Άρθρο της Σύνταξης από το νέο τεύχος του «Ξ», 473, 17 – 31 Μάη, που κυκλοφορεί
Το σχέδιο «ολιστικής ανάπτυξης» που παρουσίασε ο Ε. Τσακαλώτος στους δανειστές βρήκε τοίχο. Ανώτερος αξιωματούχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σε δήλωση του στο γερμανικό οικονομικό περιοδικό Wirtschaftswoche (του ομίλου Handelsblatt) είπε ότι «δεν αξίζει ούτε το χαρτί στο οποίο γράφτηκε» (Καθημερινή, 12.5.18).
Ανεξάρτητα από το τι αξία έχει το σχέδιο του Τσακαλώτου, το μήνυμα είναι σαφές: η αντιμετώπιση της Ελλάδας θα είναι σκληρή και μετά το τέλος του προγράμματος, όπως είναι και τώρα. Όσο και αν προσπαθεί η κυβέρνηση να είναι ο «καλός μαθητής» των δανειστών, αυτοί δεν υποχωρούν ούτε πόντο στις απαιτήσεις τους.
***
Προβλήματα αντιμετωπίζει η κυβέρνηση και στο μέτωπο της «ελάφρυνσης του χρέους». Εκεί που έλπιζε πως στη βάση των μεγάλων πρωτογενών πλεονασμάτων και με το να κάνει ότι ζητούν οι δανειστές θα της δώσουν «λευκή επιταγή» για τη μείωση του χρέους, ανακαλύπτει ότι κάτι τέτοιο θα συνοδεύεται από πολύ σκληρούς όρους.
Η Γερμανία ζητάει να υπάρχει ένας αυτόματος μηχανισμός «αναστολής» των μέτρων ελάφρυνσης του χρέους κάθε φορά που η Ελλάδα δεν θα πιάνει κάποιους από τους άπειρους στόχους που της έχουν θέσει (Capital.gr, 15.5.18). Ο νέος, Σοσιαλδημοκράτης, υπουργός οικονομικών της Γερμανίας Σόλτς, από τον οποίο η κυβέρνηση Τσίπρα περίμενε να είναι πιο «μετριοπαθής» από τον Σόϊμπλε και πιο φιλικός προς την Ελλάδα, απαιτεί η «αξιολόγηση» της ελληνικής οικονομίας για να γίνει η ελάφρυνση του χρέους να περνάει από το γερμανικό κοινοβούλιο (Capital.gr, 15.5.18)…
Με άλλα λόγια, η οριστική έξοδος από τα Μνημόνια και η νέα εποχή που η κυβέρνηση εξάγγελλε όλη την προηγούμενη περίοδο, είναι παραμύθια. Οι δανειστές θα παρακολουθούν βήμα-βήμα και σε καθημερινή βάση την πορεία της ελληνικής οικονομίας χωρίς ν’ αφήνουν κανένα περιθώριο ανεξάρτητης πολιτικής στην όποια ελληνική κυβέρνηση.
***
Η κυβέρνηση επέλεξε τον δρόμο της υποταγής στους δανειστές και όχι της σύγκρουσης με τα συμφέροντα που καταστρέφουν την κοινωνία. Κάποιοι ίσως έτρεφαν την ελπίδα ότι αν κάνουν ότι τους πουν οι δανειστές, αυτοί θα τους φερθούν καλά στη συνέχεια δίνοντας τους τη δυνατότητα να κάνουν κάποια κοινωνική πολιτική με επιδόματα, ώστε να εξασφαλίσουν την πολιτική τους επιβίωση. Αφελείς αυταπάτες!
Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται 50 χρόνια από την εξέγερση του Μάη του ’68 στη Γαλλία. Μια από τις αφίσες που συμπύκνωσαν την εμπειρία των γεγονότων αναφέρει: μια μικρή υποχώρηση οδηγεί σε μια μεγάλη συνθηκολόγηση. Την γνώση αυτή, που την απέκτησαν με την πικρή εμπειρία της προδοσίας οι Γάλλοι φοιτητές και εργάτες, δεν θέλει, δεν μπορεί και δεν πρόκειται ποτέ να την αποκτήσει η «αριστερή» κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
