Της Κατερίνας Κλείτσα
Το 4ο Pride Θεσσαλονίκης τελείωσε, έχοντας σημειώσει για μία ακόμα φορά επιτυχία και αφήνοντας ικανοποίηση στην ΛΟΑΤ+ κοινότητα που συμμετείχε, «βγήκε από την ντουλάπα» και γιόρτασε τη μία μέρα που είναι αφιερωμένη σε αυτήν.
Την ίδια ώρα όμως, το τέλος του Pride αφήνει πίσω του και την απορία: Αρκεί μία μέρα γιορτής για να αντέξουμε τις υπόλοιπες μέρες καταπίεσης, ρατσισμού και επιθέσεων; Και αν όχι, τι μπορούμε να κάνουμε για να ανατρέψουμε αυτήν την κατάσταση; Και μήπως τελικά πρέπει να ξανασυζητήσουμε τον τρόπο που διοργανώνεται το Pride και τους σκοπούς που εξυπηρετεί;
Ο ρόλος που μπορεί και θα έπρεπε να παίζει το Pride, είναι να δίνει εφόδια και αυτοπεποίθηση στην ΛΟΑΤ+ κοινότητα ότι δεν είναι μόνη της, αλλά έχει κοντά της ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Για να έχει μαζί της την κοινωνία, πρέπει καταρχήν να την προσεγγίζει, να της γνωστοποιεί τα προβλήματά της και να την καλεί σε κοινούς αγώνες.
Αυτό, δεν μπορεί να επιτευχθεί σε ένα Pride που τοποθετεί στην κεφαλή της πορείας τα gay μαγαζιά, με άρματα που προβάλλουν καλλίγραμμα αντρικά κορμιά που χορεύουν, δημιουργώντας στην πραγματικότητα μία εμπορευματοποιημένη και στρεβλή εικόνα για τα ΛΟΑΤ+ άτομα. Το αντίστοιχο σε μία πορεία ενάντια στην γυναικεία καταπίεση, θα ήταν στην κεφαλή της πορείας να υπάρχουν ημίγυμνα μοντέλα που να χορεύουν λάγνα και να διαφημίζουν κάποιο νυχτερινό μαγαζί… Κι αν αυτή η εικόνα απορρίπτεται αυτόματα από όλους/ες που παλεύουμε ενάντια στον σεξισμό, γιατί να γίνεται αποδεκτή σε μία πορεία για τα ΛΟΑΤ+ δικαιώματα; Πόσο πιο όμορφη και ρεαλιστική εικόνα θα ήταν πχ το να ανεβαίνουμε στα άρματα όσοι/ες θέλουμε, γιορτάζοντας και διεκδικώντας σεξουαλική απελευθέρωση και όχι διαφημίζοντας ένα gay club;
Ταυτόχρονα βέβαια και τα μπλοκ που έχουν κινηματικό χαρακτήρα, πολλές φορές πέφτουν στην παγίδα και βγαίνουν επιθετικά απέναντι στην υπόλοιπη κοινωνία. Αν εξαιρέσουμε τα «βαθιά» συντηρητικά στοιχεία της κοινωνίας, ο υπόλοιπος κόσμος καθημερινά βομβαρδίζεται με ρατσιστικές αντιλήψεις απέναντι στα ΛΟΑΤ+ άτομα και είναι επιφυλακτικός και μπερδεμένος σε σχέση με το «τι ακριβώς είναι αυτό το Pride». Όταν μέσω των συνθημάτων που φωνάζουμε ή γράφουμε στα πανό μας, καταλήγουμε να «βρίζουμε» την κοινωνία ή/και να κατηγορούμε αυτούς που θεωρούμε (ή θεωρούν τους εαυτούς τους) «κανονικούς», για ποιόν λόγο να μη μας γυρίσουν την πλάτη; Με ποιόν τρόπο θα πειστούν πως πρέπει να δώσουμε κοινούς αγώνες ενάντια στο ίδιο σύστημα που μας καταπιέζει;
Και φυσικά, στην αναζήτηση των συμμάχων μας, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κατά πόσο πολιτικά κόμματα όπως το Ποτάμι και η Δράση, κόμματα που στηρίζουν αντιδραστικές πολιτικές και τα συμφέροντα και τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου, μπορούν να είναι σύμμαχοί μας. Πόσο μάλλον, το Αμερικάνικο Προξενείο -που εκπροσωπεί μία κυβέρνηση που βομβαρδίζει αμάχους στο όνομα του κέρδους- και που έδωσε χορηγία για το Pride, ενώ η υπογραφή του υπήρχε στην αφίσα της διοργάνωσης.
Αν έχουμε καταλήξει στο «τι Pride δεν θέλουμε», πρέπει να δούμε και το πώς μπορούμε να οργανώσουμε ένα διαφορετικό Pride, που να ενώνεται με την υπόλοιπη κοινωνία, τους εργαζόμενους και τα κοινωνικά κινήματα.
Ο Δήμος Θεσσαλονίκης έχει ήδη δηλώσει πως δεν θα συμμετέχει στο επόμενο Pride. Είναι λοιπόν η δική μας σειρά να παραλάβουμε τη σκυτάλη και ξεκινώντας από σήμερα, να ανοίξουμε τον διάλογο για το πώς θέλουμε να διοργανώσουμε το επόμενο Pride. Ένα Pride που θα είναι δημοκρατικό και στην διοργάνωση του θα συμμετέχουν όσα ΛΟΑΤ+ άτομα και ομάδες το επιθυμούν. Παράλληλα να υπάρξει κάλεσμα συμμετοχής σε σωματεία, κοινωνικά κινήματα και οργανώσεις που παλεύουν ενάντια στις διακρίσεις, την ομοφοβία και την τρανσφοβία. Να χτιστούνε γέφυρες με την κοινωνία, μέσω εξωστρεφών δράσεων όλη την χρονιά ώστε η ΛΟΑΤ+ κοινότητα να μη μένει αποκομμένη αλλά να βγει από την αφάνεια και να αναδεικνύει τις ανάγκες και τα δικαιώματα που της στερούν . Στα ίδια πλαίσια, η χρηματοδότηση του Pride μπορεί να έρχεται από τέτοιου είδους δράσεις (πάρτυ, προβολές κοκ) να υπάρχει οικονομικός έλεγχος από όλους/ες και δημοκρατικές αποφάσεις για το πως θα βγάλουμε λεφτά για την διοργάνωση και προς ποια κατεύθυνση θα τα αξιοποιήσουμε.
Το 4ο Pride λοιπόν τελείωσε, αφήνοντας μας έναν χρόνο για να προετοιμάσουμε το επόμενο. Στο χέρι μας είναι το 5ο να αποτελέσει μία μεγάλη γιορτή, όπου θα γιορτάσουμε όλες τις επιτυχίες μίας γεμάτης, κινηματικής και αγωνιστικής χρονιάς!
