Από τις 11 ως τις 13 Απριλίου, το «Ξ» μαζί με πολλούς άλλους αγωνιστές της CWI (Επιτροπή για μια Διεθνή Οργάνωση των Εργαζομένων) συμμετείχε στη διεθνή αντιφασιστική συνάντηση στην Αθήνα (δείτε: https://xekinima.org/arthra/view/article/afieroma-stin-paneyropaiki-antifasistiki-synantisi/). Ανάμεσα στις 32 διαφορετικές οργανώσεις από όλη την Ευρώπη, συναντήσαμε τον Andriy Manchuk από το αντιφασιστικό μέτωπο «Borotba» και τον Dimitriy Kolesnik, ανταποκριτή του αριστερού ουκρανικού site Liva. To Borotba είναι μια συμμαχία αριστερών δυνάμεων, η οποία αγωνίζεται για τον επαναστατικό μαρξισμό στην Ουκρανία. Στα πλαίσια μιας πρώτης γνωριμίας με το Borotba οι δυο αγωνιστές μας έδωσαν μια εκτενή συνέντευξη για την κρίση στην Ουκρανία.
- Ερ: Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πως ξεκίνησε το κίνημα της πλατείας «Maidan»;
Dimitri: Ξεκίνησε στα τέλη Νοέμβρη όταν η ουκρανική κυβέρνηση διέκοψε προσωρινά την εμπορική συμφωνία με την ΕΕ, η οποία είχε γίνει στόχος σημαντικών επικρίσεων, δεδομένου ότι θα έβλαπτε σοβαρά την ουκρανική βιομηχανία. Επιπλέον, αυτή η συμφωνία ήταν άμεσα συνδεδεμένη με τη δανειοδότηση από το ΔΝΤ, ενώ τα δάνεια με τη σειρά τους θα πήγαιναν «πακέτο» με μέτρα που θα είχαν σαν αποτέλεσμα την αύξηση της τιμής του φυσικού αερίου, του ρεύματος, των κοινωνικών υπηρεσιών κλπ.
Η κυβέρνηση Γιανούκοβιτς καταλάβαινε ότι η επιβολή τέτοιων μέτρων θα οδηγούσε σε κοινωνική έκρηξη. Την επόμενη μέρα της ακύρωσης της συμφωνίας όμως ξεκίνησαν στην πλατεία Maidan διαμαρτυρίες από φοιτητές, απλούς πολίτες και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, που είχαν μια φιλο-ΕΕ στάση. Επίσης ήταν παρούσες ακροδεξιές οργανώσεις και αντιπρόσωποι κοινοβουλευτικών κομμάτων όπως το κόμμα “Πατρίδα” και το κόμμα «Svoboda» (Ελευθερία).
Andriy: Σε αυτές τις συγκεντρώσεις, πέρα από λαϊκά στρώματα, συμμετείχαν δεξιά, ακροδεξιά και νεοφιλελεύθερα κοινοβουλευτικά κόμματα. Παρόλα αυτά το κίνημα εξέφραζε μια γνήσια κοινωνική ανησυχία και μια κατακραυγή ενάντια στη φτώχεια και τη λιτότητα.
Το κίνημα τελικά πέρασε στον έλεγχο αυτών των δεξιών και ακροδεξιών δυνάμεων, εξαιτίας της πλήρους απουσίας οποιασδήποτε σοβαρής παρουσίας και παρέμβασης από την πλευρά της Αριστεράς. Ως εκ τούτου είδαμε να αναπτύσσονται τεράστιες αυταπάτες για βελτίωση του βιοτικού επιπέδου στα πλαίσια της Ε.Ε. και του δυτικού ιμπεριαλισμού.
Dimitriy: Την 1η Δεκέμβρη η αστυνομία επιτέθηκε βίαια στους διαδηλωτές που είχαν κατασκηνώσει στην πλατεία.
Είναι δύσκολο να ερμηνεύσουμε αυτή την ενέργεια, μιας και η διαδήλωση ήταν ειρηνική και δεν αποτελούσε πραγματικό κίνδυνο για την κυβέρνηση.
Ο άνθρωπος που έδωσε τη διαταγή να διαλυθεί η συγκέντρωση, ο Λιοβότσκιν (Lyovochkin), σημαντικό στέλεχος της κυβέρνησης Γιανούκοβιτς, την επόμενη μέρα παραιτήθηκε και πέρασε με το μέρος της αντιπολίτευσης. Κατηγόρησε τις αρχές για την επίθεση, αν και ήταν ο ίδιος που την οργάνωσε μερικές μέρες πριν.
Andriy: Η κυβέρνηση Γιανούκοβιτς στηριζόταν από μια κάστα ολιγαρχών, μέχρις ότου οι τελευταίοι διαπίστωσαν πως ο πρόεδρος και η οικογένεια του συσσώρευσαν υπερβολική δύναμη στα χέρια τους. Για αυτό το λόγο στράφηκαν προς την αντιπολίτευση. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα όταν οι συγκεντρώσεις πήραν δημοσιότητα από τα ουκρανικά μέσα ενημέρωσης, τα οποία τους ανήκουν. Ξαφνικά άρχισαν να περιγράφουν τον Γιαννούκοβιτς ως ένα βίαιο δικτάτορα.
- Ερ: Τα τελευταία χρόνια είδαμε την ανάπτυξη πολλών κινημάτων σε όλη την Ευρώπη. Πολλά από αυτά τα κινήματα είχαν αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά. Το ουκρανικό κίνημα ήταν διαφορετικό από αυτή την οπτική;
Andriy: Οι δυνάμεις που τέθηκαν επικεφαλής του κινήματος ήταν φιλοκαπιταλιστικές και στηρίζουν τη λιτότητα.
Πιστεύω πως υπάρχει διαφορά όσον αφορά την κατάσταση στη Δυτική και την Ανατολική Ευρώπη. Στην Ανατολική Ευρώπη είδαμε τη συνείδηση των κοινωνιών να κινείται σε συντηρητικές κατευθύνσεις τις τελευταίες δεκαετίες. Σε χώρες όπως η Πολωνία, η Ουγγαρία, η Βουλγαρία και η Ρουμανία βλέπουμε ξεκάθαρα την ανάπτυξη κινημάτων και ομάδων με ακραία συντηρητικά, εθνικιστικά και αντικομμουνιστικά χαρακτηριστικά. Αυτό ξεκίνησε πριν από 20 χρόνια, στις αρχές της δεκαετίας του ‘90, με την πτώση της ΕΣΣΔ και την ανάπτυξη αντιδραστικών και δεξιών κινημάτων σε όλη την ανατολική Ευρώπη.
Αυτό το γεγονός είχε αντίκτυπο στη συνείδηση της εργατικής τάξης εξαιτίας της συναίνεσης μεταξύ ακροδεξιών και νεοφιλελεύθερων σε πολιτικό επίπεδο. Οι νεοφιλελεύθερες ομάδες και οι καπιταλιστές χρησιμοποίησαν την ακροδεξιά σαν εργαλείο για να προωθήσουν τις πολιτικές τους.
Dimitriy: Εξαιτίας αυτού του γεγονότος οι βασικοί υποστηρικτές του κινήματος «Euromaidan» (που πήρε αυτό το όνομα από την πλατεία στην οποία ξεκίνησαν οι κινητοποιήσεις και την υποστήριξη των συμμετεχόντων στη σύνδεση της Ουκρανίας με την Ε.Ε.) προέρχονταν από τη μεσαία τάξη, τη φοιτητική ελίτ, τους μικροεπιχειρηματίες κλπ. Οι εργαζόμενοι δεν πήραν μέρος. Υπήρξαν τρία καλέσματα για γενική απεργία, τα οποία απέτυχαν, μολονότι ήταν απεργίες για 1 ώρα. Οι εργαζόμενοι δεν υποστήριξαν το κίνημα.
Το μεγαλύτερο μέρος της εκλογικής υποστήριξης του προέδρου Γιανούκοβιτς προέρχεται από τις νοτιοανατολικές βιομηχανικές περιοχές, εν αντιθέσει με τις δυτικές και κεντρικές περιοχές της Ουκρανίας που είναι κυρίως αγροτικές και βασίζονται σε μικρές επιχειρήσεις. Προσπαθούν να χωρίσουν την Ουκρανία όχι μόνο με βάση τις κοινωνικές τάξεις, αλλά και με βάση το εθνικό – γεωγραφικό ζήτημα.
Andriy: Εμείς δεν υποστηρίξαμε ούτε το καθεστώς, ούτε το κίνημα. Δεν θα μπορούσαμε να παρέχουμε υποστήριξη στο διεφθαρμένο ολιγαρχικό καθεστώς του Γιανούκοβιτς, ούτε στο «δυτικό» καπιταλιστικό στρατόπεδο, που ήταν άμεσα συνδεδεμένο με δεξιές και ακροδεξιές ομάδες και επιζητούσε περισσότερη λιτότητα και συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου.
Στην πραγματικότητα και τα δυο στρατόπεδα οδηγούν στην περαιτέρω επιβολή αντεργατικών μέτρων στην Ουκρανία.
- Ερ: Μπορείτε να μας πείτε μερικά ακόμα στοιχεία για την κυβέρνηση που είναι αυτή τη στιγμή στην εξουσία;
Dimitriy: Ακόμα κι εμείς δεν περιμέναμε ότι το αποτέλεσμα του κινήματος θα ήταν τόσο καταστροφικό. Έχουμε μια κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει το ακροδεξιό κόμμα «Ελευθερία», με θέσεις – κλειδιά σε μια σειρά υπουργεία. Όσο για τον Γενικό Εισαγγελέα Μακνίτσκι (Makhnitski), μέλος του κόμματος «Ελευθερία», οι πρώτες του ενέργειες ήταν η απελευθέρωση από τις φυλακές όλων των καταδικασμένων για ρατσιστικές επιθέσεις και εγκλήματα, από την πρώτη μέρα που ανέλαβε τα καθήκοντα του. Το κόμμα «Ελευθερία» είναι επίσης υπεύθυνο για το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, που αποτελεί ένα βασικό υπουργείο, εξαιτίας του ρόλου της αγροτικής παραγωγής στην οικονομία. Επιπλέον, στα χέρια των ακροδεξιών βρίσκονται το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Οικολογίας και το Υπουργείο Άμυνας.
- Ερ: Ποια είναι η ιστορία του κόμματος “Ελευθερία” και ποιες οι σχέσεις του με το “Δεξιό Τομέα”;
Dimitriy: Ο «Δεξιός Τομέας» είναι η συμμαχία ενός αριθμού ακροδεξιών οργανώσεων, όπως η «Ουκρανική Αυτοάμυνα», το «Λευκό Σφυρί», ο «Κοινωνικός- Εθνικός Σύνδεσμος» κ.α. Μερικές από τις ομάδες που συμμετέχουν στο «Δεξιό Τομέα» έχουν δράση εδώ και 20 χρόνια, ίσως και περισσότερο. Ανάμεσα τους υπάρχουν εξτρεμιστές που πολέμησαν στον Καύκασο, την Οσετία, την Τσετσενία και την Υπερδνειστερία. Πολλοί από τους επικεφαλής του “Δεξιού Τομέα” έχουν εμπειρία σε στρατιωτικές επιχειρήσεις και αυτή τη στιγμή έχουν στενές σχέσεις με την Κρατική Ασφάλεια.
Όταν ξεκίνησε το κίνημα «Maidan», όλες αυτές οι ακροδεξιές ομάδες συσπειρώθηκαν σε μια συμμαχία. Έχουν στρατιωτικά πυρομαχικά και όπλα. Αυτές οι παραστρατιωτικές οργανώσεις δημιουργήθηκαν και ξεκίνησαν να προετοιμάζονται πολλούς μήνες πριν το ξέσπασμα του κινήματος Maidan. Σήμερα πλέον έχουν αποκτήσει δεσμούς με το κόμμα «Ελευθερία», συνεργάζονται με τις δυνάμεις της αστυνομίας και περιπολούν στους δρόμους.
Ο ουκρανικός στρατός, επί παραδείγματι, δεν είναι πολύ πιστός στη νέα κυβέρνηση. Μολονότι η ηγεσία της αστυνομίας αντικαταστάθηκε από τη νέα κυβέρνηση, οι υψηλόβαθμοι αξιωματικοί της ασφάλειας σκέφτονται αλλιώς. Δεν θέλουν τον «πόλεμο» με το φιλο-ρωσικό πληθυσμό στη νοτιοανατολική Ουκρανία. Δεν είναι πολύ πιστοί στην κυβέρνηση και για αυτό το λόγο τοποθετήθηκαν ιδεολογικοί επίτροποι του «Δεξιού Τομέα», ώστε να ελέγχονται οι δυνάμεις ασφαλείας.
- Ερ: Μπορείτε να μας εξηγήσετε την ανάπτυξη ακροδεξιών οργανώσεων μετά την πτώση της ΕΣΣΔ;
Dimitriy: Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που συνέβαλαν στην άνοδο της ακροδεξιάς. Πρώτα απ όλα ήταν η πτώση του βιοτικού επιπέδου. Οι άνθρωποι φτωχοποιήθηκαν ραγδαία. Πολλοί, ακόμα και με εξαιρετικά καλή εκπαίδευση και ειδίκευση, έχασαν τις δουλειές τους – πχ ακαδημαϊκοί βρέθηκαν να πουλούν κάλτσες σε λαϊκές αγορές.
Οι αρχές προσπάθησαν να απαλλαγούν από τις Σοβιετικές παραδόσεις στην εκπαίδευση και γι’ αυτό το λόγο χρησιμοποίησαν μια ακραία νεοφιλελεύθερη ιδεολογία. Τα παιδιά στο σχολείο μάθαιναν διάφορα είδη ρατσιστικής ιδεοληψίας. Τους μάθαιναν ότι είναι οι πρώτοι αληθινοί Ουκρανοί, το εκλεκτό έθνος του Θεού, ο πιο σημαντικός λαός στον κόσμο κλπ.
Andriy: Στο πέρασμα αυτών των 20 ετών, κάθε προοδευτική άποψη στιγματίστηκε και δαιμονοποιήθηκε. Όχι μόνο έννοιες που παρέπεμπαν σε φιλοσοβιετικά αισθήματα, αλλά και όλα όσα είχαν να κάνουν με το εργατικό κίνημα και την Αριστερά γενικά.
Dimitriy: Είδαμε ακόμα και την εικόνα του απλού εργαζόμενου να δαιμονοποιείται, παίρνοντας την απεικόνιση ενός αιμοβόρου και ανεκπαίδευτου ανθρώπου. Είδαμε να αναπτύσσεται μια τεράστια αντεργατική προπαγάνδα.
Andriy: Πολύ σημαντική για την άνοδο αυτών των ακραίων ομάδων ήταν επίσης η υποστήριξη τους από ευρωπαϊκές δυνάμεις, που έκλεισαν τα μάτια τους μπροστά στα εγκλήματα της ακροδεξιάς. Για παράδειγμα όταν το Δεκέμβρη ένα πλήθος από υποστηρικτές του κόμματος “Ελευθερία” κατέστρεψαν ένα μνημείο στο Κίεβο, έλαβαν την ενθάρρυνση δυτικών πολιτικών όπως του υπουργού Εξωτερικών της Σουηδίας, Καρλ Μπλιτ (Carl Bildt). Ήταν ένα μνημείο που έλαβε βραβεία στη διάρκεια μια διεθνούς έκθεσης στο Παρίσι το 1934.
Ο Carl Bildt δήλωσε πως το κόμμα «Ελευθερία» ασπάζεται τις δυτικές αξίες. Αργότερα μια φασιστική ομάδα, «Το Κόμμα των Σουηδών», συμμετείχε σε κοινό συνέδριο με το «Ελευθερία» και κατά την επιστροφή στη χώρα τους έκαναν μια απόπειρα ανθρωποκτονίας, φορώντας καπέλα του κόμματος «Ελευθερία». Στο site της παραστρατιωτικής ομάδας «C-14», υπάρχει ένα βίντεο στο οποίο μέλη της δηλώνουν ότι στο κίνημα Maidan συνεργάστηκαν με Σουηδούς νεοναζί.
- Ερ: Ποια είναι η θέση των άλλων αριστερών δυνάμεων στην Ουκρανία για την παρούσα διαμάχη;
Andriy: Το CPU (Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας) στην πραγματικότητα δεν είναι κομμουνιστικό ή αριστερό κόμμα αλλά ένα είδος αντιδραστικού, συντηρητικού κόμματος με φιλορωσικές θέσεις. Τις τελευταίες δυο δεκαετίες επιδίδεται σε διαρκείς προδοσίες ενάντια στην ουκρανική εργατική τάξη και ως εκ τούτου έχει χάσει μεγάλο μέρος της υποστήριξης που είχε κάποτε. Παρά τις σοβαρές διαφωνίες μας βέβαια, δεν μπορούμε να κοιτάμε αδιάφοροι να καίγονται τα γραφεία τους, άνθρωποι που κρατούν κόκκινες σημαίες και κομμουνιστικά σύμβολα να δέχονται επίθεση.
(Σημ: 3 μέρες μετά τη συνέντευξη η αστυνομία επιτέθηκε στα γραφεία του κινήματος Borotba στο Χάρκοβο. Προσπάθησε μάλιστα να τοποθετήσει στο εσωτερικό τους βόμβες μολότοφ, ώστε να κατηγορήσει το Borotba για τρομοκρατικές ενέργειες. Οι υποστηρικτές του κόμματος ωστόσο, πρόλαβαν και σταμάτησαν αυτή την προβοκάτσια.)
Η οργάνωση μας ποτέ δεν υποστήριξε το ρωσικό καθεστώς. Για πάρα πολλά χρόνια συνεργαζόμαστε με ρώσικες αριστερές ομάδες. Υποστηρίξαμε κινητοποιήσεις ενάντια στην κυβέρνηση Πούτιν. Πολλοί από τους συντρόφους μας στη Ρωσία είναι στη φυλακή ή αναγκάστηκαν να φυγαδευτούν σε άλλες χώρες, όπως στη Σουηδία.
Σαν δημοσιογράφος κάλυψα τον πόλεμο στην Τσετσενία και τον Καύκασο. Σε όλα τα άρθρα ήμουν κριτικός απέναντι στις ρωσικές θέσεις. Το site μας έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα εναντίον του Πούτιν και του καθεστώτος του. Την ίδια στιγμή ήμασταν εξίσου εναντίον του Ουκρανικού καθεστώτος.
Πρόσφατα είδαμε να αναπτύσσονται διαμαρτυρίες σε όλη τη χώρα που δεν ήταν φιλικά προσκείμενες στον Πούτιν. Πρώτα από όλα στρέφονταν ενάντια στην ακροδεξιά κυβέρνηση της Ουκρανίας. Τα βασικά Μέσα Ενημέρωσης προσπάθησαν να τις παρουσιάσουν σαν φιλορωσικές, αλλά κάτι τέτοιο δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Φυσικά υπήρχαν φιλορώσοι διαδηλωτές, αλλά σε γενικές γραμμές το κίνημα γεννήθηκε από την άρνηση της κοινωνίας να αναγνωρίσει το νέο καθεστώς.
Η θέση μας είναι δύσκολη γιατί βρισκόμαστε μεταξύ σφύρας και άκμονος. Μας κάνουν κριτική Ουκρανοί εθνικιστές λέγοντας πως είμαστε φιλορώσοι, ενώ οι φιλορώσοι εθνικιστές μας κατηγορούν ότι υποστηρίζουμε το ακροδεξιό Ουκρανικό καθεστώς. Κάτι τέτοιο βέβαια είναι ως ένα βαθμό και αναπόφευκτο μιας και η άρχουσα τάξη τις τελευταίες δυο δεκαετίες έχει βασίσει τις πολιτικές της στο διαχωρισμό του ουκρανικού λαού.
- Ερ: Ποια θέση θα πρέπει να υπερασπιστεί η Αριστερά στην Ουκρανία;
Andriy: Προσπαθούμε να παρουσιάσουμε μια τρίτη θέση, που δε θα είναι ούτε φιλορωσική, ούτε εθνικιστική ουκρανική, αλλά θα βασίζεται στα συμφέροντα της εργατικής τάξης.
Αυτή τη στιγμή δραστηριοποιούμαστε στην ανατολική Ουκρανία, μιας και εκεί οι συνθήκες επιτρέπουν στην Αριστερά να προπαγανδίσει τις θέσεις της, σε αντίθεση με το Κίεβο και τη Δυτική Ουκρανία όπου δέχεται βίαιες επιθέσεις σε κάθε απόπειρα να εμφανιστεί ανοιχτά.
Κάποια αριστερά φιλελεύθερα-δημοκρατικά κόμματα έχουν τη δυνατότητα να παρεμβαίνουν στο κίνημα, στο οποίο κυριαρχούν οι δεξιοί και ακροδεξιοί κύκλοι κάτω από τον όρο να μην χρησιμοποιούν κόκκινες σημαίες και σύμβολα της Aριστεράς. Με αυτό τον τρόπο, στην ουσία βοηθούν την ακροδεξιά, περιορίζοντας τη δουλειά τους μέσα σε κουζίνες και νοσοκομεία. Δεν μπορούν να αποκαλύψουν την πολιτική τους ταυτότητα και ως εκ τούτου παρεμβαίνουν ως άτομα και όχι οργανωμένα.
- Ερ: Ποιες είναι οι προοπτικές για το εγγύς μέλλον;
Andriy: Λόγω της έλλειψης μιας ισχυρής Aριστεράς στην Ουκρανία, η δεξιά θα χρησιμοποιήσει οποιαδήποτε κοινωνική διαμαρτυρία για δικό της όφελος.
Είναι πολύ πιθανή μια νέα οικονομική κατάρρευση, σαν αποτέλεσμα των τελευταίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Το ουκρανικό νόμισμα έχει ήδη υποτιμηθεί δυο φορές. Είδαμε αυξήσεις στις τιμές του φυσικού αερίου, του ηλεκτρικού ρεύματος, του νερού κλπ. Ως εκ τούτου, περιμένουμε νέες κοινωνικές αναταραχές το επόμενο διάστημα στην Ουκρανία. Τόσο στην ανατολική όσο και στη δυτική Ουκρανία θα δούμε νέα κοινωνικά κινήματα. Όταν η ακροδεξιά θα απαξιωθεί, αυτό ελπίζουμε πως θα δώσει μια βάση για τη ανάπτυξη της Aριστεράς.
- Ερ: Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε σε μια σειρά χώρες την ανάπτυξη μαζικών κινημάτων της εργατικής τάξης, αλλά και την απουσία αριστερών δυνάμεων που να μπορούν και να θέλουν να παίξουν ενεργό ρόλο σε αυτά. Ποια είναι η κατάσταση στην Ουκρανία;
Andriy: Είμαι πεπεισμένος ότι στο άμεσο μέλλον, η Αριστερά θα πρέπει να ενώσει τις δυνάμεις της για να αντιμετωπίσει την ακροδεξιά. Η Αριστερά πρέπει να συνεργαστεί. Τα τελευταία τρία χρόνια αναπτύχθηκαν στο site μας πολλές και έντονες συζητήσεις για την Αριστερά και τις θέσεις της. Πρέπει να δημιουργηθεί ένα μαζικό κόμμα της Αριστεράς που θα τολμήσει να θέσει ζήτημα εξουσίας και να αναλάβει την ευθύνη να οργανώσει τα επερχόμενα κινήματα.
Η αυτooργάνωση της εργατικής τάξης είναι πολύ σημαντική, αλλά χωρίς το κόμμα που θα της δώσει ώθηση, τα κινήματα δεν μπορούν να νικήσουν.
- Ερ: Ποιο πρόγραμμα πρέπει κατά τη γνώμη σας να υιοθετήσει ένα αριστερό κόμμα στην Ουκρανία;
Andriy: Χρειαζόμαστε ένα πρόγραμμα καθαρό και κατανοητό στην εργατική τάξη. Ένα από τα πιο δημοφιλή συνθήματα είναι αυτό της επανεθνικοποίησης της περιουσίας των ολιγαρχών, ενώ πρέπει να βάζουμε και το ζήτημα της εθνικοποίησης των στρατηγικών τομέων της οικονομίας.
Πρόσφατα, μια περιοχή στο Ντόνετσκ ανακήρυξε την ανεξαρτησία της. Πέρα από τα φιλορωσικά αισθήματα και τη σύγχυση που εμπεριέχει το εγχείρημα, η διακήρυξη της ανεξαρτησίας περιλαμβάνει αιτήματα για την καταπολέμηση της φτώχειας και της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Αυτό το σημαντικό βήμα δεν έγινε από δυνάμεις της Αριστεράς, αλλά από ανένταχτους αγωνιστές.
- Ερ: Μια από τις συζητήσεις που αναπτύχθηκαν κατά τη διάρκεια του αντιφασιστικού τριημέρου αφορούσε την απαραίτητη σύνδεση ανάμεσα στον αγώνα ενάντια στο φασισμό και στον αγώνα για μια σοσιαλιστική κοινωνία. Το κίνημα Borotba αναπτύσσει αυτές τις ιδέες μέσα στο αντιφασιστικό κίνημα ή αυτές είναι προσωπικές σας ιδέες;
Andriy: Σε κάθε αγώνα ενάντια στην ακροδεξιά που αναπτύσσεται, επικεντρώνουμε στα οικονομικά ζητήματα. Μια από τις σοβαρότερες πτυχές του θέματος αφορά στην ανάπτυξη της ακροδεξιάς πάνω στη βάση της εκμετάλλευσης διαφόρων κοινωνικών αιτημάτων. Κατέλαβαν έτσι ένα «ανάχωμα», το οποίο παραδοσιακά κατείχε η Αριστερά. Υποσχέθηκαν για παράδειγμα την εθνικοποίηση της περιουσίας των ολιγαρχών και των στρατηγικών τομέων της οικονομίας. Σήμερα βέβαια γίνεται κατανοητό ότι αυτές οι υποσχέσεις ήταν ένα σκέτο ψέμα. Βρισκόμενοι πλέον στην εξουσία, έχουν οπλισμένες ομάδες, έχουν υπουργικές θέσεις και παρόλα αυτά δεν κάνουν απολύτως τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση. Αντίθετα, σε μια σειρά περιοχές διορίζουν ως κυβερνήτες μέλη της κάστας των ολιγαρχών.
- Ερ: Πόσο δυνατή είναι η οργανωμένη Αριστερά σήμερα στην Ουκρανία;
Andriy: Το Borotba είχε αρκετά μέλη, ενώ γνώρισε σημαντική ανάπτυξη κατά τη διάρκεια των πρόσφατων κινητοποιήσεων. Αυτή τη στιγμή είμαστε περίπου 300 αγωνιστές. Ο αριθμός των μελών μας αναπτύχθηκε πολύ τις τελευταίες βδομάδες. Για την Ουκρανία αυτός ο αριθμός είναι μεγάλος, αν σκεφτούμε πως όλες οι αριστερές οργανώσεις, τα σωματεία κλπ, συνήθως έχουν 10-15 μέλη το καθένα.
Μάλιστα κατά τη διάρκεια της διεθνούς αντιφασιστικής συνάντησης, λέγαμε αστειευόμενοι ότι τις διαδικασίες της, παρακολούθησαν περισσότεροι αγωνιστές από όσους υπάρχουν συνολικά στην Ουκρανία. Το σύνολο της Αριστεράς, διάφορες φεμινιστικές, αναρχικές και τροτσκιστικές ομάδες (με εξαίρεση το CPU) έχει περίπου 600 μέλη.
Το να ξαναχτίσουμε τις δυνάμεις της Αριστεράς θα είναι την επόμενη περίοδο ένα από τα κύρια καθήκοντα μας. Το κίνημα «Borotba» εμφανίστηκε ως αντανάκλαση της ανάγκης για τη δημιουργία νέων αριστερών οργανώσεων στη χώρα, τη στιγμή που τα επίσημα αριστερά κόμματα που δημιουργήθηκαν τη δεκαετία του ’90 περνούν μια βαθιά κρίση.
