Η κυβέρνηση μπροστά στην αποφασιστικότητα, την έκταση και τη διάρκεια του αγώνα μας υποχωρεί. Όταν είδε ότι η αδιαλλαξία και η βία των ΜΑΤ δεν απέδωσε τώρα δοκιμάζει να περάσει την εικόνα της άμβλυνσης του νέου νόμου πλαίσιο, στα σημεία που προκάλεσαν τις περισσότερες ενστάσεις. Από την μεριά της κυβέρνησης όμως δεν υπάρχει αλλαγή πολιτικής. Η στροφή της αποτελεί ελιγμό. Θέλει να περάσει τα ίδια μέτρα, απλά πιο σταδιακά.
Πήρε πίσω την κατάργηση της δωρεάν διανομής συγγραμμάτων, απάλυνε τις προτάσεις για τα έτη φοίτησης και το πόσες φορές μπορείς να δώσεις ένα μάθημα, διατήρησε το ποσοστό συμμετοχής των φοιτητών στις εκλογές για πρύτανη (που βασικά ενδιέφερε την ΔΑΠ).
Ωστόσο διατήρησε όλα τα σημεία του νόμου που μετατρέπουν τα πανεπιστήμια σε εμπόρευμα για πούλημα. Διατήρησε τα 4ετή πλάνα της κάθε σχολής, τον οικονομικό μάνατζερ που τώρα τον αποκαλεί πιο καλόηχα «εκτελεστικό διευθυντή οικονομικών και διοικητικών υποθέσεων», τις αφορολόγητες χορηγίες ιδιωτών που αναπόφευκτα θα καθορίζουν και τα προγράμματα σπουδών.
Δεν είπε κουβέντα για την διατήρηση του άρθρου 16 και για την αύξηση των δαπανών για την παιδεία.
Το κίνημά μας μπορεί να πετύχει μια μεγάλη νίκη. Μπορεί όχι μόνο να αναγκάσει την κυβέρνηση να πάρει πίσω τα πιο χτυπητά από τα μέτρα που σχεδίαζε, αλλά και να την υποχρεώσει σε συνολική απόσυρση του νόμου.
Έχουμε ευθύνη και πρέπει να παλέψουμε για να επιβάλουμε μια δημόσια δωρεάν παιδεία, που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των φοιτητών και της κοινωνίας κι όχι στα κέρδη των επιχειρήσεων και τους κανόνες της αγοράς.
Βασικές προϋποθέσεις
Υπάρχουν μια σειρά από βασικές προϋποθέσεις για να νικήσουμε.
* Να οργανώσουμε από τώρα και σωστά τον αγώνα μας για το Φθινόπωρο – γιατί τότε θα δοθεί η τελική μάχη.
* Να απαντήσουμε πολιτικά στην Γιαννάκου για το που ακριβώς διαφωνούμε με το νόμο πλαίσιο, πολύ συγκεκριμένα και πολύ χειροπιαστά.
* Να δώσουμε στην κοινωνία τη δική μας πρόταση για το τι παιδεία θέλουμε, και πάλι με συγκεκριμένες και χειροπιαστές προτάσεις για να συνεχίσει η κοινωνία να στηρίζει τον αγώνα μας.
* Όλα τα πιο πάνω να περάσουν μέσα από μαζικές και δημοκρατικές διαδικασίες του κινήματος, με τις γενικές συνελεύσεις να έχουν τον αποφασιστικό λόγο και τα συντονιστικά να λειτουργούν με τρόπο πραγματικά δημοκρατικό και αποτελεσματικό.
Η απύθμενη υποκρισία κυβέρνησης και των ΜΜΕ
Όλες τις προηγούμενες βδομάδες η κυβέρνηση και διάφορα ΜΜΕ επαναλάμβαναν ότι οι φοιτητές “δεν ξέρουν τις προτάσεις της κυβέρνησης”, είναι “τεμπέληδες”, οι καταληψίες είναι μια “μειοψηφία”, οι “αιώνιοι φοιτητές” είναι καρκίνος στο σώμα της παιδείας και διάφορα άλλα παρόμοια.
Ξέρουμε, πολύ καλά!
Τις θέσεις της κυβέρνησης για την παιδεία τις ξέρουμε πολύ καλά. Ξέρουμε το πόρισμα του ΕΣΥΠ στις 28/4. Ξέρουμε τις θέσεις που συζητήθηκαν στην τελευταία σύνοδο των πρυτάνεων στην Μυτιλήνη. Ξέρουμε όσα δήλωσε κατά καιρούς η υπουργός παιδείας. Οι νόμοι της για αξιολόγηση, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ ψηφίστηκαν από τη βουλή. Η πρόταση της για την αναθεώρηση του άρθρου 16 παραμένει. Όλες οι προτάσεις και όλα τα μέτρα της κυβέρνησης για την παιδεία είναι πολύ συγκεκριμένα: φορτώνουν νέα βάρη στις εργατικές οικογένειες, εντατικοποιούν περισσότερο τις σπουδές, δίνουν πτυχία που οδηγούν σε ανεργία και μισθούς φτώχειας, παραδίδουν τα πανεπιστήμια στις ιδιωτικές εταιρείες, υποτάσσουν στην παιδεία στα συμφέροντα των εταιρειών.
Οι φοιτητές, επειδή έχουν γνώση, παλεύουν αυτά τα μέτρα να μην περάσουν. Την ίδια στιγμή όμως, είναι απαραίτητο, αφού η Γιαννάκου κατάθεσε το σχέδιο νόμου της, το φοιτητικό κίνημα να απαντήσει ξανά, σημείο προς σημείο που διαφωνεί. Κι αυτό για χάρη της κοινωνίας, η οποία για να μπορέσει να συνεχίσει να στηρίζει τον αγώνα μας, πρέπει να έχει γνώση και επιχειρήματα ενάντια στην κυβέρνηση.
«Αιώνιοι» φοιτητές
Η κυβέρνηση απάλυνε το ν+2 κάνοντάς το ουσιαστικά ν+3 για τους καινούργιους και ν+5 για τους παλιούς φοιτητές. Ακόμα δίνει τη δυνατότητα για διακοπή των σπουδών με αίτηση του φοιτητή και συνέχιση μετά. Αυτό όμως δεν λύνει το πρόβλημα όσων πρέπει να δουλέψουν για να σπουδάσουν. Διατηρεί τις αλυσίδες των προαπαιτούμενων μαθημάτων και συνολικά το στόχο της εντατικοποίησης των σπουδών με διαρκείς εξετάσεις, κοψίματα κτλ.
Δεν δεχόμαστε τη λογική που λέει ότι οι φοιτητές θέλουν να είναι αιώνιοι για άραγμα γιατί είναι προσβλητική για τη νοημοσύνη μας και για τα δεκάδες χιλιάδες ευρώ που ξοδεύουν οι οικογένειές μας για να μας σπουδάσουν. Είναι ιδιαίτερα προσβλητική για τις δεκάδες χιλιάδες των φοιτητών και σπουδαστών που είναι υποχρεωμένοι να εργάζονται την ίδια στιγμή που σπουδάζουν.
Συγγράμματα
Για τα συγγράμματα η κυβέρνηση έκανε πίσω διατηρώντας τη δωρεάν διανομή τους. Όμως το ζήτημα δεν είναι μόνο αν θα είναι πολλά ή ένα. Αλλά και η ποιότητα, το ποιος τα διαλέγει, η διασφάλιση της δωρεάν διανομής και η δημιουργία της αναγκαίας υποδομής που σήμερα δεν υπάρχει.
Ζητάμε:
– δωρεάν παροχή πολλαπλών συγγραμμάτων
– δραστική αύξηση των δαπανών,
– δημιουργία βιβλιοθηκών,
– μείωση των εξετάσεων (και της εξεταστέας ύλης, ώστε να μπορούν να μελετούνται τα θέματα και όχι να παπαγαλίζονται όπως στο λύκειο) και αντίστοιχη αύξηση των εργασιών, συλλογικών και ατομικών, της έρευνας κλπ.
Άσυλο
Στο θέμα του ασύλου η κυβέρνηση διατήρησε τις ίδιες θέσεις, ώστε να μπορεί πιο εύκολα να καταργείται το άσυλο για να μπορεί να καταστέλλει το φοιτητικό κίνημα, τους προοδευτικούς καθηγητές και τους αγώνες μας.
Το άσυλο πρέπει να παραμείνει σαν άβατο για την αστυνομία. Την ίδια στιγμή όμως το φοιτητικό κίνημα και οι εργαζόμενοι στην Παιδεία, πρέπει υπεύθυνα να αναλάβουμε την ευθύνη της περιφρούρησής του για να μην συμβαίνουν οι γνωστές καταχρήσεις που δίνουν το άλλοθι που ζητά το κράτος για να επιδιώκει την κατάλυσή του .
Για ποια παιδεία;
Η συζήτηση για την παιδεία δεν πρέπει να ξεκινήσει από τα μέτρα της Γιαννάκου αλλά από αλλού.
* Καταρχήν από τα χάλια της παιδείας τα οποία εμείς πρώτοι από όλους αναγνωρίζουμε.
* Από τις δαπάνες για τη δημόσια παιδεία που είναι οι χαμηλότερες στην ΕΕ και πρέπει να αυξηθούν δραστικά και άμεσα.
* Για την απαράδεκτη υποδομή των σχολών σε εργαστήρια, αίθουσες κτλ.
* Από το πρόγραμμα σπουδών, το περιεχόμενό του και ποιος το καθορίζει: οι εταιρείες ή οι κοινωνικές και επιστημονικές ανάγκες;
* Μετά να πάμε στα ωράρια των 8 και 9 ωρών στις σχολές που ειδικά για όσους εργάζονται για να μπορούν να σπουδάσουν είναι αδύνατο.
* Μετά να μιλήσουμε για την μερίδα εκείνη των καθηγητών που κόβει αβέρτα χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα και παράλληλα δεν ενδιαφέρεται να κάνει ουσιαστικό μάθημα στα αμφιθέατρα.
* Μετά να μιλήσουμε για τη δημοκρατική διοίκηση των σχολών, με την ισότιμη και αποφασιστική συμμετοχή των εκλεγμένων από ΓΣ εκπροσώπων των φοιτητών, των μελών ΔΕΠ, των εργαζομένων στα ιδρύματα καθώς και εκπροσώπων κοινωνικών φορέων (συνδικάτα, επιστημονικές ενώσεις συναφείς με το αντικείμενο των σχολών κτλ.)
* Τέλος να δούμε τι είδους ανώτατη παιδεία έχει ανάγκη η κοινωνία. Κι έτσι να δούμε πως τα πτυχία μας θα μπορούν να έχουν αξία. Για να αναπτυχθεί ένας διάλογος μέσα στην κοινωνία που να αφορά και να απασχολεί, συνολικά, φοιτητές, καθηγητές, στην τριτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, δασκάλους αλλά και τους εργαζόμενους συνολικά γιατί αυτών τα παιδιά σπουδάζουν.
Για τους “φίλους” και τους εχθρούς του κινήματος – η ΚΝΕ/ΠΚΣ
H ηγεσία της ΠΚΣ αφού για ένα ολόκληρο μήνα (από τις 8/5) καταψήφιζε τις προτάσεις για κατάληψη και έκανε χωριστές πορείες μόνο με το ΠΑΜΕ και στις 5/6 – κάτω από το βάρος της απομόνωσής της από τους φοιτητές – έκανε στροφή 180ο , και τώρα ψηφίζει υπέρ των καταλήψεων.
Η ΠΚΣ όμως συνοδεύει αυτή της τη στροφή με κατηγορίες που εξακοντίζει απέναντι στους πάντες πως είναι συμβιβασμένοι, και τσουβαλιάζει όλες τις συνιστώσες του κινήματος και το συντονιστικό των καταλήψεων με το ΠΑΣΟΚ!! ( ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 18 & 20/6). Η αλαζονεία δεν έχει όρια.
Η ΠΚΣ προσφέρει για ακόμα μια φορά τη χειρότερη υπηρεσία στο κίνημα. Υποστηρίζει πως άλλαξε στάση όταν είδε πως εμφανίστηκε ένα μαζικό κίνημα. Δεν λέει την αλήθεια. Η αλήθεια είναι πως η ΠΚΣ προσπάθησε χρησιμοποιώντας κάθε μέσο να εμποδίσει το κίνημα να αναπτυχθεί, και μόνο όταν αυτό την προσπέρασε, και το υποτιθέμενο συντονιστικό της εξαφανίστηκε μπροστά στα μαζικά συντονιστικά του κινήματος, έκανε στροφή. Η στροφή αυτή εξακολουθεί να καθορίζεται από εντελώς μικροκομματικά κριτήρια – το μόνο που τους νοιάζει είναι πως θα διασώσουν τις δυνάμεις τους. Το τελευταίο είναι πως θα πάει αυτό το κίνημα μπροστά.
Αναρχικοί και μπάχαλα – το ιδανικό άλλοθι των δυνάμεων καταστολής
Από την άλλη μεριά το κομμάτι του αναρχικού χώρου που έχει τα μπάχαλα σαν μοναδική πολιτική πρόταση, με τη στάση του αντικειμενικά υποσκάπτει τον αγώνα των φοιτητών.
Καταρχήν γιατί γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τις αποφάσεις των ΓΣ και τις πορείες χιλιάδων φοιτητών στις πλάτες των οποίων επιμένει να εφαρμόζει “εξεγερτικές πρακτικές” και ποτέ στις καθαρά αναρχικές πορείες στις οποίες “δεν ανοίγει μύτη”. Το κομμάτι αυτό καίγοντας μια τράπεζα νομίζει ότι κάνει εξέγερση. Στην πραγματικότητα το μόνο που κάνει είναι ότι δίνει το αναγκαίο υλικό στα ΜΜΕ για να κρύψουν τον αγώνα των φοιτητών πίσω από τις φλόγες ενός κάδου και στα ΜΑΤ για να επιτεθούν στις πορείες.
Το αποτέλεσμα είναι πολλοί νέοι, και προπάντων εργαζόμενοι, να μην κατεβαίνουν στις πορείες γιατί δεν έχουν διάθεση να “παίζουν ξύλο” απλά για εκτόνωση.
Κρίσιμη φάση – προετοιμασία για το Φθινόπωρο
Το κίνημα βρίσκεται στην πιο κρίσιμη φάση του. Με κατειλημμένες τις 415 από τις 457 σχολές. Με τις μαζικότερες πορείες εδώ και 15 χρόνια τουλάχιστον. Με τις ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων στο πλάι του. Έχοντας σπρώξει τις ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-ΕΚ να καλέσουν απεργίες συμπαράστασης για πρώτη φορά μετά το 1991! Έχοντας αναγκάσει την κυβέρνηση στην πρώτη της πολιτική υποχώρηση κάτω από το βάρος ενός κινήματος.
Το μήνυμα μας πρέπει να είναι σαφές και αποφασιστικό:
* συνεχίζουμε τον αγώνα μας μέχρι την οριστική απόσυρση του νέου νόμου πλαίσιο,
* το οριστικό σταμάτημα της αναθεώρησης του άρθρου 16 του συντάγματος,
* την οριστική κατάργηση των νόμων για την αξιολόγηση, τα ΙΔΒΕ και το ΔΟΑΤΑΠ,
* τη δραστική αύξηση των δαπανών για την εκπαίδευση στο ύψος των αναγκών της.
* και το ξεκίνημα ενός πραγματικού διαλόγου μέσα στην κοινωνία για το τι παιδεία θέλει το κίνημα και έχει ανάγκη η κοινωνία. Δεν συμμετέχουμε σε κανένα προσχηματικό διάλογο που θα έχει σαν στόχο τη διάλυση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας και την εισβολή των εταιρειών στις σχολές.
Στις 27-28 Ιούνη συμμετέχουμε μαζικά στο πανελλαδικό συλλαλητήριο στην Αθήνα ενάντια στην σύνοδο των υπουργών παιδείας του ΟΟΣΑ, και ετοιμαζόμαστε για τη συνέχιση του αγώνα από Σεπτέμβρη. Τότε υπάρχει η ρεαλιστική δυνατότητα για ένα πραγματικά πανεκπαιδευτικό μέτωπο πάλης, με τη συμμετοχή της ΟΛΜΕ, της ΔΟΕ και των μαθητών.
Διατηρούμε τα συντονιστικά των καταλήψεων στη διάρκεια του καλοκαιριού και καλούμε γενικές συνελεύσεις για συνέχιση του αγώνα αμέσως μετά την εξεταστική του Σεπτέμβρη.
Στόχος μας να μας βρει το φθινόπωρο με κατειλημμένες τις σχολές και τα σχολεία, με τους καθηγητές όλων των βαθμίδων σε απεργία και με επαναλαμβανόμενες γενικές απεργίες από τα συνδικάτα, με στόχο την ανατροπή των πολιτικών για την παιδεία που στρέφονται όχι μόνο ενάντια στους φοιτητές αλλά και στο σύνολο της κοινωνίας.
Μπορούμε να νικήσουμε. Και η νίκη μας θα είναι μια νίκη για ολόκληρη την κοινωνία. Για μας και για όλους τους εργαζόμενους που πληρώνουν τα δυσβάστακτα ποσά για την εκπαίδευση των παιδιών τους. Για όλους όσους θέλουν μια αναβαθμισμένη δημόσια παιδεία με σύγχρονη επιστημονική μόρφωση και πτυχία που να εξασφαλίζουν μια αξιοπρεπή και σταθερή δουλειά.
