Του Δημήτρη Πανταζόπουλου
Την Παρασκευή 13 Μάρτη οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα συμμετείχαν μαζικά στην 24ωρη απεργία που κάλεσαν τα συνδικάτα της Βόρειας Ιρλανδίας.
Τα ΜΜΕ όλη την προηγούμενη περίοδο συκοφαντούσαν την απεργία, ενώ η κυβέρνηση έκανε το πάν για να εμποδίσει τη συμμετοχή των εργαζομένων, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το ότι έθεσε τους εργαζόμενους στα ασθενοφόρα σε κατάσταση «έκτακτης ανάγκης» χωρίς λόγο, παρά μόνο για να τους αποτρέψει από την απεργία. Όλα τα μεγάλα συνδικάτα όπως η NIPSA (το μεγαλύτερο συνδικάτο στη Βόρεια Ιρλανδία) η UNISON και η UNITE συμμετείχαν μαζικά στην απεργία.
Χαρακτηριστικό της επιτυχίας της απεργίας ήταν και η εντυπωσιακή στήριξη από το σύνολο της κοινωνίας η οποία έφτασε στα γκάλοπ το 82%.
Νέο κύμα λιτότητας
Η απεργία καλέστηκε ενάντια στην απόφαση της κυβέρνησης συνεργασίας ανάμεσα στο Σιν Φέιν και το DUP (Democratic Unionist Party – δεξιό κόμμα που έχει την εκλογική του βάση στους Προτεστάντες, σε αντίθεση με το Σιν Φέιν που έχει τη βάση του στους Καθολικούς) να προωθήσει προς ψήφιση τη λεγόμενη «μεταρρύθμιση της κοινωνικής πρόνοιας».
Η μεταρρύθμιση αυτή που είχε συμφωνηθεί και με τη δεξιά κυβέρνηση της Βρετανίας(*) αποτελεί τη συνέχιση των πολιτικών λιτότητας που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια.
Οι περικοπές που προβλέπονται αγγίζουν τα 300 εκ. λίρες (πάνω από 400 εκατ. ευρώ) για τα επόμενα 6 χρόνια, ενώ στη μεταρρύθμιση περιλαμβάνονται και επιπλέον 120 εκ. λίρες (160 εκατ. ευρώ) φοροαπαλλαγών για τις επιχειρήσεις. Με άλλα λόγια η κυβέρνηση της Β. Ιρλανδίας σε συνεννόηση με τη βρετανική, επιβάλει μια πολιτική μεταφοράς χρημάτων από την κοινωνική πολιτική στις τσέπες των επιχειρηματιών.
Οργή στην κοινωνία και αναδίπλωση της κυβέρνησης
Όλοι οι παραπάνω λόγοι προκάλεσαν την οργή των εργαζομένων της Βόρειας Ιρλανδίας και η μεγάλη επιτυχία της απεργίας φαινόταν ήδη από τις προηγούμενες μέρες κατά τη διάρκεια της εκστρατείας των συνδικάτων. Όλη αυτή η κατάσταση ανάγκασε τον ένα από τους δύο κυβερνητικούς εταίρους σε αναδίπλωση. Το Σιν Φέιν ανακοίνωσε από τη Δευτέρα 9 Μάρτη, τέσσερις μέρες πριν την απεργία, ότι αποσύρει την υποστήριξη του στη μεταρρύθμιση. Παρά την αναδίπλωση του Σιν Φέιν, η απεργία έγινε.
Αυτή η υποχώρηση αποτελεί μια πρώτη νίκη των εργαζομένων αλλά δεν είναι οριστική. Το Σιν Φέιν δεν είναι ουσιαστικά αντίθετο στις περικοπές και τη λιτότητα, ίσα-ίσα, δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι είναι αναγκαίες. Προκειμένου όμως να αποφύγει το πολιτικό κόστος που θα σήμαινε η στήριξη των συγκεκριμένων ρυθμίσεων, τις απορρίπτει με πρόφαση ζητήματα δευτερεύοντα και διαδικαστικά.
Στο βάθος οι εκλογές στη… νότια Ιρλανδία
Η αλήθεια είναι ότι η μεγάλη οργή της κοινωνίας της Β. Ιρλανδίας ανησύχησε την ηγεσία του Σιν φέιν, γιατί βλάπτει σημαντικά το προφίλ του «φιλολαϊκού», «αριστερού» κόμματος που προσπαθεί να χτίσει στη… Νότια Ιρλανδία.
Όταν μάλιστα στο τέλος της χρονιάς που διανύουμε, στη Ν. Ιρλανδία υπάρχουν εκλογές και οι δημοσκοπήσεις φέρνουν το Σιν Φέιν πρώτο κόμμα, τότε η κατάσταση δεν επιτρέπει πολλά ρίσκα. Αυτές οι εξελίξεις ωστόσο, δε μπορούν να κρύψουν το πραγματικό πρόσωπο του Σιν Φέιν, που μπορεί να μιλά στο όνομα των εργαζομένων, αλλά στην πράξη δεν είναι έτοιμο να προχωρήσει σε πολιτικές πραγματικής ρήξης με το κεφάλαιο και τη λιτότητα.
Με αυτά τα δεδομένα, οι περικοπές θα έρθουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ξανά στο τραπέζι και οι εργαζόμενοι στη Βόρεια Ιρλανδία δεν πρέπει να εφησυχάζουν, αλλά αντίθετα να οργανώνονται ώστε η επιτυχία της απεργίας στις 13 Μάρτη να είναι η αρχή μιας σειράς αγώνων που θα ανατρέψουν αυτές τις πολιτικές.
_____________________
