Tου Ιάκωβου Παναγόπουλου, διωκόμενου συνδικαλιστή, μέλους του «Ξεκινήματος» Κέρκυρας
Πέρσι τον Σεπτέμβρη μια ομάδα πέντε φοιτητών ενημερώθηκε από την ασφάλεια Κέρκυρας ότι είναι ύποπτοι για κάποια περιστατικά τα οποία έλαβαν χώρα στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Αυτά τα περιστατικά αφορούσαν τις καταλήψεις των σχολών κατά τα έτη 2011-2012 και 2012-2013, στα πλαίσια του πανελλαδικού κύματος καταλήψεων ενάντια στον νέο νόμο πλαίσιο ο οποίος άλλαζε ολοκληρωτικά τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου. Επίσης το κατηγορητήριο περιείχε μία διακοπή μαθήματος και εξεταστικής διαδικασίας τα οποία ήταν στο πλαίσιο της υλοποίησης των αποφάσεων του φοιτητικού συλλόγου. Τέλος η δικογραφία περιέχει και την δημιουργία «του στεκιού» των φοιτητών, το οποίο ήταν μια πρωτοβουλία του φοιτητικού συλλόγου του Τμήματος Ήχου κ’ Εικόνας, μαζί με ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της φοιτητικής κοινότητας του Ι.Π., για την δημιουργία ενός ανοικτού χώρου ανταλλαγής ιδεών για κάθε φοιτητή σε μία αχρησιμοποίητη αίθουσα του πανεπιστημίου. Αυτό το χαώδες κατηγορητήριο προέκυψε από τις καταγγελίες δύο καθηγητών του Ι.Π. του κ. Στ. Κάτσιου και του κ. Ι.Σαριδάκη, καθώς και της Π.Α.Σ.Π., προς την πρυτανεία του ιδρύματος. Μια δικογραφία η οποία, πρέπει να τονιστεί, είναι γεμάτη από κατασκευασμένα στοιχεία. Η πρύτανης κ. Α. Παπασαλή, γνωστή στο να λύνει τα ενδοπανεπιστημιακα προβλήματα της με την βοήθεια της αστυνομίας, αποφάσισε να στείλει αυτές τις καταγγελίες στην εισαγγελία.
Τον Σεπτέμβρη του 2014 ενημερωθήκαμε ότι η παρούσα υπόθεση θα εκδικαστεί και ότι πλέον είμαστε κατηγορούμενοι για όλα τα παραπάνω. Αυτή η απόφαση της εισαγγελίας έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία, καθώς είναι η πρώτη φόρα που εκδικάζονται υποθέσεις συνδικαλιστικής δράσης στο πανεπιστήμιο από την περίοδο της μεταπολίτευσης. Οι παραπάνω καταγγέλλοντες με πρώτη την Πρύτανη του ιδρύματος είναι άτομα γνωστά για την στάση τους και τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζονται την εξουσία που τους δίνει η θέση τους. Η πρύτανης, ανοικτή υποστηρικτής των κυβερνήσεων του μνημονίου, έχει ξαναστείλει φοιτητές στο αυτόφωρο, οι οποίοι το μόνο που απαιτούσαν ήταν ένα ραντεβού μαζί της καθώς ήταν ζωτικής σημασίας η ενημέρωση για τα προβλήματα που αντιμετώπιζε το Τμήμα Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης κ’ Διερμηνείας. Η Π.Α.Σ.Π., η οποία λειτούργησε με τον πιο βρώμικο τρόπο τα τελευταία χρόνια στο Ι.Π., προωθώντας τις κυβερνητικές επιταγές του ξεπουλήματος της παιδείας, τραμπουκίζοντας αγωνιστές και οδηγώντας με τις πράξεις της τα συλλογικά όργανα του πανεπιστημίου να φυλλοροούν, «δίνει στεγνά» με ψεύτικες καταγγελίες στην ασφάλεια φοιτητές του πανεπιστημίου και σκοπό αυτοί να καταδικαστούν. Οι υπόλοιποι καταγγέλλοντες συνεχίζοντας επάξια το έργο της πρυτάνεως προωθούσαν τις εντολές της κυβέρνησης ως προς την εκπαίδευση καταργώντας το φοιτητικό άσυλο στην πράξη και λειτουργώντας με κανονισμό εταιρίας την ακαδημαϊκή αίθουσα.
Είναι υψίστης σημασίας η κατανόηση της λογικής αυτών των μηνύσεων. Η καταδικαστική απόφαση αυτών των υποθέσεων σημαίνει την ποινικοποίηση όλων των κοινωνικών αγώνων οι οποίοι λάμβαναν χώρα τα τελευταία χρόνια, την περίοδο δηλαδή του ολοκληρωτικού ξεπουλήματος της Ελλάδας στον γερμανικό ιμπεριαλισμό και στις πολυεθνικές. Η συγκυβέρνηση της Ν.Δ. – ΠΑ.ΣΟ.Κ. επιχείρησε με αυτές τις διώξεις να ανοίξει τον «ασκό του Αιόλου» και να ξεμπερδεύει μια και καλή με το φαινόμενο του φοιτητικού συνδικαλισμού. Ένα φαινόμενο, που όσο και να το είχαν ισοπεδώσει οι κυβερνητικές παρατάξεις της Δ.Α.Π. και της Π.Α.Σ.Π., αποτελούσε έναν βραχνά στα σχέδια της εταιρικής χούντας που ήθελαν να εγκαθιδρύσουν στα πανεπιστήμια.
Το πανεπιστήμιο για εμάς δεν είναι η αίθουσα του δικαστηρίου. Είναι ένα ανοιχτός χώρος ανταλλαγής απόψεων και πολιτικοποίησης. Είναι ένα ζωτικό κύτταρο της κοινωνίας με πολίτες σκεφτόμενους ο οποίοι διεκδικούν ένα καλύτερο μέλλον. Είναι ένα χώρος όπου ο φοιτητής μαθαίνει να συνομιλεί και να διαφωνεί τόσο με τον συμφοιτητή, όσο και με τον καθηγητή, μέσα από τα συλλογικά όργανα και τα όργανα συνδιοίκησης, όχι μέσα από εισαγγελικές κλητεύσεις και μηνυτήριες επιστολές. Είναι ένας χώρος από τον οποίο οι φοιτητές βγαίνουν σκεπτόμενα άτομα στην αγορά εργασίας, όχι πειθήνια όργανα βολικά στην εκμετάλλευση των αφεντικών τους. Το πανεπιστήμιο αυτό φυσικά δεν έχει χώρο όσο υπάρχουν τέτοιου είδους ακαδημαϊκοί, οι οποίοι ξεχνούν την σημασία της λέξης «δάσκαλος» και βολεμένοι στους παχυλούς μισθούς τους και στην πλασματική αξιοπιστία που τους δίνει η θέση τους, λειτουργούν με τους παραπάνω τρόπους. Απαιτούμε πέρα από την αθώωση όλων των κατηγορουμένων την καθαίρεση της πρυτανικής αρχής σαν ελάχιστο δείγμα κατανόησης του βάρους της όλης κατάστασης. Τέλος καλούμε την Δευτέρα 16/3 στις 9:00 έξω από το δικαστικό μέγαρο της Κέρκυρας, πολίτες, φοιτητές, συλλογικότητες και συνελεύσεις να μας στηρίξουν όχι μόνο μέσα από ψηφίσματα αλλά και από την φυσική τους παρουσία την ώρα της πραγματοποίησης της δίκης.
Η Τρομοκρατία δεν μας σταματά, μόνο μας πεισμώνει
