Διαβάστε στην συνέχεια την τοποθέτηση του σ. Α. Πραντούνα στη συζήτηση «2015: Από την εξαγγελία της ανατροπής στη συνθηκολόγηση» που έλαβε χώρα στο πλαίσιο του διημέρου «Η εμπειρία του 2010-2015, για την Αριστερά που έχουμε ανάγκη σήμερα».
Το διήμερο οργανώθηκε στις 21 και 22 Ιουνίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο από τις οργανώσεις Αναμέτρηση – Αντικαπιταλιστική Πολιτική Ομαδα – Διεθνιστική Εργατική Αριστερά – Μετάβαση – Ξεκίνημα.
Σημείωση: Στην γραπτή της εκδοχή η τοποθέτηση περιλαμβάνει ορισμένα σημεία που δεν εκφωνήθηκαν από τον ομιλητή για λόγους χρόνου.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
το διήμερο αυτό κατά τη γνώμη μου δεν αποτελεί παρελθοντολογία, με την έννοια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ –τουλάχιστον ο ΣΥΡΙΖΑ ως αριστερό κόμμα– δεν θα μας απασχολήσει ποτέ ξανά, αλλά ο ρεφορμισμός σαν φαινόμενο θα μας απασχολεί και θα μας ξανααπασχολεί και στο μέλλον, για όσο ζούμε υπό τον καπιταλισμό.
Νομίζω ότι πρέπει να αποφύγουμε μια μεταφυσική και ηθικολογική ανάλυση των πραγμάτων που πάνω-κάτω λέει: «ήταν όλοι τους βαλτοί, ήταν πάντα τους καθάρματα, είχαν σχέδιο από την αρχή για το τι έκαναν».
Αντιθέτως, «τους έβαλε» το μαζικό κίνημα και κανένας άλλος. Δεν ήταν «καθάρματα» γενικώς και αορίστως αλλά ρεφορμιστές που στην πορεία του συμβιβασμού στην πλειοψηφία τους έγιναν κυνικοί αριβίστες για να δικαιολογήσουν στον εαυτό τους την πολιτική τους στάση και δεν είχαν κανένα απολύτως σχέδιο πραγματικής αντίστασης.
Νομίζω ότι σε αυτή την αίθουσα όλοι θα συνομολογούσαμε εύκολα πως ο Τσίπρας είναι ένας κυνικός καιροσκόπος . Δεν ξέρω όμως αν όλοι με την ίδια ευκολία θα συνομολογούσαμε πως η έλλειψη σχεδίου δεν χαρακτήριζε δυστυχώς μόνο την ηγετική ομάδα πέριξ του Τσίπρα, αλλά και την ηγεσία της αριστερής αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ και τον Γ. Βαρουφάκη.
Όσον αφορά το πόσο απροετοίμαστοι πήγαν σε αυτή την μάχη είναι απολύτως ενδεικτική μια δήλωση του Γ. Βαρουφάκη στην ΕφΣυν στις 25/11/14, όπου -σχολιάζοντας το αδιέξοδο των διαπραγματεύσεων μεταξύ Τρόικας και τότε κυβέρνησης- ούτε λίγο, ούτε πολύ, έλεγε πως «η Τρόικα έχει κάποια δώρα να προσφέρει στην επόμενη κυβέρνηση, αλλά δεν τα δίνει στον Σαμαρά γιατί τον θεωρεί τελειωμένο» (!!!).
Δηλαδή ο μέλλων υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ περίμενε ότι η Τρόικα είχε δώρα να φέρει στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ! Πράγμα βέβαια το οποίο όχι μόνο δεν ίσχυε, αλλά αν ίσχυε θα άνοιγε τον ασκό του Αιόλου για να ψηφίσει Αριστερά ολόκληρη η Ευρώπη και όλοι καταλαβαίνουμε ότι ήταν πολύ μακριά από την πραγματικότητα.
Δύο εικόνες θέλω να αντιπαραβάλω: η μία είναι στις συγκεντρώσεις στις 11 και 15 Φλεβάρη του ’15, όταν εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές πλημμύρισαν τις πλατείες όλης της χώρας, σε συγκεντρώσεις με βασικό σύνθημα «ούτε βήμα πίσω» και η άλλη ήταν της μέρα της ψήφισης της συμφωνίας της 20ης Φλεβάρη, όταν στο Σύνταγμα μαζεύτηκαν 500 διαδηλωτές και στον Λευκό Πύργο 150. [σημ: διαβάστε περισσότερα για εκείνες τις μέρες εδώ].
Εκείνο το διάστημα κυριαρχούσαν δηλώσεις όπως αυτή του Γ. Βαρουφάκη που έλεγε πως το «70% των ρυθμίσεων που προβλέπουν τα μνημόνια είναι θετικές».
Ανάμεσα στις δύο κινητοποιήσεις είχε μεσολαβήσει η εκλογή του Π. Παυλόπουλου (στις 18/2) στην οποία, με μοναδική τιμητική εξαίρεση την Γ. Γαϊτάνη (βουλεύτρια τότε της ΔΕΑ)κανείς στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιπαρατέθηκε δημόσια .Και βέβαια είχε φανεί πως οι δανειστές κάθε άλλο παρά «συνεννοήσιμοι» ήταν, κάθε άλλο παρά «σοβαροί πολιτικοί που αν τους πιέσεις με δεδομένο ότι έχεις δίκιο στα όσα λες και νωπή λαϊκή εντολή θα τους πείσεις» αλλά ήταν αδιάλλακτοι οικονομικοί δολοφονοι.
Στις 20/2 το χρέος αναγνωρίστηκε πλήρως, μετονομάστηκε η Τρόικα σε «θεσμοί» και επισημοποιήθηκε η συνέχιση της συνεργασίας μαζί της, δόθηκαν 4 μήνες παράταση στην δανειακή σύμβαση αντί αυτή να καταργηθεί και συμφωνήθηκε ότι δεν θα υπάρξει καμία μονομερής ενέργεια από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Όλα αυτά ίσως να μην πείραζαν τόσο σήμερα και να μην είχαν τόση αξία σήμερα αν εν τω μεταξύ είχαν βγει τα κατάλληλα συμπεράσματα. Αλλά ο Γ. Βαρουφάκης για παράδειγμα, τον Μάη του ’17 στο περιοδικό Unfollow επέμενε να λέει, 2 χρόνια μετά τα γεγονότα, ότι η 20η Φλεβάρη «ήταν μια πολύ καλή στιγμή», ενώ την ίδια χρονιά στο βιβλίο του «Ανίκητοι ηττημένοι» έλεγε πως «αν επιμείναμε στην αρχική στρατηγική που είχαμε συμφωνήσει οι Βρυξέλλες θα υποχωρούσαν και θα τα είχαμε βρει».
Οι ευθύνες βέβαια δεν περιορίζονται στον Γ. Βαρουφάκη που τον ανέφερα πολλές φορές, αλλά και στην ηγεσία της Αριστερής Πλατφόρμας.
Είναι ενδεικτικό ότι μια σειρά ηγετικά στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας τον Μάρτη και τον Απρίλη του ’15, δήλωναν ότι «το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης θα εφαρμοστεί στην ολότητα του» – ενώ είχε προηγηθεί η 20η Φλεβάρη. Ή ότι «μέσα σε 15 μέρες θα περάσει νομοσχέδιο που θα προβλέπει την αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων»…
Πως; Αφού είχαν συμφωνήσει ότι δεν θα προχωρούσαν σε μονομερείς ενέργειες!
Με άλλα λόγια η ηγεσία της Αριστερής Πλατφόρμας αντί να προειδοποιεί για την επικείμενη προδοσία και να προετοιμάζει τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ για την αναπόφευκτη σύγκρουση είχε αναλάβει να τον καθησυχάζει!
Ενδεικτικά, είχε υπάρξει ηγετικό στέλεχος της Αριστερής Πλατφόρμας και μέλος του υπουργικού συμβουλίου που καλούσε εκείνη την περίοδο τον κόσμο να πληρώσει τον ΕΝΦΙΑ γιατί «ήταν πατριωτικό καθήκον» – αυτό την στιγμή που το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης προέβλεπε την κατάργηση του!
Νομίζω ότι η πρωτοβουλία που έχουμε πάρει οι 5 οργανώσεις έχει πολύ σημαντικές δυνατότητες.
Ο κόσμος μας είναι κουρασμένος, είναι μπερδεμένος, είναι τσακισμένος πολλές φορές, έχει προσωπικά προβλήματα, οικονομικά προβλήματα, ψυχολογικά προβλήματα, κοκ, αλλά, διστακτικά, μας παρακολουθεί.
Δεν είναι τυχαίο για παράδειγμα πως –ενώ δεν είναι μυστικό ότι κανείς από μας δεν είναι και στην καλύτερη οργανωτική κατάσταση–ό,τι μπλοκ έχουμε συγκροτήσει στις τελευταίες πορείες είναι αξιοσημείωτα από άποψης μαζικότητας –ειδικά σε σχέση με το κλίμα των ημερών– και πολύ συχνά ξεπερνούν το άθροισμα των δυνάμεων μας.
Τελειώνοντας, νομίζω ότι μπορούμε και πρέπει να βγάλουμε συμπεράσματα από το παρελθόν και να βαθύνουμε την συζήτηση.
Μπορούμε και πρέπει να γίνουμε σημείο αναφοράς και για άλλες δυνάμεις και αγωνιστές.
Μπορούμε και πρέπει να βάλουμε ένα λιθαράκι για να μπει ένα τέλος στο «τέλος της ιστορίας» που οι αστοί τόσο χαιρέκακα πανηγυρίζουν και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ βοήθησε να μπορούν να το κάνουν και να εμπεδωθεί αυτό το τέλος σαν ιδέα στον κόσμο μας.
