Σε ερώτηση του βουλευτή Κρίτωνα Αρσένη στη Βουλή σχετικά με το που βρίσκεται η υπόθεση της 12χρονης που έπεσε θύμα μαστροπείας και βιασμών, η Υφυπουργός Εργασίας Δόμνα Μιχαηλίδου απάντησε αποκαλύπτοντας στοιχεία για τον τόπο κατοικίας και το σχολείο που πηγαίνει η 12χρονη και τα αδέρφια της. Μια αποκάλυψη που ξεπέρασε κάθε όριο, παραβιάζοντας την αρχή προστασίας των προσωπικών δεδομένων με αποτέλεσμα για ακόμη μία φορά τη στοχοποίηση της 12χρονης κοπέλας κι αυτή την φορά όχι από «διαρροές» και «ανεπίσημες πηγές» αλλά από το στόμα κυβερνητικού στελέχους!
Η δικηγόρος του θύματος και της οικογένειάς της, Α. Ταραχοπούλου, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο» κατηγόρησε την Υφυπουργό πως όχι μόνο στοχοποίησε το 12χρονο κορίτσι αλλά είπε και ψέματα, αφού στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία βοήθεια και καμία κρατική μέριμνα για την οικογένεια.
Η δικηγόρος έκανε ξεκάθαρο πως η μόνη βοήθεια που δέχτηκε το παιδί και η οικογένεια του, είναι από αλληλέγγυες ομάδες, συλλογικότητες και ιδιώτες, όχι από το κράτος.
Μια κυβέρνηση που είτε θα αδιαφορεί είτε θα συγκαλύπτει!
Η περίπτωση της 12χρονης κοπέλας δεν είναι η μοναδική. Εκατοντάδες παιδιά πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης και σεξουαλικής κακοποίησης και βίας, κάθε χρόνο.
Αρκεί να θυμηθούμε το τεράστιο σκάνδαλο και τις καταγγελίες που αφορούν ακόμα και σεξουαλική κακοποίηση στην «Κιβωτό του κόσμου», με πολλές από αυτές να είναι θαμμένες ακόμα και για χρόνια.
Ο Λιγνάδης βίαζε επί δεκαετίες ατιμώρητος, εξαιτίας των στενών σχέσεων που είχε με υπουργούς και στελέχη της ΝΔ.
Ο καθηγητής της ΑΣΟΕΕ Αναστάσιος Δράκος που κατηγορείται για παιδεραστία ανάμεσα σε άλλα, απολάμβανε την ασυλία της Κυβέρνησης για καιρό.
Αλλά και ο Μίχος, βασικός κατηγορούμενος στην υπόθεση της 12χρονης, ήταν μέλος της ΝΔ, ενώ η γυναίκα του ήταν εκλεγμένη στον Δήμο της Αθήνας με την παράταξη του Κ. Μπακογιάννη.
Σε όλες αυτές τις υποθέσεις, η στάση της Κυβέρνησης είναι ίδια: προσπάθεια προστασίας των θυτών – «δικών της παιδιών» και αδιαφορία για τα θύματα. Στα πλαίσια αυτής της συγκάλυψης, η μητέρα της 12χρονης, σαν εξιλαστήριο θύμα βρίσκεται σήμερα στη φυλακή κατηγορούμενη για συμμετοχή στο κύκλωμα μαστροπείας της κόρης της! Και αυτό παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις για όσα την κατηγορούν και ακόμα και η εισαγγελέας πρότεινε την αποφυλάκισή της!
Τι κι αν τα παιδιά της, όλος ο κοντινός της περίγυρος και φυσικά η ίδια αρνούνται όχι μόνο τη συμμετοχή της αλλά ακόμα και το πώς γνώριζε οτιδήποτε; Η γυναίκα παραμένει στις φυλακές, συγκεντρώνοντας όλη την προσοχή πάνω της και αποπροσανατολίζοντας από τους πραγματικούς θύτες. Και την ίδια ώρα, άνθρωποι όπως ο Λιγνάδης, ή ο Μπουγιούκος που είναι καταδικασμένοι για βιασμούς και μαστροπεία αντίστοιχα, κυκλοφορούν ελεύθεροι… Αυτή είναι η «Δικαιοσύνη» του συστήματος!
Φτάνει πια!
Η πολιτεία οφείλει να στηρίζει και να προστατεύει τα θύματα, πόσο μάλλον όταν αυτά είναι ανήλικα, ωθώντας τα να σπάσουν τη σιωπή τους και να καταγγείλουν τους θύτες τους, αντί να τα εκθέτει και να τα στοχοποιεί, όπως κάνει η Κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Συγκεκριμένα στην υπόθεση του Κολωνού, είδαμε μια προσπάθεια διαπόμπευσης από τα κυρίαρχα ΜΜΕ και την ανοχή του κράτους από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστό το θέμα. Είχαμε κάμερες σε μόνιμη βάση έξω από το σπίτι του θύματος, κανένα μέτρο προστασίας για την οικογένεια και με κερασάκι στην τούρτα τις τελευταίες πληροφορίες που έδωσε η ίδια η υφυπουργός.
Αντί να δημιουργεί ένα ασφαλές και υποστηρικτικό περιβάλλον, το μήνυμα που περνάει το σύστημα στα θύματα, είναι «μην μιλάς και μην καταγγέλλεις» γιατί θα ακολουθήσει διαπόμπευση και επανατραυματισμός αμέτρητες φορές, ακόμα και από τη διαδικασία της κατάθεσης.
Μέτρα προστασίας για τα ευάλωτα παιδιά τώρα!
Η Κυβέρνηση της ΝΔ συνολικά και η Δόμνα Μιχαηλίδου συγκεκριμένα, έχουν αποδείξει στην πράξη πως ούτε θέλουν, ούτε μπορούν να πάρουν μέτρα προστασίας για τα ευάλωτα παιδιά.
Αυτά τα μέτρα απαιτούν κρατικό χρήμα για δομές και προγράμματα στήριξης των ευάλωτων οικογενειών, στελέχωση κοινωνικών υπηρεσιών, κλπ, χρήμα που η ΝΔ επιλέγει να ξοδέψει για τον εξοπλισμό της Αστυνομίας, σε έργα «ανάπλασης», σε «γιορτές» κοκ.
Ο μόνος τρόπος για να πάρει η Κυβέρνηση ουσιαστικά μέτρα προστασίας, είναι να νιώσει την πίεση των κινημάτων. Είναι σημαντικό στους αγώνες και τις διεκδικήσεις μας να εντάξουμε αιτήματα για το ξαναχτίσιμο του διαλυμένου κράτους πρόνοιας, που θα στηρίζει τα ευάλωτα παιδιά και τις οικογένειες τους. Ένα κράτος που θα έχει ψηλά στην πολιτική ατζέντα τα ζητήματα των παιδιών και θα κάνει ότι περνάει από το χέρι του για καλύτερες συνθήκες ζωής ώστε να εξαλειφθεί η παιδική φτώχεια και οι ανισότητες που γεννά το σύστημα που ζούμε.
