Δημοσιεύουμε άρθρο που έστειλε στο "Ξ" ο σ. Γιάννης Ανδρουλιδάκης, εκπαιδευτικός στο 3ο Γυμνάσιο Καλαμάτας
Δεν πέρασαν πολλές ώρες από την ανακοίνωση της συμφωνίας στο Eurogroup και τα κόμματα τοποθετήθηκαν και έκαναν τις εκτιμήσεις τους. Αναμενόμενο και θεμιτό. Από όσα διάβασα στη συνέχεια, εκείνο που με εντυπωσίασε είναι ότι στο κείμενο της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ γίνεται λόγος για χειρότερη συμφωνία και μάλιστα επαναλαμβάνεται προκλητικά η άποψη ότι η χώρα θα έβγαινε από το μνημόνιο τέλος Φεβρουαρίου(!). Δηλαδή με δυο λόγια μας λένε τόσο ανερυθρίαστα ότι η κυβέρνηση δε θα έπρεπε να διαπραγματευτεί, αλλά να δεχτεί το περίφημο mail Χαρδούβελη και γενικώς ό,τι θα μας επέβαλλαν οι εταίροι μέσω των υπαλληλίσκων της τρόικας πιστοί στην τακτική του κ. Βενιζέλου και του κ. Σαμαρά;
Ανεξάρτητα από τις ενστάσεις που μπορεί να έχει κανείς με το σύνολο ή με μέρος της συμφωνίας φαίνεται ότι η επίτευξη της στενοχώρησε και τους δύο και περισσότερο τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αφού αποδείχθηκε ότι ο ίδιος ποτέ δε διαπραγματεύτηκε και αφού το σενάριο της αριστερής παρένθεσης φαίνεται να μην του βγαίνει. Μάλλον ο πρώην πρωθυπουργός νοιάζεται μόνο για το πολιτικό του μέλλον, εξακολουθεί να παραμένει αμετανόητος και γίνεται επικίνδυνος για τη χώρα και ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δεν πέρασαν πολλές μέρες που από «ενδιαφέρον» για την πατρίδα μετά την αποτυχία του προηγούμενου Eurogroup απευθύνθηκε στο ΠΟΤΑΜΙ και στο ΠΑΣΟΚ και ζήτησε συντονισμό των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων(!), γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ακολουθούσε ό,τι εκείνος ορίζει ως φιλοευρωπαϊκή πολιτική δηλαδή την απόλυτη υποταγή στους δανειστές. Την ίδια περίοδο δεν καταδέχτηκε να ενημερωθεί από τον κ. Τσίπρα για την πορεία των διαπραγματεύσεων, όπως έκαναν άλλοι πολιτικοί αρχηγοί. Λίγες μέρες νωρίτερα πάλι από «αγωνία» για την πορεία της Ελλάδας συνυπέγραψε την απαράδεκτη ανακοίνωση του ΕΛΚ με την οποία καλούσαν τον πρωθυπουργό να συνεχίσει την πετυχημένη(!) πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης και να μη διαπραγματευτεί. Με αφορμή αυτήν την ανακοίνωση επικρίθηκε σφοδρά από στελέχη της Ν.Δ.
Αυτή η κριτική είναι συνέχεια της εσωκομματικής γκρίνιας που έχει ξεσπάσει στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μετά την ήττα στις εκλογές, την οποία η ηγετική ομάδα προσπάθησε να εμφανίσει περίπου ως νίκη. Είναι γνωστό ότι στο χώρο της Ν.Δ. δίνουν και παίρνουν τα γεύματα στελεχών και βουλευτών με κύριο μενού τον κ. Σαμαρά και την παραμονή του στην αρχηγία του κόμματος του. Δεν ανήκω στον ιδεολογικό του χώρο και επομένως δεν έχω κανένα άγχος για την πολιτική του καριέρα ούτε και πρόθεση να ανακατευτώ στα εσωτερικά του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Απλώς ως πολίτης θα καταθέσω μερικές σκέψεις μου.
Είναι γεγονός ότι ο κ. Σαμαράς και οι στενοί του συνεργάτες οδήγησαν τη Ν.Δ. στη μεγαλύτερη ήττα της μεταπολίτευσης. Οι ευθύνες δε μπορούν ούτε να μετριαστούν, ούτε να διαχυθούν. Ο ίδιος πήρε το παιχνίδι πάνω του (καθότι του αρέσουν οι ποδοσφαιρικοί όροι) παραμερίζοντας κορυφαία στελέχη. Με ένα λόγο διχαστικό και ακροδεξιό, εκφωνούμενο από την επίδοξη Σάρα Πέιλιν της ΝΔ, τη μονίμως εριστική κ. Μαρία Σπυράκη, επένδυσε στην πολιτική του φόβου και του Grexit και στην κυριολεξία έχασε την μπάλα. Μην ξεχνάμε (γιατί το συνηθίζουμε σ ’αυτήν τη χώρα) ότι προσπάθησε να εκμεταλλευτεί πολιτικά ακόμη και το τραγικό περιστατικό στο Σαρλί προκαλώντας την οργή των ευρωπαίων. Μ’ αυτά και με τ’ άλλα κατάφερε να κάνει την παράταξη του κόμμα και πολλοί πιστεύουν ότι, αν παραμείνει στην αρχηγία, θα την οδηγήσει σε ποσοστά ΠΟΛ.ΑΝ.
Στο ερώτημα αν η Ελλάδα χρειάζεται τη ΝΔ., ας απαντήσουν οι πολίτες. Εκείνο που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι ότι η χώρα και η κοινοβουλευτική μας δημοκρατία έχουν ανάγκη από μια υπεύθυνη, σοβαρή και με μετριοπαθή λόγο αντιπολίτευση, που θα τιμά τους θεσμούς και τη Δημοκρατία. Ο κ. Σαμαράς δε σεβάστηκε ούτε το ένα ούτε το άλλο, ούτε ως πρωθυπουργός, ούτε ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αφού για να θυμηθούμε δεν πήγε να παραδώσει στον κ. Τσίπρα. Πολλαπλώς εκτεθειμένος, αδιόρθωτος και αμετανόητος, δεν μπορεί να διαχειριστεί την ήττα του, ούτε να αποδεχτεί ότι οι Ευρωπαίοι, αφού τον ξεζούμισαν, τον έβαλαν στο περιθώριο και έχουν τώρα νέους συνομιλητές. Χωρίς πολιτική στρατηγική, με ακραίο ιδεολογικό προσανατολισμό δεν μπορεί να εμπνεύσει και να πείσει. Όλο και περισσότεροι ψάχνουν να βρουν ποια από τα χαρακτηριστικά του ιδρυτή του κόμματος υπάρχουν σήμερα στη Ν.Δ. και αναρωτιούνται πόσο μακρύ θα είναι το τούνελ μέχρι το ξέφωτο.
