Από το site της «Σοσιαλιστικής Εναλλακτικής» – αδελφής οργάνωσης του «Ξ» στις ΗΠΑ
Επιμέλεια: Κατερίνα Κλείτσα
Στις 2 Ιουνίου το Δημοτικό Συμβούλιο του Σιάτλ ψήφισε την αύξηση του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα στα 15 δολάρια την ώρα που σημαίνει σχεδόν διπλασιασμό σε σχέση με το τι ίσχυε μέχρι σήμερα. Το Σιάτλ γίνεται έτσι η πρώτη πόλη των ΗΠΑ που υιοθετεί νόμο που υποχρεώνει κάθε ιδιωτική επιχείρηση να πληρώνει τους εργαζόμενους της 15 $ για κάθε ώρα απασχόλησης τους.
Αυτή η πολύ σημαντική νίκη του κινήματος «15 now» («15 τώρα»)θα βοηθήσει χιλιάδες εργαζομένων να βγουν από τη φτώχεια και μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για το εργατικό κίνημα στις ΗΠΑ και διεθνώς! Από τον Απρίλη του 2015, όλοι οι εργαζόμενοι σε μεγάλες αλυσίδες θα δουν αύξηση στο μισθό τους στα 11 δολάρια την ώρα και μέχρι το 2025 ο βασικός μισθός θα φτάσει τα 18.Υπολογίζεται ότι μέσα στα επόμενα 10 χρόνια, οι μεγάλες επιχειρήσεις θα δώσουν στους υπαλλήλους τους 3 δισ. δολάρια επιπλέον για τους μισθούς τους.
Αυτή η εξέλιξη, είναι η ζωντανή απόδειξη πως το εργατικό κίνημα, όταν οργανώσει τους αγώνες του, μπορεί να τα βάλει με τους μεγαλοκαρχαρίες και να νικήσει.
Το κίνημα για 15 δολάρια την ώρα («15 now») γεννήθηκε μέσα από το κίνημα «Occupy» και εξαπλώθηκε σε όλες τις ΗΠΑ.
Η καμπή όμως που επέτρεψε τη νίκη αυτή στο Σιάτλ, την πρώτη μεγάλη νίκη του κινήματος, «15 τώρα» ήταν ο εκλογικός θρίαμβος της Κσάμα Σαγουάντ[1] η οποία λειτούργησε σαν βασικός εκπρόσωπος του κινήματος αυτού και εκλέχτηκε στο Συμβούλιο της πόλης με σχεδόν 100.000 ψήφους, προκαλώντας βαθιές ανησυχίες στο κατεστημένο απ’ άκρη σ’ άκρη στις ΗΠΑ.
Για την Κσάμα και τη «Σοσιαλιστική Εναλλακτική» (την αδελφή οργάνωση του «Ξ» στις ΗΠΑ, στην οποία ανήκει η Κσάμα) σημαντικό ρόλο δεν έπαιξε απλά η εκλογική επιτυχία, αλλά ο τρόπος με τον οποίο αποφάσισαν να την αξιοποιήσουν: Η Κσάμα Σαγουάντ χρησιμοποίησε την θέση της στο Δημοτικό Συμβούλιο και τη δημοσιότητα που της προσέφερε, έτσι ώστε να χτιστεί ένα δυναμικό κίνημα που να ασκεί έντονες πιέσεις προς την κατεύθυνση της υιοθέτηση της αύξησης του κατώτατου μισθού. Δημιουργήθηκαν 11 τοπικές επιτροπές του κινήματος «15 τώρα», σε διαφορετικές περιοχές της πόλης, με σκοπό να ενημερώνουν και να οργανώνουν τον κόσμο στις γειτονιές και ταυτόχρονο να βοηθούν τους ίδιους τους εργαζόμενους να χτίζουν το κίνημα από τα κάτω, παίζοντας οι ίδιοι ενεργό ρόλο.
Το χτίσιμο του κινήματος «από τα κάτω» σε συνδυασμό με την μαχητική ανάδειξη του στο Συμβούλιο της πόλης και στα ΜΜΕ, ανάγκασε το υπόλοιπο Δημοτικό Συμβούλιο να φέρει στο τραπέζι το ζήτημα του βασικού μισθού και τις μεγάλες επιχειρήσεις να υποχωρήσουν, προκαλώντας ιστορικές εξελίξεις.
Και ενώ η μαχητική εκστρατεία της Σοσιαλιστικής Εναλλακτικής και η μαζικοποίηση του κινήματος ανέδειξαν το αίτημα για 15 δολάρια την ώρα, το Κόμμα των Δημοκρατικών έβαλε και τους επιχειρηματίες στη συζήτηση με σκοπό να το «στρογγυλέψει». Ενώ οι Δημοκρατικοί αρχικά ήταν αρνητικοί απέναντι στο κίνημα, οι επικεφαλής τους, αναγκάστηκαν, συρόμενοι κάτω από την πίεση του κινήματος να υιοθετήσουν το αίτημα το Νοέμβρη του 2013 (όταν έγιναν οι εκλογές για το Διοικητικό Συμβούλιο του Σιάτλ).
Έτσι, μετά την εκλογική του νίκη, ο δήμαρχος του «Δημοκρατικού Κόμματος» Ed Murray (Εντ Μάρεϊ) δήλωσε ότι συμφωνεί με το αίτημα, αλλά πρέπει να βρεθεί λύση που να ικανοποιεί και τους εργαζόμενους και τις επιχειρήσεις! Έτσι, συμπεριέλαβε στο νόμο μια σειρά «παραθυράκια» προς όφελος των επιχειρήσεων. Πχ. Οι μεγάλες επιχειρήσεις έχουν μεγαλύτερο χρονικό περιθώριο για να δώσουν την αύξηση αν παρέχουν στους εργαζόμενους τους ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ενώ την ίδια ώρα το κόστος της περίθαλψης, όπως και τα «δώρα» θα συνυπολογίζονται ως μέρος του βασικού μισθού.[2]
Η Σοσιαλιστική Εναλλακτική και το κίνημα του «15 now», έχουν κάθε λόγο να γιορτάζουν για τη σημαντική αυτή νίκη. Το κίνημα «15 now» δεν σταματάει εδώ, αλλά συνεχίζει ακόμα πιο δυναμικά για να εφαρμοστούν άμεσα τα αιτήματά του στο Σιάτλ, αλλά και στις υπόλοιπες ΗΠΑ.
Την ίδια ώρα, οι σύντροφοι/σσες της Σοσιαλιστικής Εναλλακτικής παλεύουν για το χτίσιμο ενός νέου, μαζικού εργατικού/αριστερού κόμματος που να μπορέσει να συντονίσει τους αγώνες σε εθνικό επίπεδο, να οδηγήσει σε νέες νίκες και να προσφέρει πολιτική εναλλακτική απέναντι στα κόμματα του κεφαλαίου.
