του Νίκου Κοκκάλη
Ισπανία: «Είμαστε όλοι Κύπριοι»
Μόλις ανακοινώθηκε το μέτρο του κουρέματος των καταθέσεων στην Κύπρο, χρήστες του twitter από την Ισπανία ξεκίνησαν την διαδικτυακή καμπάνια αλληλεγγύης «#somoschipre».
Μέχρι στιγμής, η καμπάνια είχε κατακλυστεί από χιλιάδες μηνύματα που εκφράζουν οργή κατά της Τροϊκας για αυτό που οι Ισπανοί ονόμασαν «Ευρωπαϊκό Κοραλίτο» (αντίστοιχη προσπάθεια της κυβέρνησης της Αργεντινής να δεσμεύσει τις τραπεζικές καταθέσεις το 2001).
Η εμφανής σύνδεση του κυπριακού «κουρέματος» με την Αργεντινή του 2001, έχει επίσης να κάνει με τον διάχυτο (και δικαιολογημένο) φόβο πολλών Ισπανών ότι, εάν αυτό το μέτρο περάσει στην Κύπρο, αυτοί που θα ακολουθήσουν είναι οι Ισπανοί καταθέτες, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ούτως ή άλλως πολλοί οικονομικοί αναλυτές δηλώνουν ότι το κούρεμα των καταθέσεων στην Κύπρο αποτελεί πρόβα για παρόμοια μέτρα σε χώρες που εμφανίζουν αντίστοιχα προβλήματα, όπως η Ισπανία και η Ιταλία!
Προφανώς και μια διαδικτυακή καμπάνια από μόνη της δεν μπορεί να πετύχει. Χρειάζεται να μετουσιωθεί σε κάτι περισσότερο: να μετατραπεί σε όχημα για τον συντονισμό των εργαζομένων του Ευρωπαϊκού Νότου, έτσι ώστε να προβούν στο άμεσο μέλλον σε συντονισμένες απεργιακές κινητοποιήσεις. Θα πρέπει να πιεστούν οι ηγεσίες του εργατικού κινήματος να αλλάξουν στάση, και να σταματήσουν να αποτελούν τροχοπέδη για το κίνημα, ή να αντικατασταθούν από ηγεσίες που είναι πρόθυμες να ηγηθούν μεγάλων και συντονισμένων απεργιακών μαχών.
Μπλερ, Μόντι, Σρέντερ, κλπ… στην υπηρεσία του δικτάτορα Ναζαρμπάγεφ
Τι κάνουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες όταν «αποσυρθούν», ή μάλλον όταν τους αποσύρουν οι ψηφοφόροι των χωρών τους; Σύμφωνα με άρθρο του Walter Mayr στο περιοδικό Spiegel, πολλοί από αυτούς μετατρέπονται σε υπαλλήλους του προέδρου-δικτάτορα του Καζακστάν.
Το καθεστώς του «προέδρου» Ναζαρμπάγιεφ επιδίδεται συστηματικά σε φυλακίσεις μελών της αντιπολίτευσης και συνδικαλιστών, βασανιστήρια, δολοφονίες αντιπολιτευομένων, άγρια καταστολή απεργών και γενικά κάθε είδους καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Κορυφαία «επιτυχία» του καθεστώτος ήταν η αντιμετώπιση της πολύμηνης απεργίας των εργαζομένων στη πετρελαιοβιομηχανία στην πόλη Ζαναόζεν στο δυτικό Καζακστάν: την κατάστειλε άγρια με το στρατό που χρησιμοποίησε πραγματικά πυρά και άφησε πίσω του 70 νεκρούς και 500 τραυματίες
Αυτό αφήνει αδιάφορους τους Ευρωπαίους «δημοκράτες» οι οποίοι είναι στις λίστες μισθοδοσίας του Ναζαρμπάγεφ: οι πρώην καγκελάριοι της Γερμανίας Γ. Σρέντερ και της Αυστρίας Α. Γκουζενμπάουερ, οι πρώην πρωθυπουργοί της Βρετανίας και της Ιταλίας, Τ. Μπλερ και Ρ. Πρόντι, και πολλοί άλλοι, πληρώνονται αδρά από τον πάμπλουτο Ναζαρμπάγεφ για να μπορούν να βεβαιώνουν την πίστη του δικτάτορα στα «δημοκρατικά» και «ευρωπαϊκά» ιδεώδη!!
Η ελίτ της ευρωπαϊκής «δημοκρατίας» με αφορμή το θάνατο του Τσάβεζ και μετά τα τυπικά «συλλυπητήρια» για το θάνατο του, έσπευσε περισσότερο ή λιγότερο προκλητικά να πανηγυρίσει το τέλος του «τρομερού δικτάτορα». Αύριο, αυτοί οι ίδιοι, θα υπηρετούν πιθανά το Ναζαρμπάγεφ, και θα υπερασπίζονται τη «δημοκρατία» στο Καζακστάν ενάντια στους «κακόβουλους» επικριτές της!
