Προκήρυξη του "Παιδεία Μάχης"
1η Αυγούστου 2008 και ενώ οι περισσότεροι βρίσκονται σε διακοπές και τα πανεπιστήμια είναι κλειστά, η κυβέρνηση της ΝΔ ψηφίζει το νόμο για τα κολέγια και τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών (ΚΕΣ). Και επιλέγει αυτήν την ημερομηνία για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Απ’ τη μία επειδή μέσα στο καλοκαίρι δεν μπορούσε να υπάρξει καμία αντίδραση από φοιτητές, καθηγητές, κλπ, οπότε το έργο της γίνεται πιο εύκολο, και από την άλλη γιατί θα πρέπει να προετοιμάσει το έδαφος και την πελατεία για τα κάθε λογής ΚΕΣ και κολέγια. Όσον αφορά στο τελευταίο, μετά την ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής στα ΑΕΙ και ΤΕΙ και τους 60.000 απόφοιτους που έμειναν εκτός («Ε», 28/08/08), ακούσαμε την φοβερή πρόταση του Υπουργού Παιδείας, Ευρ. Στυλιανίδη:
«…αλλά βεβαίως υπάρχουν τα κολέγια που έχουν θεσμοθετηθεί και τα Εργαστήρια Ελευθέρων Σπουδών, που είναι καθαρά ιδιωτική πρωτοβουλία, τα οποία επίσης φιλοδοξούν να καλύψουν αυτό το κενό.» (ραδιοφωνικός σταθμός FLASH)
Ο υπουργός της (δημόσιας) παιδείας δηλαδή, διαφημίζει τα ιδιωτικά κολέγια!
Τι περιλαμβάνει ο νόμος για τα ΚΕΣ και τα κολέγια
Σύμφωνα με το νόμο όλα τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών καθώς και όλα τα κολέγια αναγνωρίζονται ως «πάροχοι μεταλυκειακής εκπαίδευσης και κατάρτισης». Την ίδια στιγμή όλα αυτά τα ΚΕΣ και τα Κολέγια έχουν τη δυνατότητα να συνεργαστούν με κάποιο πανεπιστήμιο του εξωτερικού και να λειτουργούν ως το ελληνικό παράρτημα του τάδε ή του δείνα ευρωπαϊκού πανεπιστημίου. Και έτσι, σύμφωνα με τον Κώστα Καρκανιά, πρόεδρο του Συνδέσμου Ελληνικών Κολεγίων «οι απόφοιτοι των Κολεγίων λαμβάνουν πανεπιστημιακά πτυχία από τα συνεργαζόμενα πανεπιστήμια» («Ελευθεροτυπία», 23/07/08). Και για να μην μπορεί η «πανεπιστημιακότητα» αυτών των πτυχίων να αμφισβητηθεί, η κυβέρνηση ενσωματώνει στην ελληνική νομοθεσία την οδηγία 36/2005 της ΕΕ που λέει, όπως μας πληροφορεί και πάλι ο κ. Καρκανιάς, ότι: «στο άρθρο 50 της οδηγίας 36/2005 αποσαφηνίζεται ότι οι εκδιδόμενοι τίτλοι είναι ίδιοι ανεξαρτήτως σε ποιο κράτος-μέλος έγιναν οι σπουδές» («Κυρ. Ελευθεροτυπία», 20/07/08).
Μας κοροϊδεύουν!
– Μας κοροϊδεύουν πρώτα και καλύτερα όταν περνάνε νόμους μέσα στο καλοκαίρι, ύπουλα, σαν να παρανομούν.
– Μας κοροϊδεύουν όταν μας λένε ότι ψήφισαν αυτό το νόμο για να «μπει τάξη στην άναρχη λειτουργία των ΚΕΣ», όταν στην πραγματικότητα με αυτόν τον νόμο επιτρέπουν την ίδρυση και την αναγνώριση των ιδιωτικών πανεπιστημίων, παρακάμπτοντας (αφού δεν κατάφεραν να το αναθεωρήσουν) το άρθρο 16 του Συντάγματος που τα απαγορεύει.
Γιατί τα ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι πρόβλημα;
Προσπαθούν να μας πείσουν ότι με την είσοδο του ιδιωτικού τομέα στην Παιδεία θα αυξηθεί ο ανταγωνισμός και μέσω αυτού το δημόσιο πανεπιστήμιο θα γίνει καλύτερο. Όπου εφαρμόστηκε όμως αυτό είχαμε ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα.
Η ίδρυση για παράδειγμα ιδιωτικών νοσοκομείων βελτίωσε το Εθνικό Σύστημα Υγείας; Όχι. Η ίδρυση ιδιωτικών σχολείων βελτίωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση; Και πάλι όχι. Για την ακρίβεια, η δημόσια υγεία και παιδεία χειροτέρεψαν γιατί η κυβέρνηση με την πολιτικής τις υπόσκαπτε και συνεχίζει να τις υποσκάπτει για να υποβοηθήσει τους ιδιώτες στο χώρο της υγείας και της παιδείας.
Μήπως στις χώρες που υπάρχουν και κυριαρχούν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια προσφέρεται καλύτερη εκπαίδευση στο μεγαλύτερο μέρος των φοιτητών; Η Βρετανία, που είναι το «λίκνο» των κάθε λογής ιδιωτικών πανεπιστημίων μας δείχνει τι θα γίνει: Κάποια λίγα καλά πανεπιστήμια για την ελίτ που έχει να τα πληρώσει, και η μεγάλη μάζα να σπουδάζει σε ιδρύματα με ελάχιστους και κακοπληρωμένους καθηγητές, με γνώσεις που υπαγορεύονται από τις ανάγκες των επιχειρήσεων και με μια πολύ μεγάλη εντατικοποίηση. Και για να ανταπεξέλθουν ακόμα και σε αυτό το επίπεδο εκπαίδευσης, οι Άγγλοι φοιτητές έχουν καταχρεωθεί στις τράπεζες για να μπορέσουν να καλύψουν τα δίδακτρα που τους επιβάλλονται.
Αλλά δεν είναι μόνο το τι θα γίνεται στα ιδιωτικά ιδρύματα, αλλά και το πώς θα επηρεάσει αυτό τα δημόσια.
Η κρατική χρηματοδότηση για τα δημόσια πανεπιστήμια θα μειωθεί. Εφόσον το κράτος δεν θα είναι ο μοναδικός «πάροχος» ανώτατης εκπαίδευσης, θα μπορεί να ξοδεύει λιγότερα χρήματα για τη δημόσια ανώτατη εκπαίδευση. Θα μπορεί για παράδειγμα να μειώσει ακόμα περισσότερο τις θέσεις στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ , αφού όποιος δεν περάσει στο δημόσιο πανεπιστήμιο, θα μπορεί (θεωρητικά τουλάχιστον) να σπουδάσει στο ιδιωτικό.
Επίσης, η ύπαρξη ιδιωτικών πανεπιστημίων και ο περίφημος ανταγωνισμός θα πιέζουν όλο και πιο έντονα τα δημόσια πανεπιστήμια να λειτουργούν με τους ίδιους όρους «ελεύθερης αγοράς». Και ένα ανταγωνιστικό πανεπιστήμιο στην ελεύθερη αγορά προσφέρει γρήγορη και υπερεξειδικευμένη γνώση για να μπορούν οι επιχειρήσεις να τη χρησιμοποιήσουν άμεσα, ενώ η ολοκληρωμένη επιστημονική γνώση και η γενική παιδεία αποτελεί, λόγω του κόστους της, πολυτέλεια.
Το ιδιωτικό κεφάλαιο θέλει να επενδύσει στον τομέα της Παιδείας ακριβώς επειδή θέλει να αυξήσει τα κέρδη του. Και στο βωμό των κερδών το κεφάλαιο δεν υπολογίζει ούτε ποιότητα σπουδών, ούτε ποιότητα εκπαίδευσης ούτε τίποτα! Οι ιδιοκτήτες των ΚΕΣ νιώθουν “θιγμένοι” απ’ τον νόμο του Στυλιανίδη γιατί δεν είναι όπως ακριβώς τον θέλουν, αλλά βρίσκουν σωτηρία στην Ευρωπαϊκή Οδηγία για να «πουλήσουν» πτυχία και διπλώματα, και όχι βεβαιώσεις σπουδών. Για το επίπεδο εκπαίδευσης, βέβαια, ούτε λόγος!
Επί της ουσίας ο στόχος είναι όχι μόνο να ιδρυθούν ιδιωτικά ΑΕΙ και ΤΕΙ, αλλά και να ιδιωτικοποιηθούν όσο γίνεται και τα δημόσια. Αυτό δεν είναι κάτι καινούριο. Είναι συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης της ΝΔ και των προηγούμενων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, να ξεπουλήσουν τα πάντα στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Και μάλιστα τους πιο κερδοφόρους δημόσιους τομείς: ΟΤΕ, ΔΕΗ, λιμάνια, κλπ.
Παλεύουμε:
Ενάντια στην αναγνώριση των ΚΕΣ και των ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Να καταργηθεί ο νόμος για τα κολέγια και να μην εφαρμοστεί η Ευρωπαϊκή Οδηγία 36/05.
Να σταματήσει η λειτουργία των ιδιωτικών κολεγίων, των ΚΕΣ, κτλ. Να διεξαχθούν διαχειριστικοί έλεγχοι και όπου διαπιστωθούν ατασθαλίες στην μέχρι τώρα λειτουργία τους να ασκηθούν ποινικές διώξεις και να κατασχεθούν προς όφελος του δημοσίου τα περιουσιακά τους στοιχεία.
Οι ήδη υπάρχοντες σπουδαστές των ΚΕΣ να εισαχθούν στο 1ο και στο 2ο έτος των δημοσίων πανεπιστημίων (σε σχολές παρόμοιες με το αντικείμενο που σπούδαζαν).
Αντίστοιχα για τους εργαζόμενους στα ΚΕΣ (διδακτικό και τεχνικό προσωπικό), να προσληφθούν ανάλογα με τα προσόντα τους σε κάποια βαθμίδα της δημόσιας εκπαίδευσης.
Καθιέρωση της ελεύθερης πρόσβασης σε μια ενιαία αναβαθμισμένη δημόσια και δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση, προκειμένου να σπουδάζουν όλοι όσοι θέλουν δωρεάν και στη χώρα τους.
Δραστική αύξηση των δαπανών για τη δημόσια παιδεία στο νέο προϋπολογισμό
Μαλώνουμε μεταξύ μας;
Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι όταν μιλάμε για εναντίωση στην αναγνώριση των πτυχίων των ΚΕΣ ή στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, δεν στρεφόμαστε ενάντια στους αποφοίτους των ΚΕΣ ή στους σπουδαστές των Κολεγίων. Κάθε άλλο! Αφού βρέθηκαν εκεί λόγω της «βάσης του 10» ή επειδή δεν μπορούσαν να πληρώσουν περισσότερα χρήματα για να σπουδάσουν στο εξωτερικό, γενικά ως σπουδαστές δέχονται τις συνέπειες της αντιεκπαιδευτικής κυβερνητικής πολιτικής. Άρα θα πρέπει να παλέψουμε μαζί ενάντια στην κοινή νεοφιλελεύθερη επίθεση.
Πως θα τους σταματήσουμε
Οι στόχοι της κυβέρνησης για τους επόμενους μήνες είναι δύο. Από τη μια θέλει να προχωρήσει στην εφαρμογή του νόμου πλαίσιο που ψήφισε το Μάρτη του 2007. Από την άλλη θέλει να προχωρήσει στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστήμιων, ξεπερνώντας την ήττα της στη μάχη για το άρθρο 16.
Για το κεφάλαιο η «απελευθέρωση» της αγοράς της εκπαίδευσης έχει τεράστια σημασία γιατί υπόσχεται σημαντικά κέρδη, σε μια εποχή «ισχνών αγελάδων». Για αυτό το λόγο δεν θα κάνει πίσω καθόλου εύκολα, αντίθετα απαιτεί πιο αποφασιστικά μέτρα από την κυβέρνηση. Ο μόνος τρόπος για να σταματήσουμε αυτή την επίθεση είναι ο μαζικός και σκληρός αγώνας διαρκείας. Άλλη διέξοδος δεν υπάρχει.
Το 2006-2007, το φοιτητικό και εκπαιδευτικό κίνημα έδειξαν ότι έχουν αστείρευτες δυνάμεις και διάθεση για αγώνα. Οι πολύμηνες φοιτητικές καταλήψεις, η απεργία των δασκάλων διάρκειας 6 βδομάδων, οι μαθητικές καταλήψεις, οι κινητοποιήσεις της ομοσπονδίας των πανεπιστημιακών είναι η απόδειξη ότι το κίνημα θέλει και μπορεί να παλέψει. Την ίδια στιγμή όμως αυτές οι κινητοποιήσεις απέδειξαν ότι η διάθεση για αγώνα από μόνη της δεν αρκεί. Για να κερδίσεις χρειάζεται κάτι παραπάνω, χρειάζεται σχέδιο. Σχέδιο για το πώς κλιμακώνουμε τις δράσεις μας, για το πως συντονιζόμαστε με άλλα στρώματα της κοινωνίας, για το πώς απαντάμε στις ιδεολογικές επιθέσεις της κυβέρνησης, αλλά και για το πώς απαντάμε στην καταστολή. Αυτό το σχέδιο έλειπε από τις ηγετικές δυνάμεις του κινήματος την προηγούμενη περίοδο και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την ήττα.
Η χρονιά πρέπει να ξεκινήσει δυναμικά. Κατ’ αρχήν πρέπει να γίνει μια μαζική εκστρατεία ενημέρωσης όλων των φοιτητών για τα μέτρα που έρχονται, τι σημαίνουν, και πως επηρεάζουν τις σπουδές μας. Οι αριστερές παρατάξεις (ΠΚΣ, ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ, κτλ), πρέπει να προχωρήσουν σε κοινές δράσεις και κοινά πλαίσια στις συνελεύσεις ώστε να σπάσει το μέτωπο της ΔΑΠ που θα παλέψει λυσσαλέα κάθε προσπάθεια να γίνουν κινητοποιήσεις ενάντια στην κυβέρνηση της.
Με βάση την διασπαστική πολιτική της ΠΚΣ (ΚΝΕ) και τη λαθεμένη πολιτική των ΕΑΑΚ στο κίνημα του 2006-7 η Αριστερή Ενότητα (ΑΡ.ΕΝ) και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν αυξημένες ευθύνες και καθήκοντα στην προσπάθεια για την δημιουργία κινήματος ενάντια στον νέο νόμο για τα κολέγια.
Τέλος, θα πρέπει να καταρτιστεί ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για την πορεία του αγώνα που να προταθεί σε όλες τις Γενικές Συνελεύσεις. Τέτοιες προτάσεις θα μπορούσαν να είναι:
1. να γίνουν Γενικές Συνελεύσεις στους Φοιτητικούς Συλλόγους τις 2 πρώτες βδομάδες του Οκτώβρη.
2. να αποφασιστεί μια πρώτη πανελλαδική μέρα δράσης μέσα στον Οκτώβρη με πορείες ανά πόλη και μονοήμερες-2ήμερες προειδοποιητικές καταλήψεις.
3. να καλεστούν μαθητές και να γίνει συντονισμός με τους εκπαιδευτικούς για να οργανωθεί από κοινού αυτή η μέρα δράσης μέσα από απεργίες, καταλήψεις στα σχολεία και κοινές πορείες.
4. μετά από αυτό να κλιμακωθούν οι κινητοποιήσεις με καταλήψεις διαρκείας σε πανεπιστήμια και σχολεία και επαναλαμβανόμενες απεργίες των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων.
Ξεκινώντας με αυτό τον τρόπο, πρέπει να μπούμε σε μια φάση συντονισμένου αγώνα και με άλλα στρώματα της κοινωνίας. Η κυβέρνηση αυτή τη στιγμή είναι στριμωγμένη από τα ατελείωτα σκάνδαλα που έχουν βγει στην επιφάνεια, ενώ η οικονομική της πολιτική έχει εξοργίσει το μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων. Ήδη έχουν εξαγγελθεί απεργίες (π.χ δάσκαλοι στις 22/10) ενώ ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ πάνε για 24ωρη γενική απεργία τον Οκτώβρη. ΟΛΜΕ (καθηγητές) και ΔΟΕ (δάσκαλοι) έχουν ήδη προχωρήσει σε κοινές συναντήσεις και προσανατολίζονται σε κοινές απεργίες.
Να βάλουμε και εμείς, σαν φοιτητικό κίνημα, την δύναμή μας και να βοηθήσουμε να ανατραπεί αυτή η πολιτική.
