Νίκος Αναστασιάδης
Θεσσαλονίκη
[διαβάστε την προκήρυξη που μοιράζεται αυτές τις μέρες από το Ξεκίνημα Θεσσαλονίκης εδώ]
Την Κυριακή πραγματοποιήθηκε το σχεδιαζόμενο εδώ και μέρες συλλαλητήριο για τη Μακεδονία. Είχε αρκετό κόσμο, οι περισσότεροι από τους οποίους κατέβηκαν απλά για να διαμαρτυρηθούν για αυτό που αισθάνονται ως «εθνική αδικία», αυτοί όμως που έδωσαν τον τόνο είναι τα εθνικιστικά στοιχεία με τη ρατσιστική και πολεμοκάπηλη τους προπαγάνδα.
Πόσο κόσμο είχε;
Μεγάλη σπέκουλα έχει γίνει για το πόσος κόσμος κατέβηκε στο συλληλητήριο. Οι διοργανωτές έφτασαν να μιλάνε για πάνω από 500.000, που όμως αποτελεί επιστημονική φαντασία. Κάθε κάτοικος της Θεσσαλονίκης ξέρει ότι στο συγκεκριμένο σημείο δεν χωράει τόσος κόσμος. Το επιβεβαιώνουν άλλωστε και οι αεροφωτογραφίες, που δείχνουν κάποιες δεκάδες χιλιάδες (σε ένα σημείο της πόλης από το οποίο ούτως ή άλλως περνάνε εκατοντάδες ή και χιλιάδες άτομα κάθε Κυριακή).
Ούτε φυσικά τα «χιλιάδες πούλμαν» που αναφέρουν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα, καθώς η αστυνομία που ήταν υπεύθυνη για την ασφαλή τους φύλαξη ανακοίνωσε ότι ήταν 284!
Συνολικά, σε μαζικότητα και σε κλίμα το συλλαλητήριο δεν είχε καμία σχέση με αυτό του ’92. Το νούμερο που δίνει η αστυνομία είναι 90.000, που μάλλον είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα, και καμία σχέση δεν έχει με τον «σεισμό» και την «λαοθάλασσα» που προπαγανδίζουν οι εθνικιστές.
Και όλα αυτά με τεράστια διαφήμηση, με εκπτώσεις στα ΚΤΕΛ για όσους συμμετείχαν στο συλλαλητήριο (!), με πανελλαδική κινητοποίηση, με στήριξη από επιχειρηματικά συμφέροντα (ανακοίνωση Βιοτεχνικού, Επαγγελματικού και Εμπορικού-Βιομηχανικού Επιμελητηρίων Θεσσαλονίκης).
Ποιοί έδωσαν τον τόνο;
Φυσικά όπως είπαμε και παραπάνω όλος αυτός ο κόσμος δεν ήταν εθνικιστές ούτε φασίστες. Αυτοί όμως που κυριάρχησαν πολιτικά, αυτοί που βγήκαν κερδισμένοι από όλη τη διοργάνωση είναι ακριβώς αυτοί: φασιστικοί και εθνικιστικοί κύκλοι.
Να ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι στην συγκέντρωση εμφανίστηκε τάγμα εφόδου της ναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής με επικεφαλής τον Κασιδιάρη, και δεν αντέδρασε κανένας από τους διοργανωτές.
Και μόνο για αυτό τους αξίζουν «συγχαρητήρια», καθώς είναι η μόνη εκδήλωση τα τελευταία χρόνια που η Χρυσή Αυγή μπόρεσε να κάνει την εμφάνιση της για να ξεπλύνει την εγκληματική της δράση. Όσοι ανέχτηκαν να βρίσκονται στον ίδιο χώρο με νεοναζί δολοφόνους θα πρέπει να προβληματιστούν.
Η συγκέντρωση έδωσε επίσης χώρο σε φασιστικές ομάδες να κάνουν επιθέσεις, μια από τις οποίες κατέληξε στον εμπρησμό της κατάληψης Libertatia στην Λ. Στρατού. Το νεοκλασικό αυτό κτίριο καταστράφηκε ολοσχερώς μετά από επίθεση ομάδας φασιστών που συμμετείχαν στο συλλαλητήριο με φωτοβολίδες.
Και πάλι, οι διοργανωτές δεν έβγαλαν κουβέντα, παρόλο που οι καπνοί φαινόταν από τον χώρο της συγκέντρωσης, καλύπτοντας έτσι την δράση των φασιστών που παραπέμπει στην τακτική των ναζί.
Και μέσα στη συγκέντρωση υπήρχαν νεκροκεφαλές σε ταμπέλες που έγραφαν Σκόπια, εμφανίστηκαν αντισημιτικά σύμβολα –στο τέλος μάλιστα βεβηλώθηκε και το μνημείο για τα θύματα του ολοκαυτώματος– και κάηκαν σημαίες της ΠΓΔΜ. Όλα αυτά είναι «αγνός πατριωτισμός»;
Όλα αυτά συνοδεύτηκαν βέβαια και με απειλές και προπαγάνδα στο διαδίκτυο, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση την στοχοποίηση και τις απειλές κατά της ζωής του που δέχτηκε ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ3 Στέλιος Νικητόπουλος.
Ακομμάτιστοι;
Η συγκέντρωση διαφημιζόταν ως «ακομμάτιστη», να πληροφορήσουμε όμως όσους κατέβηκαν ότι φυσικά καπελώθηκαν από μια σειρά εθνικιστικά στοιχεία, και από στελέχη κομμάτων.
Εκτός από τη Χρυσή Αυγή που αναφέρθηκε, παρόντες ήταν πολλοί βουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, των ΑΝΕΛ, της Ένωσης Κεντρώων του Λεβέντη, της «Ελλήνων Συνέλευσις» του απατεώνα Αρτέμη Σώρρα, του ΕΠΑΜ, κα. Γενικά η εικόνα της διοργάνωσης δεν έδινε καθόλου την αίσθηση του «λαϊκού κινήματος» αλλά μιας καλοστημένης φιέστας όπου κάποιοι επεδίωκαν να κερδίσουν πολιτικά.
Στην εξέδρα όλος ο ακροδεξιός συρφετός
Ας δούμε χαρακτηριστικά ποιοί ήταν στην εξέδρα της συγκέντρωσης:
- Βασικός ομιλητής ο πρώην στρατηγός και υπουργός σε υπηρεσιακή κυβέρνηση (ο μόνος με την στήριξη της Χρυσής Αυγής) Φράγκος Φραγκούλης. Έκανε εκστρατεία υπέρ του ΝΑΙ στο Δημοψήφισμα του 2015 ενώ είναι γνωστός για τις σχέσεις του με την ακροδεξιά. Στην ομιλία του πρότεινε το όνομα Monkey Macedonia (μαϊμού Μακεδονία) για το γειτονικό κράτος. Πολύ ψύχραιμη τοποθέτηση.
- Το παρόν έδωσε και όλο το εκκλησιαστικό κατεστημένο, και τελικά εμφανίστηκε και ο Άνθιμος (γνωστός για τις σχέσεις του με την ακροδεξιά και τα κηρύγματα μίσους που κάνει)
- Ο καναλάρχης και δημοσιογράφος Στέργιος Καλόγηρος, συνεργάτης του Αντώνη Σαμαρά, που θέλει να δωθεί ελληνική ιθαγένεια στους «700.000 βλαχόφωνους έλληνες της ΠΓΔΜ» και ζητάει την «καντονοποίηση» της ΠΓΔΜ και της Αλβανίας ώστε να φτιαχτούν ελληνικά καντόνια (αυτόνομα γεωγραφικά διαμερίσματα) σε αυτές τις χώρες!
- Ο άνθρωπος του βαθέως κράτους Νίκος Λυγερός, που έχει διατελέσει σύμβουλος του στρατού και της αστυνομίας ενώ αυτοσυστήνεται (!) ως «ο Έλληνας με τον υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης»…
- Ο Ιβάν Σαββίδης του ΠΑΟΚ, που ταυτίζεται με τα συμφέροντα του ρώσικου κεφαλαίου και δεν βλέπει με καλό μάτι μια συμφωνία ΠΓΔΜ για ένταξη στο ΝΑΤΟ.
Πού ήταν όλοι αυτοί στις πραγματικές μάχες;
Προκύπτει βέβαια ένα φυσιολογικό ερώτημα: Που βρισκόταν όλοι αυτοί οι «πατριώτες» παράγοντες όταν ξεπουλιόνταν οι Σκουριές σε καναδική πολυεθνική; Όταν τα αεροδρόμια τα αγοράζαν γερμανοί επιχειρηματίες; Όταν τον σιδηρόδρομο τον αγόραζε ιταλική εταιρία; Όταν η Ελλάδα έμπαινε στην επιτροπεία της ΕΕ;
Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα της πόλης έχουν δώσει τα τελευταία χρόνια της κρίσης μεγάλες μάχες, με απεργίες και συγκεντρώσεις αντίστοιχου μεγέθους με την χτεσινή. Σε αυτά τα κοινωνικά θέματα, της ανεργίας, της φτώχειας, κτλ όλοι αυτοί που πρωτοστάτησαν στο συλλαλητήριο ήταν ενάντια στον κόσμο του αγώνα και την κοινωνία, στηρίζοντας το σύστημα.
Ανεξαρτήτως των προθέσεων που μπορεί να είχε πολύς κόσμος που κατέβηκε στη συγκέντρωση, τέτοιου είδους κινήσεις το μόνο που πετυχαίνουν είναι να ενισχύουν τους εθνικιστές και στην Ελλάδα και στην ΠΓΔΜ.
Οι λαοί των Βαλκανίων έχουν πληρώσει πολύ ακριβό τίμημα για τους εθνικισμούς που έχουν οδηγήσει σε πολέμους και εκατόμβες νεκρών. Η μόνη λύση είναι ο κοινός αγώνας των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων και στις δύο χώρες ενάντια στους εθνικιστές, την λιτότητα και το σύστημα που τα γεννάει.
