Του Ρομπ Τζόουνς – CWI Μόσχα
Έχει μόλις περάσει ένας χρόνος από τις αναταραχές που ξέσπασαν στην πλατεία Μεϊντάν του Κιέβου, ενάντια στην απόφαση της κυβέρνησης να μην υπογράψει τη συμφωνία συνεργασίας της χώρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Από τότε και μέχρι σήμερα, η Ουκρανία βαδίζει όλο και πιο κοντά στην οικονομική, πολιτική και εθνική καταστροφή.
Οι εκλογές για την ανάδειξη νέου κοινοβουλίου τον Οκτώβρη (στις δυτικές περιοχές της χώρας, που οργανώθηκαν από την κυβέρνηση του Κιέβου) κατέληξαν σε μια βουλή στην οποία κυριαρχούν φιλοδυτικές δυνάμεις με σαφείς διαθέσεις για συνέχιση του πολέμου.
Στη συνέχεια βέβαια, ακολούθησαν οι εκλογές της 2ας Νοέμβρη στις ανατολικές επαρχίες που ελέγχονται από τους ρωσόφιλους αυτονομιστές. Στις εκλογές αυτές, που δεν αναγνωρίζονται από καμιά ευρωπαϊκή χώρα (μόνο η Ρωσία δήλωσε ότι «θα σεβαστεί» την απόφαση των κατοίκων της ανατολικής Ουκρανίας, ενώ ο Πρόεδρος του ΟΗΕ χαρακτήρισε τη διαδικασία «ατυχή» και «αντιπαραγωγική») εκλέχτηκε πρωθυπουργός ο Αλεξάντρ Ζαχαρτσένκο, στρατιωτικός ηγέτης των αυτονομιστών.
Παρά την εκεχειρία που αποφασίστηκε το Σεπτέμβρη, τα ανατολικά τμήματα της χώρας παραμένουν στην ουσία «εμπόλεμες ζώνες». Την ίδια στιγμή αυξάνεται η παρουσία ρωσικών στρατευμάτων στα ουκρανικά εδάφη. Η ρωσική κυβέρνηση πλέον, έχει εγκαταλείψει ακόμη και τις ψεύτικες προσπάθειες να πείσει ότι δεν υποστηρίζει στρατιωτικά τους αυτονομιστές, ενώ βέβαια την ίδια ώρα το ΝΑΤΟ ενισχύει στρατιωτικά το καθεστώς του Κιέβου.
Οι εκλογές
Τα αποτελέσματα των εκλογών της 26ης Οκτώβρη, σίγουρα θα απογοητεύσουν όσους συμμετείχαν στο κίνημα της πλατείας Μεϊντάν, παλεύοντας ανάμεσα σε άλλα για να απομακρύνουν από την εξουσία τους ολιγάρχες που κυβερνάνε τη χώρα.
Με τη συμμετοχή να ξεπερνάει ελάχιστα το 50%, έξι κόμματα κατάφεραν να μπουν στο νέο κοινοβούλιο, όλα τους άμεσα συνδεδεμένα με την οικονομική ελίτ και τα μεγάλα συμφέροντα, συμπεριλαμβανομένου βέβαια του κόμματος του προέδρου, Π. Ποροσένκο, που κατέχει τη μερίδα του λέοντος στη βιομηχανία τροφίμων.
Ωστόσο, το χαμηλό ποσοστό που κατάφερε να συγκεντρώσει το κόμμα του (21,8%) έχει ιδιαίτερη σημασία, αφού λιγότερο από έξι μήνες πριν ο ίδιος πήρε πάνω από 50% στις προεδρικές εκλογές. Παρά το γεγονός ότι τα μέσα ενημέρωσης δούλεψαν σχεδόν αποκλειστικά για τον Ποροσένκο, οι ελπίδες των ψηφοφόρων τον περασμένο Μάη ότι η νίκη του θα οδηγούσε σε γρήγορη επίλυση της κρίσης στη χώρα και σε επανεκκίνηση της οικονομίας διαψεύστηκαν.
Η ακροδεξιά
Τα δύο βασικά ακροδεξιά κόμματα, το Σβόμποντα («Ελευθερία») και ο Δεξιός Τομέας, δεν είχαν καλά εκλογικά αποτελέσματα, με το πρώτο να πέφτει από το 10% (στις εκλογές του 2012) στο 5% και το δεύτερο να μην καταφέρνει να φτάσει ούτε στο 2%.
Ωστόσο, αυτό δεν αντικατοπτρίστηκε στη νέα βουλή, αφού στις ουκρανικές εκλογές το 50% των εδρών καθορίζεται με βάση τις κομματικές λίστες και το άλλο 50% με βάση τις επιδόσεις μεμονωμένων υποψηφίων.
Έτσι, το «Σβόμποντα» κατάφερε να εκλέξει έξι βουλευτές, ενώ ο Ντμίτρι Γιαρός, ηγέτης του «Δεξιού Τομέα», κατάφερε επίσης να εκλεγεί, παρά το γεγονός ότι το κόμμα του δεν έφτασε το όριο του 5%. Με παρόμοιο τρόπο κατάφεραν να εκλεγούν στο κοινοβούλιο και κάποια μέλη νεοναζιστικών παραστρατιωτικών ομάδων.
Η διαφθορά παραμένει
Το νέο κοινοβούλιο παραμένει γεμάτο με εκπροσώπους βουτηγμένους στη διαφθορά, πολλοί από τους οποίους δεν περίμεναν καν να τελειώσουν οι εκλογές πριν τρέξουν να προλάβουν μια καλύτερη θέση σε κάποιο άλλο κόμμα από αυτό στο οποίο ανήκαν. Σύμφωνα με τον ουκρανικό ειδησεογραφικό ιστότοπο www.Korrespondent.net:
«Πριν ξεκινήσει καν να λειτουργεί η νέα βουλή, έχει ήδη αρχίσει να ταρακουνιέται από "καριερίστικα" σκάνδαλα»
Πέρα από τη σταθερά κυρίαρχη θέση του Ποροσένκο, έχει πλέον ξεσπάσει μια νέα μάχη επιρροής ανάμεσα σε δυο ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες, τον Κολομόισκι (γνωστό για τη χρηματοδότηση που παρέχει στην ακροδεξιά, αλλά και γιατί φτιάχνει ιδιωτικό στρατό) και τον μεγιστάνα της ενέργειας, Φίρτας, που σήμερα αντιμετωπίζει κατηγορίες για διαφθορά στις ΗΠΑ. Σύμφωνα και πάλι με την Korrespondent.net, οι διαμάχες αυτές δυναμιτίζουν ακόμη περισσότερο τις πιθανότητες σταθεροποίησης του πολιτικού σκηνικού.
Η οικονομία εξακολουθεί να βουλιάζει
Η οικονομία της χώρας βυθίζεται όλο και περισσότερο σε μαύρη τρύπα. Κάποιοι οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι μέχρι το τέλος του χρόνου το ΑΕΠ θα έχει πέσει κατά 10%, κυρίως εξαιτίας της κατάρρευσης (κατά 30%) της βαριάς βιομηχανίας.
Στις ανατολικές περιοχές της χώρας, μόνο 24 από τα 93 ανθρακωρυχεία μπορούν να λειτουργήσουν, ενώ πολλοί από τους ανθρακωρύχους είναι υποχρεωμένοι να περνάνε από πεδία μαχών προκειμένου να φτάσουν στη δουλειά τους. Την ίδια ώρα παραμένουν απλήρωτοι εδώ και μήνες, ενώ έχουν αρχίσει να οργανώνουν τις πρώτες διαδηλώσεις στο Κίεβο προκειμένου να πάρουν τα δεδουλευμένα τους.
Βέβαια, όταν οι εργαζόμενοι ζητάνε να πληρωθούν, η απάντηση που παίρνουν είναι ότι τα χρήματα των μισθών τους έχουν δαπανηθεί για τις ανάγκες του πολέμου.
Απαραίτητος ο ενωτικός αγώνας των εργαζομένων
Οι εργαζόμενοι και οι φτωχοί στην Ουκρανία εξακολουθούν να πληρώνουν την κρίση που μαστίζει τη χώρα σε όλα τα επίπεδα, την ώρα που οι πλούσιες ελίτ και οι τοπικοί πολέμαρχοι με τους ιδιωτικούς τους στρατούς μάχονται για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας.
