Στις αρχές του Απρίλη εκατοντάδες νέοι στη Μολδαβία βγήκαν δυναμικά στους δρόμους, με αφορμή τις βουλευτικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν στη χώρα, και οι οποίες ανέδειξαν με νοθεία το Κομμουνιστικό Κόμμα νικητή (με 50% των ψήφων και 60% των εδρών). Στην πρώτη ειρηνική διαδήλωση στην πρωτεύουσα Κισινάου, που καλέστηκε με την πρωτοβουλία 2 μη κυβερνητικών οργανώσεων και οργανώθηκε με sms, συμμετείχαν 5.000 διαδηλωτές. Την επόμενη μέρα, οι διαδηλώσεις συνεχίστηκαν, με τη συμμετοχή και των 3 υπόλοιπων πολιτικών κομμάτων της αντιπολίτευσης (ένα μείγμα φίλο-δυτικών νεοφιλελεύθερων και φίλο-Ρουμάνων εθνικιστών). Κάποια στιγμή, οι διαδηλωτές ξέφυγαν από τον έλεγχο, εισέβαλαν στο κοινοβούλιο και, αφού πέταξαν από τα παράθυρα έπιπλα, αρχεία και υπολογιστές, του έβαλαν φωτιά. Κατά τη διάρκεια των γεγονότων πέθανε ένας διαδηλωτής, ενώ υπάρχουν ανεπίσημες πληροφορίες ότι υπήρξαν περισσότεροι νεκροί.
Ο πρόεδρος του Κ.Κ. Βλαντιμίρ Βορόνιν υποστήριξε ότι πίσω από τις διαδηλώσεις κρύβεται η ρουμανική κυβέρνηση, και για να αποφύγει και τρίτη μέρα διαδηλώσεων περικύκλωσε με αστυνομία τις σχολές και τα πανεπιστήμια.
Στα πλαίσια της πρώην Σοβιετικής Ένωσης η Μολδαβία ήταν μία από τις πιο πλούσιες περιοχές. Όμως, τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 90, κατά τη διάρκεια της παλινόρθωσης του καπιταλισμού, βίωσε πλήρη αποβιομηχανοποίηση και εθνικές διαμάχες που οδήγησαν σε δραματική πτώση του βιοτικού επιπέδου του πληθυσμού. Στην αρχή αυτής της δεκαετίας η κυβέρνηση του Κ.Κ. – η οποία απέχει πολύ από τον αυθεντικό μαρξισμό!- ιδιωτικοποίησε ταχύτατα όποια κρατική επιχείρηση είχε απομείνει στη χώρα.
Τώρα η Μολδαβία είναι επισήμως η πιο φτωχή χώρα της Ε.Ε.. Χιλιάδες νέοι Μολδαβοί έχουν αναγκαστεί να μεταναστεύσουν στη Ρωσία και τη δυτική Ευρώπη για να βρουν δουλειά, ενώ οι Μολδαβές πέφτουν συχνά θύματα των διεθνών κυκλωμάτων πορνείας. Πλέον, με την οικονομική κρίση να χτυπά όλη την Ευρώπη, πολλοί μετανάστες επιστρέφουν στη Μολδαβία, και γυρνάν ξανά στη φτώχεια και την ανεργία. Την ίδια στιγμή, το εθνικό ζήτημα στην περιοχή παραμένει άλυτο, και οι διαμάχες μεταξύ Μολδαβών και Ρουμάνων συνεχίζονται. Σε αυτά τα πλαίσια έχει αναπτυχθεί συσσωρευμένη δυσαρέσκεια από το λαό της Μολδαβίας, η οποία- μην έχοντας άλλο τρόπο να εκφραστεί- οδήγησε στις οργισμένες διαδηλώσεις και το κάψιμο του κοινοβουλίου.
Ο μόνος δρόμος για τους νέους και τους εργαζόμενους της Μολδαβίας δεν είναι άλλος από την ανάπτυξη ενός δυνατού και ανεξάρτητου εργατικού κινήματος στην περιοχή (το οποίο μέχρι τώρα είναι ελάχιστα οργανωμένο και γι αυτό αδύναμο). Η ταξική ενότητα μεταξύ των διαφορετικών εθνοτήτων και η κοινή πάλη είναι η μόνη ρεαλιστική λύση για να απαλλαγεί η περιοχή από τη φτώχεια, τις εθνικές διαμάχες και τις διεφθαρμένες κυβερνήσεις.
Rob Jones, CWI, Μόσχα<br/> Μετάφραση: Μαρία Καπαράκη
