Σήμερα ήταν μια πραγματικά διαφορετική ημέρα στα Εξάρχεια…
Οι εγκληματίες με τις παιδικές κούκλες έλειπαν από την Σπύρου Τρικούπη. Εκεί που ζούσαν κατατρεγμένοι από τον πόλεμο άνθρωποι τώρα έγιναν ξανά κλειστά ντουβάρια που τα φυλάνε πάνοπλοι αστυνομικοί.
Άλλωστε αυτό ήταν το κτίριο στην Σπύρου Τρικούπη 17. Μια εξαώροφη πολυκατοικία ξενοίκιαστη για χρόνια λόγω της κρίσης με την ιδιοκτήτριά της να ζει στις ΗΠΑ. Που την κατέλαβαν κάποιοι για να στεγάσουν πρόσφυγες που οι κυβερνητικές πολιτικές τους είχαν να ζουν σαν τα ζώα στις Μόριες και στα διάφορα άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Για τα οποία έχουν αποφανθεί διεθνείς οργανισμοί και τα έχουν χαρακτηρίσει ως απαράδεκτα και εντελώς ακατάλληλα.
Κάλλιστα και αυτό το κτίριο όπως και το Σίτι Πλάζα και χιλιάδες άλλα άδεια κτίρια θα μπορούσαν να έχουν νοικιαστεί από το κράτος, με κονδύλια της ΕΕ και της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, για να στεγαστούν άνθρωποι που έχουν υποστεί τα πάνδεινα στην προσπάθεια τους να βρουν μια καλύτερη και ασφαλέστερη ζωή.
***
Ποιο πρόβλημα λύθηκε στα Εξάρχεια με την βίαιη απομάκρυνση 86 γυναικών και παιδιών και 57 ανδρών μεταναστών; Κανένα είναι η απάντηση.
Το εμπόριο ναρκωτικών συνεχίζει να βασιλεύει στην πλατεία λίγα μέτρα από το κτίριο της Σπύρου Τρικούπη.
Οι ληστείες και οι ένοπλες συμμορίες συνεχίζουν να υπάρχουν και όλα αυτά προφανώς γίνονται με τις ευλογίες κυκλωμάτων της αστυνομίας και των πολιτικών της προϊσταμένων.
Και βέβαια συνεχίζει να υπάρχει η απέραντη βρωμιά στην πλατεία και στην γύρω περιοχή καθώς ο Δήμος αδιαφορεί επιδεικτικά για χρόνια.
Λύθηκαν μήπως τα προβλήματα των προσφύγων που είχαν καταθέσει αιτήσεις ασύλου; Σαφώς όχι καθώς χθες έμειναν στο αμφιθέατρο της Αστυνομίας στην Πέτρου Ράλλη και θα μεταφερθούν σε κάποια δομή της ενδοχώρας.
Όμως οι δομές της ενδοχώρας είναι ήδη κορεσμένες, άθλιες και στην πλειοψηφία τους μακριά από αστικούς ιστούς, καταδικάζοντας τους πρόσφυγες στην απομόνωση και την γκετοποίηση.
***
Τότε τι μένει; Η εικόνα και οι εντυπώσεις που επιμελώς έχτιζαν εδώ και χρόνια κυβερνήσεις, κατασταλτικοί μηχανισμοί και ΜΜΕ. Ότι δήθεν τα Εξάρχεια είναι άβατο και το έσπασε η πυγμή της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Έτσι τα ακροδεξιά ακροατήρια μένουν ικανοποιημένα και ο αποπροσανατολισμός από την εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική είναι σε εξέλιξη.
Ο συνδικαλιστής της ΠΟΑΣΥ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων) Σ. Μπαλάσκας, λέγοντας πως «η αστυνομία… σιγά σιγά θα ρουφήξει όλα τα σκουπίδια από τα Εξάρχεια» και πως οι πρόσφυγες αποτελούν μία «σκόνη ενοχλητικού χαρακτήρα» μας έδωσε μια εικόνα για το πώς σκέφτονται οι ηγετικοί κύκλοι της αστυνομίας σχετικά με τους ανθρώπους αυτούς. Ο Μπαλάσκας όμως, στο έμεσμά του έδωσε και μια είδηση:
«όταν θα μπούμε και στις υπόλοιπες καταλήψεις που τις έχουν σκληροί ποινικοί, τις έχουν ακροαριστεροί, ακροαναρχικοί, άνθρωποι ιδιαίτεροι τότε θα έχετε πολύ δημοσιογραφικό ψωμί..».
Aυτό ουσιαστικά προαναγγέλει τις βίαιες εκκενώσεις και των υπόλοιπων καταλήψεων στην περιοχή με πρώτη αυτή της Νοταρά 26 που αποτελεί ένα από τα παλαιότερα εγχειρήματα στέγασης προσφύγων. Όσο για την ΕΔΕ που του ασκήθηκε θα έχει την τύχη χιλιάδων άλλων ΕΔΕ που στην πραγματικότητα αποτελούν φύλλα συκής της ΕΛΑΣ.
***
Τα Εξάρχεια σαν γειτονιά έχουν φυσικά προβλήματα, παραβατικότητας, εγκληματικότητας και εγκατάλειψης. Και επιπλέον, βρίσκονται στο στόχαστρο των επιχειρηματιών του real estate.
Και πρώτα από όλα οι ίδιες οι συλλογικότητες και οι φορείς που ζουν εκεί προσπαθούν με διάφορους τρόπους να τα αντιμετωπίσουν. Το πάρκο στην οδό Ναυαρίνου είναι ένα παράδειγμα του πως άνθρωποι του κινήματος μπόρεσαν και πήραν έναν χώρο πάρκινγκ και τον μεταμόρφωσαν σε υποδειγματική παιδική χαρά.
Παλιότερα είχαν μπει μπασκέτες και είχαν γίνει δενδροφυτεύσεις στην πλατεία με έξοδα των ίδιων των κατοίκων.
Έχουν γίνει δεκάδες πορείες προκειμένου να εκδιωχτούν οι έμποροι και οι συμμορίες από την πλατεία και την οδό Θεμιστοκλέους.
Όμως πάντα αυτοί μπορούσαν και ξαναγυρνούσαν σπρωγμένοι και καλυμμένοι από κυκλώματα της αστυνομίας. Διόλου τυχαία το σύνθημα της δεκαετίας του ‘80 «οι μπάτσοι πουλάνε την ηρωίνη» ξεκίνησε από τα Εξάρχεια.
***
Είναι υπόθεση του κινήματος η ενωτική και οργανωμένη πάλη για την επίλυση των προβλημάτων των Εξαρχείων. Και βέβαια η υπεράσπιση του δικαιώματος στην αξιοπρεπή στέγη για τους ντόπιους, τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.
Ο Μπακογιάνης και η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρονται φυσικά για τα πραγματικά προβλήματα των κατοίκων των Εξαρχείων. Παριστάνουν τους τοποτηρητές του δόγματος Νόμος και Τάξη προκειμένου να διατηρήσουν τις καρέκλες τους και να εξυπηρετήσουν τα επιχειρηματικά συμφέροντα που δρουν ήδη στην περιοχή.
