Ρεπορτάζ από τη χτεσινή πορεία των εργαζομένων στην Αθήνα
Μετά από μια μεγάλη συγκέντρωση και μια μαχητική πορεία, με πολλά συνθήματα, κόρνες από μηχανές και παπιά (ένα τμήμα της πορείας ήταν μηχανοκίνητο) και σφυρίχτρες, γύρω στις 2.500 εργαζόμενοι στις αστικές συγκοινωνίες, έφτασαν στη Βουλή σήμερα γύρω στις 1.30 το μεσημέρι.
Η απεργία τους είχε κηρυχτεί παράνομη από τα δικαστήρια. Οι εργαζόμενοι όμως είπαν: εμείς προχωράμε με την απεργία ότι κι αν αποφασίσουν τα δικαστήρια. Έτσι, οι «κύριοι» δικαστές –που κατά τα άλλα είναι πανίσχυροι και που ο λόγος τους είναι νόμος και η εξουσία τους αδιαμφισβήτητη, αποδείχτηκαν «γυμνοί βασιλιάδες»… Όταν τα κινήματα είναι αποφασισμένα οι δικαστές είναι ανίσχυροι.
Τα συνθήματα ήταν μαχητικά και μπροστά στη Βουλή η ένταση μεγάλη. Κυριάρχησαν:
- Κλέφτες, κλέφτες… (μόλις έστριψε η πορεία τη Σταδίου και μπήκε στην πλ. Συντάγματος)
- Τον δρόμο τον δείχνει η Αργεντινή, Γιωργάκη μ’ ελικόπτερο θα βγεις απ’ τη Βουλή.
- Για τους τραπεζίτες δεν κάνουμε θυσίες, κάτω τα χέρια απ’ τις συγκοινωνίες.
- Τίποτα, τίποτα δεν μας σταματά, αυτό το νομοσχέδιο θα μείνει στα χαρτιά.
- Οι Συγκοινωνίες ανήκουν στο λαό και όχι στο κεφάλαιο το ιδιωτικό.
- Παπακωνσταντίνου κάνε ένα καλό, έβγα στο παράθυρο και πέσε στο κενό.
Ακούστηκαν επίσης αρκετά άλλα που έδειχναν ότι όταν οι εργαζόμενοι δέχονται τέτοιες επιθέσεις (και με τόση λασπολογία απ’ τα ΜΜΕ) δεν είναι ιδιαίτερα ευγενικοί ή διπλωματικοί… Το σύνθημα «να καεί να καεί το μπουρδέλο η βουλή» είναι βέβαια πολύ ενοχλητικό για την «υψηλή» παρέα των κυρίων και κυριών του Μέγκα και των άλλων καναλιών, αλλά για τους εργαζόμενους είναι η έκφραση των πραγματικών αισθημάτων τους απέναντι στους απατεώνες, ψεύτες και κλέφτες, που παριστάνουν τους αντιπροσώπους του λαού. Το δε «Ρέπα παραιτήσου και άντε και γαμήσου» δεν ήταν από τα ευγενέστερα, ήταν όμως πολύ πιο ήπιο απ’ αυτά που ακούστηκαν για τον Πάγκαλο…
Στάση ή περικύκλωση της Βουλής;
Με το που έφτασε η πορεία στο Σύνταγμα, η πλειοψηφία της ηγεσίας του Συνδικάτου των εργαζομένων στην ΕΘΕΛ (βρισκόταν στην κεφαλή της πορείας), έκανε μια ολιγόλεπτη στάση και μετά επιχείρησε συνέχιση της πορείας. Αυτό συνάντησε αμέσως την αντίδραση τεράστιου αριθμού εργαζομένων. Έτσι οι επικεφαλής συνδικαλιστές αναγκάστηκαν να σταματήσουν και να αρχίσουν τη ζύμωση για να πείσουν τους εργαζόμενους να φύγουν.
Πολλοί εργαζόμενοι υποστήριζαν με μαχητικό τρόπο ότι πρέπει να στρατοπεδεύσουν εκεί κυκλώνοντας τη Βουλή. Κάποιοι από τους συνδικαλιστές έλεγαν στον κόσμο να δείξει εμπιστοσύνη και ότι «υπήρχε σχέδιο», άλλοι άφηναν να εννοηθεί ότι η πορεία θα τελείωνε σ τα γραφεία της ΓΣΕΕ, σύμφωνα με απόφαση που είχε παρθεί τις προηγούμενες μέρες.
Πράγματι, η γενική συνέλευση των εργαζομένων στην ΕΘΕΛ στις αρχές της εβδομάδας, αποφάσισε όχι μόνο τις στάσεις εργασίας των προηγούμενων ημερών και τη χτεσινή 24ωρη απεργία αλλά και πορεία, στα γραφεία της ΓΣΕΕ – όχι για να εκφράσουν τις ευχαριστίες τους στον Παναγόπουλο αλλά για να τα καταλάβουν!
Αποχώρηση της ηγεσίας – η μεγάλη πλειοψηφία δεν ακολουθεί
Με τα πολλά η ηγεσία του σωματείου αποχώρησε συνεχίζοντας «την πορεία». Η πραγματική διάθεση του κόσμου φάνηκε από το γεγονός ότι μόνο μερικές εκατοντάδες ακολούθησαν την ηγετική ομάδα, η συντριπτική πλειοψηφία παρέμεινε στο Σύνταγμα. Χωρίς όμως κάποιο σχέδιο για το τι να γίνει σιγά οι εργαζόμενοι άρχισαν να φυλλορροούν απογοητευμένοι. Τελικά κάποιοι έφυγαν και κάποιοι ακολούθησαν την ηγετική ομάδα που ήταν ήδη σε κάποια απόσταση.
Πατησίων και Πανεπιστημίου
Στην διασταύρωση Πατησίων και Πανεπιστημίου η ηγεσία του συνδικάτου (μιλάμε πάντα για την πλειοψηφία, ΠΑΣΚΕ), αντί να στρίψει δεξιά, για να πάει στη ΓΣΕΕ, όπως περίμεναν οι εργαζόμενοι έστριψε αριστερά!
Δεκάδες εργαζόμενοι έτρεξαν μπροστά ζητώντας εξηγήσεις. Η ηγεσία δήλωνε αντίθετη με κάθε ιδέα περί κατάληψης των γραφείων της ΓΣΕΕ – η ΠΑΣΚΕ δεν επρόκειτο να επιτρέψει την κατάληψη των γραφείων του «συντρόφου» της, Παναγόπουλου. Το θέμα κατέληξε σε αναμέτρηση δυνάμεων. Οι εργαζόμενοι, βάζοντας τα σώματά τους, μπροστά προσπαθούσαν να εμποδίσουν την ηγεσία να διαλύσει την πορεία. Όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι έτρεχαν μπροστά, και κατάληξαν να συγκροτήσουν αλυσίδες με στόχο να εμποδίσουν την ηγεσία τους να αποχωρήσει παίρνοντας μαζί και το πανό του σωματείου και κηρύσσοντας έτσι τη λήξη της κινητοποίησης. Μάταια … Τελικά η ηγεσία του συνδικάτου κατάφερε να ξεφύγει και να απομακρυνθεί κάτω από τις οργισμένες κραυγές των εργαζομένων «πουλημένοι, πουλημένοι».
Στη ΓΣΕΕ τελικά κατάφεραν να πάνε γύρω στους 100 εργαζόμενους, με ένα μέλος του ΔΣ του σωματείου που τους στήριζε («Ανεξάρτητη Παρέμβαση»). Δεν ήταν αρκετοί για να υλοποιήσουν της απόφαση της γενικής τους συνέλευσης (εξάλλου η ΓΣΕΕ φυλασσόταν κι’ όλας από μερικές διμοιρίες των ΜΑΤ!) ωστόσο αποφάσισαν να διεκδικήσουν να γίνει άμεσα νέα γενική συνέλευση για να καταγγείλουν την ηγεσία του σωματείου και να προτείνουν την οργάνωση νέων κινητοποιήσεων.
Αυτός είναι… ο κυβερνητικός συνδικαλισμός
Είναι δύσκολο να περιγραφεί η εικόνα. Μια ηγεσία που αρνείται να ανταποκριθεί στο σωστό αίτημα των εργαζομένων να παραμείνει στο Σύνταγμα, που λέει ψέματα ότι θα πάει η πορεία στη ΓΣΕΕ και που τελικά αρνείται να εφαρμόσει την απόφαση της συνέλευσης των εργαζομένων για πορεία στη ΓΣΕΕ.
Μια ηγεσία που φοβάται τη μαχητική κλιμάκωση του αγώνα και που λέει ψέματα για να παραπλανήσει τους εργαζόμενους.
Συμπεράσματα
Για τους εργαζόμενους χρειάζονται καθαρά συμπεράσματα για το πώς να προχωρήσει ο αγώνας:
- Η περικύκλωση και η παραμονή έξω από τη Βουλή είναι μια πολύ σωστή θέση. Από τη στιγμή που το νομοσχέδιο έχει δρομολογηθεί, μόνο με δυναμικές ενέργειες μπορούν οι εργαζόμενοι να νικήσουν, κι αυτό σημαίνει είτε απεργία διαρκείας είτε επαναλαμβανόμενες 24ωρες και 38ωρες απεργίες, μαζί με περικύκλωση της Βουλής και κάλεσμα άλλων στρωμάτων και κλάδων που χτυπιούνται, ιδιαίτερα των ΔΕΚΟ, να προστρέξουν για να ενισχύσουν την περικύκλωση της Βουλής. Αυτό είχαν επιχειρήσει να κάνουν οι οδηγοί φορτηγών το Σεπτέμβρη που πέρασε, όταν στρατοπέδευσαν έξω απ τη βουλή για μια βδομάδα, αλλά οι υπόλοιπες συνδικαλιστικές ηγεσίες, με πρώτη τη ΓΣΕΕ, τους άφησε μόνους τους να ηττηθούν.
- Είναι ξεκάθαρο ότι η ηγεσία του Συνδικάτου των εργαζομένων του ΟΑΣΑ, που ελέγχεται από το ΠΑΣΟΚ δεν είναι διατεθειμένη να δώσει τη μάχη μέχρι το τέλος, Γι αυτό χρειάζεται η πιο αποφασιστική συσπείρωση όλων των εργαζομένων που θέλουν να δοθεί πραγματικά η μάχη, για την επιβολή στην συνδικαλιστική ηγεσία ενός μαχητικού προγράμματος πάλης αλλά και γύρω από ένα κατά βάση δημοκρατικό αίτημα: το δικαίωμα των συνελεύσεων να έχουν αυτές τον τελικό λόγο και να εκλέγουν απεργιακές επιτροπές, που να συντονίζουν τον αγώνα τους, αποτελούμενες από τα πιο μαχητικά στοιχεία του σωματείου. Οι επιτροπές αυτές θα έχουν την ευθύνη της σωστής εφαρμογής ενός μαχητικού προγράμματος δράσης, και θα είναι ανακλητές από κάθε γενική συνέλευση. Δηλαδή, όσα άτομα δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους να αντικαθιστούνται από άλλους αγωνιστές.
- Οι εργαζόμενοι, πέρα από τα πιο πάνω, να εμπλακούν και να ενισχύσουν τη δημιουργία επιτροπών «δεν πληρώνω» εισιτήρια στις αστικές συγκοινωνίες, ένα κίνημα που βρίσκεται ήδη σε διαδικασία ανάπτυξης συνδυασμένο με την άρνηση πληρωμής διοδίων. Η συμβολή των εργαζομένων στον ΟΑΣΑ στο κίνημα άρνησης πληρωμής τους φέρνει κοντά στο επιβατικό κοινό το οποίο η κυβερνητική προπαγάνδα προσπαθεί να στρέψει εναντίον τους. Συχνά είναι πιο σωστό οι κινητοποιήσεις να συνδυάζονται με μέρες ελεύθερης μετακίνησης –χωρίς εισιτήριο– για τον κόσμο έτσι ώστε να χτιστεί το μέτωπο εργαζομένων και επιβατικού κοινού. Ακόμα, με την ανάπτυξη ενός κινήματος άρνησης πληρωμής εισιτηρίων επιτυγχάνεται ο πιο δύσκολος στόχος των εργαζομένων: το να αποφευχθεί η ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών. Γιατί, αλήθεια, ποιος ιδιώτης θα αγοράσει τις αστικές συγκοινωνίες όταν με την συμπαράσταση των εργαζομένων και με την ενεργή παρέμβαση δεκάδων κι εκατοντάδων επιτροπών «δεν πληρώνω», το επιβατικό κοινό θα επιβάλει αυτό που ήταν και είναι πάντα σωστό: τη δωρεάν μεταφορά με τις αστικές συγκοινωνίες.
_________________
