Αν κάτι κατάφερε η 3ήμερη συζήτηση στη βουλή με αφορμή την πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσαν ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά και Πλεύση Ελευθερίας, είναι να επιβεβαιώσει τη σήψη και την ξεδιαντροπιά της κυβέρνησης και να αυξήσει την οργή της κοινωνίας. Ταυτόχρονα όμως φώτισε και την αδυναμία της ίδιας της αντιπολίτευσης να προβάλλει κάποια πολιτική εναλλακτική λύση.
Η ομιλία του Κώστα Καραμανλή ήταν το αποκορύφωμα της αλαζονείας και του θράσους που χαρακτήρισε συνολικά όλα τα κυβερνητικά στελέχη. Ο Μητσοτάκης και οι υπουργοί του επί 3 ημέρες, συναγωνίζονταν ο ένας τον άλλον στα ψέματα, τα χασκόγελα, το παρατεταμένο χειροκρότημα στον υπουργό των 57 νεκρών, στις χυδαίες προκλήσεις απέναντι στους συγγενείς των θυμάτων, στην περιφρόνηση των αισθημάτων οργής μιας ολόκληρης κοινωνίας που επιμένει να μην θεωρεί «μπαγιάτικο» το θέμα των Τεμπών, όπως το χαρακτήρισε η -για μια ακόμα φορά αισχρή- Σοφία Βούλτεψη.
Η ανικανότητα της αντιπολίτευσης
Η αυτοπεποίθηση τους πηγάζει φυσικά από το γεγονός πως η αντιπολίτευση είναι πολύ «λίγη» για να αντεπεξέλθει στα καθήκοντά της. Η εικόνα της αντιπολίτευσης στη βουλή, ήταν οικτρή. Πιο πολλή φασαρία προκάλεσαν τα ΜΜΕ που ελέγχει ο Β. Μαρινάκης παρά οι ηγέτες της αντιπολίτευσης.
Ανδρουλάκης και Κασελάκης συναγωνίστηκαν στην «τιποτολογία» και στην αδυναμία να πείσουν ότι έχουν ουσιαστικές πολιτικές διαφορές από τον Μητσοτάκη και τη ΝΔ.
ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη της Νέας Αριστεράς, κυβέρνησαν και δεν έκαναν τίποτα για να διορθώσουν την κατάσταση στο σιδηροδρομικό δίκτυο. Κανείς τους δεν βάζει ζήτημα επανεθνικοποίησης των σιδηροδρόμων.
Από την άλλη το ΚΚΕ, που είναι το μόνο κόμμα της Αριστεράς που θα μπορούσε να αναλάβει το καθήκον και να δώσει διέξοδο στην οργή της κοινωνίας οργανώνοντας μαζικούς αγώνες, επέλεξε και πάλι να παραμείνει πιστό στην λογική «δεν σας ενοχλώ μην με ενοχλείτε». Έπαιξε δευτερεύοντα ρόλο σε όλη την διαδικασία, περιορίστηκε στην ψήφιση της πρότασης δυσπιστίας και δεν πήρε καμία πρωτοβουλία για να προβάλει ένα καλά οργανωμένο σχέδιο αγώνα, να καλέσει σε κινητοποιήσεις και απεργίες ενάντια στη συγκάλυψη και να προβάλει τα αιτήματα μιας κοινωνίας που «βράζει».
Την ίδια ώρα, η Ακροδεξιά και κυρίως ο Βελόπουλος (και τα ΜΜΕ που διαθέτει) επιχείρησε δυναμική εμφάνιση θέλοντας να παρουσιαστεί σαν «μόνος εναντίον όλων». Με καταγγελίες κατά πάντων και μπόλικη δόση συνωμοσιολογίας, επιχείρησε να ψαρέψει στα θολά νερά της κοινωνικής δυσαρέσκειας, αποκρύπτοντας ότι και αυτός ως βουλευτής πρώτα του ΛΑΟΣ και μετά της ΝΔ ήταν υπέρ της ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ αλλά και της κυβέρνησης Παπαδήμου που με τις πολιτικές της συνετέλεσε στο ξεχαρβάλωμα του σιδηροδρομικού δικτύου και τη δραστική μείωση του προσωπικού του ΟΣΕ.
Έναν χρόνο μετά, τα ερωτηματικά παραμένουν
Το αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι ότι κυβέρνηση και Hellenic Train αδιαφορούσαν πλήρως για την ασφάλεια των επιβατών και των εργαζόμενων στα τρένα, αφήνοντας τον σιδηρόδρομο να παρακμάσει, αγνοώντας τις προειδοποιήσεις, τα προηγούμενα ατυχήματα, τις καταγγελίες των εργαζομένων.
Έναν χρόνο μετά και κανείς δεν ξέρει ποιοι ήταν οι πραγματικοί διάλογοι του προσωπικού το μοιραίο βράδυ, αφού στο τεράστιο σκάνδαλο του εγκλήματος στα Τέμπη προστέθηκε και αυτό της «μονταζιέρας», της δημοσίευσης δηλαδή ψεύτικων διαλόγων ανάμεσα στο προσωπικό.
Τέλος μέχρι σήμερα κανείς από την κυβέρνηση και την εταιρεία δεν έχει απαντήσει στο αν το τρένο μετέφερε παράνομο εύφλεκτο υλικό που έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην αύξηση του αριθμού των θυμάτων.
Και η στήριξη των υπευθύνων συνεχίζεται
Μέσα στον γενικό ορυμαγδό, πέρασε στα ψιλά το γεγονός ότι 3 στελέχη της ΕΡΓΟΣΕ κατηγορούμενα για τη μη έγκαιρη υλοποίηση της σύμβασης 717, αφέθηκαν ελεύθεροι καταβάλλοντας εγγυήσεις ύψους 1.800.000 ευρώ. Πρόκειται για 3 από τους συνολικά 23 κατηγορούμενους για το θέμα μιας σύμβασης που αν είχε υλοποιηθεί δεν θα είχε συμβεί το έγκλημα των Τεμπών.
Τα φυσιολογικά ερωτήματα που προκύπτουν είναι γιατί αφέθηκαν ελεύθεροι ενώ βαρύνονται με κακουργηματικές κατηγορίες και βέβαια που βρήκαν τόσο μεγάλα ποσά για να πληρώσουν τις εγγυήσεις τους;
Στην πραγματικότητα η φωνή της κοινωνίας στο θέμα των Τεμπών ακούγεται κατά βάση στις τοποθετήσεις των συγγενών των θυμάτων.
«Δεν έχω πλέον καμία αμφιβολία ότι ήδη από τις πρώτες ώρες επιχειρήθηκε συγκάλυψη στα Τέμπη, η οποία μάλιστα συνεχίζεται μέχρι σήμερα»
Βαγγέλης Βλάχος – αδελφός θύματος του εγκλήματος των Τεμπών
«Δεν ήταν ένα μεγάλο δυστύχημα, αλλά ένα κρατικό έγκλημα…
Πλέον είστε μια μειοψηφία, εσείς και οι υποστηρικτές σας. Η κοινωνία οραματίζεται τη δικαιοσύνη και την ταφή όσων εκπροσωπείτε».
Μαρία Καρυστιανού – πρόεδρος του συλλόγου ΤΕΜΠΗ 2023
Η Μαρία Καρυστιανού έχει απόλυτο δίκιο. Η πλειοψηφία της κοινωνίας απαιτεί να μην συγκαλυφθεί το έγκλημα στα Τέμπη και να τιμωρηθούν όλοι οι ένοχοι. Η συζήτηση για την πρόταση δυσπιστίας στη βουλή, απέδειξε πως αυτοί που μπορούν να υλοποιήσουν αυτά τα αιτήματα, δεν βρίσκονται στο σημερινό κοινοβούλιο.
Είναι τα μαζικά στρώματα των εργαζομένων, των φτωχών και των ανέργων, που γνωρίζουν από πρώτο χέρι τι σημαίνει ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών αγαθών, που έχουν χρησιμοποιήσει (και αναγκάζονται να χρησιμοποιούν και σήμερα) τις ξεχαρβαλωμένες σιδηροδρομικές υπηρεσίες, που παλεύουν καθημερινά για την επιβίωσή τους.
Τα κινήματα και οι δυνάμεις της ανατρεπτικής Αριστεράς, οφείλουν να συνεχίσουν τον αγώνα για την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων και την επανεθνικοποίηση των σιδηροδρόμων κάτω από εργατικό και κοινωνικό έλεγχο και διαχείριση.
Αυτό είναι το δικό μας χρέος και η υπόσχεση ώστε να μην έχουμε ξανά άλλα Τέμπη…
