Η εφημερίδα «Πολίτης» στην Κύπρο, από τις μεγαλύτερες σε κυκλοφορία καθημερινές εφημερίδες του νησιού, πήρε συνέντευξη από τη συντρόφισσα Μαρίνα Παγιάτσου, στέλεχος της ΝΕΔΑ, που κατεβαίνει με το ψηφοδέλτιο της «Δράσυ – Eylem» στις ευρωεκλογές, της οποίας δημοσίευσε αποσπάσματα στο φύλλο του Σαββάτου 17 Μάη. Μαζί με τη Μαρίνα Παγιάτσου ο Πολίτης πήρε συνεντεύξεις από τις Τουρκοκύπριες Ντενίζ Μπιριντζί και Αλέβ Τουγμπέργκ.
Τη συνέντευξη πήρε η Μαριλένα Ευαγγέλου και δημοσιεύτηκε με τον τίτλο: «Τρεις Κύπριες για την Κύπρο». Παραθέτουμε τη συνέντευξη στη συνέχεια. (Δείτε το λινκ στον Πολίτη εδώ: http://marinapayiatsou.files.wordpress.com/2014/05/pdf-politis-news-com_pdf_pdf_-a315754pdfview.pdf)
ΕΡ: Να κρατήσουμε περισσότερο τον συμβολισμό της επανένωσης, της συμβίωσης και της ειρήνης από το δικοινοτικό ψηφοδέλτιο ΔΡΑΣυ-ΕΥΛΕΜ;
ΑΠ: Να τα κρατήσουμε όλα όσα περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα. Όλα είναι αλληλένδετα και εξ’ ίσου σημαντικά. Καμιά «λύση» δεν μπορεί να εφαρμοστεί χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες των εργαζομένων και των δύο κοινοτήτων που αυτή τη στιγμή οδηγούνται στη φτωχοποίηση, η κάθε μια για διαφορετικούς λόγους, που να μη διασφαλίζει την ισότητα, την ειρήνη και την ασφάλεια και να μην στοχεύει στην ευημερία όλων των εργαζομένων, ανέργων, συνταξιούχων, γυναικών, αναπήρων και ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού. Παράλληλα να διασφαλίζει την προστασία του περιβάλλοντος και την προώθηση εναλλακτικών μορφών ενέργειας.
Μέσα από την κοινή πάλη ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων για τα παραπάνω, πιστεύουμε ότι μπορεί να καλλιεργηθεί η εμπιστοσύνη που χρειάζεται για να μπορέσουμε να σχεδιάσουμε από κοινού μια λύση που να εξυπηρετεί τα συμφέροντα και των δύο κοινοτήτων και να προχωρήσουμε στην επανένωση, την συμβίωση και την ειρήνη.
Το γεγονός ότι βγήκατε από την πρώτη στιγμή με σαφέστατα και καθαρά τοποθετημένα μηνύματα και για την οικονομία πιστεύετε ότι ωθεί ή απωθεί πολίτες από το να σας επιλέξουν; Θα σας το πω ξεκάθαρα όπως το έχω εισπράξει από πολίτες. Πολλοί είναι αυτοί που επιθυμούν να σας στηρίξουν για τον συμβολισμό της επανένωσης, διαφωνούν όμως με τις θέσεις σας στην οικονομία.
Όπως ανέφερα και πριν η επανένωση και η βιωσιμότητα μιας συμφωνίας στο κυπριακό, για μας, θα εξαρτηθεί από τις οικονομικές πολιτικές που θα εφαρμοστούν και κατά πόσο αυτές οι πολιτικές θα φέρουν ευημερία και στις δύο κοινότητες. Εάν οι Ε/κ χρωστούν υπέρογκα ποσά στην Τρόικα και οι Τ/κ εξαρτούνται πλήρως από την τουρκική οικονομία, κι αν η προτεινόμενη από τις ηγεσίες των κοινοτήτων «επανένωση» σημαίνει μόνο διασφάλιση των οικονομικών συμφερόντων της «άρχουσας ελίτ», τότε θα οδηγηθούμε σε νέες αποτυχίες και πιθανόν νέες συγκρούσεις.
Για εμάς τους εργαζόμενους, «ευημερία», «επανένωση» και «ειρηνική συμβίωση» σημαίνει διασφάλιση εργασιακών δικαιωμάτων, διαγραφή του χρέους που δημιούργησαν οι τραπεζίτες και οι κεφαλαιοκράτες, πάλη ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, τη λιτότητα και τις εκποιήσεις της πρώτης κατοικίας. Για αυτό το λόγο δεν θεωρούμε την πάλη για την ευημερία και την πάλη για την λύση του κυπριακού και την επανένωση του νησιού δύο ξεχωριστά πράγματα.
Πόσο δύσκολο ήταν να καταρτιστεί ένα δικοινοτικό ψηφοδέλτιο δεδομένης της θέσης της ηγεσίας της τουρκοκυπριακής κοινότητας, η οποία, ως γνωστόν, διαφωνεί με τη συμμετοχή Τουρκοκυπρίων στις ευρωεκλογές, καθώς στηρίζει τη συμμετοχή Τουρκοκύπριων παρατηρητών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο;
Ήταν αρκετά δύσκολο, αλλά τελικά δύο πολύ δραστήριες και «τολμηρές» γυναίκες αποδέχτηκαν την πρόταση κατανοώντας ότι μέχρι να υπάρξει κάποια συμφωνία ή διακανονισμός, οι Τ/κ έχουν δικαίωμα να ακουστεί η φωνή τους. Εμείς θεωρούμε ότι είναι δικαίωμα τους να διεκδικούν 2 από τις 6 θέσεις και αυτό θα έπρεπε να διευθετηθεί και ως μέτρο Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης εδώ και καιρό, βρίσκοντας εναλλακτικούς τρόπους εφαρμογής του, μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως κάλπες στα γραφεία της ή με την επιτήρηση της.
Πιστεύετε ότι ο συνδυασμός θα προσελκύσει και τουρκοκύπριους ψηφοφόρους;
Ήδη προσελκύει πολλούς, οι οποίοι όπως και εμείς έχουν κουραστεί από τα τετριμμένα και το κατεστημένο, θέλουν να βγουν από την απομόνωση και τη φίμωση. Το πρόβλημα είναι ότι πολλοί δεν είναι ακόμη ενήμεροι για τις διαδικασίες και από την άλλη πολλοί όταν έκαναν τις ταυτότητες τους έβαλαν διευθύνσεις στο νότο οπόταν για να ψηφίσουν χρειάζονται εκλογικό βιβλιάριο. Παράλληλα ενώ το Υπουργείο Εσωτερικών αναφέρει ότι όσοι δεν έχουν ταυτότητες μπορούν να ψηφίσουν, αυτό φαίνεται να μην ισχύει γιατί σήμερα ενημέρωσαν φίλο τουρκοκύπριο ότι σε 20 μέρες θα είναι έτοιμη (η ταυτότητά του) γιατί έχουν πολλή δουλειά!
Έχετε κοινές θέσεις στο Κυπριακό; Ποια είναι η κοινή θέση του συνδυασμού σε ότι αφορά στην επιστροφή της Αμμοχώστου, στο απ’ ευθείας εμπόριο και στις τουρκικές εγγυήσεις;
Υπάρχει κοινή άποψη μεταξύ μας ότι για να είναι βιώσιμη οποιαδήποτε «λύση» ή διευθέτηση ή συμφωνία χρειάζεται να εκφράζει τις ανάγκες του κόσμου, να διασφαλίζει την πραγματική πολιτική ισότητα και την ισότιμη μεταχείριση, να δημιουργεί συνθήκες ασφάλειας και στις δύο κοινότητες, και αίσθηση εμπιστοσύνης και δικαιοσύνης.
Θεωρούμε ότι μέχρι στιγμής μια τέτοια «λύση» δεν έχει προταθεί από τις ηγεσίες των δύο κοινοτήτων και ότι δεν πρόκειται να προταθεί. Θεωρούμε ότι μέσα από το κοινό μέτωπο των Ε/κ και Τ/κ θα καταφέρουμε να δημιουργήσουμε αυτή την εναλλακτική πρόταση, μια πρόταση λύσης του κυπριακού που να εξυπηρετεί τις ανάγκες και τα συμφέροντα των εργαζομένων και όχι του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου.
Αυτό είναι το καθήκον της Αριστεράς, που δυστυχώς μέχρι στιγμής δεν το έχει βάλει σαν προτεραιότητα, αντίθετα αφέθηκε για χρόνια στις αγκαλιές της «εθνικής ενότητας» κάθε πλευράς.
Συνεπώς αυτή τη στιγμή, χρειαζόμαστε να ξεκινήσουμε από τα βασικά. Αυτό το δικοινοτικό μέτωπο που θέλουμε να φτιάξουμε θα συζητήσει και για την επιστροφή της Αμμοχώστου, και για το απ’ ευθείας εμπόριο και τις εγγυήσεις, όπως και για τους έποικους το περιουσιακό κτλ και θα δημιουργήσει τις προτάσεις για το πώς αυτά τα ζητήματα μπορούν να λυθούν προς όφελος των εργαζόμενων.
Έχετε πάντως ξεκάθαρες θέσεις σε ότι αφορά σε ζητήματα που άπτονται της κοινωνίας, και σε θέματα τα οποία δεν τολμούν άλλοι να προβάλουν. Είστε υπέρ της πολυπολιτισμικότητας, των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤ, των ίσων δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών και έχετε αντιρατσιστικές θέσεις. Ποια είναι η θέση σας για το γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων, την υιοθεσία παιδιών από άτομα του ιδίου φύλου και με ποιες δράσεις πιστεύετε ότι μπορεί να επιτευχθεί η ισότητα ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες;
Ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι βασικό ατομικό δικαίωμα και δεν πρέπει να υπόκειται σε διακρίσεις και στιγματισμό. Αφορά σημαντικό αριθμό ατόμων (οι ίδιες οι οργανώσεις τους μιλούν για 10% του πληθυσμού) και μια κοινωνία για να θεωρείται «σύγχρονη» και «δίκαιη» πρέπει να έχει νομοθεσίες που προστατεύουν τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ ατόμων, όπως είναι το σύμφωνο συμβίωσης – που να δίνει τα ίδια δικαιώματα για πολιτικό γάμο και την υιοθεσία παιδιών από άτομα του ίδιου φύλου. Η ομοφοβία πρέπει να καταπολεμηθεί και να απαλειφθεί άμεσα από την Παιδεία, τα ΜΜΕ, και όσους εμπλέκονται στον καθορισμό της πολιτικής του κράτους.
Αυτά τα αιτήματα δεν αφορούν μόνο τα ΛΟΑΤ άτομα. Φυσικά οι οργανώσεις τους όπως είναι η «Αccept» στο νότο και η «Κίνηση ενάντια στην ομοφοβία» στο βορρά, κάνουν πολύ καλή δουλειά. Τα αιτήματά τους θεωρούμε ότι πρέπει να τα αγκαλιάσει όλη η κοινωνία και να συμβάλουμε όλοι καθημερινά για την εξάλειψη της ομοφοβίας και για την πάλη για κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους.
Όσον αφορά τις γυναίκες, σε θέματα ισότητας πολλά πρέπει να γίνουν. Δεν είναι θέμα μόνο αλλαγής στερεοτύπων και εισαγωγής ποσοστώσεων για συμμετοχή της γυναίκα στα κέντρα λήψης αποφάσεων, είναι θέμα παροχών και δημιουργίας δομών στήριξης για τις εργαζόμενες γυναίκες και την οικογένεια γενικότερα. Είναι κατάρριψη όλων των θεσμικών πλαισίων που θέτουν τη γυναίκα σε μειονεκτική θέση, είναι θέληση να εφαρμόσουν τη νομοθεσία, όπως για παράδειγμα στο θέμα της ισομισθίας ή ακόμη και των ευέλικτων μορφών εργασίας όταν αυτή το επιλέγει. Αλλά παράλληλα χρειάζεται να κατοχυρωθεί και η πρόσβαση τους στους διάφορους φορείς/υπηρεσίες και τη δικαιοσύνη, από τη μια για να ακούεται η φωνή τους αλλά και για κατοχύρωση/διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους. Αυτό αφορά πολλές πτυχές, από εργασιακά θέματα, θέματα βίας στην οικογένεια, μέχρι καταγγελία σεξουαλικής παρενόχλησης στο χώρο εργασίας, μέχρι και προστασία των θυμάτων από «τράφικιν» .
Στοχεύετε στην κινητοποίηση της μάζας. Με ποιο τρόπο πιστεύετε ότι θα σηκώσετε από την πολυθρόνα τους πολίτες; Ποια θα είναι η πρώτη σας δράση; Έναντι ποιου αντικειμένου;
Πιστεύουμε ότι οι πολίτες αργά ή γρήγορα θα ξεσηκωθούν, όμως το αν θα γίνει αυτό ή όχι δεν εξαρτάται τόσο από τους πολίτες όσο από τις πολιτικές και συνδικαλιστικές ηγεσίες.
Την προηγούμενη περίοδο, από το Μάρτη του 2013 και μετά, είχαμε πολλές κινητοποιήσεις παρότι δεν είχαμε γενικευμένα ξεσπάσματα. Είμαστε όμως πεπεισμένοι ότι ο κόσμος έχει διάθεση να παλέψει αλλά χρειάζεται δύο πράγματα: πρώτο, να έχει «πολιτική κατεύθυνση», να πιστεύει δηλαδή σε μια πολιτική εναλλακτική και, δεύτερο, να προτείνει κάποιος πολιτικός ή συνδικαλιστικός (ή και τα δύο) φορέας αυτή την «εναλλακτική» πολιτική και να την «οργανώσει», με συγκεκριμένες προτάσεις δράσης. Αυτό είναι που λείπει σήμερα.
Οι συνθήκες όμως είναι τέτοιες που όλο και περισσότερο θα επηρεάζουν το βιοτικό μας επίπεδο και θα καταστρέφουν κάθε ελπίδα για το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας. Είναι σίγουρο ότι θα εγκυμονούνται κοινωνικές εκρήξεις. Η δική μας συνεργασία εκτός από όσα ήδη ανάφερα, στόχο έχει να δώσει και μια εναλλακτική πρόταση προς τα αδιέξοδα και να συμβάλει έτσι στην ανάπτυξη κινημάτων· και βέβαια να αποτρέψει τον προσανατολισμό του κινήματος προς την άκρα δεξιά, φαινόμενο που παρατηρείται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Είναι δεδομένο ότι σε περιόδους οικονομικής κρίσης, όταν δεν υπάρχει εναλλακτική αριστερή πρόταση, ο κόσμος παρασύρεται μέσα από την απόγνωση του και στρέφεται σε ρατσιστικά , εθνικιστικά συνθήματα, σε ακροδεξιές ιδέες που εναποθέτουν την ευθύνη της κρίσης στους πιο ευάλωτους, κυρίως τους μετανάστες. Στη Γερμανία του Χίτλερ την κρίση την πλήρωσαν οι Εβραίοι, οι ανάπηροι, οι ομοφυλόφιλοι δηλαδή όλοι όσοι δεν είχαν καμία σχέση με τα αίτια της.
Οι δεξιές ηγεσίες μέσα από τον εθνικιστικό τους λόγο, κάνουν ακριβώς το ίδιο και εδώ, διχάζουν τη κοινή γνώμη για το ποιος φταίει για την κρίση (πρώτα οι μετανάστες, μετά οι τουρκοκύπριοι, μετά οι δημόσιοι υπάλληλοι, τώρα οι ανάπηροι) ενώ είναι γνωστό ότι φταίνε οι τραπεζίτες με συνυπεύθυνα τα πολιτικά κόμματα.
Καθήκον της Αριστεράς είναι να δώσει προοπτική στους εργαζόμενους και να εφαρμόσει πολιτικές ρήξεων για να ανατρέψει τις πολιτικές της Τρόικα, το κατεστημένο, τον εθνικισμό και το ρατσισμό. Σ’ αυτό επιχειρούμε να συμβάλουμε.
Το ΔΡΑΣυ – ΕΥΛΕΜ ήρθε για να μείνει; Θα έχει συνέχεια και μετά τις ευρωεκλογές; Και πώς; Θα μετατραπεί σε κόμμα, σε κίνηση; Και με ποιο στόχο;
Στόχος μας είναι η Δράσυ-Εϋλεμ να παραμείνει σαν μια προσπάθεια για το χτίσιμο ενός κοινού μετώπου Ε/κ & Τ/κ εργαζομένων (με πρωταγωνιστή βέβαια την Αριστερά) γιατί μόνο μέσα από τη συνεχή ζύμωση σε κοινούς αγώνες θα καταφέρουμε να ανατρέψουμε τα «de facto» της κυπριακής κοινωνίας, από τη μια το άλυτο κυπριακό ζήτημα και από την άλλη το επιβαλλόμενο μνημόνιο που το δικαιολογούν ως «απαραίτητο», αλλά και την υποκρισία που διακατέχει τους πλειστούς πολιτικούς μας.
Ποια μορφή θα υπάρξει δεν ξέρουμε, αλλά σίγουρα θα διατηρήσουμε την ανεξαρτησία μας και θα επιδιώξουμε μια κινηματική μορφή. Εμείς είμαστε εργαζόμενοι, και όπως όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι βιώνουμε στο πετσί μας τις περικοπές και τη λιτότητα, δεν είμαστε κουστουμαρισμένοι πολιτικοί που χρηματοδοτούνται από το κράτος ή χρηματίζονται από επιχειρηματίες.
