Έξι μήνες μετά το Δεκέμβρη η κρατική καταστολή εντείνεται για να τρομοκρατήσει όσους συμμετείχαν στο κίνημα.
Αυτό συνέβη στην Ξάνθη, όπου τον τελευταίο μήνα έχει δημιουργηθεί ένα κλίμα αστυνομοκρατίας και εκφοβισμού. Αμάξια της ΟΠΚΕ (Ομάδες Πρόληψης και Καταστολής Εγκλήματος, ειδική αστυνομική ομάδα με μεγάλο ιστορικό παρενόχλησης νεολαίων και βάναυσης συμπεριφοράς) βρίσκονται παντού, γίνονται καθημερινά περιπολίες κυρίως βραδινές ώρες μέχρι ξημερώματα, αστυνομικοί παρενοχλούν φοιτητές γνωστούς για την αριστερή τους ιδιότητα, παρακολουθούν αφισοκολλήσεις και γενικότερα επιδιώκουν να προκαλέσουν τον τρόμο. Η παρέμβαση αυτή της αστυνομίας θυμίζει χουντικό καθεστώς. Χαρακτηριστικό της κατάστασης είναι ένα γεγονός που συνέβη πρόσφατα: αστυνομικοί συνάντησαν παρέα φοιτητών (γνωστούς στον αριστερό χώρο) έξω από νυχτερινό μαγαζί στις 3:30 πμ και αποφάσισαν να τους «στείλουν στα σπίτια τους» λέγοντάς τους «αργά είναι, μήπως να το διαλύαμε;». Η παρέα σκόρπισε χωρίς να αντιδράσει, προκειμένου να μη δημιουργηθούν επιπλοκές …
Μέσα σε αυτό το κλίμα δύο φοιτητές διώκονται για τη συμμετοχή τους σε πορεία του Δεκέμβρη. Πρόκειται για πορεία που την ανάρτηση πανό στο κτίριο της Νομαρχίας και τη συμβολική κατάληψη του κτιρίου, μετά από απόφαση συλλόγου φοιτητών. Σε εκείνη την πορεία η αστυνομία είχε επιτεθεί απρόκλητα στους φοιτητές. Παράλληλα, υπάρχει ανοιχτή κατηγορία για όσους ήταν παρόντες στην ίδια πορεία στο χώρο της Νομαρχίας.
Σε όλες τις περιπτώσεις οι κατηγορίες είναι σοβαρά διογκωμένες, αφού φέρνουν τους φοιτητές υπεύθυνους για απόπειρα ανθρωποκτονίας και εμπρησμού. Είναι προφανές ότι αυτοί οι φοιτητές έχουν πέσει θύματα της αστυνομοκρατίας που επικρατεί στην πόλη και καταγγέλλουμε τη δίωξή τους.
Το μαζικό κίνημα πρέπει να αντιδράσει και να αντιπαλέψει την αστυνομοκρατία και τους εκφοβισμούς. Από τα γεγονότα όμως συμπεραίνουμε για μια ακόμη φορά ότι η αστυνομία βρίσκει πατήματα στις μεθόδους των αναρχικών για τη στοχοποίηση ατόμων, καθώς και για την εφαρμογή κατασταλτικών μέτρων. Έτσι προσπαθούν να νομιμοποιήσουν στα μάτια της κοινωνίας την καταστολή με το επιχείρημα της αντιμετώπισης των «μπάχαλων» και των ταραξιών. Η κρατική καταστολή ακολουθεί την τακτική του εκφοβισμού μέσω του «παραδειγματισμού». Είναι λοιπόν σημαντικό το να ενεργούμε μέσα από μαζικές συλλογικές διαδικασίες και όχι μεμονωμένα, ενώ οι τακτικές των αναρχικών μας αφήνουν εκτεθειμένους. Προκειμένου να πετύχουμε νίκες, χρειάζεται να κινούμαστε συλλογικά και να μην επιτρέπουμε αυθαίρετες ενέργειες να αμαυρώνουν τη μαζικότητα του κινήματος.
