Ο δήμος Ταύρου (μεταξύ Αθήνας και Πειραιά) είναι από τους φτωχότερους δήμους του λεκανοπεδίου. Είναι χαρακτηριστική περίπτωση εργατούπολης, με τη συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων να μένει σε εργατικές πολυκατοικίες. Ως εκ τούτου, η αποβιομηχάνιση της περιοχής την προηγούμενη περίοδο, έχει υποβαθμίσει το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων. Την ήδη δύσκολη κατάσταση των πολιτών έρχεται να επιδεινώσει η άσχημη οικονομική κατάσταση του Δήμου. Μία από τις συνέπειες είναι η περίπτωση των επτά συμβασιούχων του Δήμου, οι οποίοι έχουν να πληρωθούν εδώ και ένα χρόνο (!). Για το θέμα των συμβασιούχων αλλά και για τα γενικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Δήμος μιλήσαμε με τον εδώ και 25 χρόνια πρόεδρο των εργαζομένων στον Δήμο Ταύρο κ. Παναγιώτη Παπαδογεωργάκη.
_______________
Κατεβαίνοντας την Πειραιώς, στο ύψος του Δημαρχείου Ταύρου βλέπουμε ένα πανό που αναγράφει: «7 μήνες απλήρωτοι, Νομοθετική ρύθμιση όλων των συμβασιούχων».
Πείτε μας, τι συμβαίνει;
Οι συνάδελφοι είχαν προσληφθεί στον Δήμο πριν από τέσσερα χρόνια με τη διαδικασία του ΑΣΕΠ. Οι έξι από αυτούς στελεχώνουν την υπηρεσία καθαριότητας του Δήμου και ο έβδομος είναι οδηγός της δημοτικής συγκοινωνίας. Τους τελευταίους δώδεκα μήνες είναι απλήρωτοι, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους ίδιους, αλλά και για την λειτουργία των υπηρεσιών.
Ποιος είναι ο λόγος που είναι απλήρωτοι και πια είναι η θέση του Δήμου απέναντι στο πρόβλημα της μονιμοποίησης τους;
Καταρχήν, οι συνάδελφοι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, κάτι που επιβεβαιώνεται και με την ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου.
Το πρόβλημα βρίσκεται στο Ελεγκτικό Συνέδριο που απαγορεύει τόσο την πληρωμή των δεδουλευμένων όσο και την μονιμοποίηση των εργαζομένων.
Ποιος είναι ο ρόλος του Ελεγκτικού Συνεδρίου στον Δήμο;
Τα οικονομικά των δήμων είναι σε άσχημη κατάσταση, η οποία διαρκώς αυξάνεται. Αυτό οφείλεται στη συνειδητή υποχρηματοδότηση των δήμων από την μεριά της εκάστοτε κυβέρνησης και εν μέρει εξαιτίας της κακοδιαχείρισης από τους ίδιους τους δήμους. Η λύση που δόθηκε φυσικά δεν ήταν η χρηματοδότηση που θα κάλυπτε τις ανάγκες του κάθε δήμου. Αντίθετα, μέσω του Ελεγκτικού Συνεδρίου τοποθετήθηκαν πάρεδροι των οποίων η αρμοδιότητα είναι η διαχείριση και ο έλεγχος των οικονομικών. Έτσι, οποιαδήποτε ενέργεια από τους δήμους περνάει από αυτούς που, αντί να εξυπηρετούν τις ανάγκες που υπάρχουν, κοιτάνε να εξοικονομήσουν τα χρήματα του υπουργείου. Στην περίπτωσή μας, έχουμε στείλει τρεις φορές στον πάρεδρο τον φάκελο των συμβασιούχων όπου αναφέρεται το ιστορικό τους και η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου. Και τις τρεις φορές μας επιστράφηκε πίσω με το αιτιολογικό ότι δεν προβλέπονται χρήματα. Με λίγα λόγια, τους είπαμε ότι ο Δήμος έχει τις εξής ανάγκες που πρέπει να καλυφθούν από αυτούς τους 7 εργαζόμενους. Εκείνοι, όμως, ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχουν χρήματα και … ότι δεν τους ενδιαφέρει.
Σε τι κατάσταση βρίσκονται αυτή τη στιγμή οι εργαζόμενοι;
Η κατάσταση είναι πλέον οριακή. Με το να έρχονται στη δουλειά δείχνουν πως ενδιαφέρονται και δεν το βάζουν κάτω. Σημειωτέον ότι η παραπάνω κατάσταση τους φέρνει σε μεγάλη ψυχολογική ανασφάλεια και αβεβαιότητα όσον αφορά το οικονομικό και επαγγελματικό τους επίπεδο. Το ίδιο το σωματείο με έρανο μάζεψε 500 ευρώ για τον καθένα ως άτυπο δώρο Χριστουγέννων. Η δημοτική αρχή δεν δραστηριοποιήθηκε για τίποτα από όλα αυτά. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, είναι δύσκολο για κάποιον να κινητοποιηθεί. Το ίδιο ισχύει και για τους υπόλοιπους συμβασιούχους (υπάλληλοι ΥΠ.ΠΟ., Υπ.Οικονομικών, δασοπυροσβέστες).
Συντονισμός και αιτήματα;
Υπάρχει το συντονιστικό υπό την αιγίδα της ΓΣΕΕ, όπου συμμετέχουν εκπρόσωποι όλων των κομματιών των συμβασιούχων. Μόνο στο χώρο που πιάνει δήμους και νομαρχίες μιλάμε για 113.000 άτομα. Ζητά να γίνει η απαραίτητη νομοθετική ρύθμιση, ώστε να καλυφτούν οι κενές οργανικές θέσεις με βάση την προϋπηρεσία 24μήνου με συμβάσεις αορίστου χρόνου, αφού η μονιμοποίηση απαγορεύεται συνταγματικά. Στον Ταύρο το σωματείο είναι κοινό με τους μόνιμους ενώ αλλού ξεχωριστό λόγω άρνησης μονίμων.
Πρακτικά τι σημαίνει για τους εργαζόμενους και την κοινωνία του δήμου Ταύρου η σημερινή κατάσταση;
Έλλειψη προσωπικού, υλικοτεχνικής υποδομής (π.χ. οχήματα αποκομιδής δεκαετίας ΄60) καθυστέρηση πληρωμών, υποτυπώδης καθαριότητα. Δεν είναι μόνο οικονομικό το πρόβλημα. Δεν θέλουμε να λυθεί σε βάρος των δημοτών. Πρέπει η δημοτική επιχείρηση να κρατήσει τον κοινωνικό της χαρακτήρα. Σε αυτό υπάρχει ομοφωνία παρατάξεων και λόγω του πολιτικού κόστους. Αυτή τη στιγμή αθλητικές ομάδες, βρεφονηπιακοί σταθμοί , δωρεάν κοινωνικές εκδηλώσεις είναι δραστηριότητες του δήμου υπό κατάρρευση. Αυτό συμβαίνει, επειδή δε δίνεται πολιτική λύση από τις εκάστοτε κυβερνήσεις.
