Δημοσιεύουμε το κάλεσμα της Επιτροπής Αλληλεγγύης στη Χαλκιδική (Αττικής) για τη συγκέντρωση ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, που θα γίνει στην Αθήνα, την Πέμπτη 16/4
Με εντατικό ρυθμό συνεχίζεται η ισοπέδωση του δάσους των Σκουριών, στη Χαλκιδική. Τώρα, έχουμε όλοι και τη ζωντανή εικόνα της καταστροφής που συντελείται. Παρόλα αυτά, ότι έχουμε δει, ως τώρα, δεν είναι παρά ένα μικρό μόνο μέρος των όσων σχεδιάζονται, προκειμένου να υλοποιηθεί μια από τις πιο καταστροφικές επενδύσεις των τελευταίων δεκαετιών, αυτή της εξόρυξης χρυσού στη ΒΑ Χαλκιδική. Ξέρουμε, επίσης, πως κατάφεραν να φτάσουν ως εδώ. Με αδειοδοτήσεις στηριγμένες σε ψεύτικα στοιχεία και διάτρητες μελέτες. Με τον εκμαυλισμό και τον εκβιασμό μέρους της τοπικής κοινωνίας. Με τη βία, την καταστολή και τις διώξεις εναντίον όσων αντιδρούν. Με τη συγκατάνευση μιας «τυφλής» δικαιοσύνης. Και, τέλος, με την πλήρη υποστήριξη των κυβερνήσεων των τελευταίων ετών.
Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, η Eldorado Gold, οι υποστηρικτές της και οι πολιτικοί προστάτες της πίστεψαν ότι έλυσαν το πρόβλημα δια παντός. Και ότι μπορούν να προχωρήσουν ανενόχλητοι την καταστροφική επένδυση στη Χαλκιδική. Υπολόγισαν λάθος. Λίγο η πολιτική αλλαγή των τελευταίων μηνών, πολύ περισσότερο ο ανυποχώρητος αγώνας της πλειοψηφίας των κατοίκων της περιοχής, έφτασαν για να αρχίσει πάλι ο πανικός και η ταραχή. Που εκδηλώνεται με τον πιο άσχημο τρόπο και με «πολιορκητικό κριό» τους εργαζόμενους στην εταιρεία, όπως έγινε πριν λίγες μέρες στο «Χοντρό δέντρο». Στημένες αντισυγκεντρώσεις, προπηλακισμοί και τραυματισμοί αγωνιζόμενων κατοίκων, τραμπουκισμοί στα χωριά. Και πάλι με τις «πλάτες» της αστυνομίας και πάλι με μαζική παραπληροφόρηση από τα κανάλια των εργολάβων, τα δικά τους κανάλια.
Αυτοί που λοιδωρούσαν και κατακεραύνωναν τους αγωνιζόμενους κατοίκους για τις αδιάκοπες κινητοποιήσεις τους, ανακάλυψαν όψιμα την αξία των κινητοποιήσεων και του «πεζοδρομίου». Των κινητοποιήσεων, βέβαια, που γίνονται με τα λεφτά της εργοδοσίας και με την επικοινωνιακή προβολή που αυτή τους εξασφαλίζει. Τώρα, οργανώνουν «κάθοδο» των εργαζομένων στην Αθήνα, την Πέμπτη 16/4. Αποσκοπούν, αφενός, να πιέσουν τη νέα κυβέρνηση να αφήσει ασύδοτη την Eldorado Gold και, αφετέρου, να δημιουργήσουν ένα ευρύτερο κλίμα συμπάθειας στους «διωκόμενους βιοπαλαιστές», που παλεύουν για το «ψωμί των παιδιών τους» κλπ.
Η αλήθεια, όμως, είναι λίγο διαφορετική. Γιατί το «δικαίωμα» στην εργασία δεν είναι προνόμιο των λίγων, που έδειξαν ελαστική συνείδηση και λειτουργούν σαν τυφλά όργανα της εργοδοσίας. Γιατί η ανάγκη για δουλειά αφορά και τους πολλούς, που είτε θα χάσουν τις δουλειές τους, είτε θα χάσουν κάθε ελπίδα να απασχοληθούν, στο μέλλον, στον τόπο τους, εξαιτίας της ολοκληρωτικής επικράτησης της μεταλλευτικής δραστηριότητας. Γιατί, τέλος, η ανάγκη για δουλειά δεν μπορεί να νομιμοποιήσει την οποιαδήποτε δραστηριότητα, ακόμη κι αυτήν, που, σε ένα βάθος χρόνου, θα περιθωριοποιήσει και τους ίδιους τους εργαζόμενους στα μεταλλεία και τα παιδιά τους.
Ας μην περιμένουν, λοιπόν, να συναντήσουν, στην Αθήνα που θα «κατέβουν», κάποιο κύμα συμπάθειας. Η συμπάθεια, η αλληλεγγύη και η υποστήριξή μας αφορά εκείνο το κομμάτι της κοινωνίας της Χαλκιδικής που αγωνίζεται όχι για το προσωπικό – ατομικό συμφέρον, αλλά για το κοινό, συλλογικό όφελος. Που, δυο δεκαετίες τώρα, αντιστέκεται και «ματώνει». Που δε διστάζει να βάλει σε κίνδυνο και την ατομική ελευθερία εκατοντάδων αγωνιστών, οι οποίοι οδηγούνται στα δικαστήρια, σαν κοινοί εγκληματίες, με σωρεία κατηγοριών κακουργηματικού χαρακτήρα. Που μας έπεισε ότι αυτός ο αγώνας είναι και δικός μας αγώνας.
