«Δεν τίθεται θέμα άμεσων απολύσεων στο Δημόσιο»
Σάιμον Ο Κόνορ, εκπρόσωπος του επιτρόπου Οικονομικών Όλι Ρεν, 21/2/2013
«Δεν τίθεται θέμα απολύσεων στο Δημόσιο»
Γ. Στουρνάρας, Υπ. Οικονομικών, 1/3/2013
«Οι εκπρόσωποι των δανειστών δεν έθεσαν, τώρα, ζήτημα απολύσεων στο Δημόσιο».
Δήλωση Α. Μανιτάκη, Υπ. Διοικητικής Μεταρρύθμισης, μετά την συνάντησή του με εκπροσώπους της Τρόικας 4/3/2013
Με δηλώσεις όπως τις πιο πάνω προσπαθούν κυβέρνηση και τρόικα να καθυστερήσουν τις αντιδράσεις των εργαζομένων στο Δημόσιο και στους ΟΤΑ. Απολύσεις θα γίνουν! Όχι τώρα όμως… Σε μερικούς μήνες! Μέχρι τον Ιούνιο πρέπει να έχουν φύγει 12.500 εργαζόμενοι, ενώ άλλοι τόσοι πρέπει να έχουν «εξαφανιστεί» μέχρι το τέλος του χρόνου. Αυτά για το 2013. Γιατί μέχρι το 2015 στο Δημόσιο και τους ΟΤΑ πρέπει να υπάρχουν 150.000 λιγότεροι εργαζόμενοι σε σχέση με το 2010.
Είναι νόμος!
Οι τρόποι με τους οποίους θα προκύψουν αυτές οι «μειώσεις» προσωπικού (πέραν όσων θα φύγουν με σύνταξη), περιγράφεται με σαφήνεια στο 3ο Μνημόνιο (ν. 4093/2012):
«Η Κυβέρνηση θα συνδυάσει την αξιολόγηση του θεσμικού περιβάλλοντος με την κινητικότητα, αποχωρήσεις, μείωση των προσωρινών συμβάσεων, πειθαρχικές διαδικασίες και υποχρεωτικές αποχωρήσεις. Αυτό θα μπορέσει να βοηθήσει στην μείωση του εργατικού δυναμικού του δημοσίου τομέα κατά 150.000 έως το 2015, σχετικά με τα επίπεδα που επικρατούσαν κατά τα τέλη του 2010»
4 τρόποι
Η κυβέρνηση λοιπόν θα προχωρήσει σε απολύσεις με 4 τρόπους.
1. Μέσω του σχεδίου της «κινητικότητας», όπου οι εργαζόμενοι θα λαμβάνουν το 70% του μισθού τους για έναν χρόνο και στη συνέχεια αν δεν μετακινηθούν σε άλλη υπηρεσία μπαίνοντας σε διαθεσιμότητα, θα απολύονται (κάτι που θα ισχύσει για τη συντριπτική πλειοψηφία).
2. Μέσω της «μείωσης των προσωρινών συμβάσεων», όπου στόχος είναι να απολυθούν οι 35.000 συμβασιούχοι που έχουν απομείνει (από τους 120.000 που ήταν το 2009*).
3. Μέσω «πειθαρχικών διαδικασιών», όπου με το νέο πειθαρχικό δίκαιο (ν. 4057/2012 και 4093/2013) οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο, τους ΟΤΑ και τις ΔΕΚΟ μπορούν να οδηγηθούν ευκολότερα και σε «αυτοδίκαιη αργία» και σε απόλυση.
4. Μέσω «υποχρεωτικών αποχωρήσεων», δηλαδή άμεσων απολύσεων με απόφαση της κυβέρνησης, αν δεν πιαστούν οι στόχοι που έχει θέσει η Τρόικα με τους παραπάνω τρόπους.
Κι αν δεν πιαστούν οι στόχοι των απολύσεων; Δεν θα δοθεί η δόση, θα μειωθούν κι’ άλλο μισθοί και συντάξεις, θα αυξηθούν οι φόροι κοκ. Κυβέρνηση και Τρόικα διαθέτουν πληθώρα φοβήτρων, ενώ παράλληλα προσπαθούν να πείσουν την κοινωνία ότι η πορεία ολόκληρης της ελληνικής οικονομίας κρίνεται από 150.000 θέσεις στο Δημόσιο!!!
Η Τρόικα παρακολουθεί με κάθε λεπτομέρεια… και οι εργαζόμενοι στο σκοτάδι
Παρά τις υπογραφές που μπήκαν στα Μνημόνια και τις δεσμεύσεις στις αλλεπάλληλες συναντήσεις οι δανειστές «μας», δεν «μας» έχουν εμπιστοσύνη. Έτσι ήρθαν (αρχές Μάρτη) για να πάρουν τα σχέδια των οργανογραμμάτων των Υπουργείων και των Δημόσιων, Δημοτικών και λοιπών Υπηρεσιών και Οργανισμών από όπου θα προκύψουν οι «μειώσεις». Η τρόικα έχει λοιπόν στα χέρια της τα σχέδια και τις λίστες του επόμενου κύματος απολύσεων, ενώ οι εργαζόμενοι παραμένουν στο σκοτάδι.
Η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να κρατήσει τους εργαζόμενους στο σκοτάδι. Ακόμα και μετά την παράδοση των λιστών στην τρόικα, κορυφαία κυβερνητικά στελέχη συνεχίζουν τα αδιάντροπα ψέματα. Συνεχίζουν να μιλούν για «κινητικότητα» και διαθεσιμότητα οι οποίες υποτίθεται πως διαφέρουν από την απόλυση, δημιουργώντας στους εργαζόμενους την αυταπάτη ότι μπορεί να «γλιτώσουν» και να μεταταχτούν αντί να απολυθούν. Μάλιστα για να ρίξουν στάχτη στα μάτια των εργαζομένων, «διαφημίζουν» τη μετακίνηση σε νέες θέσεις εργασίας των πρώτων 1.800 εργαζομένων που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα το 2012 (μια διαδικασία που μέχρι να ολοκληρωθεί οι εργαζόμενοι παραμένουν εξαιρετικά επιφυλακτικοί). Μόνο που οι κενές θέσεις στο Δημόσιο είναι πολύ λιγότερες από το συνολικό αριθμό των εργαζομένων που θα βγουν σε «διαθεσιμότητα». Η πλειοψηφία τους θα απολυθεί. Εξάλλου, ο νόμος της «διαθεσιμότητας» προβλέπει απόλυση του εργαζόμενου μετά από ένα χρόνο.
Αυτοί κάνουν τη δουλειά τους – εμείς;
Ωστόσο η κυβέρνηση κάνει τη δουλειά της (διασφαλίζει τα συμφέροντα των δανειστών, τραπεζιτών, εφοπλιστών και λοιπών μεγαλοεπιχειρηματιών)… Το ερώτημα είναι τι κάνουν τα συνδικάτα και η μαζική Αριστερά τόσο για να διαλύσουν τις αυταπάτες για την «κινητικότητα» όσο και για να αποτρέψουν συνολικά τις μαζικές απολύσεις και την αποψίλωση των υπηρεσιών του Δημοσίου και των ΟΤΑ… Όχι όσα χρειάζονται!
Οι μαζικές απολύσεις αποτρέπονται μόνο από ένα μαζικό κίνημα με καταλήψεις και απεργίες διαρκείας. Ένα κίνημα που να αγκαλιάζει όλο το Δημόσιο και τους ΟΤΑ. Αυτό το κίνημα έχουν χρέος να οργανώσουν οι ηγεσίες της ΠΟΕ-ΟΤΑ και της ΑΔΕΔΥ. Μόνο που με τις σημερινές ηγεσίες και τους παρόντες συσχετισμούς χρειάζεται να νιώσουν τεράστια πίεση «από τα κάτω» προκειμένου να καλέσουν σε κινητοποιήσεις και χρειάζεται ακόμα μεγαλύτερη πίεση και οργάνωση «από τα κάτω» για να μην σφυρίξουν τη λήξη των κινητοποιήσεων σε 2-3 μέρες.
Το πέρασμα των αγώνων στα χέρια των εργαζομένων είναι μονόδρομος! Η μάχη για να περάσουν τα συνδικάτα στο δημοκρατικό έλεγχο της βάσης, το ίδιο!
