Δημοσιεύουμε άρθρο που μας έστειλε ο σ. Γιάννης Ανδρουλιδάκης, καθηγητής στο 3ο γυμνάσιο Καλαμάτας
Τους τελευταίους μήνες γίνεται όλο και πιο φανερό ότι η συγκυβέρνηση βρίσκεται σε αμηχανία. Από τη μια προσπαθεί να δείξει ότι κινείται σε πλάνο τετραετίας και όχι σε τροχιά εκλογών και από την άλλη κάτι ετοιμάζει.
Η ψήφος εμπιστοσύνης, που ζήτησε με την έναρξη της νέας κοινοβουλευτικής περιόδου, οι διάφορες εξαγγελίες (π.χ. ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα), οι δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών, η αποτυχημένη προσπάθεια του κ. πρωθυπουργού για απαγκίστρωση από το Μνημόνιο κ.ά. πού μπορεί, άραγε, να οδηγούν; Οι περισσότεροι πολιτικοί αναλυτές συμφωνούν ότι οι εκλογές δεν είναι μακριά. Αλλοι διαβλέπουν λύση στο ζήτημα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Το ουσιαστικό, λοιπόν, ερώτημα είναι: πώς θα αποφύγει η κυβέρνηση τις εκλογές; Αν δεν τα καταφέρει, μέσα σε ποιες συνθήκες θα διεξαχθούν αυτές;
Ας ξεκινήσουμε από το τελευταίο. Εχω την αίσθηση, και μακάρι να διαψευστώ, ότι αυτές θα γίνουν μέσα στο χειρότερο μεταπολιτευτικό προεκλογικό κλίμα. Δεν είναι η πόλωση που θα δημιουργήσει αυτήν την κατάσταση (έτσι κι αλλιώς το δίλημμα συγκυβέρνηση ή μια άλλη φιλολαϊκή κυβέρνηση μπαίνει από μόνο του, δεν χρειάζεται να το θέσουν τα κόμματα). Είναι η ύστατη, και γι’ αυτό επικίνδυνη, προσπάθεια της συγκυβέρνησης και των συμφερόντων που τη στηρίζουν, σε Ελλάδα και Ευρώπη, να παραμείνουν στην εξουσία και να συνεχίσουν να τη νέμονται. Η δήλωση του κ. Σαμαρά, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα γίνει ποτέ κυβέρνηση, είναι ενδεικτική. Αυτό που δεν είπε είναι τι θα κάνει για να το αποτρέψει, γιατί αυτά δεν λέγονται. Τα δείγματα γραφής, που έχει δώσει η κυβέρνηση των εκτροπών και ο ακροδεξιός και διχαστικός της λόγος προκαλούν δικαιολογημένη ανησυχία. Αλλωστε δεν πέρασε μεγάλο διάστημα από την εποχή που συνομιλούσαν, διαμέσου του κ. Μπαλτάκου, με τη Χ.Α. Ακόμη ηχεί στ’ αυτιά μας η δήλωση του κ. Γεωργιάδη, που μόνο γραφική δεν είναι, ότι σε περίπτωση νίκης του ΣΥΡΙΖΑ θα βγάλει τα χρήματά του έξω. Ολα αυτά και πολλά άλλα ορίζουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθεί η προεκλογική περίοδος.
Ο μπαμπούλας των σύγχρονων συμμοριτών, που θα μας πάρουν την περιουσία, θα ξαναπαίξει με θεατή την απελπισμένη και ηττοπαθή κοινωνία μας, που εύκολα εκφοβίζεται. Φαίνεται να πισωγυρίζουμε σε προχουντικό προεκλογικό κλίμα, όπου κυριαρχούσαν η τρομοκρατία, το παρακράτος, οι εκβιασμοί, η προπαγάνδα και κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο που έκοβε ψήφους από την Αριστερά. Δεν είναι στις προθέσεις μου να κινδυνολογήσω, αλλά δεν αποκλείεται κάποιοι να σκέφτονται και τη δημιουργία προβοκάτσιας. Γι’ αυτό κάθε δημοκρατικός πολίτης, αλλά κυρίως οι συλλογικές τους εκφράσεις πρέπει να προετοιμάζονται για κάθε ενδεχόμενο.
Όμως έτοιμοι πρέπει να είναι (για να διερευνήσουμε και το πρώτο αρχικό ερώτημα) και για την αποτροπή μιας μεγάλης συνταγματικής εκτροπής που σχεδιάζεται μεθοδικά με στόχο την αποφυγή των εκλογών. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η κυβέρνηση σκέφτεται να προχωρήσει σε εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, στην τρίτη ψηφοφορία, με λιγότερες από 180 ψήφους, που ορίζει το Σύνταγμα, λόγω της απουσίας των προφυλακισμένων βουλευτών της Χ.Α. Μάλιστα η ιδέα αυτή αποδίδεται στον κ. Βενιζέλο. Δεν ξέρω τελικά τι θα κάνει ο κ. πρωθυπουργός, ο κ. συνταγματολόγος-αντιπρόεδρός του και τα επιτελεία τους. Ομως πιστεύω πως με το Σύνταγμα και το δημοκρατικό πολίτευμα δεν παίζουν. Κανείς, όσο ψηλά και να βρίσκεται, δεν δικαιούται να το ξεχειλώνει και να το στενεύει, να το ερμηνεύει κατά το δοκούν και να πριονίζει τους θεσμούς.
Η δημοκρατία μας δεν αντέχει άλλες πληγές και άλλους ακρωτηριασμούς. Δεν μπορεί να συνεχίσει μια πορεία σε αλλεπάλληλα τούνελ. Η πατρίδα και οι πολίτες της, η κοινωνία συνολικά έχει ανάγκη από ανάσες ελευθερίας. Η κυβέρνηση, αποδείχτηκε, δεν μπορεί να προσφέρει κανένα καλό στον τόπο. Ετοιμόρροπη και σε προϊούσα σήψη σέρνεται από το Βερολίνο στις Βρυξέλλες και από εκεί πίσω στην Αθήνα. Είναι φανερό ότι παίζει το τελευταίο της φύλλο και είναι έτοιμη να παραβιάσει τους κανόνες του δημοκρατικού παιχνιδιού. Εμείς, οι πολίτες αυτής της χώρας, ας μην το επιτρέψουμε.
