Της Ελένης Μήτσου
Φταίει ο δικομματισμός για την αδυναμία της αριστεράς….
Για μια ακόμη φορά η αριστερά έμεινε στα ίδια ποσοστά. Το ΚΚΕ αύξησε οριακά τις δυνάμεις του (+ 0,4%) ενώ το ΣΥ.ΡΙΖ.Α μπήκε στη βουλή….σύρριζα. Τί φταίει; Μα φυσικά ο δικομματισμός" απαντούν και τα δυο κόμματα της αριστεράς "φταίνε το ΠαΣοΚ και η ΝΔ. Η μετατόπιση των ευθυνών στα δυο μεγάλα κόμματα, είναι ο πιο εύκολος τρόπος, για να ξεφύγουν από την κριτική και να αποφύγουν την αυτοκριτική και την αλλαγή.
…ή η αριστερά για τη δύναμη του δικομματισμού;
Σ’ αυτές τις εκλογές ένα κομμάτι του κόσμου θέλησε να «τιμωρήσει» το ΠΑΣΟΚ. Η «τιμωρία» αυτή εκφράστηκε με ψήφο στη Ν.Δ. και όχι με ψήφο στα αριστερά. Ωστόσο, αν εκφράστηκε με ψήφο στη ΝΔ δεν φταίει η Ν.Δ. ή ο δικομματισμός γενικά και αόριστα, αλλά το γεγονός ότι για μια ακόμη φορά τα δυο κόμματα της αριστεράς δεν κατάφεραν να εκφράσουν τον κόσμο.
Δεν κατάφεραν να τον πείσουν, ότι η ψήφος στο ΚΚΕ ή στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α μπορεί να αλλάξει κάτι στο πολιτικό σκηνικό ή στα καθημερινά τους προβλήματα. Με αυτή την έννοια μάλλον δεν ευθύνεται ο δικομματισμός για τα χαμηλά ποσοστά της αριστεράς, αλλά η αριστερά για τα ψηλά ποσοστά του δικομματισμού.
Το ΚΚΕ
Στην προεκλογική περίοδο το ΚΚΕ προσπάθησε να εκμοντερνήσει λίγο τη γλώσσα του και τα συνθήματά του. Δεν κατάφερε όμως να έχει ουσιαστική άνοδο στις εκλογές καθώς παρέμεινε ένα κόμμα που οραματίζεται ένα καθεστώς τύπου ΕΣΣΔ και που η λύση του σ’ όλα τα προβλήματα συμπυκνώνεται στο σύνθήμα «έξω η Ελλάδα από την Ε.Ε.». Ένα κόμμα που πεισματικά αρνείται να συνεργαστεί με οποιονδήποτε, που αρνείται να παραδεχτεί ότι υπάρχουν αριστεροί και έξω από τις δικές του γραμμές, που καπελώνει αγώνες.
Από τη στιγμή που το ΚΚΕ δεν αλλάζει τις σταλινικές του θέσεις και ταχτικές δεν μπορεί να πείσει τον κόσμο με διαφημίσεις του τύπου «έχουμε αγώνες αύριο».
Το ΚΚΕ απ’ ότι φαίνεται δεν πρόκειται να αλλάξει ούτε πολιτικές ούτε ταχτικές. Είναι ευχαριστημένο με τη μικρή του άνοδο (εξάλλου προεκλογικά λέγανε: κάθε ψήφος παραπάνω είναι νίκη)… για τα υπόλοιπα… φταίει ο δικομματισμός και ο «κακός λύκος ΣΥΝ» που παραπλανεί τους αριστερούς, και διασπά τις γραμμές της «καθαρής» αριστεράς.
O ΣΥ.ΡΙΖ.Α
Από την άλλη πλευρά, στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ο Κωνσταντόπουλος καλούσε προεκλογικά τον κόσμο να ψηφίσει «το ενωτικό ψηφοδέλτιο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α»., μόνο που η πλειοψηφία του κόσμου δεν ήξερε ποιούς ενώνει και με ποιό στόχο. Καλούσε τον κόσμο να κάνει την «αριστερά επίκαιρη ξανά» μόνο που δεν έλεγε ποια αριστερά. Για να γίνει επίκαιρη η αριστερά πρέπει να είναι μια αριστερά αντικαπιταλιστική και διεθνιστική, που να παλεύει για την ανατροπή του καπιταλισμού και για σοσιαλισμό με εργατική δημοκρατία. Η ηγεσία του ΣΥΝ δεν έχει όμως αυτό τον στόχο. Αυτό δείχνουν οι πρόσφατες συνεργασίες του ΣΥΝ με το Πα.Σο.Κ. στην τοπική και νομαρχιακή αυτοδιοίκηση, όπως και οι θέσεις του ΣΥΝ για ηγεμονία της ΕΕ έναντι των ΗΠΑ. Αυτό δείχνει και η έλλειψη κάθε αναφοράς έστω και λεκτικής στο σοσιαλισμό στην προεκλογική διακήρυξη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, όπως και η απουσία ταξικής γλώσσας από τον Κωνσταντόπουλο σε όλη την προεκλογική εκστρατεία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Γι’ αυτούς τους λόγους ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. όχι απλά δεν κατάφερε να εκφράσει το ρεύμα διαμαρτυρίας αυτών των εκλογών, αλλά και στη βουλή, μπήκε ξανά οριακά και με τα χίλια βάσανα.
Ο πονοκέφαλος
Οι δυσκολίες δεν τελείωσαν όμως για τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Στο μέλλον το πιο πιθανό είναι ότι θα μπει σε μια διαδικασία εσωτερικών τριβών και αντιπαραθέσεων. Η συνεργασία δεν απέδωσε όπως ήθελαν. Δεν πήρε δυναμική. Κι από την άλλη οι συνεργαζόμενες με τον ΣΥΝ οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς έδωσαν τη μάχη για να βάλουν στη βουλή βουλευτές που ανήκουν στον ΣΥΝ. Βουλευτές τους οποίους δεν έχουν κανένα τρόπο να ελέγχουν, αλλά θα εκπροσωπούν το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Από την άλλη πλευρά είναι πολύ πιθανό να επανέλθει το θέμα των συνεργασιών με κομμάτια του ΠΑΣΟΚ. Και μπορεί να επανέλθει με ιδιαίτερη δυναμική, καθώς ένα κομμάτι του ΣΥΝ εξακολουθεί να αλληθωρίζει προς το ΠΑΣΟΚ όσο κι αν οι πιο ακραιφνείς οπαδοί αυτής της άποψης έχουν ήδη προσχωρήσει στο χώρο του ΠΑΣΟΚ.
