φρα­ση του λαού με το Όχι, το με­τα­τρέ­πει πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­κά σε Ναι και με τους ητ­τη­μέ­νους  του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος (το πο­λι­τι­κό και οι­κο­νο­μι­κό κα­τε­στη­μέ­νο) συ­μπο­ρεύ­ο­νται στα πλαί­σια μιας «νέας εθνι­κής ενό­τη­τας» με μια συμ­φω­νία που οδη­γεί σε νέο, το 3ο , μνη­μό­νιο και σε συ­νέ­χι­ση της βάρ­βα­ρης πο­λι­τι­κής της λι­τό­τη­τας, των πε­ρι­κο­πών, των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων, της φο­ρο­ε­πι­δρο­μής των λαϊ­κών στρω­μά­των, της φτω­χο­ποί­η­σης του λαού.

Ο θε­σμο­θε­τη­μέ­νος νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμός των πο­λυ­ε­θνι­κών, των μο­νο­πω­λια­κών ομί­λων αλλά και το πο­λι­τι­κό ιε­ρα­τείο που υπη­ρε­τεί τα συμ­φέ­ρο­ντά τους στην Ε.Ε και την ευ­ρω­ζώ­νη κα­τή­γα­γε ακόμη μια νίκη επι­βάλ­λο­ντας τις νέες μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές σε μια ανή­μπο­ρη ηγε­τι­κή ομάδα στην χώρα μας που ούτε ήθελε ούτε μπο­ρού­σε να τους αντι­στα­θεί. Απο­δέ­χθη­κε πλή­ρως το δόγμα «δεν υπάρ­χει άλλη εναλ­λα­κτι­κή λύση από τον νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμό» (T.I.N.A – There is no alternative).

Τα προ­α­παι­τού­με­να όπως αυτά ψη­φί­στη­καν ήδη στην Βουλή από τις πα­λιές και νέες μνη­μο­νια­κές δυ­νά­μεις και κυ­ρί­ως αυτά που θα ακο­λου­θή­σουν με το νέο μνη­μό­νιο συ­νι­στούν σκλη­ρά, επώ­δυ­να μέτρα που δια­με­λί­ζουν τα ενα­πο­μεί­να­ντα λαϊκά δι­καιώ­μα­τα και οι συ­νέ­πειες θα είναι πε­ρισ­σό­τε­ρο από οδυ­νη­ρές για τα λαϊκά στρώ­μα­τα.

Η ήττα αυτή δεν είναι του λαού και της ρι­ζο­σπα­στι­κής και μα­χό­με­νης αρι­στε­ράς αλλά της ρε­φορ­μι­στι­κής  και συ­στη­μι­κής η οποία εξε­λίσ­σε­ται πλέον σε δύ­να­μη εγ­γύ­η­σης για την συ­νέ­χι­ση της νε­ο­α­ποι­κια­κής εξάρ­τη­σης.

Οι με­γά­λοι ητ­τη­μέ­νοι του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος ανα­κη­ρύσ­σο­νται σε νι­κη­τές και από κοι­νού πλέον σχε­διά­ζουν με την ομάδα Τσί­πρα μια κοινή πο­ρεία σύ­μπλευ­σης – συ­μπό­ρευ­σης για την υπο­τα­γή του λαού στις επι­διώ­ξεις και τα συμ­φέ­ρο­ντα του ντό­πιου και ευ­ρω­παϊ­κού πο­λι­τι­κού και οι­κο­νο­μι­κού κα­τε­στη­μέ­νου.

Μέσα σε διά­στη­μα 6 μηνών η αντια­ρι­στε­ρή ηγε­τι­κή ομάδα της κυ­βέρ­νη­σης προ­χω­ρά­ει σε 3 δια­δο­χι­κά αντι­λαϊ­κά πρα­ξι­κο­πή­μα­τα.

Το τριπλό πραξικόπημα Τσίπρα

1. Στις 20/2/2015 συμ­φω­νία με EUROGROUP όπου ανα­γνω­ρί­ζει, νο­μι­μο­ποιεί και απο­δέ­χε­ται το χρέος, την συ­νέ­χι­ση της δα­νεια­κής σύμ­βα­σης και προ­ε­τοι­μά­ζει το έδα­φος για το 3ο μνη­μό­νιο.
2. Ακυ­ρώ­νει και πε­τά­ει στον κά­λα­θο των αχρή­στων το προ­ε­κλο­γι­κό πρό­γραμ­μα με βάση το οποίο ψη­φί­στη­κε στις εκλο­γές του Γε­νά­ρη του 2015 και
3. Αλ­λοιώ­νει και ανα­τρέ­πει τον χα­ρα­κτή­ρα και το πο­λι­τι­κό πε­ριε­χό­με­νο του Όχι του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος και το με­τα­τρέ­πει σε ένα με­γά­λο Ναι σκορ­πί­ζο­ντας εν­θου­σια­σμό στην αστι­κή τάξη, το οι­κο­νο­μι­κό και πο­λι­τι­κό κα­τε­στη­μέ­νο εντός και εκτός Ελ­λά­δας, αλλά ταυ­τό­χρο­να ει­σπράτ­τει την σφο­δρή οργή και αγα­νά­κτη­ση του λαού…

Τα υπό­λοι­πα που έλα­βαν χώρα στην Βουλή μας είναι πολύ πρό­σφα­τα και δεν χρειά­ζε­ται να τα πε­ρι­γρά­ψου­με. Ο Πρω­θυ­πουρ­γός επι­λέ­γει να εξο­στρα­κί­σει από την κυ­βέρ­νη­ση τα λι­γο­στά αρι­στε­ρά στε­λέ­χη που συμ­με­τεί­χαν σε αυτή και ταυ­τό­χρο­να το σύ­στη­μα «ξαφ­νι­κά» αγκα­λιά­ζει και υμνεί τον Τσί­πρα ως με­γά­λο ηγέτη. Για τον σκοπό αυτό κι­νη­το­ποιού­νται και οι βρι­κό­λα­κες του αυ­ρια­νι­σμού και σύσ­σω­μο το κα­τε­στη­μέ­νο όχι κυ­ρί­ως ενα­ντί­ον του Λα­φα­ζά­νη που τον πα­ρου­σιά­ζουν «ως Λή­σταρ­χο έτοι­μο να λε­η­λα­τή­σει με την ομάδα του τα απο­θε­μα­τι­κά των τρα­πε­ζών και των θυ­ρί­δων» αλλά κυ­ρί­ως η στό­χευ­σή τους είναι να συ­κο­φα­ντη­θεί και να απα­ξιω­θεί κάθε εναλ­λα­κτι­κή λύση εκτός ευρώ και Ε.Ε.

Με βάση όλα τα πα­ρα­πά­νω η ηγε­τι­κή ομάδα κυ­βέρ­νη­σης και ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ παίρ­νει ορι­στι­κά δια­ζύ­γιο από τις αρχές, τις αξίες και τους αγώ­νες της πο­λι­τι­κής και κοι­νω­νι­κής αρι­στε­ράς για απε­λευ­θέ­ρω­ση και τον με­τα­σχη­μα­τι­σμό της κοι­νω­νί­ας, με­ταλ­λάσ­σε­ται σε μια συ­στη­μι­κή πο­λι­τι­κή δύ­να­μη ενταγ­μέ­νη να υπη­ρε­τή­σει το εκ­με­ταλ­λευ­τι­κό σύ­στη­μα, τα συμ­φέ­ρο­ντα του ξένου και ντό­πιου κε­φα­λαί­ου και των το­κο­γλύ­φων δα­νει­στών.

Στην ουσία υπο­γρά­φει μια νέα Βάρ­κι­ζα  Νο 2 πα­ρα­δί­δο­ντας άνευ όρων στις δυ­νά­μεις του Ευ­ρω­παϊ­κού και Γερ­μα­νι­κού Ιμπε­ρια­λι­σμού τα πάντα, εθνι­κή ανε­ξαρ­τη­σία και κυ­ριαρ­χία, τον εθνι­κό πλού­το, τις δη­μό­σιες επι­χει­ρή­σεις, με­τα­τρέ­πει την χώρα σε αποι­κία χρέ­ους δί­νο­ντας την επι­κυ­ριαρ­χία στις δυ­νά­μεις του Ευ­ρω­παϊ­κού ιμπε­ρια­λι­σμού και κα­θι­στώ­ντας τους Γερ­μα­νούς ακόμη πιο ισχυ­ρούς για την επι­βο­λή της πο­λι­τι­κής τους.

Στο ση­μείο αυτό είναι ανα­γκαίο να δο­θούν τρεις απα­ντή­σεις που αφο­ρούν η πρώτη το κομ­μά­τι εκεί­νων των στε­λε­χών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ (πε­ρι­λαμ­βά­νο­νται και Υπουρ­γοί) οι οποί­οι ψελ­λί­ζουν ότι η συμ­φω­νία είναι ετε­ρο­βα­ρής και δυ­σβά­στα­κτη αλλά μας δίνει τον χρόνο να σκε­φθού­με πι­θα­νές εναλ­λα­κτι­κές επι­λο­γές και από την άλλη η κα­τα­νο­μή των νέων μέ­τρων να γίνει στους κα­τέ­χο­ντες τον πλού­το…

Πρό­κει­ται για άποψη που επι­διώ­κει να συ­γκα­λύ­ψει τις ευ­θύ­νες αυτών των στε­λε­χών για το γε­γο­νός ότι συ­μπο­ρεύ­τη­καν και ταυ­τί­στη­καν με την ηγε­τι­κή ομάδα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – Κυ­βέρ­νη­σης, έχουν από­λυ­τα την συ­νυ­πευ­θυ­νό­τη­τα ότι οδή­γη­σαν τον λαό σε νέο μνη­μό­νιο και οι συ­νέ­πειες είναι ήδη και θα είναι βα­ρύ­τα­τες, πα­ράλ­λη­λα η άποψη αυτή υπο­κρύ­πτει σκο­πι­μό­τη­τα, υπο­κρι­σία και επι­διώ­κει να αγο­ρά­σουν πο­λι­τι­κό χρόνο εξα­πα­τώ­ντας για πολ­λο­στή φορά τον λαό ότι δήθεν τώρα θα δια­μορ­φώ­σουν εναλ­λα­κτι­κές επι­λο­γές τις οποί­ες οι ίδιοι αντι­πά­λε­ψαν τα τε­λευ­ταία χρό­νια τόσο στο κόμμα όσο και με τον δη­μό­σιο λόγο τους. Εξάλ­λου τις κο­ρώ­νες περί δί­και­ης κα­τα­νο­μής των βαρών τις έχουν απο­δεί­ξει πε­ρί­τρα­να αφή­νο­ντας στο απυ­ρό­βλη­το τους εφο­πλι­στές, τους βιο­μη­χά­νους, τους τρα­πε­ζί­τες…

Η δεύ­τε­ρη αφορά την δή­λω­ση Κα­τρού­γκα­λου στις 20/7/2015 ότι η συμ­φω­νία Κυ­βέρ­νη­σης – Δα­νει­στών δεν συ­νι­στά Βάρ­κι­ζα Νο 2 διότι «η κυ­βέρ­νη­ση έχει την εξου­σία στα χέρια της». Ο ισχυ­ρι­σμός αυτός συ­νι­στά όχι αυ­τα­πά­τη αλλά απάτη του χει­ρί­στου εί­δους να εκ­φρά­ζε­ται από κυ­βερ­νη­τι­κά στε­λέ­χη την στιγ­μή που έχουν με την υπο­γρα­φή τους πα­ρα­δώ­σει την εθνι­κή ανε­ξαρ­τη­σία της χώρας στους το­κο­γλύ­φους δα­νει­στές (οι οποί­οι στο εξής θα απο­φα­σί­ζουν επί πα­ντός επι­στη­τού που αφορά το παρόν και το μέλ­λον της χώρας έχο­ντας μαζί τους το ντό­πιο οι­κο­νο­μι­κό κα­τε­στη­μέ­νο) ελέγ­χο­ντας ασφυ­κτι­κά δομές, θε­σμούς, Υπουρ­γεία, Υπη­ρε­σί­ες, τρα­πε­ζι­κό σύ­στη­μα κ.λπ. Κατά συ­νέ­πεια ο ισχυ­ρι­σμός αυτός συ­νι­στά με­γά­λο και ασύ­στο­λο ψεύ­δος…

Η τρίτη αφορά άρθρο του Αντι­προ­έ­δρου της κυ­βέρ­νη­σης στην κυ­ρια­κά­τι­κη «ΑΥΓΗ» στις 26/7/2015 και την το­πο­θέ­τη­ση Τσί­πρα στην Πο­λι­τι­κή Γραμ­μα­τεία του κόμ­μα­τος στις 27/7/2015 όπου ανα­δει­κνύ­ουν ως κυ­ρί­αρ­χο θέμα ποιος θα κυ­βερ­νή­σει την χώρα, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ή το χρε­ο­κο­πη­μέ­νο παλιό πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα. Είναι θλι­βε­ρό ότι η κυ­βερ­νη­σι­μό­τη­τα είναι το μόνο ζη­τού­με­νο για την ηγε­σία της κυ­βέρ­νη­σης έστω και αν αυτό ση­μαί­νει ότι κόμμα και κυ­βέρ­νη­ση οδη­γού­νται στον γκρε­μό των μνη­μο­νια­κών και κα­τα­στρο­φι­κών επι­λο­γών και ταυ­τό­χρο­να απο­κη­ρύσ­σουν μετά βδε­λυγ­μί­ας οποια­δή­πο­τε εναλ­λα­κτι­κή επι­λο­γή σύ­γκρου­σης με το ευ­ρω­κα­τε­στη­μέ­νο της ζώνης του ευρώ και της Ε.Ε!!!

Μετά το ΟΧΙ πως συνεχίζουμε;

Ανα­φο­ρι­κά με τις προ­ο­πτι­κές που δια­γρά­φο­νται για το επό­με­νο χρο­νι­κό διά­στη­μα είναι απα­ραί­τη­το η προ­σο­χή των κοι­νω­νι­κών και πο­λι­τι­κών δυ­νά­με­ων της μα­χό­με­νης ανα­τρε­πτι­κής και αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής αρι­στε­ράς και των κοι­νω­νι­κών κι­νη­μά­των κυ­ρί­ως της ερ­γα­τι­κής τάξης πρέ­πει να συ­γκε­ντρω­θεί στα πα­ρα­κά­τω:

1. Δη­μιουρ­γία πο­λι­τι­κού αρι­στε­ρού ρι­ζο­σπα­στι­κού πόλου που θα συ­νε­νώ­νει σε κοινή δράση και πο­λι­τι­κή πα­ρέμ­βα­ση τις ρι­ζο­σπα­στι­κές δυ­νά­μεις της Αρι­στε­ράς του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, της αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής αρι­στε­ράς ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ – ΜΑΡΣ και δυ­νά­μεις του ΚΚΕ, κυ­ρί­ως της εκλο­γι­κής και πο­λι­τι­κής του επιρ­ρο­ής οι οποί­οι δεν δέ­χο­νται και δεν συμ­φω­νούν με την από­δρα­ση της ηγε­σί­ας από την ση­με­ρι­νή ελ­λη­νι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα και τον ιδιό­τυ­πο ανα­χω­ρη­τι­σμό που έχει επι­βά­λει η ηγε­τι­κή ομάδα για τον εαυτό της στα ση­με­ρι­νά κρί­σι­μα προ­βλή­μα­τα της ερ­γα­τι­κής τάξης και των λαϊ­κών στρω­μά­των.
2. Ανα­σύ­ντα­ξη του ερ­γα­τι­κού λαϊ­κού και συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος, ορ­γά­νω­ση, ανά­πτυ­ξη και κλι­μά­κω­ση των αγώ­νων ενά­ντια στα παλιά και νέα μνη­μό­νια, συ­ντο­νι­σμέ­νος αγώ­νας από τα κάτω στους χώ­ρους δου­λειάς με πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο των πρω­το­βάθ­μιων Σω­μα­τεί­ων, κι­νή­σε­ων, επι­τρο­πών, συλ­λο­γι­κο­τή­των για την ανά­πτυ­ξη ενός ισχυ­ρού ερ­γα­τι­κού τα­ξι­κού κι­νή­μα­τος με προ­ω­θη­μέ­να αι­τή­μα­τα και στό­χους την κα­τάρ­γη­ση των μνη­μο­νια­κών πο­λι­τι­κών, την επα­να­φο­ρά των δι­καιω­μά­των στα προ μνη­μο­νί­ων επί­πε­δα, δια­τύ­πω­ση ενός εναλ­λα­κτι­κού προ­γραμ­μα­τι­κού πλαι­σί­ου που θα αμ­φι­σβη­τεί τον κα­πι­τα­λι­στι­κό δρόμο ανά­πτυ­ξης, την εξάρ­τη­ση της χώρας μας από την Ε.Ε, την ζώνη του ευρώ κ.λπ.
3. Ένα ρι­ζο­σπα­στι­κό πρό­γραμ­μα ρήξης και ανα­τρο­πής σε αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή κα­τεύ­θυν­ση που θα πε­ρι­λαμ­βά­νει ορι­σμέ­νους βα­σι­κούς στό­χους που θα ση­μα­το­δο­τούν την σύ­γκρου­ση, την ρήξη και την ανα­τρο­πή και θα ανοί­γουν νέους ελ­πι­δο­φό­ρους ορί­ζο­ντες για τον λαό και την χώρα.
4. Τέ­τοιοι στό­χοι είναι:

• Η παύση πλη­ρω­μών στους το­κο­γλύ­φους δα­νει­στές
• Η μο­νο­με­ρής δια­γρα­φή του χρέ­ους
• Η εθνι­κο­ποί­η­ση του τρα­πε­ζι­κού συ­στή­μα­τος και των με­γά­λων πα­ρα­γω­γι­κών επι­χει­ρή­σε­ων με κοι­νω­νι­κό και ερ­γα­τι­κό έλεγ­χο
• Κα­τάρ­γη­ση των προ­νο­μί­ων του με­γά­λου κε­φα­λαί­ου και ου­σια­στι­κή φο­ρο­λό­γη­ση του με­γά­λου πλού­του
• Η επα­να­φο­ρά των δι­καιω­μά­των στα προ μνη­μο­νί­ου επί­πε­δα
• Απο­δέ­σμευ­ση από την ζώνη του ευρώ και την Ε.Ε

_________________________________

* Ο Αντώνης Νταλακογεώργος είναι Πρό­ε­δρος της ΠΕΝΕΝ, Γε­νι­κός Γραμ­μα­τέ­ας του Ε.Κ. Πει­ραιά και Μέλος της Εκτε­λε­στι­κής Επι­τρο­πής της ΠΝΟ