Τα αποτελέσματα των πρόσφατων τοπικών εκλογών στη Γαλλία αποτέλεσαν κατ? αρχήν μία ήττα για την κυβέρνηση Σαρκοζύ και τις πολιτικές της αφού πήρε το 36% των ψήφων περίπου. Τόσο στον 1ο όσο και στο 2ο γύρω των εκλογών οι συνδυασμοί του κυβερνώντος κόμματος ηττήθηκαν παρά το γεγονός ότι ο Σαρκοζύ έβαλε σε αρκετές περιοχές επιφανείς υπουργούς επικεφαλής των λιστών.
Η αποχή
Παρόλα αυτά όμως το σημαντικότερο στοιχείο των εκλογών ήταν η μεγάλη αποχή που σημειώθηκε (54% περίπου στον 1ο γύρω και 50% στο 2ο). Τα μεγάλα ποσοστά της αποχής αποδεικνύουν πάνω από όλα την αποστροφή της γαλλικής κοινωνίας απέναντι στο πολιτικό κατεστημένο από τη μια και το πολιτικό κενό από την άλλη αφού στα μάτια της γαλλικής κοινωνίας δεν διαφαίνεται πειστική πολιτική απάντηση απέναντι στις θατσερικού τύπου πολιτικές της κυβέρνησης. Το συμπέρασμα αυτό γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρο αν δει κανείς ότι τα μεγαλύτερα ποσοστά της αποχής σημειώθηκαν στις εργατογειτονιές και τα προάστια όπου μένουν κυρίως μετανάστες 2ης γενιάς.
Σοσιαλιστικό Κόμμα: το μικρότερο κακό
Με πρώτη ανάγνωση το ΣΚ εμφανίζεται να είναι ο νικητής των εκλογών και μετά από μία περίοδο πτώσης των ποσοστών του και εσωκομματικής διαμάχης εμφανίζεται να έχει ανοδική πορεία. Στην πραγματικότητα όμως δεν υπάρχει ισχυρό ρεύμα υποστήριξης του ΣΚ μέσα στη γαλλική κοινωνία και η αύξηση των ποσοστών του βασίζεται κυρίως στην αποστροφή των Γάλλων απέναντι στις πολιτικές του Σαρκοζύ από τη μια και στην απουσία σοβαρής εναλλακτικής από την αριστερά από την άλλη.
Η ακροδεξιά
Ένα άλλο σημαντικό στοιχειό των εκλογών είναι η επανεμφάνιση στο πολιτικό σκηνικό της ακροδεξιάς με τα αυξημένα ποσοστά στον 1ο γύρο του εθνικού μετώπου του Λεπέν. Για άλλη μία φορά σε εποχή κρίσης όταν η αριστερά δεν μπορεί να προβάλλει μία ουσιαστική εναλλακτική πρόταση για την κοινωνία βρίσκει χώρο η ρατσιστική – αντιμεταναστευτική ρητορεία της ακροδεξιάς και αυτό αποτελεί ένα πολύ ανησυχητικό παράγοντα για το κίνημα στη Γαλλία και την Ευρώπη γενικότερα.
Η αριστερά
Παρά την ήττα του Σαρκοζύ η αριστερά δεν κατάφερε να βγει ενισχυμένη από τις εκλογές. Από τη μια το Μέτωπο της Αριστεράς (FG – συνεργασία του ΚΚΓ με το Κόμμα της Αριστεράς που αποτελεί διάσπαση του ΣΚ και μια μικρή μειοψηφία διαφωνούντων του ΝΡΑ) όσο και το ΝΡΑ (νέο αντικαπιταλιστικό κόμμα) δεν κατάφεραν κάτι σημαντικό. Τα ποσοστά του ήταν σχεδόν ίδια με αυτά της κοινής καθόδου των δύο τροτσκιστικών οργανώσεων LCR & LO στις αντίστοιχες εκλογές του 2004.
Το FG φαίνεται να εδραιώνεται μεν στο γαλλικό πολιτικό σκηνικό αλλά χωρίς θεαματικά αποτελέσματα. Αιτία για αυτό είναι από τη μια το θολό του πολιτικό πρόγραμμα και φυσικά το γεγονός ότι δεν αρνείται τη συνεργασία σε κυβερνητικό επίπεδο με το ΣΚ. Η γαλλική κοινωνία έχει πρόσφατες μνήμες από τις κυβερνήσεις της κεντροαριστεράς που ακολούθησαν σκληρές πολιτικές λιτότητας.
Από την άλλη το ΝΡΑ με 2,8% περίπου στον 1ο γύρο (το υπουργείο εσωτερικών δίνει 3,4% στην άκρα αριστερά αλλά συνυπολογίζει και το 1,5% της LO που κατέβηκε χωριστά. Το 2,8% είναι το ποσοστό που έδωσε ο Ο. Μπεζανσενό) πλήρωσε για άλλη μία φορά το γεγονός ότι όλη του η παρουσία χαρακτηρίζεται από μία θολή αντικαπιταλιστική ρητορεία αλλά χωρίς καθόλου συγκεκριμένες προτάσεις. Αντίθετα κάθε φορά που γίνεται προσπάθεια να γίνουν συγκεκριμένες αυτές οι προτάσεις η κατάσταση γίνεται χειρότερη αφού πρόκειται για προτάσεις διαχείρισης του συστήματος και όχι σύγκρουσης μαζί του. Επιπλέον το γεγονός ότι η ηγεσία του κόμματος δεν είχε μια ξεκάθαρη συνολική στρατηγική για τις εκλογές αλλά άφησε την πολιτική των συμμαχιών να καθοριστεί σε κάθε περιοχή χωριστά.
Οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα στη Γαλλία έχουν ανάγκη από μία διαφορετική αριστερά. Σε μία περίοδο που το βιοτικό επίπεδο της κοινωνίας πιέζεται τόσο λόγω της οικονομικής κρίσης όσο και από τις πολιτικές λιτότητας της κυβέρνησης Σαρκοζύ η αριστερά πρέπει να είναι ξεκάθαρη. Πρέπει λοιπόν από τη μια να απορρίπτει κάθε συμμετοχή σε μία κυβέρνηση κεντροαριστεράς και από την άλλη πρέπει να έχει ένα πρόγραμμα που θα συνδέει τις καθημερινές διεκδικήσεις των εργαζομένων με ένα πρόγραμμα αιτημάτων που ειδικά σήμερα εν μέσω οικονομικής κρίσης, θα δείχνει τα όρια του καπιταλισμού και θα βάζει την προοπτική ανατροπής του.
Αυτή η αριστερά δεν μπορεί να έρθει απλά και μόνο με τη συνεργασία του FG και του ΝΡΑ όπως υποστηρίζουν κάποιοι και εδώ στην Ελλάδα. Για να υπάρχει προοπτική στα μάτια των εργαζομένων χρειάζεται μεν η ενότητα στο επίπεδο των αγώνων αλλά την ίδια στιγμή χρειάζεται και η πολιτική επιλογή ενός προγράμματος με τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Τη μάχη για την υιοθέτηση ενός τέτοιου προγράμματος από το ΝΡΑ δίνουν οι σύντροφοι της Gauche Revolutionnaire (το τμήμα της CWI στη Γαλλία).
